Morgunblaðið - 02.11.1961, Síða 20

20
MORGUNBLAÐIb
Fimmtudagur 2. nóv. 1961
Dorothy Quentin:
Þðglaey
30
Skáldsaga
André borðar venjulega há-
degisverð með okkur, svaraði
Simone hóglega. og svo ekur
hann mér upp á flötina, þar
sem veggurinn beygir að sjúkra-
húsinu. Það er sama sem enginn
krókur fyrir hann.
Þá gaeti hann nú séð af fimm
mínútum til að heilsa upp á mig,
hugsaði Frankie, og um leið datt
henni í hug, að hann hafði forð-
azt hana síðan veizlukvöldið. En
rétt sem hún var að hugsa þetta.
seildist Simone allt í einu niður í
handtöskuna sína og tók að róta
í henni. Æ, ég var næstum búin
að gleyma því! Greifafrúin bað
mig fyrir bréf til þín — ég hugsa,
að það sé boð til kvöldverðar á
sunnudaginn. Hún rétti henni
bréfið og hló aftur. Ég sagði
henni nú annars, að þér mundi
þykja það þunn skemmtun eftir
alla þessa skemmtilegu gesti
þína hérna.
Þakka þér fyrir....
Frankie fyrrtist við þetta, sem
lá að baki orða stúlkunnar og
sneri sér að bréfinu. sem var
skrautritað á vandaðan pappír
með skjaldarmerki efst á örkinni.
Fyrst þú átt afmæli á sunnu-
daginn og við sjáum þig svo
sjaldan hérna, væri okkur á-
nægja ef þú vildir borða með
okkur þann dag. Það verður ró-
legt — aðeins heimafólkið, ....
André og ég.
Og svo kom nafnið undir með
miklu útflúri.
Hún hefði eins vel getað gert
þetta rækilega og haft það í
þriðju persónu, hugsaði Frankie
og fór að velta því fyrir sér,
hvernig André hefði farið að því
að pína þetta, boð út úr móður
sinni. En upphátt sagði hún: Ég
skil bara ekki í. hvemig nokkur
hér man afmælisdaginn minn —
en þetta er fallega hugsað af
frúnni. Segðu henni, að ég hlakki
til að koma, Simone.
Ég hugsa, að André hafi minnt
hana á það — hann er svo try£g-
ur, er það ekki? Simone brosti
eins og Mona Lisa og Frankie
datt í hug- hvort einhver auka-
merking mundi liggja í orðun-
um. Hann gleymir aldrei neinu
.— hvorki afmæli, stefnumóti né
loforði. Það er alveg dásamlegt,
hvemig maður gefur reitt sig á
hann með allt!
Já, það er sannarlega dásam-
legt, samþykkti Frankie kulda-
lega og leit á smávöxnu stúlk-
una> sem var að sauma úti við
gluggann. 1 daufU, grænleitu
birtunni, sem kom gegnum trén
úti fyrir, leit Simone út eins og
ofurlítil fílabeinsmynd. blóðlaus
og beinlaus — ekkert nema slétt
og hrukkulaust yfirborð.
En það er nú enginn leikur að
vera gift lækni, gat hún ekki
stillt sig um að bæta við þurr-
lega. Hann kemur ofseint í mat-
inn er kallaður út um miðja nótt
og hugsar ,ekki um annað en
starfið sitt.... svo að tíundi
hluti af umhyggju hans kemur
fram við fjölskylduna — hátt
reiknað.
Simone rétti úr sér og leit for-
vitnislega á hina stúlkuna. Þú
talar rétt eins og þú hefðir sjálf
verið gift lækni! sagði hún ~ieð
ofurlitlum hneggjandi hlátri.
Ég var það næstum einu sinni.
En það er nú alls ekki svo frá-
leitt ef maður tekur þátt í starfi
hans. Frankie brosti, því að nú
hljóp í hana glettni. Hefur þú
áhuga á lækningum og uppskurð
um og sjúkrahúsum, Simone?
Ég hata það!
Simone beinlínis skalf. þrátt
fyrir molluhitann. etta var i
fyrsta sinn, sem Frankie hafði
orðið vör nokkurrar hreinskilni
í orðum hennar, og hún varð
hissa á allri þeirri tilfinningu,
sem Simone sýndi af sér, þó ekki
væri nema rétt snöggvast. En
hún var samt fljót að draga í
land og sagði eins og afsakandi:
Auðvitað er þetta ekki alvara
mín. Vitanlega fæ ég áhuga á
starfi Andrés. þegar hann er orð-
inn maðurinn minn. Það er bara
þetta, að ég er svo hrædd við
sjúkrahús, síðan....
Vitanlega. Fyrirgefðu, að ég
skyldi vera að minna þig á það,
sem þú vilt ekki muna. Frankie
sá eftir spurningunni sinni.
Simone setti upp fyrirgefn-
ingarbros. Mér finnst þú ættir
að skrifa greifafrúnni þakkar-
bréf fyrir boðið. sagði hún hóg-
lega. Þú veizt hvað hún er alltaf
formföst.
Frankie fór alltaf til morgun-
messu á sunnudögum, og Sol og
Mike og Colly fóru með henni.
Sætið, sem tilheyrði Laurier, var
innst í kirkjunni, en hinumegin
við ganginn var sæti Tourville.
Þegar hún kraup þama að
morgni tuttugasta og þriðja af-
mælisdags síns. reyndi hún af
öllum mætti að einbeita sér að
bæninni og því sem fram fór fyr-
ir altarinu, en hún fann alltaf á
sér nærveru Andrés, sem kraup,
aðeins nokkur fet frá henni og
laut svarthærða höfðinu í löngu
grönnu henchirnaiv- Hinumegin
við hann sat móðir hans, bein
eins og kerti — hún gat ekki
kropið vegna gigtarinnar. Og
loks Simone. Frankie var fegin
að hafa Sol með sér, og eins því,
að drengirnir skyldu vera ka-
þólskir. Hún yrði einmana í
langa bekknum, þegar þeir væru
farnir.
En það yrði nú aldrei lengi. Ef
hún ætlaði sér að fara, yrði það
að verða fljótt. Hún vildi ekki
fara með Eydrottningunni, ásamt
kvikmyndafólkinu, það mundi
kosta ótal, útskýringar á því,
hversvegna hún væri að fara
strax aftur og áður en mánuð-
irnir þrír væru liðnir, og þetta
mundí angra fólikið, eftir þessa
skemmtilegu dvöl heirna hjá
heruii. Nei, hin skyldi lofa því
að fara í friði, rétt eins og allt
væri í lagi, svo að það gæti
átt skemmtilegar endurminning-
ar um dvöl sína á Þögluey. en
svo skyldi hún læðast, svo lítið
bæri á, með næsta skipi, sem
færi frá Bellefleur.
Hitt vissi hún ekki, hvernig
hún færi að því að segja André
þessa fyrirætlun sína.
Hún yrði að gera það. rétt eins
og ekkert væri um að vera. Ein-
hvernveginn varð hún að koma
því inn hjá honum, að þessi káta,
skemmtanafíkna og bandaríska
Frankie, sem hann hafði skapað
í huga sínum, væri raunveruleg.
Hitt mundi spilla allri fórn henn-
ar ef hún gæfi honum til kynna-
hvað það kostaði hana að yfir-
gefa eyna.
Góði guð, gefðu mér hugrekki.
Gefðu mér kraft til að gera þetta
fyrir hann! bað hún innilega.
Hér kraup hún í kirkjunni, sem
hún mundi svo vel frá barnæsku
sinni — og hún minntist þess um
leið, þegar þau krakkarnir höfðu
verið að trufla hvort annað í
guðrækninni forðum daga! Nú,
þegar hún vissi allan sannleik-
ann um þessi töpuðu ár. gat hún
ekki hugsað sér að yfirgefa þenn
an stað fyrir fullt og allt. Því
að færi hún á annað borð, var
engin heimkomu von.
Ite — missa estf Rödd séra
Filuppusar, sem af einhverjum
ástæðum var aldrei hörð á latín-
unni, mælti fram seinni blessun-
ina.
Deo gTatias/ svöruðu svörtu
kórdrengirnir fjálglega.
Söfnuðurinn flýtti sér ekkert
heim, heldur stóðu menn í smá
hópum úti fyrir dyrunum. meðan
klerkur var að afskrýðast, því að
flestir vildu segja eitt orð við
hann að lokinni messu.
Hóparnir stóðu þarna í sól-
skininu en í skugganum af stóru
trjánum. Þetta voru marglitir
hópar. karlmennirnir í hvítum
hitabeltisfötum, en konumar í
stífum sumarkjólum og með
barðastóra sólhatta. Þarna blönd
uðust saman Vestur-Indíamenn,
j írar og Frakkar og skröfuðu sam
an eins og fólk gerir oft að lok-
inni messu. aðeins börnin voru
óþolinmóð að komast úr spari-
fötunum og ge,ta farið að leika
sér... j
Þessí sjón, eem henni var svo
kunn og kær, en um leið ólík
öllu öðru í heiminum, myndi
geymast í huga Frankie, hversu
gömul sem hún yrði. hugsaði
hún, meðan hún var að þakka
fyrir heillaóskirnar með afmælis
daginn frá Helenu, André og
Simone, ásamt áminningum um
að vera nú stundvís í kvöldboð-
ið. Að baki henni voru Sol og
drengimir að tala við Bill kerr-
yns. André hafði farið til prests-
ins, líklega í sambandi við lýs-
ingarnar.
Frankie beið eftir gestunum
sínum og hálflangaði til að sjá
André áður en hún færi. en jafn-
framt vildi hún forðast þetta
mót þeirra. Það yrði víst nóg að
sitja með honum við kvöldverðar
borðið, svo skemmtilegt, sem það
nú yrði.
En í sama bili var hann kom-
inn. Séra Filuppus var farinn að
tala við Helenu og André kom
beint til Frankie, lyfti hönd henn
ar upp að vörum sér og brosti
framan í hana, rétt eins og þau
væru tvö ein í allri eynni.
Til hamingju með afmælisdag-
inn. Francoise sagði hann lágt
og þrýsti ofurlitlum böggli í
hönd hennar og lokaði máttlaus-
um fingrum hennar um hann.
Þetta er bara verðlaus smá-
hlutur, en hann er fallegur. Ég
vona að hann fari vel við hárið
á þér. Við mamma hlökkum af-
skaplega til að sjá þig í kvöld.
Henni tókst að tauta einhver
þakkarorð og losa augu sín frá
grágrænu augunum, sem horfðu
niður á hana og snúa sér síðan
að bílnum til förunauta sinna. En
um leið og hún setti bílinn í
gang, datt henni í hug, að þetta
að skilja við André yrði nú erf-
iðara en henni hafði nokkurn
tíma dottið í hug. Af því að hann
elskaði hana enn.... Hún fann
það alve á sér. að ef hún yrði
kyrr og berðist við Simone á
heimavígstöðvunum, gæti hún
unnið, og þarna var versta freist-
ingin, sem hún hafði nokkurn
tíma orðið fyrir á ævinni.
XV.
Það hvíldi þung þögn yfir
eynni, þegar Frankie var að búa
sig í boðið hjá greifafrúnni. Sólin
var sigin í ólundarlegum eirrauð
um bjarma og nóttin varð snögg-
lega dimm. stjörnulaus og tungl-
skinslaus. Kvöldgolan hafði
gleymt að koma, svo að engin
hreyfing var á þurrum pálma-
blöðunum. Jafnvel skordýrin,
sem aldrei þögðu, létu nú ekki til
sín heyra. Það var heitt — rakt
og heitt — eftir regnið og sólar-
hitann, og öll eyjan virtist eins
og grafkyrr að bíða eftir ein-
hverju.
Eina hljóðið. sem Frankie
heyrði, var hmnar eigin hjarta-
sláttur og fjarlægt suðið í sjón-
um á rifinu úti fyrir, og svo
snörlandi andardrátturinn I
Claudette, þegar hún var að taka
saman fötin, sem Frankie hafði
farið úr.
Nú kemur stormur — mikill
stormur. sagði gamla konan og
andvarpaði. Stormar voru óað-
skiljanlegur þáttur lífisins í -Kar-
íbahafinu, sem fólk varð að gera
sér að góðu, af því að ekkert var
við þeim að gera, en þeir gátu
nú samt eyðilagt uppskeruna og
veikbyggðu kofana, jafnvel þót
ailltvarpiö
Fimmtudagur 2. nóveinber
8:00 Morgunútvarp (Bæn: Séra Ósk*
ar J. Þorláksson. — 8:05 Morgun
leikfimi: Valdimar Örnólfsson
stjórnar og Magnús Pétursson
leikur undir. — 8:15 Tónleikair.
— 8:30 Fréttir. — 8:35 Tónleik-
ar. — 9:10 Veðurfregnir. — 9:20
Tónleikar).
12:00 Hádegisútvarp (Tónleikar. ««
12:25 Fréttir og tilkynningar).
13:00 ,,Á frívaktinni"; sjómannaþáttur
(Sigríður HagaJín).
15:00 Síðdegisútvarp (Fréttir og tilk.
— Tónleikar — 16:00 Veðurfr.
— Tónleikar — t7.*00 Fréttir).
17:40 Framburðarkennsla í dönsku og
þýzku.
18:00 Fyrir yngstu hlustendurna (Guð-
rún Steingrímsdóttir).
18:20 Veðurfregnir. — 18:30 t>ingfrétt-
ir — Tónleikar.
18:50 Tilkynningar — 19:30 Fréttir.
20:00 Um efnafræði; I. þáttur: Til-
brigði og þróun (Dr. Sturla Frið-
riksson).
20:15 Einsöngur: Herman Schey syng-
ur „Vier ernste Gesánge" eftir
Brahms.
20:35 Erindi: Ólögleg mannanöfn; fyrra
erindi (Dr. Halldór Halldórsson
prófessor).
21:00 Tónleikar: Capitol sinfóníuhljóm
sveitin leikur hljómsveitarút-
setningar á vinsælum óperulög-
um; Carmen Dragon stjómar.
21:30 Úr ýmsum áttum (Ævar R.
Kvaran leikari).
21:50 íslenzk tónlist: Andante fyri»r
selló og píanó eftir Karl O.
Runólfsson (Einar Vigfússon og
Jórunn Viðar leika).
22:00 Fréttir og veðurfregnir.
22:10 Kvöldsagan: „Draumleir", eftir
William Lindsay Gresham; siðari
lestur (Þórarinn Guðnason lækn-
ir). —
22:35 Djassþáttur (Jón Múli Amason),
23:05 Dagskrárlok.
Föstudagur 3. nóvemher
8:00 Morgunútvarp (Bæn. — 8:05
Morgunleikfimi. — 8:15 Tónleik-
ar. — 8:30 Fréttir. — 8:35 Tón-
leikar. — 9:10 Veðurfregnir. —
9:20 Tónleikar. — 10:00 Veðurfr.).
12:00 Hádegisútvarp (Tónleikar. —
12:25 Fréttir og tilk.)
13:15 Lesin dagskrá næstu viku.
13:25 „Við vinnuna": Tónleikar. s
15:00 Síðdegisútvarp (Fréttir, tilk. —
Tónl. — 16:00 Veðurfr. — Tónl.
— 17:00 Fréttir. — Endurtekið
tónlistarefni).
17:40 Framburðarkennsla f esperanto
og spænsku.
18:00 „Þá riðu hetjur um héruð": Ingl-
mar Jóhannesson segir frá Gísla
Súrssyni.
18:20 Veðurfregnir.
18:30 Þingfréttir. — Tónleikar.
18:50 Tilkynningar.
19:30 Fréttir.
20:00 Daglegt mál (Bjami Einarsson
cand. mag.).
20:05 Efst á baugi (Björgvin Guðmund*
son og Tómas Karlsson).
20:35 Frægir söngvarar; II: Claudia
Muzio syngur.
21:00 Upplestur: Guðmundur Böðvars-
son skáld les frumort kýæði.
21:15 Tónleikar: Fjórir rómantísktP
þættir fyrir fiðlu og píanó eftir
Dvorák (Jasef Suk og Josef Hala
leika).
21:30 Útvarpssagan: „Gyðjan og ux-
inn" eftir Kristmann Guðmunds-
son; XXIII. (Höfundur les).
22:00 Fréttir og veðurfregnir.
22:10 Um fiskinn (Stefán Jónsson
f réttamaður).
22:30 Á síðkvöldi: Létt-klassísk tónlist.
a) Húmoreksa í B-dúr op. 20
eftir Schumann (Svjatoslav
Rikhter leikur á píanó).
b) Maria Callas, Tito Gobbi, kór
og hljómsveit Svala-óperunn-
ar flytja atriði úr „I Pagliacci**
eftir Leoncavallo; Tullio Sera-
fin stjórnar.
c) Annar þáttur úr sinfóníu nr,
5 1 e-moll op. 64 etftir Tjai-
kovsky (Hljómsveitin Phil-
harmonia í Lundúnum leikur;
Herbert von Karajan stj.).
23:25 Dagskrárlok.
— Hvei móðir þín er? Það man ég ekki!
* >f Xr
GEISLI GEIMFARI
* Xr Xr
ARPALA, lígSP YOOE
eY65 PEELED FOK
ANY 6ACTH PATKOi
IHTEZCePTOR
■— Ardala, líttu vel í kringum þig
eftir leitarskipum frá jörðu.
. .— En hvert erum við að fara
Maddi minn?
— Á felustað, þar sem jarðareftir-
litið getur aldrei fundið okkur. En
gerðu nú eins og ég segi!
— Sjáðu! Þarna koma tvö geim-
skip jarðareftirlitsins!