Morgunblaðið - 22.10.1961, Blaðsíða 1
II
Sunnudagur 22. okt. 1961
~Lru*Lu rn ~ n.*iir fÉi—ii*-**
SÍÐASTLIÐINN fimintu-
dag höfðu fimm manns
beðið bana og M7 slas-
ast meira og minna, í um-
ferðinni í lögsagnarum-
dæmi Reykjavíkur. 200 öku
menn höfðu verið teknir
ölvaðfr við akstur, 1562
árekstrar höfðu orðið, og
frá síðustu mánaðamótum
hafði orðið eitt dauðaslys
og 20 manns höfðu slasazt
meira og minna í umferð-
inni. Þetta eru óhugnanleg
ar tölur, en sannar engu að
síður. — Það, sem sagt er
frá í grein þessari, er ekki
skrifað til skemmtilesturs,
ekki heldur sem „sensa-
sjón“ heldur til þess að það
mætti verða einhverjum
umhugsunarefni áður en
hann sezt undir stýri
eða gengur út á götu. Hér
getið þið lesið það, sem
Hér sést bíllinn, sem ökumaðurinn missti vald á er hann var að aka fram úr bíl á Reykja-
nesbrautinni á dögunum. Búið var að velta bílnum ofan af Astrid er myndin var tekin.
Takið eftir skiltinu efst tii hægri. Á því stendur: Verið varkár, varist slysin.
(Ljósm. Ragnar Vignir.)
Þá sá ég bílinn koma
á hvolfi ofan á mig
ekki að það var læknir í hon-
um fyrr en seinna.
— Um leið og við vorum
komin framúr þessum bíl byrj
aði bíllinn, sem ég var í, að
dansa fram og aftur á götunni,
og hélt þannig áfram yfir
brúna. Spölkorn frá brúnni
stefndi hann á ljósastaur. Eg
sá þetta allt greinilega úr
miðju framsætinu.
Sá bílinn koma ofan á mig
— Pilturinn, sem sat við
hliðina á mér, segir að hurðin
.— Eg hélt áfram að kalla,
og sá, sem síðastur komst út
úr bílnum heyrði til mín. Eins
og hann segir sjálfur frá, þá
fór hann strax og kallaði á
hjálp, en strákarnir trúðu hon-
um fyrst ekki Og hlógu að hon-
um. Hann segir að hann hafi
orðið að teyma þá að bílnum
til þess að sýna þeim að hon-
um væri alvara.
Að köfnun komin
— A meðan þessu stóð var
ég alveg að köfnun komin og
var búin að gefa upp alla von.
En þá fann ég allt í einu að
bílnum var lyft upp. Eg ætlaði
þá strax að reyna að hreyfa
mig Og komast undan bílnum,
en þá fann ég að annar fótur-
inu var fastur. Um leið Og bíln
um var lyft þá klemmdi hann
annan fótinn alveg fastan.
— Sá, sem náði í hjálpina,
stóð næstur og ég bað hann að
hjálpa mér. Hann tók í hend-
urnar á mér og reyndi að
draga mig undan bílnum, en
þá fann ég að bíllinn rann nið-
ur með fætinum og klemmdi
enn fastar að mér. Eg bað þá
að fara varlega því ég fyndi
svo mikið til í fætinum, en
hann hugsaði um ekkert ann-
að en að koma mér undan
bílnum og það tókst að lokum
og þá var ég borin inn í leigu-
bíl. Síðan kom lögreglan og
sjúkrabíll rétt á eftir.
— Eg hélt að þetta æ-tlaði
aldrei að taka enda, og þegar
ég hugsa um þetta nú þá finnst
mér það hryllilegt. Mér datt
aldrei í hug að ég mundi
sleppa eins vel Og raun ber
vitni.
Mbl. sneri sér til lög-
reglustjórans í Reykjavík,
Sigurjóns Sigurðssonar
Vandamál umferðarinnar í
Reykjavík — Logreglustjóri
óg rannsóknarlógreglumaður
segja álit sitt, og tvennt, sem
slasaðist fyrir
um, segir frá
drengur, sem varð fyrir bíl
á Sundlaugavegi fyrra
föstudag, hefur að segja, og
frásögn stúlkunnar, sem
klemmdist undir bíl í
skurði við Reykjanesbraut
sl. mánudag. Hér fylgja og
umsagnir lögreglustjórans
í Reykjavík og rannsókn-
arlögreglumanns um ýmis-
legt varðandi umferðina og
loks tala tölur og myndir
sínu máli.
Klukkan rúmlega eitt að-
faranótt sl. mánudags var
fólksbíl með sjö manns innan-
borðs ekið hratt suður Reykja-
nesbrautina.
Til móts við Nesti í Fossvogi
var bílnum ekið fram úr öðr-
um bíl, en þeim bíl ók læknir,
sem var að fára í sjúkravitjun.
Læknirinn segir, að sér hafi
virzt að bílnum hafi verið ekið
á mikilli ferð framhjá sér
og að strax og hann hafi verið
kominn framhjá hafi bíllinn
beygt aftur inn á vinstri brún
vegarins.
Slapp naumlega af brúnni
Er bíllinn var kominn á
vinstri helming vegarins tók
hann að fara í S-beygjur, og
rann síðan sitt á hvað milli
vegarbrúnanna að brúnni í
Fossvoginum. Þegar bíllinn
kom á brúnh, segir læknirinn
að hann hafi kastast til að
aftan og engu hafi mátt muna,
að afturbretti hans skyilli á
nokkrum dóg-
reynslu sinni
brúarhandriðinu. Ef svo hefði
farið, má búast við að það
slys, sem í vændum var, hefði
orðið alvarlegra en raun varð
á.
Slapp bíllinn með naumind-
um suður af brúninni en
augnabliki síðar tók hann
beygju til vinstri og skall
beint á ljósastaur við vegar-
brúnina.
Mikill blossi
Við höggið þverkubbaðist
staurinn, hentist frá og um leið
sá læknirinn mikinn blossa,
líkt og kviknað hefði í bílnum
við áreksturinn. Síðan valt
bíllinn út í myrkrið og hvarf
sjónum.
Læknirinn, sem var spöl-
korn á eftir, hraðaði sér á stað
inn. Það fyrsta, sem hann sá
er hann steig út úr bíl sínum,
var maður að skríða upp úr
sxurðinum. Læknirinn hraðaði
sér að bílflakinu í skurðinum,
en steig þá á rafleiðslu og fékk
rafmagnshögg.
Gert aðvart um talstöð
Fólkið, sem í bílnum var,
kraflaði sig út úr honum, og
virtist það ekki mikið meitt. I
sömu andrá dreif þarna að
fleira fólk. Bað læknirinn bíl,
sem var á leið til Reykjavíkur,
að gera lögreglunni aðvart um
slysið og hraðaði sér síðan í
næstu hús til áð gera aðvart í
síma. Svo illa vildi tíl, að sími
var í hvorugu húsinu.
Er hann kom til baka á slys-
staðinn hafði borið þar að
leigubíl með talstöð og hafði
bílstjórinn gert lögreglunni að
vart um talstöðina.
Hljóð undani bílnum
Þegar sá síðasti, sem var í
bílnum, var að komast út úr
honum, heyrði hann hljóð, og
leigubílstjóri, sem kom þarna
að næst á eftir lækninum,
heyrði þessi hljóð líka.
Var hafizt handa að lyfta
bílnum. Kom þá í ljós að
stúlka var undir þaki bílsins,
sem var á hvolfi í skurðinum,
og þrýsti henni niður í skurð-
inn. I skurðinum var vatn og
leðja og átti stúlkan erfitt um
andardrátt.
Þá kom í ljó's að áður en
bíllinn rakst á staurinn þeytt-
ist einn farþegana út úr hon-
um, en gat komið fyrir sig
höndum og var lítt meiddur.
Orsakir þessa slyss liggja
fyrir. Hér var um að ræða
alltof hraðan akstur, og öku-
maður réði ekki við hraðann.
Ekkert tillit var tekið til að-
stæðna, en myrkur var, gatan
blaut og við slík skilyrði þarf
ekki mikið útaf að bera til
þess að slys hljótist.
Astrid Jensdóttir — gat mig hvergi hreyft. — Myndin er
tekin á heimili hennar (Studio).
Eg haföi gefið upp alla von
Stúlkan, sem lenti undir
bílnum, heitir Astrid Jens-
dóttir, 19 ára, til heimilis
að Ránargötu 2. Má telja
hreinústu mildi að hún
skyldi sleppa nær ómeidd
úr þessum lífsháska, en
meiðsli hennar eru hrákun
og mar á fæti. Mbl. hitti
Astrid að máli á heimili
hennar, þar sem hún lá
með fótinn , gipsi, og sagð-
ist henni svo frá atburði
þessum:
— Við ókum suður Hafnar-
fjarðarveginn (Reykjanes-
braut) og fórum framúr bíln-
um í Fossvoginum. Eg vissi
við hliðina á honum hafi opn-
ast og hann henzt út»
— Eg hentist á höfuðið á
eftir honum, skall með höfuðið
í götuna og síðan lenti ég ofan
í skurðinum. Þegar, ég nam
staðar í skurðinum áttaði ég
mig strax og ætlaði að standa
upp, en um leið og mér varð
litið upp, þá sá ég bílinn koma
Ofan á mig. Hann skall yfir
mig og ég gat mig hvergi
hreyft utan hendurnar og höf-
uðið.
A kafi í vatni og leðju
— Eg kallaði strax á hjálp
en enginn tók eftir því, vegn
þess að fólkið var í ein,
bendu inni í bílnum og var au
reyna að komast út. Eg var á
kafi í vatni og leðju en ég gat
haldið höfðinu uppúr. Hefði ég
misst meðvitund þarna hefði
ég sennilega drukknað.
lét hann eftirfarandi góð-
fúslega í té. Gerir hann hér
grein fyrir ýmsu varðandi
umferðina, m. a. orsökum
umferðarslysanna í þessum
mánuði.
„Samkvæmt skýrslum lög-
reglunnar hafa verið skráðir
114 árekstrar ökutækja hér í
bænum á tímabilinu 1. til 18.
október þ. á. 1 október 1960
voru skráðir samtals 153
árekstrar. Benda líkur til, að
árekstratalan í þessum mán-
uði verði nokkru hærri en í
" mánuði fyrra árs.
bandi við framan-
gi^ :erðarslys hefir orð-
ið miiixo ijon, bæði eignatjón
og atvinnutjón. Hitt er ekki
síður alvarlegt, að margt fólk
Frh. á bls. 2