Morgunblaðið - 22.12.1961, Blaðsíða 6

MORGTJNBLAÐIÐ
Föstudagur 22. des. 1961
JÖLAGJAFIR
Kuldaúlpur
Ullartreflar
Ullarpeysur
Sportskyrtur
Nærföt
Sokkar
*
Rakvélar, og flciri
snyrtivörur fyrir
karlmenn
*
Verkfæri
mjög fjölbreytt úrval
*
Verkfærasett
fyrir drengi
Útsögunarsag'ir
Útskurðarjárnasett
Útskurðarhnífar
“K
Fyrir veiðimenn:
Regnúlpur
Dolkar
Vasahnífar
-X
Fyrir skáta:
Skátadolkar
Sporthnífar
Skátaaxir
F erðaprímusar
fyrir olíu og gas
~K
Vasaljós
í miklu úrvali
*
y!£addi/u
Lampar
Lugtir
Ofnar
*
Skiðasleðar
*
Verzfun
0. Eiiingsen
Gjafir og dheit til Útskólakirkju
í tilefni af 100 ára afmæli hennar
— er minnzt var 12. nóv. s.l. —
Gjöf frá Gísla Sighvatssyni Sól-
bakka í Gerðahreþpi til minning-
ar um konu hans Steinunni
Steinsdóttur er var fædd 18. okt.
1895 og dáinn 31. jan. 1944, og son
þeirra Þorstein er var fæddur
7. okt. 1917, en sem lézt af slys-
förum 25. ág. 1939. kr. 20.000,00.
Gjöf til minningar um 6 börn
hjónanna Sigríðar Stefánsdóttur
og Eiríks Torfasonar frá Bakka-
koti í Leiru í Gerðahreppi, er öll
hvíla í kirkjugarði Útskála-
Gísli Jónasson
fyrrv. skólastjóri sjótugur
GÍSLI • Jónasson, fyrrv. skóla-
stjóri, er sjötugur í dag.
Hann er Skagfirðingur að
ætt, vaxinn upp af traustum
stofnum við áhrif rótgróinnar,
íslenzkrar menningar, sém hef-
ur mótað lífsviðhorf hans ávallt
síðan.
Kennaraprófi lauk hann 1917
og hefur síðan lengst af starfað
að skólamálum í Reykjavík. Var
hann fyrst kennari við Mið-
bæjarskólann og síðar yfirkenn-
ari við Austurbæjarskólann um
margra ára skeið. Fjölmargir
Reykvíkingar munu minnast
hans sem kennara síns frá þess-
um árum, og margir eru þeir,
sem til hans hafa borið hlýjan
hug alla tíð síðan.
Nokkur ár var Gísli fulltrúi
í félagsmálaráðuneytinu, þar til
hann við stofnun Langholts-
skólans 1952, varð skólastjóri
þess skóla. Eru þá ótalin öll
hans störf að félagsmálum og
ýmis trúnaðarstörf, sem hann
hefur gegnt.
Skólastjóri Langholtsskólans
var Gísli óslitið, þar til hann
lét af störfum nú á sl. hausti.
Þar naut hann einstakra vin-
sælda og virðingar bæði hjá
samstarfsmönnum sínum og
nemendum.
Þar sem afmæli Gísla ber upp
á mesta ysinn og erilinn í jóla-
undirbúningnum, verð ég að
neita mér um að skrifa um
hann ýtarlega afmælisgrein. En
varpa vildi ég að honum þess-
um fáu orðum til þess að þakka
honum góð kynni og einlæga
vináttu þau ár, sem við höfum
starfað saman. Þær þakkir
hygg ég, að flestir samstarfs-
menn hans og nemendur fyrr
og síðar, vilji gjarnan taka und-
ir. — Og margir munu þeir
verða, sem í dag senda afmælis-
barninu árnaðaróskir.
Lifðu heill, vinur! Gæfu og
gengis óska ég þér, konu þinni
og fjölskyldu.
Kristján J. Gunnarsson.
kirkju .............kr. 20.000.00
Gjöf til minningar um hjónin
Sigríði Sveinsdóttur er var f. 17.
júní 1874, og dáin 10. júlí 1957
Og Stefán Einarsson fæddur 17.
sept. 1862, dáinn 23. marz 1938.
Þau voru búsett að Krókseli í
Gerðahreppi um árabil. Gjöfin
er frá öllum börnum þeirra.
................... kr. 10.000,00.
Hjónin á Rafnkelsstöðum í
Gerðahreppi frú Guðrún Jónas-
dóttir og Guðmundur Jónsson
hafa gefið kirkjunni til minning
ar um sOn þeirra Jón Garðar
skipstjóra og skipverja hans, sem
fórust í fiskiróðri 4. jan. 1960.
................. kr. 10.000,00.
Gjöf frá Ingibjörgu
Steingrímsdóttur .. Kr. 5,000.00
Áheit frá Óncfndri
konu................ — 200,00
Áheit frá Ónefndum — 100,00
Úr söfnunarbauk
kirkjunnar.......... — 200,08
Kr. 65.500,08
í pípuorgelsjóð
í tilefni af 100 ára afmæli hennar
12. nóv. s.l.
Frá Kirkjkór Út-
skálakirkju .. kr. 8.000,00
— Hvalsnessöfnuði — 5.000,00
— Þorsteini Árna-
syni og frú .... — 1.000,00
Guðrúnu Sveins-
dóttur .......... — 1.000,00
— Mörtu Eiríks
dóttur .......... — 200,00
— Magnúsi Pálss. — 100,00
— Magnúsi Hákonar-
syni ............ — 100,00
— Gamalli Suður-
nesjakonu í Rvík — 500,00
— Fyrrverandi
sóknarbörnum — 3.000,00
— Bjama Sigurðss.
og Ingibjörgu
Sigurðardóttur
Hausth. ......... — 1.000,00
— Gömlum vinum
á Hvalsnesi .. — 300,00
— Ónefndri konu í Útskálasókn — 500,00
— Finnboga Guð- mundssyni Tjarn- arkoti Njarð- víkum ........ — 500,00
— Njarðvíkurkirkju til minningar um Jórunni Ólafsd. — 2.000 00
— Ónefndri konu í Hafnarfirði .. — 100,00
— Til minningar um látinn ástvin frá hjónum í Kvik — 1.000,00
— Ólafj Ólafssyni
og frú Skólavörðu-
stíg 42 Rvík til
minningar um
foreldra hans
Kristínu Sigurð-
ard. fæd 30. nóv.
1854, dáin 7. apríl
1942 og Ólaf Sæ-
mundss. fæddur
í júlí 1854, dáinn
23. júlí 1912 ,frá
I.ióakoti í Gerða-
hreppi......... —10.000,00
Kr. 34.300,00
Sóknarnefnd Útskálasóknar
þakkar öllum/sem unnu að und-
irbúningj hundrað ára afmælis-
hátíðar Útskálakirkju, og einnig
öllum þeim, sem tóku þátt í há-
tíðahöldunum þennan dag, og þar
með stuðluðu að því að þessi há-
tíð mætti verða hin veglegasta,
og söfnuðinum ógleymanleg. Og
fyrir hönd safnaðarins þakkar
hún gefendum fyrir þær miklu
gjafir er kirkjunni bárust, og
óskar að rætast megi á þeim orð
skáldkonunnar, að „hvenær sem
hjartað gefur gjöf, hefir gjöfin
því sjálfu bætzt“.
Sóknarnefnd Útskálasóknar
Sigurbergur H. Þorleifsson,
Jóhannes Jónsson.
Jón Eiríksson.
• Minnizt dýranna
Sigurlaug Björnsdóttir frá
Veðramóti sendir okkur hug-
vekju um dýrin.
Það er sannarlega gott og
gleðilegt að heyra, hve allir
eru á einu máli um það að
hlynna beri að litlu snjó-
tittlingunum okkar, og sjá
þeim fyrir matbjörg með sam
skotum og góðum vilja, er
harðnar í ári. Það er ósköp
auðvelt og fyrirhafnarlítið að
kasta út til þeirra lúku af
einhverjum kornmat, brauð-
molum og öðru því, er ein-
Iægt fellur til á heimilum, og
vonandi eru fáir svo snauðir
hér í bæ, að það muni þá
nokkru. Litlu fuglarnir eru
um allan bæinn, svo þessi
fóðrun þyrfti að fara fram
frá sem flestum stöðum. Sýn-
ist manni líka, að svo gæti
orðið, jafnvel án allra sam-
taka eða samskota.
En góðir borgarar þessa
bæjar ættu að minnast þess,
að á ísiandi eru mörg svelt-
andi dýr, er vetur gengur í
garð; aðeins innan Reykjavík-
urbæjar eru næg verkefni
fyrir þá er liðsinna vilja einu
og öðru dýri. Fuglarnir á
tjörninni eiga held ég enga
sældardaga, dúfurnar höggva
í harða götuna eftir lífsbjörg,
sem þar er þó enga að fá eða
finna, sauðkindur, hænsni,
kanínur o. fl. skepnur, er þó.
teljast sem bústofn manna og
eign, eru ekki alls staðar sér-
lega vel haldnar. Sé svipazt
um út um landsbyggðina og
gluggað í þær fregnir, - er
þaðan berast, þá undrast gam
alt sveitafólk þá tilhögun, að
í byrjun jólaföstu dreifir bú-
peningur bændanna sér frjáls
og algjörlega eftirlitslaus um
fjöll og Óbyggðir landsins með
þeim afleiðingum, er kunnar
eru orðnar. Það telst varla
til tíðinda lengur þótt nokkr-
ir tugir eða hundruð kinda
grafist í fönn og séu dregnar
þaðan dauðar og 'hólfdauðar
eftir nokkra daga eða vikna
dvöl í því víti. Það getur tæp-
ast verið, að menn geri sér
grein fyrir því, hvílíka nauð
þessar skepnur líða; þær eru
nefnilega ekki bara peningar
og verðmæti. Það er fárazt yf-
ir eignatjóni og erfiðleikum,
eins og venjulega, og skal úr
hvorugu dregið, en maður
bara spyr: Eru slíkir atburð-
ir sem þessir óumflýjanlegir,
ár hvert? Er þá ekkert öryggi
i hinum síendurteknu veður-
fregnurn eða gefa menn þeim
ef til vill ekki þann gaum
sem skyldi? Hér finnst manni
þó töluvert liggja við. Og
hvað með hrossin, stóð og
ekki-gæðinga. Það er oft mörg
um orðum eytt um það, sem
minnu varðar, því sannleik-
urinn er sá, að enn sem fyrr
hangir líf íslenzka hestsins á
bláþræði, beri eitthvað útaf
með veðurfar. Þrátt fyrir
nefndir og ráð, sýningar—
brask utanlands og innan,
ráðunauta, tímarit og alls
konar skrautlegt hjal, þá virð
ist samt hafa verið byrjað á
öfugufn enda, og hin land-
læga, smánarlega meðferð
Ihins almenna þarfa þjóns ætla
að halda velli.
Villikettir
Minnist maður bágstaddra
dýra, bregður fljótlega fyrir
mynd hins heimilislausa villta
kattar, sem er aumastur allra
og aumkunarverðari, en flest
önnur dýr. Hungruð og hrjáð
og illa séð rölta þessi umkomu
lausu dýr umhverfis okkar
hlýju híbýli. Ekki skal það
rakið 'hér, hvernig þetta á-
stand 'hefir upphaflega orðið
til, eða þessi 'stétt katta, en
það eitt er víst, að þeir eiga
fullan rétt og kröfu til sam-
úðar okkar og liðsinnis. Kisu
litlu hentar ekki villt líf og
útigangur; hennar rétti stað-
ur er innan veggja heimila
okkar, þar sem henni er látin
í té góð aðhlyrming, nægur
matur ,og hreint, þurrt og
hlýtt ból. Hér á norðurslóðum
er hún alls ófær um að bjarg
ast á eigin spýtur; allan vet-
urinn má segja, að henni séu
allar bjargir bannaðar, og
sumarið er henni svo sem
ekki heldur nein paradís.
Einnig þá hrekst hún fyrir
regni og vindi ,matbjörg eng-
in eða óviss, nema illa feng-
inn fugl endrum og eins. Kött
urinn, einkum hinn villti, er
ákaflega óframfærið og óáleit
ið dýr; hann mun frekar bíða
dauða síns í skotum og húsa-
sundum, en að drepa á dyr
mannanna sér til bjargar. Við
og við finnast þessir útlagar
frosnir í hel í ruslatunnum
bæjarbúa, er þeir þar hafa
leitað sér ætis.
Illa meðfarin og óhamingju
söm dýr eru ætíð sorgleg
sjón, og sneplóttur, kalinn
og soltinn flækingsköttur, er
átakanlegt fyrirbrigði. Það
er hörmulegra en orð fái lýst
að fylgjast með æfikjörum
þessara dýra, og að ekki skuli
með neinu móti mega takast
að ráða bót á þessum
óskemmtilega þætti bæjar-
lífsins. Eins og ástandið er
nú vil ég í nafni allra dýra-
vina, biðja fólk nú fyrir þessi
jól og helzt alla tíð að hugsa
til þessara illa stöddu sam-
ferðafélaga okkar. Flest eru
þessi dýr í námunda við
mannaibústaði, svo auðvelt er
að liðsinna þeim. í hverju
hverfi og hverri götu mætti
gefa þeim út í afdrep, eða
stóran kassa, mjólk, graut,
smáfisk, og annað, er kann
að vera fyrir hendi. Börnum
heimilanna væri líka hollt
að minnast þess, nú í allri
jóladýrðinni, að í þessum um
komulausa hóp, eru mörg lít.
il kisubörn, sem hafa allar
þarfir barnsins fyrir vináttu
og hlýju, skemmtun, mat og
helzt húsaskjól. Því fremur
munu þau mega njóta allra
þeirra margvíslegu gæða, er
þeim falla í skaut, að þau rétti
hjálparhönd litlu dýrunum,
er svo sárlega fara alls góða
á mis.
• Austanrok
í Páli?
Egilil Jónasson, biður Vel-
vakanda, að senda lokaorð
sín til „Veðra-Páls“:
Bilar kjarkur. bogna hné,
bezt að ljúka máli.
Útlit fyrir að það sé,
austanrok í PálL