Morgunblaðið - 19.12.1961, Side 6

6
MORCVNBLAÐIÐ
Þriðjudagur 19. des. 1961
Músin sem læðist
MÚSIN sem læðist nefnist ný
skáldsaga, er Bókaverzlun Sigfús
ar Eymundssonar gefur út, en
höfundur er ungur maður, Guð-
bergur Bergsson. — Hann er 29
ára gamall og upp alinn í Grinda-
vík, stundaði nám í Núpskóla,
Kennaraskólanum og háskólan-
Uim í Barcelona. Hann er víðför-
ull maður, sem hefir ferðazt um
Rafmagns-
steikarpanna
frá
Husqvarna
er kaerkomin jólagjöf.
Fæst víða í verzlunum.
Gunnar Ásgeirsson hf.
Suðurlandsbraut 16.
Gdýr
leikföng
Brunabílar kr. 31,00
Vörubílar — 31,00
Strætisvagnar — 35,00
Flugvélar — 35,00
Þrýstiloftsflugvélar — 41,00
Mótorhjól — 22,50
Skip — 10,00
Lúffrar — 19,00
Munnhörpur — 12,00
Fifflur — 25,00
Banjó — 17,50
Saxófónar — 15,00
Smíffatól — 37,00
Töskur — 25,00
Perlukassar — 14,00
Eldhússett — 29,00
Bollastell — 26,00
Veffurhús — 35,00
Dúkkur, klæddar — 46,50
Dúkkur sem skæla — 115,00
Hringlur — 10,00
og mikiff
af ódýrum
smáleikföngum.
K. Einarsson
& Björnsson
Laugavegi 25
flest lönd Evrópu.
Sagan Músin sem læðist, segir
frá ungum dreng í nauðum. Hann
er fjötraður járnaga strangrar og
vart heilbrigðrar móður, sem
sjálf hefir hlotið þung áföll i líf-
inu. Roskinn maður er að deyja
úr krabba í næsta húsi. Móður-
inni verður mjög tíðrætt um veik
indi hans við vinkonu sína, og
drengurinn heyrir það, sem
þeirra fer á milli. Út af tali þeirra
um krabbameinið líður drengur-
inn þungar sálarkvalir. Sem mót
vægi verkar afinn, roskinn sjó-
maður.
Músin sem læðist er 243 bls.
og prentuð í Prentfelli h.f. — Atli
Már gerði káputeikningu.
Guðbergur Bergsson
Það er tilvalin jólagjöf að gefa vinum
ykkar, miða í þessu glæsilega happdrætti.
Aðeins 8000 miðar.
Consul 315 De Luxe 1962.
Kaupið miða strax í bílnum í Austurstræti.
F. U. F.
Upplýsingar um billnn veitir Förd-umboðið Kr. Krist-
jánsson h.f. Suðurlandsbraut 2 — Sími 35300.
Skrifstofustúlka
óskast nú þegar eða um n.k. áramót
Trésmiðjan VÍÐIR
(Uppl, ekki gefnar í sima)_
Stefanía Gísladótti
IViinningar- og kveðjuorð
ÞEGAR ég kom ung á Klappar-
stíginn hittumst við Stefanía í
fyrsta skipti. Hún vann þá í búð
hjá Ámunda Árnasylii kaup-
manni, sem var mágur hennar.
Fannst mér strax sem Skugga-
hverfið lýstist upp við að kynn-
ast henni.
Við urðum strax miklar vin-
konur. Finnst mér ég sakna þess
nú, að geta ekki sent henni jóla-
kort. Sérstaklega sakna ég þess
að fá ekki jólakveðju frá henni
með fréttum úr heimahögum.
Stefanía var fædd 19. des. árið
1888 og er því afmælisdagur
hennar í dag. Nota ég þetta tæki-
færi til þess að minnast þessarar
ágætu og merku konu. Hún var
með afbrigðum trygg manneskja
og raungóð. Mun ég aldrei
gleyma því, hve vel hún stundaði
fóstru mína, gamla og blinda.
Mörg voru bréfin sem hún skrif-
aði fyrir hana. Ef þau voru ekki
skrifuð af Stefaníu þá var henn-
ar getið í þeim. Hún hafði þá
annaðhvort verið að koma eða
fara'.
Stefanía var öllum jafngóð,
háum sem lágum. Hún gerði sér
engan mannamun.
Hún giftist Ámunda mági sín-
um nokkrum árum eftir að fyrri
kona hans lézt. Áttu þau Stef-
anía saman eina dóttur, Guðnýju,
er giftist Úlfari Jónssyni lækni.
Hefur hún nýlega orðið fyrir
þeirri þungu sorg að missa mann
sinn á bezta aldri. Áttu þau 3
böm.
I. O. G. T.
St. Verffandi nr. 9.
Fundur í kvöld kl. 8,30 — ÆT
Ámundi Árnason lézt eftir
stutt hjónaband. Reyndist Stef-
anía dætrum hans af fyrra hjóna
bandi sem þeirra eigin dóttur.
Stefanía kom þrisvar sinnum
hingað til New York. Fannst mér
þá sem ég væri komin heim. Hún
kom með Island og átthagana
með sér. Frásagnargáfa hennar
var óbrigðul og kýmnigáfa frá-
bær. Enda þótt hún kæmi hingað
fyrst og fremst til þess að heim-
sækja dóttur sína og fjölskyldu
hennar hafði hún alltaf tíma til
þess að búa um skeið á mínu
heimili.
Kæra Stefanía, við Davíð minn
sendum þér okkar hinztu kveðj-
ur á þessum afmælisdegi þínum.
Um þig verður að vísu aldrei
skrifuð nein bók. En í mínum
húga ert þú ein þeirra, sem settu
svip á Reykjavík. Við kveðjum
þig í þeirri von að við munum
öll sjást síðar.
Stefanía Gísladóttir lézt 21.
júní sl. Blessuð sé minning henn-
ar.
New York, 10. des. 1961.
Guffrún Kemp Crosier.
• Vika til jóla
Sex dagar til jóla stendur k
blaðinu í dag. Og allar hús-
mæðurnar stynja og segja: —
Hvað tíminn líðUr, bara nokkr
ir dagar eftir. En krakkarnir
eru ekki á sama máli. Þeir
telja á fingrum sér og segja: —
Ennþá duga ekki fingurnir á
annarri hendi. Ætla jólin
aldrei að koma?
Að þessu sinni ber aðfanga-
dag upp á sunnudag. Sumum
finnst bað kostur. Þá þarf eng
inn að fara til vinnu sinnar um
morguninn, en allir geta hjálp
að til við síðasta undirbúning-
inn. Og engin húsfreyja þarf
að vera hrædd um að jólin
þyki tilefni til að vinnufélagar
fái sér svolítið söngvatn til að
halda upp á daginn að skiln-
aði. En þetta hefur líka sína
ókosti. Nú er sunnudeginum
spandqrað strax í jólahátíðina
og engin helgi milli jóla og
nýjárs til að halda jólaboð.
Næsti sunnudagur féllur sam-
an við gamlársdag. Þar sem
eru stórar fjölskyldur tapast
þarna einn dagur, sem hægt
er að hafa gestaboð og gleðjast
saman. Það er margs að gæta.
• Ummæli um
sjonvarp
Þórhallur Vilmundarson,
prófessor, biður Velvakanda
fyrir eftirfarandi:
Af sérstöku tilefni vildi ég
fá að leiðrétta nokkrar rang-
færslur í bréfi „Sigurðar
gamla“ í þætti Velvakanda
fyrra laugardag, en þar eru
túlkuð á mjög villandi hátt
ummæli mín um sjónvarps-
málið í smágrein í einu dag-
blaða bæjarins.
1. Bréfritari segir m. a. svo
frá orðum mínum: „Hann
heldur, að það (Keflavíkur-
sjónvarpið) sé auglýsinga-
sjónvarp, af því að bandarísk
ar sjónvarpsstöðvar reka sjálf
sagða áuglýsingaþjónustu við
almenning, en Keflavíkursjón-
varpið augiýsir aldrei. . .“
í grein minni er þess getið
sem skýringar á því, að í
bandarísku sjónvarpi sé að
langmestu leyti borið á borð
léttmeti, að „bandarískt sjón-
varp“ sé „auglýsingasjónvarp,
rekið á allt annan hátt en sjón
varp Evrópuþjóða, sem
fryggja betur menningargildi
þess, sem þar er á boðstól-
um“. Hér er að sjálfsögðu átt
við það rekstrarfyrirkomu-
lag bandarísks sjónvarps, að
einstök fyrirtæki kaupa dag-
skrárefni til þess að láta fylgja
auglýsingum um vöru sína.
Vakir þá vitanlega fyrir þeim
að fá sem allraflestra til að
horfa á sjónvarpsþættina, en
hins vegar er óhjákvæmilega
minna hirt um menningar-
gildi þerira. Er þessu yfirleitt
ólikt farið í Evrópulöndum,
þar sem sjónvarp er rekið á
svipuðum grundvelli og ís-
lenzka ríkisútvarpið. í grein
minni minntist ég hins vegar
hvergi á, að sjálfar auglýsing-
arnar væru sýndar í Keflavík-
ursjónvarpmu.

2. Bréfritari segir, að ég
haíi hvatt menningarstofnanir,
sem vcrða fyrir fjárhagslegu
tjóni vegna Keflavíkursjón-
varpsms, tii að krefjast skaða-
bóta. Með þessu sé ég að
heimta bætur fyrir „óorðinn
og ímyndaðan hlut“, eins og
bréfritari kemst að orði.
í grein minn drap ég á, að
sumir efuðust um lögmæti
leyfisveitingarinnar til stækk-
unar Keflavikurstöðvarinnar,
og spurði síðan: „Hvernig
væri, að þeir, sem fyrirsjáan-
lega verða harðast úti vegna
sjónvarpsins, létu kanna það
mál ofan í kjölinn og krefðust
skaðabóta, ef réttur entist til?“
Hér er hvergi minnzt á, hve-
nær sú kiafa yrði fram borin
og ekki heldur fullyrt um rétt
inn, en þar að auki er þess að
gæta, að skaðinn er hvorki
„óorðinn" né „ímyndaður“-
Samkvæmt blaðafregnum eru
sjónvarpseigendur í Reykja-
vík nú þegar orðnir a. m. k.
500 og áhorfendur þá ekki
færri en 2500. Þau ummæli
eins sjónvarpseiganda í Morg-
unblaðinu, að hann hafi aldrei
komið í kvikmyndahús, síðan
hann fékk sjónvarpstækið, eru
lítil vísbending um það tjón,
sem innlendir samkomustaðir
og hvers konar íslenzk menn-
ingarstarfsemi hljóta að verða
fyrir í samkeppni við mesta
tómstundaþjóf vorra tíma.
3. Um lengd dagskrár Kefla
víkursjónvarpsins er þarflaust
að þrátta. Samkvæmt fjölrit-
aðri dagskrá vikunnar 26. nóv.
■—2. des. s.l., sem útbýtt er af
Upplýsingaþjónustu Banda-
ríkjanna, er lengd dagskrárinn
ar nú á laugardögum 15
klukkustundir (linnulaust eða
linnulítið, að því er séð verð
ur), á sunnudögum 9 stundir,
en aðra daga vikunnar 7
stundir, eða samtals 59 stundir
á viku.
Þórhallur Vilmunidarson.