Morgunblaðið - 28.10.1961, Blaðsíða 6

6
MORGVNVL4ÐIÐ
Laugardagur 28. okt. 1961
Gðngum að verkefnunum, sem fram-
undan eru, með bjartsýni og dugnaði
— Ræða Ingólfs Jónssonar
Iandbúna5arráðherra við uivarps-
umræðurnar sL fimmtudagskvóld
HERRA forseti! Góðir hlustend-
ur!
Háttvirtur 4. þingmaður sunn
lendinga minntist á framsóknar-
skattana hér áðan. Það er rétt að
ég gerði þá að umtalsefni við síð
ustu kosningar. Bjargráðin 1958
voru sérstaklega þung fyrir
bændur, þar sem landbúnaðurinn
var látinn taka á sig skattana án
þess að fá fulla tryggingu fyrir
sölu afurðana eins og aðrir framl.,
heldur voru bændur látnir bera
hallann af því sem flutt var út.
Það er rangt að ég hafi lofað
bændum ívilnun á verði véla, en
ég benti á másréttið, sem bænd-
ur bjuggu við í sambandi við
sölu afurðana úr landi, það mis-
rétti er ekki lengur fyrir hendi,
heldur hafa bændur nú fengið
tryggingu sem aðrir hafa ekiki.
XJmræður þser, sem nú fara
fram um vantrauststillögu Fram-
sóknarmanna, eru að ýmsu leyti
gagnlegar. Greinilega' kemiur
fram, hversu stjórnarandstaðan
er laus við að hafa nokkra raun-
hæfa stefnu. Greinilegt er, að
framsóknarmenn og kommúnist-
ar hafa ekki öðlast víðsýni, skiln-
ing eða úrræði í samtoandi við
þau vandamál, sem að þjóðinni
steðja fram yfir það, sem þeir
höfðu til að bera í árslok 1958,
þegar þessir flokkar gáfust upp
við að stjórna þjóðarfleyinu. Van-
trausttillagan er dæmi um það
hversu einstakir menn og flokk
ar geta orðið blindir í eigin
sök.
Fyrri flutningsmaður van-
trauststillögunnar, talaði hér í
gærkvöldi. Eins og vænta matti
var allt, sem hann sagði um
þjóðmálin, neikvætt og einkennd
ist af sama 'stefnuleysinu sem
ráðið hefur gerðum Framsóknar
flokksins í seinni tíð. Ræðumaður
ræddi nokkuð um verkföllin s.l.
sumar og þakkaði samvinnufélög
unum að hafa haft forgöngu um
samninga við launþega. Eftir að
framsókn hafði á þennan hátt
veitt kommúnistum nægilega að
stoð við skemmdarverkin, talar
háttvirtur 2. þingmaður Vest-
firðinga af mesta sakleysi um
hina slæmu dýrtíðarskriðu, sem
komizt hafi af stað. Háttvirtur
þingmaður var svo óheppinn að
tala um vísitöluhækkun og dýr-
tíðardraug frá 1942.
Framsókn hélt bændum
í spennitreyju.
Fróðlegt er að gera sér grein
fyrir því, hvers vegna vísitalan
og dýrtíðin hækkaði þá. Það var
vegna þess að framsóknarmenn
höfðu lengi haldið bændum lands
ins í spennitreyju, haldið afurða-
verðinu niðri, svo að við borð
lá, að heilar sveitir tæmdust eft-
ir að atvinna fór vaxandi við
sjávarsíðuna og varnarliðið borg-
aði hátt kaup fyrir litla vinnu.
Það var þetta haust, sem sjálf-
stæðismenn fengu aðstöðu til að
bjarga bændastéttinni með því
að hækka kjötverðið um 100%
frá því, sem það var verðlagt af
hendi framsóknar. í kjölfar þess
hækkaði mjólkurverðið. Eftir
þessa leiðréttingu varð mörgum
sveitahreppnum forðað frá auðn.
Bændur hættu við að fara í
varnarliðsvinnu. Landbúnaður
var áfram rekinn á íslandi. Þessi
leiðrétting á afurðaverði land-
búnaðarins var ekki aðeins gerð
vegna bændanna. Þessi leiðrétt-
ing var þjóðfélagsleg nauðsyn til
þess að einn aðalatvinnuvegur og
sá elzti, færi- ekki í rúst. Margra
ára stjórnartímabil Framsóknar-
flokksins var vel á veg komið
að lama framleiðslu landbúnað-
arins, með því að halda afurða-
verðinu óhæfilega lágu.
Framsókn utan stjórnar og innan.
Framsóknarmenn gera kröfur
fyrir hönd landbúnaðarins, þegar
þeir eru ekki í stjórn. Þegar þeir
eru í stjórn og geta haft áhrif
á gang málanna, gleyma þeir
hagsmunum þess atvinnuvegar,
sem þeir telja sig helzt vera
málsvara fyrir.
1 gærkvöldi talaði hér fram-
sóknarþingmaður og taldi, að nú
væri þrengt að bændum. Þessi
sami maður hafði lágt Og sagði
lítið meðan hann var stuðnings-
maður vinstri stjórnarinnar og
hugsmunir bænda voru fyrir borð
bornir. Þessi háttvirti þingmað-
ur talaði um hátt verð á vélum,
sementi og timbri, og öðrum nauð
synjum. Slíkar raddir heyrðust
einnig um þetta sama, fyrstu ár-
in eftir gengislækkunina 1950.
Það var ekki fyrr en á árinu
1952 sem jafnvægi komst á eftir
þá gengislækkun.
Þannig mun það einnig verða
nú, ef frekari skemmdarverk
verða hindruð, að jafnvægi
kemst á og sú verðhækkun, sem
leiddi af gengisbreytingunni mun
ekki verða tilfinnanleg bændum
né öðrum landsmönnum eftir
hæfilegan tíma.
Háttvirtur þingmaður talaði
um, að ræktun og skurðgröftur
færi minnkandi. Það er ofur eðli
legt að skurðgröftur fari minnk-
andi um sinn, þar sem þannig er
komið í mörgum hreppum, að
grafið hefur verið allt það land,
sem þörf er á að þurrka. Rækt-
unarframkvæmdir eru miklar og
framleiðsluaukning landbúnaðar-
vara meiri á s.l. ári og yfirstand-
andi ári en verið hefur um langt
árabil. Það er þó nauðsynlegt að
gera sér grein fyrir því, að rækt-
unar- og framleiðsluaukning get
ur ekki orðið eins mikill eftir
leiðis, nema að fólkinu fjölgi,
sem við landbúnað vinnur. Það
er nauðsynlegt að vinna að því,
að það megi verða Framsóknar-
menn halda því fram að lög um
lausaskuldir bænda séu ekki sam
bærileg þeim lögum, sem út voru
gefin vegna skuldskila sjávar-
útvergsins. Þannig er því þó var
ið að því leyti, sem um sambæri
lega úrlausn er að ræða. Ekki
munu bændur sjálfir greiða þá
vexti, sem’af lánunum eru neima
þá að litlu leyti. En sjávarútvegur
inn greiðir alla vextina af lánun-
um og býr því við óhagstæðari
vaxtakjör. Vonandi er sú skoðun
röng, sem fram kom hjá J.
Pálmasyni að kaupfélögin séu
treg eða ófáanleg til þess að
greiða fyrir skuldaskilum., nema
þau verði skylduð til þess með
lögum.
Samgöngur um byggðir lands
ins fara ört batnandi, enda er
það höfuðskilyrði til þess að
byggð haldist og til þess að byggð
in þéttist. Rafvæðingunni mið-
ar vel áfram og mun 96% þjóðar-
innar hafa rafmagn, eftir að 10
ára áætluninni er lokið. Eftir
þann tíma ber að stuðla að því,
að þeir, sem eru án rafmagns geti
fengið það á einn eða annan hátt.
Þegar framsóknarmenn tala
með yfirlæti eins og þeir hugsi
sérstaklega um málefni landbún
aðarins og hinna dreifðu héraða,
er fróðlegt að rifja nokkur atriði
upp, sem sýna hversu yfirlæti
þeirra stangast á við allar stað-
reyndir.
Það er staðreynd, að þann tíma,
sem framsókn hefur verið utan
stjórnar, hafa hin þýðingarmestu
lög verið afgreidd fyrir landbún-
aðinn. 1946 eru raforkulögin sam-
þykkt á Alþingi. Þá var framsókn
utan stjórnar. Eftir þessum lög-
um er rafvæðingin um landið
allt framkvæmd. 1946 eru lög um
landnám, nýbyggðir og endur-
byggingar í sveitum samþykkt,
en þá var framsókn eins og áður
er sagt, utan stjórnar. Eftir þess
um lögum hefur ræktun og bygg
ingar í sveitum landsins verið
framkvæmd. 1946 eru lög um
ræktun og húsagerðasamþykktir
Ingólfur Jónsson
einnig samþykkt S Alþingi, en
eftir þeim lögum hefur verið
unnið að skurðgreftri, þurrkun
landsins óg margháttuðum fram-
kvæmdum í sveitunum.
Gert án atbeina framsóknar.
Framsóknarmenn gætu sagt:
„Þetta hefði allt getað gerzt,
þótt við hefðum verið með í ríkis-
stjórn“. Astæðulaust er að neita
því, en á hitt ber að benda, að
sá flokkur, sem er utan stjórnar,
hefur ekki forgöngu um mikil-
væga lagasetningu á Alþingi og
verður það því hlátursefni
margra, þegar Framsóknarmenn
þakka sér sérstaklega þá laga-
setningu, sem hér hefur verið
lýst. Lög um Framleiðsluráð
landtoúnaðarins, þ.e. afurðasölu-
lögin eru frá 1947. Þá voru Fram
sóknarmenn komnir í ríkisstjórn,
enda hafa þeir hrósað sér mikið
af þeirri löggjöf. Ekki skal úr því
dregið að þessi lögu voru um
margt góð, en þau voru mein-
gölluð að því leyti, að þau
tryggðu á engan hátt að bændur
fengju það verð fyrir afurðirnar,
sem þeim var reiknað í verð-
grundvellinum og sex manna
nefnd var sammála um að þeim
bæri að fá.
Lagfæringar gerðar eftir að
framsókn fór úr stjórn.
Þessari löggjöf hefur oft verið
lýst og skal því ekki, tímans
vegna, farið nánar út í það hér,
en bændum er kunnugt að lög-
in voru fyrst lagfærð eftir að
Framsóknarflokkurinn var farin
úr ríkisstjórninni 1959 og lag-
færingin gerir það nú mögulegt
að greiða bændum það verð, sem
talið er að þeim beri, samkvæmt
verðgrundvellinum. Þetta var
gert með því að ríkissjóður greið
ir þann halla, sem verður á út-
fluttum vörum, en áður urðu
bændur að bera hallann. Þetta
varð mjög tilfinnanlegt á verð
bólguárunum 1957 og ’58, en fram
sóknarbóndinn, sem talaði hér
í gærkvöldi, og aðrir framsókn-
armienn gerðu ekki tilraun til
þess að rétta hlut bændastéttar-
innar þá. Að þessu sinni varð
ekki samkomulag í 6 manna
nefnd um verðlagningu. Fulltrúar
bænda töldu nú eins og áður að
verðgrundvöllurinn væri ekki
réttur. í 18 ár hefir svo verið
talið. 1 3 skipti áður hefir yfir-
nefnd úrskurðað verðið. Þá
skekkju sem er í grundvellinum
þarf að lagfæra.
Þegar talað er um, að við-
reisnarlöggjöfin þrengi hagsmuni
bænda og annarra stétta -þjóðfé-
lagsins, ber að hafa það í huga,
hvernig kjör almennings væru í
dag, ef vinstri stefnan hefði ráð
ið lengur.
Háttvirtur 2. þingmaður Vest-
firðinga talaðl um það í gær-
kvöldi, að þingmenn hefðu ekki
verið kosnir 1959 til þess að koma
á óðaverðbólgu, heldur til þess
að kveða verðbólguna niður. Það
var óheppilegt fyrir þennan
þingmann að minnast á óðaverð-
bólgu, því það hefur hann gert
áður við eftirminnilegt .tækifæri.
En það var, þegar hann, fyrrv.
hæstvirtur forsætisráðherra, lýsti
uppgjöf og úrræðaleysi vinstri
stjórnarinnar. Það var þá, sem
hann sagði að óðaverðbólga væri
skollin yfir. Það er þessi óða-
verðbólga, sem núverandi ríkis-
stjórn hefur verið að glíma við
og gert ráðstafanir til að verði
kveðin niður með viðreisnarlög-
gjöfinni. Það eru verðbólguhöf-
undarnir úr vinstri stjórninni,
sem hafa tafið fyrir því, að áhrif
verðbólgunnar fjari út.
Koma verður í veg fyrir
skemnidarverk.
Stjórnarandstöðunni heppnað-
ist að vinna skemmdarverk á
efnahagiskerfinu s.l. sumar. Verði
það reyrit öðru sinni verður að
hindra það og koma í veg fyrir
að það verði .eyðilagt, .sem eitt
getur bjargað efnahags- og at-
vinnumálum þjóðarinnar, en það
er sú við£eisnarlöggjöf, sem sett
var í ársbyrjun 1960.
Öskammfeilnar blekkingar-
tilraunir.
Stjórnarandstaðan gerir ítrek
aðar tilraunir til þess að blekkja
almenning í landinu. Sagt er, að
framsóknarmenn hafi góða að-
stöðu til þess, þar sem Tíminn
sé eina blaðið, sem kemiur á mörg
heimili, sérstaklega á Norðaust-
ur- Og Austurlandi. Vonandi er,
að fólk í þessum landshlutum
sem öðrum, láti sér ekki nægja
að lesa málgagn Framsóknar-
flokksins, sérstaklega eftir að
það er sannað, að blaðið fer með
blekkingar. Iðulega hefur Tím-
inn og reyndar Þjóðviljinn líka,
talið að gjaldeyrismál þjóðar-
innar hafi ekki batnað síðan við
reisnin hófst.
Því hefur einnig verið haldið
fram, að sparifjáraukning hafi
ekki verið meiri en áður og jafn-
vel minni. Einnig hefur það verið
fullyrt að fjárhagur ríkisins væri
í kaldakoli og greiðsluhalli stór
kostlegur. Ætlazt verður til, að
þeir, sem lesa Tímann og Þjóð-
viljann og þær fullyrðingar, sem
þar eru við hafðar, vilji sann-
prófa hvort rétt er með farið.
Leiðin til þess að sannprófa,
hvort þessi blöð segja satt eða
eru að blekkja, er sú, að fletta
upp í Hagtíðindunum, sem til
eru hjá hreppstjórum, oddivitum,
kaupfélögum og víðar. Enginn
efast um að Hagtíðindin birta
réttar tölur. Þeir, sem hingað
til hafa látið sér nægja Tímann
einan en sannfærast um að hann
blekkir Og skrökvar að lesendun-
um, ættu ekki að láta sér lengur
nægja lestur þess eina blaðs og
er þá mikið fengið, ef almenn-
ingur í landinu leitar eftir rétt-
um heimildum og myndar sér
svo skoðun á grundvelli þess,
sem sannast er.
Æskilegar kjarabætur hafa ekki
fengizt vegna óæskilegra vinnu-
bragða.
Undanfarna áratugi hafa sam-
tök launþega haft forystu um
kauphækkanir. A fyrstu árum
launþegasamtakanna mun oft
hafa verið eðlileg ástæða fyrir
þeim kröfum, sem gerðar voru.
A seinni árum hafa kröfurnar
oftast verið óraunhæfar og ekki
miðaðar við það, sem atvipnu-
vegirnir geta greitt. Af þessum
ástæðum hefur fólkið ekki feng
ið þær kjarabætur, sem æskileg
ar eru og hefði verið unnt að
ná, ef rétt hefði verið á málum,
haldið. Það er staðreynd, að
þjóðartekjurnar vaxa á ári að
meðaltali um nálægt 4—5%. Af
því leiðir að kjarabætur almenn
ingi til handa eru mögulegar ár
lega sem nemur allt að 3%. Ef
unnið hefði verið eftir þessu lög
máli, eins og nágrannáþjóðirnar
hafa gert, væru kjör almennings
mun betri nú heldur en var í
stríðslok eða allt að 40% betri.
Eb verkfallsforingjarnir telja að
lífskjörin séu lítið eða ekkert
betri nú en var fyrir 15—16 ár»
um.
Stór verkefni framundan.
Framundan eru mörg verkefni
í íslenzku þjóðlífi. Mörg fram-
faramál þarf að leysa og tryggja
með því afkomu þjóðarinnar í
nútíð og framtíð. Þetta mun ekki
takast fljótt og vel, nema al-
menningur í landinu stuðli að
bættum og betri vinnutorögðum i
kjaramálum og taki völdin af
verkf allsbröskurunum. N áuðsyn
ber til að halda þannig á málum,
að verðlagið geti verið stöðugt,
að gjaldmiðillinn njóti trausta
og gengi íslenzku krónunnar
verði tryggt.
Ríkisstjórnin hefur fengið fær
ustu menn til þess að vinna að
5 ára áætlun fyrir allsherjar
framkvæmdum í landinu. Gerð
verður áætlun um uppbyggingu
í landbúnaði, samgöngum, hvers
konar iðnaði, sjávarútvegi, vatns
virkjunum og öðrum atvinnu-
greinum þjóðarinnar. Með því að
framkvæma áætlunina verður
lagður traustur grundvöllur að
atvinnulífi landsmanna. Fram-
leiðslan verður aukin, útflutning
ur fer vaxandi, gj aldeyrisöflun
þjóðarinnar eykst og sá skortur,
sem þjóðin hefur áður búið við
í gjaldeyrismálum, hverfur. At-
vinna verður nóg fyrir alla, sem
geta unnið. Tekjur þjóðarbúsins
munu vaxa fram yfir það, sera
áður hefur verið, og grundvöll-
ur vera lagður að auknum kjara
bótum fyrir allan almenning.
Hagsmunum þjóðarinnar ógnað.
Með skemmdarverkura þeim,
sem stjórnarándstæðan hefir unn
ið og hótað er enn að halda
áfram, er hagsmunum þjóðarinn
ar ógnað. Takist skepimdarverkið
öðru sinni verður öll uppbygg-
ing og viðreisn tafin og e.t.v,
gerð óframkvæmanleg. Það er á
valdi almennings, á valdi þínu
áheyrandi góður, hvort þjóðholl
stefna verður hér ráðandi eða
upplausn og niðurrifsstefna. Það
er skylda hvers íslendings að
kynna sér á hlutlausan hátt stefn
ur og störf stjórnmálaflokkana
og mynda sér hlutlausa skoðun
um það, sem deilt er um. Framtíð
og velferð þjóðarinnar byggist á
því, að dómgreind alimenninga
verði öfgum og áróðri yfirsterk-
ari.
Því skal treysta að það megl
verða, þess vegna ber að halda
áfram af dugnaði og bjartsýni að
vinna að lausn hinna mörgiu
verkefna, sem enn bíða.
Einar
Sveinn
Hjortur
FJÓRIR varamenn eiga sæti á Al-
þingi um þessair mundir, þjew
SjálffistæSismennimir Einar Sig-
urðsson (fyrir Jónas Pétursson),
Jón Kjartansson (fyrir Sigurð Ó,
Ólafsson) og Sveinn S. Einarsson
(fyrir Ólaf Thors); og af hálfu
Alþýðuflokksins Hjörtur Hjálmara
son (fyrir Birgi Finnsson). —■
Birtast hér myndir af þeiim t
símu röð og þeir eru upp taldir.