Morgunblaðið - 26.09.1961, Blaðsíða 23

Þriðjudagur 26, sept. 1961
MORCUNBIAÐIÐ
23
— „Styrjöld'
Óvenjuleg bílasýning' var á
Hótel fslands-grunninum sl.
sunnudag. Þar voru sýndar
nokkrar gerðir Renault-bif-
reiða, sem hægt var að fá með
stuttum afgreiðslufresti. —
Mönnum bregður að geta nú
keypt nýja bíla eins og hvern
annan varning á frjálsum
markaði. — Myndin hér að
ofan er frá sýningunni.
Ljósnx.: K.M.
— Noregsförin
Framhald af bls. 3.
an hana er skógivaxin brekka.
Ingólfur horfir út fjörðin eins
og hann hefir sennilega gert
daginn, sem hann yfirgaf
Noreg og hélt til íslands. Okk
ur fannst þetta mjög tákn-.
r:ent.
— Fannst Norðmönnum
Styttan falleg?
— Eg held að þeir hafi verið
miög hrifnir af henni, og þeir
sögðu að hér eftir yrði þessi
staður valin til samkomu- og
hátiðahalda þar í sveitinni.
— Hvað gerðist svo eftir af-
hjupun styttunnar?
— Islenzka ríkisstjórnin
bauð bæði íslendingum og
Norðmönnum um borð í Heklu
til kaffidrykkju Og jafnframt
var tilkynnt, að íslendingum
stæði opið hvert hus og heim-
ili í Hrífudal. Það virtist valda
heimafólki vonbrigðum^ þeg-
ar íslendingar fóru um borð í
Heklu, en seinna um kvöldið
fóru flestir þeirra í heimsókn-
ir í húsin, svo heimafólkið
fékk þetta bætt upp. Þar var
íslendingum ekki aðeins boðið
upp á drykk og mat, heldur
voru margir leystir út með
gjöfum, svo mikil var gestrisni
þessa fólks Og gjafmildi.
Seinna um kvöldið var svo
dansað í samkomuhúsinu. "
— Hvenær fór svo Hekla?
— Hún fór um miðnætti á
mánudag, en Sunnfjord
nokkru fyrr. Skipin voru
kvödd með húrrahrópum Og
söng eins og þeim var heilsað.
Fylkisstjórinn í Leikarig bauð
öllum farþegunum á Heklu
heim til sín og þangað var
haldið. Það var allt eftir þessu.
Eg myndi fylla blaðið, ef ég
ætti að halda svona áfram.
Síðan tóku við ferðalög um
fagrar byggðir, sem voru dá-
samlegar eins og allt annað í
þessari för. Bæði land og fólk
var eins og öpin faðmur. Það
var alls staðar flaggað í hálfa
stöng, vegna dauða Hammar-
skjölds, nema íslenzki fúninn
blakti í fulia stöng, þegar
við komum til Leikangurs.
— Við skildum við farþeg-
anna á Heklu í góðu skapi á
föstudag, því við ákváðum að
fara einnig heim með flugvél,
sagði Elísabet að lokum, en
svo kom dauði Ásgeirs Sig-
urðssonar eins og þrama úr
heiðskíru lofti, en hann átti
hcilan hug allra í pessari ferð,
vegna stjórnsemi sinnar og
hugprýði.
Brezki skip-
stjórinn
Framh. af bls. 24.
mjög óheppilegt fyrir báða aðila
að fiskveiðilínan skyldi vera
svona þverskorin á þessum stað.
Mátti skilja á skiþstjóranum að
illa gengi að þverbeygja við
slíkar aðstæður með trollið aft-
aní. Sagði skipstjóri einnig að
engan fisk hefði verið að fá á
svæðinu nema rétt fyrir utan
mörkin.
Verjandinn, Gísli Isleifsson,
spurði skipstjóra hve mikið skip-
ið gengij
— Sextán sjómílur, svaraði
sipstjóri.
— Þá hefðuð þér getað stungið
af, sagði verjandinn þá.
— Já, já, sagði skipstjórinn.
Erlendur Björnsson bæjarfó-
geti skaut því þá að, að 16 mílna
hraði dyggði ekki til að stinga
af flugvél!
Síðar í réttarhöldunum upp-
lýsti Þórarinn Björnsson skip-
herra á Þór að hann hefði auð-
veldlega getað náð togararium,
enda þótt hann gengi 16 mílur.
Eins og fyrr greinir var Moore
skipstjóri dæmdur í 260 þúsund
króna sekt, og afli og veiðar-
færi gerð upptæk. Setti skip-
stjóri 490 þúsund króna trygg-
ingu fyrir sekt, afla, veiðarfær-
um og málskostnaði og áfryjaði
dóminum til hæstaréttar.
Erlendur Björnsson bæjarfó-
geti var dómari í málinu. Átti
hann fimmtugsafmælj í gær og
fékk þá landhelgisbrjótinn í
heimsókn.
— Sveinn.
Friðrik vann
Donner
Bled, 24. sept.
í 13. umferð á skákmótinu hér
fóru leikar svO, að Friðrik Ólafs-
son vann Donner, Tal vann
Parma, Bisquier vann Naidorf og
Ikov vann Darga. Jafntefli varð
hjá Pachman og Fischer, Geller
og Gligoric Og Portisch og Ger-
mek. Biðskákir urðu hjá Matano-
vic Og Petrosjan, Bertok og Ker-
es og Trifunovic og Udovcic.
Framhald af bls 24.
— Þá berum við fram kröfu
um almennan félagsfund, eða tök
um. málið upp á aðalfuftdi.
— Virðist sem bifreiðastjórar
séu tinhuga á moti samþykkt
stjórnarinnar?
— Já, auðvitað að undantekn-
urn nokkrum „kvisungum", sem
fylgja stjórninni af pólitískum
ástæðum, en þeim þykir öruggast
að haia sig sem minnst í frammi.
Þykir okkúr nú örðinn lítill mun-
ur á kommúnistastjórninni í
Hreyfli og Austur-Þýzkalandi.
Eini munurinn á framkvæmdum
þeirra er sá, að hér erum við lok
aðir úti, en í Austur-Þýzkalandi
eru menn lokaðir inni!
— Stóð stjórnin öll saman að
þessari ákvörðun?
-— Nei, það var 1 „hvítur mað-
ur“ í stjórninnL
Ut úr Stöðvarhúsinu koma nú
3 menn og náum við tali af 2
þeirra, formanni Hreyfils, Ingj-
E.ldi ísakssyni og Stefáni Magnús-
syni framkvæmdastjóra félagsins.
— Hvaða ástæður lágu til
þess, að stjórnin lokaði stöðvar-
húsinu fyrir bifreiðastjórunum?
spyrjum við.
— Það var gert af brýnni þörf
félagsins fyrir skrifstofuhúsnæði,
en ekki neinni óvild í garð bif-
reiðastjóranna. Starfsemi félags-
ins er orðin mjög umfangsmikil,
en eins og málum var háttað, var
ekki hægt að geyma svo mikið
sem skjalaskáp inni í stöðvarhús-
inu.
— Og þið teljið þessar aðgerð-
er lögmætar?
— Já, fyllilega. Við höfum bor
ið málið undir lögfræðing félags-
ins, Oig það er ekki annað að sjá
en að stjórnin sé í sínum fyllsta
rétti. Við berum aðeins ábyrgð
gerða okkar gagnvart aðalfundi
félagsins.
— Eftir undirtekum bifreiða*
stjóranna að dæma virðast þeir
vera heldur óhressir yfir þessari
ákvörðun.
—- Já, það yerður sennilega ein
hVer óánægja meðal þeirra fyrst
í stað. Það er ekkert óvenjulegt,
þegar fitjað er upp á nýjungum.
Hér eftir verður stöðin á Hlemm-
torgi eins og hver anr.ar „síma-
póstur“. Starfsemi bifreiðastöðv-
anna hefur ætíð verið að færast
meira í þá át| undanfarin 16 ár
síðan Hreyfill tók þann hátt fyrst
upp. Og við teljum, að það muini
ekki fara neitt verr um þá, sem
þurfa að sitja í bifreiðum sín-
um hérna en þá, sem í þeiim
sitja á „símapóstunum" milli
ferða úti um allan bæ.
Hún sigraði
Á SLAGINU tóli á mið-
nætti síðastliðinn laugar-
dag gengu fegurðardrottn-
ingarnar frá Norðurlönd-
unum inn í gyllta salinn
að Hótel Borg. — Einar
Jónsson, framkvæmdastj.
fegurarsamkeppninnar, til-
kynnti úrslitin: „Ungfrú
Norðursins 1961 var kjör-
in Rigmor Trengereid frá
Noregi“, sagði hann.
Lófaklapp, húrrahróp og
önnur fagnaðarlæti
glumdu í salnum, svo að
allt ætlaði um koll að
keyra. Sigurvegarinn var
leiddur fram og Kolbrún
Kristjánsdóttir, ein af 5
efstu þátttakendunum í
keppninni um titilinn
„Ungfrú ísland 1961“
krýndi fegurðardrottning-
una. Hún hlýtur í verð-
laun ferð til Mallorca,
sem Ferðaskrifstofan
Sunna skipuleggur, auk
ýmissa gjafa, sem henni
og hinum þátttakendum í
keppninni bárust.
— Eg er svo hamingjusöm
að ég ræð mér ekld, sagði
Rigmor Trengereid, þegar
blaðamaðúr Morgunblaðsins
hitti hana að máli í herbergi
hennar á Hótel Borg, nokkr-
um mínútum eftir að hún var
krýnd.
— Bjuggust þér ekki við
sigrinum, svona innst inni?
— Alls ekki, keppinautar
mínir eru allar svo fallegar.
Rigmor skalf af gleði. Eftir
nokkrar mínútur átti hún að
koma fram í samkvæmiskjól,
en ljósmyndararnir gáfu henni
alls engan tíma til að skipta
um föt. Þeir stilltu henni upp
á ótal vegu og tóku myndir.
Á mcðan ljósmyndararnir
unnu að störfum sínum, náðu
við tali af herbergisfélaga sig-
urvegarans, dönsku stúlkunni
Birgitte Heiberg, þar sem hún
sat við snyrtiborðið. Hún hafði
notað tímann meðan mesti
gauragangurinn vár umhverf-
is Rigmor til þess að la-umast
fram og klætt sig í svartan,
síðan kjól.
---Eg hugsa að úrslitin séu
réttlát, svaraði hún spurningu
Rigmor Trengereia
ókkar. Eg hef kynnzt Rigmor
betur em hinum stúlkuruum,
þar sem við höfum deilt sam-
an herbergi, og þykir hún fög-
ur stúlka.
— Eruð þér ekkert von-
sviknar?
— Keppni er keppni, sagði
Birgitte og hóf varapensilinn
á loft. Það getur bara ein
sigrað . . .
Rigmor Trengereid er 20 ára
gömul, ljóshærð og bláeygð
með spékoppa í kinnum. Hún
er 168 sm á hæð, og vegur 53
kg, brjóstmál hennar er 86,5
sm, mittismál 53,5 sm og
mjaðmamál 89 sm.
— Eg er frá Bergen, sagði
hún, borginni við fjöllin sjö.
Jú, ég vinn þar, hef aðeins
skroppið í stuttar ferðir til
— Hugsuðu bara
Framh. af bls. 1
við haldið okkur í bátnum, fór
um aldrei úr honum.
— Um klukkustund eftir að
slysið varð heyrðum við í flug
vél. Það var allt Og sumt. Síð-
an heyrðum við hvorki né
sáum til mannaferða fyrr en
okkur rak framhjá skozka
fiskiskipinu. Furðuleg tilvilj-
un, aðeins 15 metra frá skip-
inu.
— Við sáum ekki í land í
Færeyjum. Það getur verið að
við hefðum getað séð strönd-
ina. Við vorum það nálægt.
En við vorum orðnir sljóir
fyrir öllu, öllu nema að halda
í okkur lífinu. Við hugsuðum
ekki um neitt annáð. Bara að
lifa og ausa bátinn. Halda á-
fram að ausa — og þrauka.
A
— Við fundum ekki til
kuldans fyrr en við komum
um borð í skozka fiskiskipið.
Þegar við gerðum okkur grein
fyrir, að Okkur var borgið,
varð okkur ofsalega kalt. Skip
verjar gerðu allt til þess að
hlúa að okkur, en þá höfum
við fyrst tíma til að skynja
kuldann.
— Færeyingar voru mjög
góðir við okkur — og hjálp-
samir á alla lund. Okkur leið
sérstaklega vel hjá þeim. Og
þegar komið var um borð í
Heklu, var allt gert fyrir okk-
ur, sem hugzast gat. Við hlökk
um líka til að koma heim.
höfuðb.orgarinnar. Eg er hár-
greiðslukona að aðalstarfi og
ljósmyndafyrirsæta. — Faðir
minn er bakari og hefur verzl-
un í Bergen.
— Eg var kjörin fegurðar-
drottning Noregs í janúar sl.
í júní fór ég til Beirút og í
júlí til Miami en komst í hvor
ugt skiptið í úrslit. Um fram-
tíðina er það að segja að ég
er ánægð með starf mitt og
hyggst halda því áfram.
í anddyri Hótel Borgar hitt-
um við Margarethe Schuman.
— Við óskum yður til ham-
ingju með að allt skuli vera
yfirstaðið ávörpuðum við
hana.
— Þakka ykkur fyrir, svar-
aði hún.
— Hvað tekur nú við?
— Eg ætla að gifta mig, þeg
ar ég kem heim.
— Hvernig líkar uninusta yð
ar að þér takið þátt í fegurðar
samkeppnum?
— Á þessu augnabliki geng
ur hann ábyggilega um gólf
og bíður eftir fréttum, svaraði
Margarethe. Hann sagði við
mig, þegar ég fór: „Eg vona
að þetta verði í síðasta sinn..“

í dág fljúga fegurðardrottn-
ingarnar af landi burt með
Loftleiðum. Þeim líkaði svo
vel allur viðgerningur í vél-
inni á leið hingað upp, að
þær skrifuðu stjórn Loftleiða,
þökkuðu góða þjónustu og
óskuðu eftir að sama áhöfn
yrði með vélina til baka.

'