Morgunblaðið - 21.10.1961, Blaðsíða 20

20
MORGUNM 4Ð1Ð
Laugardagur 21. okt. 1961
Dorothy Quentin:
Þögl aey
20. Skdldsaga
Góðurinn minn, nú er >að
sem þú heldur, aldrei þessu vant
vitleysa, flýtti Frankie sér að
taka fram í, eins og hún væri
hrædd við það, sem hann ætlaði
að fara að segja. Og þú skalt
ekki halda, að mig dreymi André
lengur. En Laurier er mín eign
og hér verð ég!
Hvað það er gaman að sjá aft-
ur unigt fólk skemmta sér hérna
í Laurier!
Herra Hirondella, landsstjór-
inn, hneigði sig djúpt til að
kyssa á höndina á Frankie, er
hún kom út á dyraþrepin að taka
inóti honum. Að baki hennar
voru allir stóru gluggarnir á
húsinu, uppljómaðir af ljósum.
Ljósum frá mörgum lömpum og
ennþá fleiri kertum. Frankie var
að halda heimkomuboð og auk
landsstjórans og fólks hans, voru
einir tuttugu aðrir víðsvegar að
af eynni. Gólfið í Sainum hafði
verið rutt vegna dansins og
ferðaviðtæki gaf frá sér suður-
ameríska danstónlist og hópur af
væntanlegu dansfólki beið með
ióþreyju eftir gamla landsstjór-
anum, að hann settist áður en
dansinn gæti hafizt.
Blessaður gamli maðurinn er
vís til að standa þarna í hálf-
tíma og segja Frankie hvað hún
sé falleg og láta okkur klæja í
iljarnar á meðan, hvíslaði Bill
Kerryns að Moiru Kelly. Moira
var fjörutíu og þriggja ára og
í vexti eins og feit dúfa, en létt
á fæti eins og fis.
Þei, þei! Það er nú tilvinnandi
að fá einu sinni að sjá hann. Er
það satt, að greifinn af Tourville
komi í kvöld?
Bill deplaði augum til hennar.
Ef enginn gerist svo óærgætinn
að taka upp á því að deyja í
nótt, eða fá botnlangakast, þyk-
ist ég vita, að hann muni koma.
Þau voru kærustupar þegar þau
voru krakkar — maður sá þau
aldrei nema saman. Já, ég þykist
alveg viss um, að hann kemur.
Frankie kynnti Sally og Mari-
on, Sol Newman og Rex fyrir
landsstjóranum, en hitt kvik-
myndafólkið var hér og þar um
garðinn og vildi ekki láta á sér
bera. Svo kom hún loksins gamia
manninum inn í húsið.
Ég sé, að þið ætlið að fara að
dansa — það minnir mig á þegar
hún mamma þín kom hingað
sem ung brúður. Viltu gera mér
þann heiður.... ? Landsstjórinn
bauð Frankie arminn, hneigði sig
ofurlítið og daufu augun ljóm-
uðu. Ég er nú ekki útfarinn
í þessum tízkudönsum.... hvað
þeir nú allir heita...., en ef
einhver vili vera svo vænn að
leika vals....
Það skal ég gera með ánægju,
sagði Sally alit í einu og öllum
á óvart, og benti síðan einum
karknannanna að slökkva á út-
varpinu, en sjálf settist hún við
slaghörpuna. Það heyrðist eftir-
væntingarkliður um allan saiinn.
í þessu daufa kertaljósi, sýnist
Sally tuttugu árum yngri en hún
var. Frankie, í Ijósgullnum kjól,
sem fór svo vel við hárið á
henni, var glæsileg húsmóðir.
André ætlaði að koma. Kannske
ekki snemma, ef einhver tefði
fyrir honum í sjúkrahúsinu, en
hann ætlaði að koma. Hún var
svo glöð og svo ástfangin af hon-
um, að nú gat hún vel sinnt
gamla landsstjóranum, sem var
seinn í snúningum og hrumur,
en sveiflaði henni nú með mikl-
um yndisþokka í gamaldags
valsi, við undirleik Sally.
Hitt fólkið fór á eftir þeim út
á dansgólfið, kátt og hlæjandi,
sumt kvíðandi fyrir kunnáttu-
leysi sínu í valsinum, en allir
fúsir að gera sitt bezta og eftir
fáar mínútur voru allir komnir
út á dansgólfið.
Jæja, nú þegar allt er komið
í gang, get ég afhent þig ein-
hverjum betri herra, góða mín.
Landsstjórinn var orðinn ofur-
lítið móður og afhenti hana Rex
brosandi.
Já, en. .herra. .ég er húsmóðir
in héma og ég verð að....
Sussunei! Gamli maðurinn
brosti til hennar og kinkaði kolli
í áttina til svalanna, þar sem
marglit ljósker héngu í trjánum.
Ég sé, að þú hefur þægilega stóla
og nóg að drekka þarna úti,
sagði hann glettnislega, og ég vil
gjama tala við Courvoiser. Mér
verður óhætt — vertu alveg ó-
hrædd! Dansaðu nú meðan þú
ert enn nógu ung til þess að
geta haft gaman af því í svona
hita. Síðan hneigði hann sig og
gekk út um gluggadyrnar út í
garðinn.
Ágætis karl! sagði Rex hrifinn
og tók Frankie í faðm sér. Og
hann kann sig. Komdu elskan,
ég bíð eftir að geta dansað við
þig.
Rex var ágætur dansari, svo
að Frankie hafði ánægju af að
dansa við hann. Brátt voru þau
ein um miðjuna af gólfinu, enda
dönsuðu þau eins og atvinnufólk,
og Sally hélt áfram að hamra á
slaghörpuna, brosandi. Enginn
hér staddur að Sol undanteknum
vissi, að hún hafði hafið feril sinn
sem slaghörpuleikari í kvik-
myndahúsi einu í Miðvesturríkj-
unum, löngu áður en talmynd-
irnar komu til sögunnar, og að
hún hafði ánægju af að minnast
þess einmitt í kvöld. Síðan hafði
hún komizt langt á kvikmynda-
sviðinu og þessi mynd yrði senni
lega hennar síðasta. Hún kveið
þeirri tilhugsun ekki svo mjög
nú orðið, því að myndin virtist
ætla að heppnast vel og betur
en nokkurt þeirra hafði búizt
við. Snilligáfa Sols gat notað
fleira en náttúrufegurðina hér
á eynni; hann var í þann veginn
að gera ómerkilega sögu að lista-
verki. Og hún játaði með sjálfri
sér, að Frankie væri skynsöm
stúlka, sem afstýrði því að Rex
væri að lei-ka sér þegar hann
átti að vera að vinna. Það var
ekki nema sanngjarnt, að þau
skemmtu sér í kvöld... .og mik-
ill var yndisþókkj þeirra, þegar
þau voru svona ein um gólfið.
Með þvi að líta ofurlítið við, gat
Sally séð dansfólkið, enda lék
hún nótnalaust og hún hatfði á-
nægju af að horfa á hin dansa
og skemmta sér í daufa kerta-
ljósinu. Hún hefði átt að leika
móti honum í þessari mynd, hugs
aði hún öfundarlaust. Sjálf var
Sally orðin þreytt á að rembast
við að vera tíu árum yngri en
hún var raunverulega. Nú taut-
aði hún við Sol, sem hallaði sér
upp að hljóðfærinu hjá henni:
handa þér, góðurinn minn. Ef þú
værir sniðugur, gætirðu kannske
náð í hana.
Litli Pólverjinn hristi höfuðið.
Hún hugsar áreiðanlega ekki til
að verða Ieikkona, sú arna.
Allar konur vilja verða leik-
konur, ef þær fá tækifæri til
þess svaraði Sally þurrlega.
Kveiktu í sígarettunni hjá mér,
Sol, og náðu mér í eitthvað að
drekka. Þetta er þorstlát vinna.
Hún leit yfir öxl sér. Viltu bara
sjá þau, Sol. Þetta er dans, en
ekki eitthvert hopp á gólfinu.
Þau gætu haldið sýningu, þessi
tvö.
á sama máli og Saily, því að
hvert parið eftir annað hætti öll-
um tökum og fór að ‘horfa á þau
og klöppuðu svo þegar dansinum
lauk við gamla valsinn, eins og
hann var dansaður áður, og dam-
an fetti sig yfir arm Rex, en
guli kjóilinn þyrlaðist eins og
blómkróna. Bæði voru hlæjandi,
er hann stanzaði og kyssti hana
létt á ennið áður en hann reisti
hana aftur á fætur.
Allir klöppuðu ákaft og heimt
uðu sýninguna endurtekna.
Og þetta var sjónin, sem mætti
augum Andrés, þegar hann kom
inn í salinn í sama bili. Frankie
að halda sýningu á sjálfri sér
með ungum leikara, en Sally að
hvolfa í sig úr glasi með miklum
handsveiflum og hitt fólkið að
haga sér eins og það væri í leik-
húsi en alls ekki á einkaheimili.
Hann sá allt, sem þarna var að
gerast í einu vetfangi, og varð
al'It i einu feginn, að móðir hans
skyldi hafa fengið Simone ofan
af því að þiggja boðið, en greifa-
frúin hafði minnt hana á, að hún
væri í sorg og mætti því ekki
dansa. Auðvitað hefði hún ekki
annað gert þarna en að sitja yfir
í þessu hitabeltis andrúmslofti
hláturs og kæti. Sjálfur var hann
þreyttur eftir stóran og erfiðan
uppskurð og óskaði þess helzt,
að hann hefði líka beðið sig af-
sakaðan frá að koma. Frankie
skemmti sér bersýnilega fullvel
og þurfti ekki á hans aðstoð að
halda — eins og hún hafði borið
fyrir, þegar hún var að biðja
hann að koma. Þarna var hún
með hárið eins og silki, ljómandi
augu og kinnarnar rjóðar af sig-
urgleði, í þess-um kjól, sem var
svo fleginn en jafnframt víður
niður, leit hún helzt út eins og
fiðrilda-orkídeurnar, sem uxu á
óaðgengilegum stöðum í giljun-
um þarna í grenndinni, en voru
annars aðeins ræktaðar í gras-
görðum víða um heim.
André hleypti brúnum. Snöggv
ast var hann eins skuggalegur og
drambsamur og móðir 'hans.
Frankie, sem hafði neitað að end
urtaka dansinn með Rex, sá hann
nú í dyrunum, hávaxinn og ó-
ánægðan á svipinn. Hún fékk ein
kennilega fyrir hjartað og varð
þurr í munninum og öll barns-
lega gleðin hennar hvarf í saroa
svip. Augu þeirra mættust, án
þess að taka eftir nokkrum öðr-
um og þau horfðu hvort á annað
eins og bardagamenn, sem heyja
hólmgöngu með sverðum.
Herra greifinn af Tourville!
tilkynnti Joseph, hátíðlega, enda
þótt hann væri heldur seinn á
sér. Allir litu við og töfrarnir,
sem höfðu legið í loftinú, hurfu.
Andlit Andrés var slétt og svip-
laust, er hann gekk yfir gólfið,
og Frankie brosti er hann lyfti
hendi hennar og kyssti á hana,
léttilega. Það heyrðist kliður um
salinn og menn brostu og kink-
uðu kolii og nú hleypti Rex
brúnum, er hann gekk til Sally
að slaghörpunni. Fyrir andartaki
höfðu allir horft á hann og
Frankie og allt leikaraeðli hans
hafði vaknað við þá eftirtekt,
sem honum var sýnd. Hann var
ofgóður dansari til þess að taka
Og það var eins og fleiri væru
við Frankie meðan þau voru á
gólfinu, en harm hafði notið þess
að halda henni í örmum sér og
finna hve örugg hún var í dans-
inum. En nú þegar André var
Jcominn, leit enginn á annan en
X Xr >f-
GEISLI GEIMFARI
Xr *
— Geisli.... Áttu við að þér sé
sama þó ég kveiki á þessum rofa og
bræði upp til agna stúlkurnar í dýfl-
issunni hér niðri?
— GeisliH Þér getur ekki verið
alvaraH
— Hann meinar þetta ekki....
það, Geisli?
— Er það ekki?
hann.
Vinur hennar Frahkie lítur út
eins og hann væri að koma k
morðstað, en ekki í samkvæmi,
sagði Sally drafandi. .en svei
mér ef hann er nú ekki glæsi-
leg-ur samt!
Hann heldur, að hann sé
dvergakongur og eigi dvergríki
í hitabeltinu, svaraði Rex önug-
tir.
Sol rétti leikaranum glas.
Þetta er ekki rétt athugað hjái
þér, vinur, sagði hann. Herra/
André finnst hann fyrst og
fremst vera læknir, en það erui
bara vinir hans, sem vilja ekki
lofa honum að gleyma aðalstign-
inni sinni. Og þvert um huga
sinn, bætti bann við lágt við
Sally: Spilaðu nú eitthvað fjör-
ugt; þetta er heimkomusam-
kvæmið hennar Frankie.... Síð-
an sneri hann sér að Rex. Og þú,
kall minn, gætir gert þessa ung-
lingsstúl'ku þarna hamingjusama
ef þú byðir henni upp!
Rex glotti ólundarlega, en
hann kunni ofvel að koma fram
á almannafæri til þess að vera
lengi í fýlu. Og gleðisvipurinn,
sem kom á andlit Leonie Courv-
oisier, er hann nálgaðist hana,
var full laun fyrir fyrirhöfnina,
Já, en ég kann bara ekki nógui
mikið til að dansa við herrann,
skríkti stúlkukrakkinn feimnis-
lega.
Þetta er foxtrot, það er ósköp
einfalt, ég skal sýna þér. Rex
hafði gaman af krökkum, jafn-
vel innan við tvítugt og feimn-
islegum, og gleymdi því allri ó-
lund sinni, þegar hann fór að
kenna stúlkunni. En ekki gat
'hann samt stillt sig um að gefa
André og Frahkie auga öðm»
hverju í þéttskipuðum danssaln-
um. Fjandinn hirði hann! Frank-
ie hafði sagt, að þau André væru
alls ekkert annað eða meira en
bernskuvinir, en samt var það
nú svo, að í hvert sinn, sem
André de Tourville sást, kom
einhver rafmögnuð spenna í and
rúmsloftið. Hann kemur betur
fram en ég, skrattinn hafi hann,
játaði Rex með tregðu fyrir sjálf
sér, um leið og hann brosti
til Leonie.
Það er herrann sem er svona
góður kennari, svaraði stúlkan,
Þú dansar alveg guðdómlega!
sflútvarpiö
Laugardagur 21. október
(Fyrstl vetrardagur)
8:00 Morgunútvarp (Bæn. — 8:05 Tón«
leikar. — 8:30 Fréttir. — 8:35 Tóa
leikar. — 10:10 Veðurfregnir).
12:00 Hádeglsútvar (Tónleikar — 12:28
Fréttir og tilk.).
12:55 Oskalög sjúklinga (Bryndís Sig«
urjónsdóttir).
14:30 Laugardagslögin.
15:00 Fréttir og tilkynnfngar.
15:20 Skákþáttur (Guðmundur Am«
laugsson).
16:05 Bridgeþáttur (Stefán Guðjohn«
sen).
16:30 Danskennsla (Heiðar Astvald*«
son).
17:00 Fréttir. — Þetta vll ég heyraf
Bjarni Guðmundsson blaðafull«
trúi velur sér hljómplötur.
17:40 Vikan framundan: Kynning 4
dagskrárefni útvarpsin*.
18:00 Utvarpssaga barnanna: „A lei8
til Agra“ eftir Aimée Sommer*
felt; I. (Sigurlaug Björnsdóttir
þýðir og les),
18:30 Tómstundaþáttur barna og ung*
linga (Jón Pálsson).
18:55 Tilkynningar,
19:20 Veðurfregnir.
19:30 Fréttir.
20:00 Kvöldvaka?
a) Hugleiðing við misseraskiptl
(Séra Bjarni Sigurðsson á Moa
felli).
b) Islenzk og norsk lög: Karla«
kórinn Fóstbræður, Karlakór
Reykjavíkur, Kristinn Halls*
son, Guðmundur Jónsson og
Sinfóníuhljómsveit Islands
flytja. Stjórnendur: Ragnaí
Björnsson og Sigurður Þórð«
arson.
c) „Greiddi eg þér lokkaM: Upp«
lestur úr verkum Jónasar Hall
grímssonar. Sigrún Ingólfsdótt
ir flytur erindi: Síðustu ævi«
ár Þóru Gunnarsdóttur. Enn«
fremur tónleikar. — Andrés
Björnsson setur saman dag«
skrána.
22:00 Fréttir og veðurfregnir.
22:10 Danslög, þ. á. m. leikur dan»*
hljómsveit Svavars Gests. Söng*
fólk: Helena Eyjólfsdóttir og
Ragnar Bjarnason.
02:00 Dagskrárlok.