Morgunblaðið - 04.11.1961, Blaðsíða 20

20
MORGVNBLAÐIÐ
Laugardagur 4. nóv. 1961
Dorothy Quentin:
Þðqlaev
32 Skáldsaga
Vinir þínir fara víst með
þeirri ferð, er ekki svo? sagði
André. sem misskildi fölvann á
andliti hennar, en eftir sex vikur
gefcurðu farið á eftir þeim, hve-
nær sem er, án þess að eiga á
hættu að missa eignina.
Ég veit það. Hún átti fullt í
fangi með að halda aftur af mót-
mælunum, sem voru komin fram
á varir hennar. I>að vaeri betra
ef André héldi. að henni væri
farið að leiðast hérna á eynni.
Ég gæti vel hugsað mér að taka
mér einhvernfcíma frí og fara þá
til Bandaríkjanna.
Eg get ekki þolað þessa fjar-
vistar-landeigendur, sagði gamla
konan gremjulega. Ef þú á annað
borð ætlar að lifa á eigninni,
áttu að vera þar sjálf til að líta
eftir henni. En vitanlega væri
það alveg vonlaust fyrir unga
stúlku. Laurier ætti að ganga til
Andrés — enda ætlaði hr. Lauri-
er honum eignina fyrir sjúkra-
hús.
Edward vildi láta F .ncoise
ráða þessu sjálfa, mamma, sagði
André með furðulegri einbeittni.
En þá kom Paul inn að segja til
matarins. svo að frekari umræð-
ur urðu ekki um þetta.
Frankie sat andspænis Simone
við gljáfægða borðið, sem endur-
kastaði þægilegu kertaljósinu.
Helena sat, gribbuleg og teinrétt
í svarta kjólnum sínum með
hvítu slaufunni á brjóstinu, við
annan enda borðsins, en André
við hinn. Hann smakkaði á vín-
inu hjá þjóninum og lét hann
síðan hella í glösin fyrir þær.
og brosti til Frankie. Þegar loks
glas hans hafði verið fyllt, stóð
hann upp og lyfti því fyrir hana.
Til hamingju með afmælið,
mín fagra Francoise! sagði hann
hlæjandi og um leið fór hann að
geta sér til um, hvað hún hefði
gert við blómkransinn, sem hann
gaf henni þegar hún kom heim.
hvort hún hefði fleygt honum í
sjóinn, svo að hún kæm; aftur,
ef hún einhverntíma yfirgæfi
eyjuna, eða hvort hún hefði látið
þjónustufólkið fleygja honum
ásamt með öðru rusli.
Fagra Francoise....
Hún vissi vel. að þetta var
sagt í gamni, án þess að nokkur
hugur fylgdi máli. Hún vissi, að
nú hafði André varpað frá sér
fordómum sínum gegn hinni full-
orðna Francoise, en minntis# að-
eins með velvild stelpukrakkans.
sem honum hafði þótt vænt um
forðum, og að nú ætlaði hann að
gera þetta að gleðidegi fyrir
hana. En um leið vissi hún, að
þessar tvær konur fylgdu hverri
hennar hreyfingu, með allskonar
grunsemdir um þessa nýju vin-
áttu hennar og Andrés. enda þótt
þær tækju undir hamingjuósk-
irnar með kurteisisbrosi.
Skál, Francoise!
Þakka ykkur fyrir. Frankie
kunni það mikið til samkvæmis-
siða, að hún svaraði þessum
kveðjum brosandi um leið og
hún lyfti glasi sínu. Og nú vil ég
óska ykkur til hamingju, Simone
og André!
Helena klippti með augnalok-
unum meðan hún drakk skál
sonar síns og tengdadótturinnar
tilvonandi. Paul bar súpuna á
borðið og nú hófst almennt sam-
tal. Líklega vegna þess að hún
byggist við að nú færi að styttast
í veru hennar á staðnum. gat
Frankie talað opinskátt um Am-
eríku og dvöl sína þar í návist
Andrés, enda þótt hún forðaðist
að tala um starf sitt í nánari
smáatriðum. Stundum kom hún
honum til að hlæja með skrítlum
um Ted yngra og Lindu, og svo
klaufastrik sjálfrar sín. þegar
hún kom fyrst í skólann.
Ég skil. Það fór eins fyrir mér
í Frakklandi. Hann hleypti brún-
um glettnislega, og bætti við
þurrlega: Ég er ekkert viss um,
að við fáum verulega góðan und-
irbúning hér á eynni yrir dvöl
í þessum miklu framfara- og
tæknilöndum. Eða ég ætti kann-
ske að segja siðaðri löndum.
Við erum nú engir villimenn
hér, sonur sæll, sagði Helena
með beizkju. Og það var líka
mála sannast. að þessi máltíð
var allt annað en frumstæð. Á-
gætur matur og vel framreiddur,
fínn borðbúnaður f þessari
fallegu stofu, sem hafði verið
gerð svo skrautleg í þessu ný-
tízkulega húsj með skrautlausu
herbergjunum.
Nei, kannske ekki villimenn,
sagði André hugsandi. en óbrotn-
ari ef ég mætti svo segja. Af
því að við erum hér afskekkt og
í hitabeltinu, höfum við sloppið
við margar af þessum flækjum
siðmenninngarinnar nú á dögum
—• hann leit afsökunaraugum á
Frankie — fyrirgefðu mér, að
það er orðið mér kappsmál að
geta bætt eitthvað fyrir íbúunum
hérna, án þess þó að glata þess-
um einfaldleik.
Hann fer nú samt af með ári
hverju, sagði Helena nístandi.
Og nú. þegar fólkið fer að sjá
sjálft sig á kvikmyndum, verður
það ennþá heimtufrekara. Kann-
ske verðum við líka ferðamanna-
land og þá yerða þeir innfæddu
ekkert nema ágirndin, rétt eins
og á Tahiti.
Æ, vertu ekki að þessu! André
glotti og Frankie hló, því að báð-
um datt í hug útibíóið í Belle-
fleur. Það verða mörg ár þang-
að til þessi -ynd. sem þeir voru
að taka, verður sýnd hér. Og
þegar.að því kemur, verður hún
skaðlaus. Okkar fólk eru engir
blábjánar — þeir vita alveg
hvað fram fer í heiminum —
þeir, sem sækjast eftir framför-
um, fara bara burt héðan. en
hinir, sem eftir sitja, verða á-
nægðir.
Og samt ætlarðu að fara að
slíta þér út við að bæta lífsskil-
yrði þeirra og kenna þeim heilsu
fræðireglur, sagði Simone lágt.
André gretti sig ofurlítið. Já.
hvað læknishjálp snertir, vil ég
láta þá fá allt það, sem bezt er
og nýjast. En að öllu öðru leyti
vil ég, að þeir séu sem líkastir
því sem nú er — blátt áfram —
ánægðir — óspilltir.
Er það ekki barátta milli heim-
speki. og raunvísinda? spurði
Frankie glettnislega.
Jú einmitt. Vitleysislegt og
sjálfu sér ósamkvæmt, en svona
er það nú samt.
Allt kvöldið höfðu eldingar
verið að sjást á himninum með
nokkru millibili. Simone. sneri
að glugganum, hröltk við í hvert
sinn og horfði niður í borðið. En
nú heyrðust fyrstu drunurnar
langt í burtu yfir fjöllunum og
þá sleppti hún skeiðinni svo að
hún glamraði á borðinu.
Fyrirgefið þið, sagði hún við
Helenu, rétt eins og hún hefði
framið einhvern glæp. Kannske
var það glæpur hér í húsinu að
missa niður skeicjina sína. hugs-
aði Frankie. Þessi þrumuveður..
þau gera mig svo hrædda..
Þú verður nú að venjast
þrumuveðrunum hérna, sagði
Helena, og sízt af öllu máttu
láta nokkur innlendan mann sjá
á þér hræðslu. Röddin var harð-
neskjuleg, en André lagði hönd-
ina á hönd Simone á borðinu.
Veslingurinn litli. sagði hann
brosandi við stúlkuna og leit svo
næstum ávítunaraugum á móður
sína. Við erum nú ekki öll eins
hörð og þú. mamrna. Fólk, sem
er hrætt við þrumuveður, getur
ekki að því gert.
Ragmennska. hverrar tegund-
ar sem er, framan í svertingjun-
um, er vítaverð! Helena mætti
augnaráði sonar síns með ein-
beittni. Hræðslan er til þess að
sigrast á henni, sonur minn.
Komdu, Simone. við skulum
setjast inn í sal og koma í piqu-
et; þá geturðu gleymt þrumu-
veðrinu.
Frankie, sem elskaði hinn stór
brotna ægileik hitabeltisstorm-
anna, fann í fyrsta sinn til ofur-
lítillar samúðar með Simone,
sem þurfti að vera undir járn-
hæl þessa gamla harðstjóra ....
en jafnframt minntist hún sjálfr-
ar sín og Andrés, þegar þau
voru að hlaupa, berfætt og ber-
hausuð í þrumuveðri, hlæjandi
eins og vitfirringar og sleikj-
andi regnið, jafnóðum og það
skall framan í þau.
Viltu hafa mig afsal.aða — ég
fæ höfuðverk af því.... Simone
var orðin náföl í framan.
>f >f >f
GEISLI GEIMFARI
>f >f >f
Maddi morðingi lætur geimskip .... Þar lendir hann skipi sínu. langdræga geislabyssu hérna. Ef hún
jarðareftirlitsins elta sig niður á — Fyrir mörgum vikum faldi ég er virk þurfum við ekkert að óttast!
Titan, eitt af timglum Saturnusar
Það þarf að gefa henni tolanin
sagði Frankie í hugsunarleysi.
Stúlkuveslingurinn skalf og nötr
aði af hræðslu.
André leit á hana með furðu-
svip' áður en hann sneri sér að
Simone. Farðu og leggðu þig út
af, góða mín, sagði hann blíð-
lega. Ég skal senda Anne-Marie
með eitthvað róandi handa þér.
Hún sendi honum aðdáunar-
bros. áður en hún gekk út, og
afsakaði sig eitthvað við Helenui
um leið og hún gekk fra,m hjá
stólnum hennar.
Þegar þau höfðu komið gömlu
konunni fyrir í salnum, fór
André fram að taka til meðalið.
Þið farið alveg þveröfugt að
þessu, snörlaði Helena, og stokk-
aði fín frönsk spil með krækl-
óttun. höndunum. André er af-
Ieitur með að dekra ofmikið við
alla, hvort sem það eru krakk-
ar. skepnur eða fullorðið fólk.
Simone ætti að sitja hérna hjá
okkur og bara gleyma þrum-
veðrinu.
Þetta, að André dékraði við
nokkurn mann, kom brosi fram
á varir Frankie. Ég held hann
geri það ekki nema þeir eigi I
hlut, sem eru ungir eða hræddic
eða veikir, sagði hún rólega.
Gamla konan starði á hana yf-
ir spilin. Alltaf hafði þessi stelpa
hjálpað André til að setja sig
gegn vilja hennar. hægt og kurt-
eislega að vísu, en mótþrói var
það nú engu að síður. En í kvöldl
var eitthvað í fari Franooise, sem
var öðru vísi en áður. Náttúr-
lega mundi þessi kjóll gera
hverja stúlku fallega. En
það var bara eitthvað meira en
kjóllinn í kvöld. Francoise hafðil
lagt sér til einhvern virðuleik —
hún var orðin uppkomin.
Þú ert ekki hrædd við höfuð-
skepnurnar! snörláði hún, eins
og gegn vilja sinum.
Ég er hér fædd og uppalin, frú
.... Frankie mætti augnaráðí
hennar án þess að líta undan.
Ennþá hófst einvígi milli þeirra.
í þetta sinn vildi bara svo skríti-
lega til, að Frankie var farin að
taka svari Simone. Það er allt
annað með hana. svaraði hún.
Þegar fram líða stundir vensfc
hún alveg af þessari hræðslu, en
fyrir þann, sem er nýkominn frá
Evrópu, getur eyjan okkar stund
um verið.... dramatísk.
Laugardagur 4. nóveniber
8:00 Morgunútvarp (Bæn: Séra Ósk-
ar J. Þorláksson. — 8:05 Morgun
leikfimi: Valdimar Örnólfsson
stjórnar og Magnús Pétursson
leikur undir. — 8:15 Tónleikar.
— 8:30 Fréttir. — 8:35 Tónleik-
ar. — 9:10 Veðurfregnir. — 9:20
Tónleikar).
12:00 Hádegisútvarp (Tónleikar.
12:25 Fréttir og tilkynningar).
12:55 Óskalög sjúklinga (Bryndís Sig-
urjónsdóttir).
14:30 L.augardagslögin.
15:00 Fréttir og tilkynningar.
15:20 Skákþáttur (Guðmundur Am-
laugsson).
16:00 Veðurfregnir. — Bridgeþáttur
(Stefán Guðjohnsen).
16:30 Danskennsla (Heiðar Ástvaids-
son).
17:00 Fréttir. — Þetta vil ég heyra:
Haraldur Adolfsson leikhússtarfs
maður velur sér hljómplötur.
17:40 Vikan framundan: Kynning á
dagskrárefni útvarpsins.
18:00 Útvarpssaga barnanna: ,,Á leið
til Agra" eftir Aimée Sommer-
felt; V. (Sigurlaug Bjömsdóttir).
18:20 Veðurfregnir.
18:30 Tómstundaþáttur barna og ung.
linga (Jón Pálsson).
18:55 Söngvar í léttum tón. —
19:10 Tilkynningar.
19:30 Fréttir.
20:00 Frá danslagakvöldi i Beriin —
(Michael Naura kvintettinn og
Rita Reyes flytja).
20:20 Upplestur: „Ófullkomin játning",
smásaga eftir Laszló Böti, í þýð-
ingu Stefáns Sigurðssonar (Þýð-
andi les).
20:40 í vetrarbyrjun: Jón R. Kjartans-
son kynnir ýmis konar lög, sem
minna á veturinn.
21:25 Leikrit: „Morgunn í lífi skálds",
gamanleikur eftir Jean Anouiih,
þýddur af Óskari Ingimarssyni,
— Leikstjóri: Ævar R. Kvaran,
Leikendur: Þorsteinn Ö. Stephen
sen, Inga Þórðardóttir, Arndis
Björnsdóttir, Guðbjörg Þorbjarn
ardóttir, Gísli Halldórsson, Rúrils
Haraldsson, Gestur Pálsson, Jón
Aðils, Guðrún Stephensen, Sig-
ríður Hagalín, Flosi Ólafsson og
Karl Guðmundsson.
22:00 Fréttir og veðurfregnir.
22:10 Danslög.
24:00 Dagskráriok.