Morgunblaðið - 31.10.1961, Blaðsíða 20

20
MORCUNBL4ÐIÐ
Þriðjudagur 31. okt. 1961
Dorothy Quentin:
Þögl aey
28
Skáldsaga
una sína. Hún hafði hingað til
haft Helenu grunaða um að hafa
komizt upp á milli þeirra Andrés
með einhverskonar göldrum og
talið hann á að skrifa ekki leik-
systur sinni. En nú vissi hún, að
það var hennar eigin móðir, sem
var höfuðóvinurinn.
Helena hafði ekki sagt nema
satt. þegar hún hélt því fram, að
Louise hefði alltaf hatað eyna af
öllu hjarta.
En hvernig hafði hún getað lát
ið sér detta það sama í hug um
Frankie, sem var þarna fædd og
uppalin?
Enginn nema góður guð vissi,
hvaða uppskeru væri hægt að bú-
azt við, hafði stóri Bensi sagt.
Louise hafði tekizt á hendur hlut
verk hins góða guðs hvað líf dótt
ur hennar snerti.
Frankie krosslagði handleggina
á stýrinu og hallaði höfðinu fram
á þá. Aldrei hafði hún verið
svona eiAmana og yfirgefin í
heiminum. Hún hafði engan að
tala við. sízt af öllu André; þau
mundu aðeins lenda í nýju til-
finningastríði, ef hann fengi nú
að vita allan sannleikann. Claud
etti gæti auðvitað grátið með
henni, en hinsvegar gæti hún
ekki ráðið henni heilt. Sol mundi
skilja hana, en líklega myndi
hann verða sammála henni um
það að segja André alls ekki
sannleikann úr því sem komið
væri. Sol mundi líklega ráða
henni til að snúa aftur til Ame-
ríku og byrja nýtt líf við starfið-
sem hún hafði kosið sé-\
Nei, það var enginn í heimin-
um, sem gæti veitt henni
minnstu huggun í vandræðum
hennar.
Enginn. .. .?
Mjúka klukknahljóðið frá Heil
agshjartakirkjunni hljómaði nú
í eyrum hennar. Klukkan var að
slá fjögur, og í eyrum Frankie
var þetta eins og vinarrödd. Hún
setti bilinn í gang og ók hægt
upp eftir bröttu brekkunni og
staðnæmdist fyrir utan kirkjuna.
í klausturgarðinum, sem þar var
áfastur flýttu sér 2 nunnur und-
ir heljarstórum regnhlífum. án
þess að taka eftír bílnum. Fran-
kie hikaði við og fór að hugsa
um nunnurnar. Hún hafði auðvit
að heimsótt þær, skömmu eftir
heimkomuna, og þá hitt ýmsar
gamlar vinkonur, en systir Angel
ica var farin til Frakklands. Nei.
þessar nunnur með alla sína sál
arrósemi, mundu alls ekki kilja
það stórviðri tilfiriningana, sem
var í hjarta hennar vegna elsk-
hugamissisins. Þær höfðu löngu
gefið frá sér alla mannlega ást
sjálfviljugar, en hún hafði orðið
fyrir missinum gegn vilja sínum.
Hún gekk hægt inn í kirkjuna,
án þess að skeyta um regnið.
sem dundi á henni, og féll á
kné fyrir framan altarið til að
biðjast fyrir. Hún vissi varla
hvers hún var að biðja, nema þá
helzt um mátt til að fyrirgefa
móður sinni mótgerðirnar við sig
Þetta var lítil og friðsæl kirkja
og rauði loginn á lampanum fyr
ir augum hennar hlýjaði henni
og daufi liljuilmurinn frá altar-
inu friðaði hana.
Séra Filippus, sem kom í kirkj
una til að bæta vigðu vatni í ker
ið, kom þannig að henni. Hún
var eins og barn. sem hafði villzt
og gamli presturinn fór að eins
og hann hefði gert við barn, sem
átti í erfiðleikum. Hann lagði
höndina á öxl hennar, og beygði
sig fram með miklum erfiðis-
munum, því að gigtin var alltaf
slæm honum í rigningu, og hvísl
aði hásum rómi; Komdu. Fran-
coise, ég skal gefa þér kaffi og
svo getum við talað um það, sem
þér liggur á hjarta. Komdu nú!
Hún leit á hann stóru bláu aug
unum, sem voru þokukerind af
sorg og sakleysisleg, fannst
gamla prestinum. eins og daginn,
sem hann hafði skírt hana. Það
var einhver einlægni í tilliti henn
ar, sem stakk í stúf við nýtízku
legan ytra mann hennar, og hann
fann til feginleika yfir því að
þessi unga stúlka, skyldi ekki
hafa orðið ríkidæminu og óhófinu
í Ameriku að bráð, eins og börn-
um hætti við. sem allt var látið
eftir.
Ég held ekki, að þú getir neitt
hjálpað mér, faðir, sagði Fran-
kie í légum, fjarrænum rómi.
sem kom eins og úr fjarska.
Maður hefur alltaf gott af kaffi
sopa og stundum líka af að tala,
svaraði gamli maðurinn með rán
fuglsandlitið og brosti ofurlítið.
Komdu, barn, þú getur þurrkað
á þér hárið á handklæðinu í
skrúðhúsinu.
Þetta hversdagslega ráð hressti
hana einhvernveginn miklu bet
ur en öll viðkvæmni hefði getað
gert. og hún elti hann fram í
skrúðhúsið, notaði handklæðið,
sem þar var haft handa kór-
drengjunum, og brosti með
sjélfri sér við tilhugsunina um,
að líklega hefði það aldrei fyrr
verið notað til að þurrka konu
höfuð.
Jæja. þetta var betra — nú
skulum við snúa okkur að kaff
inu.
Hann gekk síðan á undan í
slitnu svörtu hempunni sinni inn
í skrifstofuna hans, þar sem kaffi
suðuvél mallaði jafnan á litlum
lampa. Heitt og svart kaffi í
vönduðum glösum með silfur-
handföngum var eini munaður-
inn, sem klerkur leyfði sér. Að
öðru leyti var skrifstofan hans
fátnklega búin og lítið þar af
húsgögnum. Hann var mjög lítið
heima við — eins og André átti
hann að þjóna um tuttugu þús-
und eybúum, átti því litlar tóm-
stundir milli þess að hann
kenndi í skólanum. vitjaði
sjúkra, söng tvær messur á dag,
auk hjónavígsluna og barna-
skírna og starfa í safnaðarnefnd-
inni. Ráðskonan hans var löngu
hætt öllum tilraunum tii að
gera herbergin hans vistleg.
Hann tekur ekki eftir neinu,
hann veit ekkert hvað hann
borðar, han.i lifir í öðrum heimi.
kvartaði gamla, franska konan
við vinkonur sínar, en henni
þótti eins og öllum öðrum, vænt
um gamla prestinn sinn.
Þegar hún hafði drukkið kaff-
ið. til þess að gera honum til
geðs og fundið sig hressast ein-
kennilega mikið af því, leit
Frankie á séra Filuppus yfir
boðið, sem var allt á kafi í blöð-
um. Hann beið með þolinmæði,
með spenntar greipar eins og
hann væri alttaf að biðjast fyrir,
og horfði með góðlegu. gráu aug-
unum á sorgmætt andlit stúlk-
unnar.
Ég er svo vonlaust ástfangin
af André.... sagði hún allt í
einu og ósköp blátt áfram, og
honum varð hverft við, hvað
þetta lét eitthvað barnalega í
eyrum í þöglu stofunni, með regn
ið byljandi á glugganum.
Þú hefur víst verið það síðan
þið voruð svona lítil... .sagði
gamli presturinn brosandi, og
mundi. hversu þessi börn höfðu
verið samrýmd. En brosið hvarf
um leið og það kom. Nú voru
þau ekki börn lengur. Hann
sagði alvarlega. Árum saman
beið André eftir, að þú yxir upp
og kæmir heim. Hann talaði
aldrei um fyrirætlanir sínar við
neinn, en við vissum öll ósköp
vel, að.... í hvert sinn sem hann
kom heim úr læknaskólanum,
þaut hann yfir til Laurier. til
að hitta frænda þinn.
Gamli presturinn hamraði með
fingrum á borðið. Orð hans
höfðu orkað á Frankie, rétt eins
og hníf hefði verið snúið í sári.
Auðvitað, þegar þú skrifaðir
engu okkar neitt, og komst ekki
einu sinni heim í sumarleyfun-
um, og þegar hr. Laurier sagði
okkur að þú kynnir svo vel við
þetta nýja líf> þá gátum við ekki
annað haldið en að þú hefðir al-
veg gleymt okkur. Séra Filippus
sagði þetta blátt áfram og í eng-
um ávítunartón. Og þetta var
ekki nema skiljanlegt af stúlku,
sem kom í annan og skemmti-
legri heim og umhverfi. Hitt skil
ég síður, hversvegna þú kemur
>f * >f
GEISLI GEIMFARI
>f >f >f'
•— Maddi og Ardala eru að kom-
ast undan, Geisli!
, — Þau komast ekki langt á þessu
eyðilega tungli, doktor! Látum þau
flýja! En á meðan skulum við fara
niður og leysa stúlkurnar!
— Þú ert dásamlegur, höfuðsmað-
ur!! —
— Hvernig getum við launað þér!
— Ha! Ég spái því að þú skiptir
næsta leyfi þínu milli Venusar og
Mars, Geisli!
— Og gleymdu ekki Júpiter, dúkk-
an min;
heim nú og segir mér nú, að þú
sért ástfangin af André.
Loðnu augnabrúnimar á klerki
voru eins og á rannsóknardóm-
ara og augun horfðu fast á óró-
lega andlitið. Svo sagði hann,
næstum blíðlega: Ertu nú viss
um. að þér hafi ekki bara snúizt
hugur út úr afbrýðisemi gegn
ungfrú Fauvaux?
Ég hef aldrei eitt andartak
hætt að elska André, æpti hún i
æsingi, og rótaði í handtöskunni
sinni eftir skeytinu frá móður
inni. Og svo kom öll sagan í einni
bunu, öll þessj sorgarsagá um
vonlausa ást.
Presturinn hlustaði þegjandi á
og brá ekki svip heldur en mynd
höggvin í stein.
Það sem ég get ekki skilið,
sagði hún loks. eins og hann
væri orðinn uppgefinn, er þessi
þögn Edwards frænda. Við, sem
tilbáðum hvort annað! Jú, það
er verið að segja mér, að hann
hafi verið sjúkur maður og
meira að segja dálítið utan við
heiminn... ,en hann hætti að
skrifa mér. bara skömmu eftir
að ég fór og nefndi aldrei André
á nafn.
Á því get ég gefið þér skýr-
ingu, svaraði gamli presturinn
og snerti símskeytið með fyrir-
litningarsvip. Mamma þín skrif-
aði honum þegar þú varst veik
í heimavistarskólanum. Hann
sýndi mér bréfið sjálfur. Hún
sagði, að þú hefðir einhverjar
sálarlegar þjáningar, vegna
þessa breytta umhverfis, sem þú
ættir erfitt með að laga þig að —<
og yrðir að losna við þetta
.,krakkaskot“ í André, ef þú ætt-
ir nokkurntíma að kunna við
þig í skóla í Ameríku. Hún bað
frænda þinn að skrifa ekki oft
og sízt að tala mikið um eyna
eða nefna André á nafn.
Einmitt: Röddin í Frankie var
full fyrirlitningar og gremju.
Skyldi André hafa fengið að sjá
þetfa bréf?
Ég býst alveg við því. Frænda
þínum þótti mjö ; vænt um hann.
Og hann — og þeir — og þið
allir trúðu þessari vitleysu? Hún
var svo reið, að hún gat varla
talað í samhengi. Þið trúðuð, að
ég hefði breytzt svona mikið —
og svona fljótt?
Þau þótti vænt um þig, sagði
klerkur og hendurnar á honum
sögðu meira en varirnar. Og ef
út í það er farið, þá varst þú
bara krakki. Auðvitað vildum
við þér öll allt það bezta. Það
er ekki gott fyrir barn að halda
tryggð við tvo stríðandi aðila.
Hún svaraði. Ég get ekki að
því gert. að ég hata mömmu.
Hún hefur spillt öllu lífi mínu.
Gamli presturinn hristi höfuð-
ið alvörugefinn. Hatrið er ekki
lækning við neinu, barnið gott,
og það er ekki okkar að d™ma
einn eða neinn. En það er hins
SHÍItvarpiö
Þriðjudagur 31. október N
&A0 Morgunútvarp (Bæn: Séra ÓsTr«
ar J. Þorláksson. — 8:05 Morgua
leikfimi: Valdimar Örnólfsson
stjórnar og Magnús Pétursson
leikur undir. — 8:15 Tónleika<r,
— 8:30 Fréttir. — 8:35 Tónleik*
ar. — 9:10 Veðurfregnir. — 9:20
Tónleikar),
12:00 Hádegisútvarp (Tónleikar. —i
12:25 Fréttir og tilkynningair),
13:00 ,,Við vinnuna“: Tónleikar.
15:00 Síðdegisútvarp (Fréttir og tilk,
— Tónleikar — 16:00 Veðurfr,
— Tónleikar — V7:00 Fréttir).
18:00 Tónlistartími barnanna: Jórunn
Viðar kynnir víanalög með aðstoö
Þuríðar Pálsdóttir.
18:50 Tilkynningar. — 19:30 Fréttir.
20:00 Þjóðlög frá Júgóslavíu (Þarlendir
listamenn syngja og leika).
20:15 Framhaldsleikrlt: „Hulin augu,#
eftir Philip Levene, í þýðingu
Þórðar Harðarsonar; II. þátturt
Gryfjan — Leikstjóri Flosi Ól*
afsson. Leikendur: Róbert Arn«
finnsson, Haraldur Björnsson,
Helga Valtýsdóttir, Nína Svein*
dóttir, Gísli Halldórsson, Ævar
R. Kvaran o.fl.
20:55 Einsöngur: Aase Nordmo Löv-
berg syngur lög úr óperum eftir
Wagner.
21:15 Erindi: Á meðan líkaminn seim
ur (Grétar Fells rithöfundur).
21:40 Tónleikar: ,,Le Cid“, ballettmús*
ík eftir Massenet (Sinfóníuhljóm
sveit Lundúna; Robert Irving
stjórnar).
22:00 Fréttir og veðurfregnir.
22:10 Lög unga fólksins (Jakob P«
Möller).
23:00 Dagskrárlok.