Morgunblaðið - 23.11.1961, Page 14
14
'MÖRGUNttLAÖtÐ
Fimmtndseur 23. nóv. 1961
Hjartanlegar þakkir faeri ég öllum þeim sem með
heimsóknum, gjöfum og símsk.eytum gerðu mér áttræðis-
afmælið mitt ógieymaniegt. — Guð blessi ykkur öll.
Jón Jónsson
Ég þakka af alúð ö)lu því fólki, sem sýndi mér sóma
á sjötugsafmælinu.
Magnús Hafliðason,
Hrauni í Grindavík.
Mínar alúðarfyllstu og innilegustu þakkir vil ég færa
þeim mörgu, sem sýiidu mér vinsemd og virðingu á átt-
ræðisafmæli mínu þann 20. nóv.
Rvík. 22. nóv. 1961
Olafur Þorsteinsson læknir
Skólabrú
Hjartanlega þakka ég öllum sem glöddu mig á sjö-
tugsafmæli mínu með heimsóknum, blómum, skeytum,.
peningagjöfum og öðrum gjöf'um og systurdætrum mín-
um og mönnum þeirra sem héldu mér afmælið, allt þetta
þakka ég betur en ég fæ með orðum lýst.
Jórunn Halldórsdóttir.
Ég þakka heilum huga, öllum þeim, sem með svo
mikilli hlýju heiðruðu minningu eiginkonu minnar
FRÚ INGER ÞÓRÐARSON
Ég flyt einnig þakkir frá föður hennar Aage Schiöth,
ömmu hennar Margrethe Schiöth, tengdamóður og öðr-
um vandamönmim.
Þórir Kr. Þórðarson
i
Hjartkær bróðjr minn og fósturfaðir
ÞORÐUR GUÐMUNDSSON
frá ísafirði,
andaðist að heimili sínu, Kópavogsbraut 11, .22. nóv.
Jóna Guðmundsdóttir, Jakob Jakobsson.
Minn elskulegi eiginmaður
BROR WESTERLUND
forstjóri,
andaðist í Landakotsspítala 21. þ.m.
Linnca Westerlun.d, dóttir, tengdabörn og barnabörn
Faðir okkar
GUÐMUNDUR HANSSON
Akuregrði, Akranesi,
andaðist 21. þessa mánaðar að Elli og hjúkrunarheimilinu
Grund. Jarðarförin auglýst síðar.
Börn hins látna.
Bróðir okkar
MAGNÚS VERNHARÐSSON
Faxaskjóli 20,
sem andaðist 15. nóv. verður jarðsunginn 24. nóv.
ber kl. 1,30 e.h. irá Fossvogskirkju. Blóm eru afþökkuð.
Pálína Vernharðsdóttir, Guðfinna Vernharðsdóttir.
Sonur minn
ÁGÚST ÓLAFSSON
Grettisgötu 61,
er andaðist 15. þ.m. verðux jarðsunginn frá Fossvogs-
kirkju föstudaginn 24. nóv. kl. 10,30 árdegis. Athöfninni
í kirkjunni verður útvarpað.
Blóm afþökkuð, en þeim sem vildu minnast hans er
vinsamlegast bent á liknarstofnanir.
Fyrir hönd vandamanna.
Hreiðarsína Hreiðarsdóttir.
Maðurinn minn
KRISTÓFER EGGERTSSON
skipstjóri, Alfheimum 3,
er andaðist aðfaranótt 16. þ.m. verður jarðsunginn frá
Fossvogskirkju n k. laugard 25. þ.m. tcl. 10,30 árdegis.
Athöfninni í kirkjunni verður útvarpað.
Oddfríöur Ingólfsdóttir.
Baldur Jónsson bibeiðastjóri
Minningarorð
I DAG fer fram frá Dómkirkj-
unni í Reykjavik kl. 13.30 e. h.
útför Baldurs Jónssonar bifreiða
stjóra á BÆJARLEIÐUM. Bald-
ur Jónsson andaðist í Landakots-
spítalanum 13. dag nóvember-
mánaðar síðastliðinn, enn hann
hafði legið þar sjúkur uxn nokk-
urt skeið.
Baldur var fæddur í Reykjavík
31. öktóber 1930, einkasonur
móður sinnar Jónínu Helgu
Snorradóttur frá Húsum í Holt-
um Rangárvallasýslu og Jóns
Guðmundssonar frá Selárdal í
Dölum.
Baldur ólst að mestu leyti upp
hjá móður sxnni, sem um mörg
ár var ráðskona hjá Vémundi
Asmundssyni Sogarmýrarbletti
27 hér í bæ og var Vémundur
Baldri hinn ástríkasti fósturfaðir
en hann lést fyrir rúmu ári.
Jónína varð því að þjóna hvoru
tveggja í senn ráðskonustarfinu
annars vegar og móður og upp-
eldisstarfinu hins vegar.
Því verður það auðskilið að
slíkt hlutskipti hefir verið á
stundum bæði erfitt og vanda-
samt og ekki annara færi en
góðra mæðra að gera svo miklu
starfi góð skil.
Enda bar Baldur • heitinn þess
gleggst vitni að hann hafði orðið
ríkulega aðnjótandi eiginleikum
móðurumhyggju og ástúðar í
hvívetna. Baldur var 1 orðsins
merkingu drengur góður, dagfars
prúður og hæglátur, góður og
tryggur vinur og félagi.
Það kom líka vel fram i hans
miklu veikindum, hin karlmann-
lega ró samfara aðdáunarverðu
æðruleysi í hans langvarandi
þrautum. Við öll ástvinir hans
og starfsfélagar erum sem lítil
börn að skilja þann tilgang og
þá atburðarás þess lífs, þegar
okkar góði vinur og félagi er
burtu kallaður fyrirvara lítið á
blómaskeiði lífs hans. Baldur fór
snemma að starfa og vann fyrst
í stað við hin ýmsu störf bæði
til sjós og lands, en nú síðustu ár
in ók hann sínum eigin bíl frá
Bifreiðastöðinni BÆJARLEIÐ-
UM.
Er við nú að síðustu kveðjum
þig kæri ástvinur og félagi, vilj-
um við færa þér innilegar þakk-
ir fyrir kærlegsríkt samfélag við
þig. Móðir þín ástkæra, faðir,
fósturfaðir, litla dóttirin og móð-
ir hennar, gömlu hjónin í Húsum
sem sért sakna litla~drengsins
síns sem var að nokkru uppalinn
hjá þeim, hálfsystir þín, frænd-
syst’kini, vinir og starfsfélagar.
Fyrir þína hönd ber ég fram
innilegt þakklæti til allra ástvina
og samstarfsfélaga.
I harmi ástvina og félaga er
ein huggun sú að í gegnum myrk
ur dauðans hellir sólin geislum
sínum á minningu þess góða
drengs sem við nú kveðjum.
Guð fylgi þér kæri vinur og
félagi.
Þorkell Þorkelsson.
BALDUR Jónsson bifreiðarstjóri
er til grafar borinn í dag. Hann
var fæddur 31. okt 1930 í Reykja
vík og hefur alið allan sinn starfs
aldur þar. Þau stuttu kynni, sem
við áttum saman skilja eftir
hjá mér svo hugljúfar minningar
um hann að ég get ekki stil't
mig um að senda honum kveðju
orð.
Hann var maður léttur i lund
og eftirsóttur í félagsskap, þegar
um skemmtanir var að ræða eða
annað. Um allmörg undanfarin
ár stundaði hann bifreiðaakstur
og ávallt verið eftirsóttur í starfi.
Hvert framfaramál sinni stétt til
beilla studdi hann af einlægum
hug.
Eg. kveð þig góði kunningi með
söknuði og þakka þá hlýju og
vinsemd sem ég fann ávallt leggja
frá þér til mín, frá fyrstu tíð,
En nú hafa . leiðir skilið um
stund og ekki dugir um að fást.
Guðjón Andrésson.
VETTVANGUR
Framh. af bls. 12.
eina og björguðu enn um hríð
trú sinni með því að ímynda sér,
að ræða þessi hefði aldrei verið
haldin, og væri henni allri logið
upp af gerspilltum Bandaríkja-
mönnum. Héldu þeir þvi enn á-
fram átrúnaði sínum og sálma-
söng, löngu eftir að greindari
menn í öðrum löndum höfðu geng
ið af trúnni..
„ÚT GASSAGÚLL"
En nú kemur þetta mikla reið
arslag ,að Krúsjeff tilkynnir það
öllum heimi á síðasta flokksþingi,
að fúlmennska Stalíns hafi jafn-
vel verið enn hryllilegri en Mbí.
og Bandaríkjamenn gátu nokk-
urn tíma látið sér til hugar koma.
Svo trylltur var hann orðinn
og grimmur, að nánustu sam-
verkamenn hans gengu með ’.af-
andi rófu og áttu von á því að
vera myrtir, hvenær sem var.
Hefur Moskóvítuni nú loks of-
boðið svo mjög illmennska Stal-
íns og grimmdaræði samkvæmt
lýsingum Krúsjeffs, að þeir geta
ekki lengur horft á hann i kap-
ellunni, heldur eru nú þessa dag
ana að drösla út skrokk hans og
grafa utangarðs. Verður hann
sennilega grafinn upp seinna og
brenndur eins og Gvendur loki
og aðrir illvígir draugar liðinna
alda. En vondur fnykur verður
lengi eftir hann á Rauðatorgi og
í mannkynssögunni.
Er þess að vænta, að fjandi
þessi verði ekki lengur tilbeðinn
af einföldum sálum. í þessu landi
eða öðru, og fái vesalingar þeir,
sem seldu þessum rússneska Axl-
ar-Birni sál sína og samvizku,
góða iðran. Hafa þeir höi-mulega
blekkjast látið, er þeir fyrirlétu
skaparann, en tóku að tilbiðja
skepnuna.
FRIÐARHVELLURINN
Nú er kominn nýr friðarhöfð
ingi til sögunnar, sem safna mun
hinum húsvilltu kjúiklingum
Stalíns undir vængi sér, ef hann
þá vill nýta þjónustu þessa ein-
falda fólks, sem vil.lst hefur á
slíkum skálki og guði. En það
spáir miklu, að þegar hefur hann
hrifið viðkvæm hjörtu íslenzkra
kvenna, sem stofnað hafa friðar
samtök gegn vondum þjóðum
eins og Bandaríkjamönnum og
stríðsæsingamönnum í Atlants-
hafsbandalaginu. Reyndar hafa
þeir ekki unnið annað sér til ó-
helgis en stófna varnarvegg gegn
föntum þeim, sem Krúsjeff heá-
ur nú sem óðast verið að útrýma.
En vitaskuld nær það engri átt,
og væri ókurteisi að halda slíkum
vörnum áfram, eftir að annar
eins friðarins engill er seztur að
völdum í Sovétinu.
Fyrir nokkrum árum benti
Krúsjeff á það, hvílíkur glæpur
það væri gegn öllu mannkyni að
sprengja vetnissprengjur og
dreifa helryki úr þeim um alla
jörð, Og kvökuðu allar friðar-
dúfur um víða vexöld með hon-
um þessi alvöruþrungnu varnar-
orð. Höfðu Bandaríkjamenn þá
sprengt nokkrar púðurkerlingar
en Rússar fáar einar, enda talið
að þeir ættu ekki fleiri í fórum
sínum. Voru þá Bandaríkjamenn
taldir samv izkul a u s i r níðingar,
sem með atferli sinu myrtu ó-
fædd börn og blönduðu loft
allt lævi. Svo hetjulega börð-
ust friðarsamtökin við hlið
Krúsjeffs gegn vetnisvopnium að
jafnvel þetta vonda og forherta
fólk í vestri gugnaði og hætti
þessum háskalega leik um
tveggja ára brl. Buðust Banda-
ríkjamenn til að hætta allri vetn
isvopnafram.leiðslu, ef komið
yrði á öruggu eftirliti í austri og
vestri.
Þetta vildi friðarhöfðinginn
ekki, og kom nú fyrst í ljós undur
samleg vizka hans við að semja
um friðinn. Hafði þessi friðar-
sókn hans reyndar ekki verið
annað en bragð eitt og hrekkur
til að villa þaulheimskum hernað
arsinnum vestursins sýn, meðan
sjálfur væri hann að koma sér
upp enn þá ferlegri og hættu-
legri sprengjum en þekktar voru
á vesturhveli jarðar. Var þetta
auðvitað gert til að tryggja frið-
inn sem mest, svo að vondir
menn í vestri þyrðu aldrei að
ráðast á það friðarins ríki, sem
hann stjórnaði, og gæti hann
ráðið lögum og lofum í öllum
þeirra viðskiptum: Lof sé hin-
um blessaða Krúsjeff, alla hluti
hefur hann viturlega gert!
Það geta svo sem allir menn
skilið, að reyna veiður þessar
sprengjur, sem vigðar eru svo
góðum málstað. Gæti það skotið
vanheilögum skelk í bringu að
heyra í öllum þessum hrossa-
brestum Krúsjeffs og því bezt
að sprengja ekki færri en þrjá-
tíu til fjönitíu dag eftir dag og
hafa allar stærri en sprengjur
Vestmanna, svo þeim sé áþreifan
lega sýnt, að ekki sé skortur á
mörsiðfunurn. Enginn ætti að
amast við þessu, því að allir
sannir friðarvinir hljóta að sjá,
að þetta eru „friðarsprenigjur“,
Þess vegna klappa nú allar frið
ardúfur saman vængjunum,
kinka kolli og dást í hjarta sínu
að hinum yndislegu hvellum, sem
friðarhöfðinginn gefur frá sér,
Og þykjast aldrei fegurra hljóð
heyrt hafa, því að þetta eru frið
arhvellir. Og dýrlegur er sá ilm
ur, sem af þessum sprengjum
kemur. Hefur ríkisútvarpið það
eftir kjarnórkufræðingum vor-
um, að sama og ekkert ryk eða
geislun kocmi frá sprengingum
Rússa, enda er þetta heilagt ryk
og heilagir geislar, og ólikt hinu
baneitraða helryki frá sprenging
um vestan tjalds.
Ó, þér vönkuðu sauðir Stalíns
og forhertu stríðsæsingamenu
vestursins! Nú loks hefur mann
kynið öðlast miikinn friðarhöfð-
ingja, sem jafnvel vill slá sinni
almáttugu verndarhendi yfir
þetta auma land, eins og Ung-
verjaland, Austur-Þýzkaland,
Eystrasaltslöndin og önnur ríkd,
sem hann hefur þegar frelsað,
Hann ræður yfir allri vizku og
sannleika. Beygið yður undir
hans voldugu hönd og þér munuð
hólpnir verða! Hvenær ætlið þér
að þekkja yðar vitjunartíma?
En ef þetta auma land blýðir
ekki kalli friðarins og bíður þesa
með auðmýkt, að friðarhöfðing-
inn mifcli þurfi á þvi að halda, er
þá nema sanngjarnt og sjálfsagt,
að hann í náð sinni helli yfir
það vetnissprengjum til að hræða
óvini friðarins, sem allir eru
vestanverðu á jörðinni, með þvi
að gera verulega háan friðar-
hvell, rétt við túngarðinn hjiá
þeim?
Það er alltaf það minnsta, sem
hægt er að ætlast til af okkur,
að við látum drepa okkur mögl
unarlaust, þegar nauðsyn krefur,
enda mundum við þá deyja sálu
hjálplegum dauða í þágu friðar-
ins. Og hvort sem við köfnum úr
helryki frá sprengjum Krúsjeffa
eða förumst í veraldarbrunanum,
j^etur andlátssálmiur vor alltaf
orðið þessi:
Glaður drekk ég dauða úr róa
af vörum þér,
því skálin er svo skær.
Benjamín Kristjánsson