Morgunblaðið - 29.12.1961, Blaðsíða 10

10
r M O R CTJ N fí L A ÐIÐ
Föstudagur 29. des. 1981
rogpunfifaMfr
Ctgeíandi: H.f. Arvakur, Reykjavík.
Frarakvæmdastjóri: Sigfús Jónsson.
Ritstjórar: Valtýr Stefánsson (ábm.)
Sigurður Bjarnason frá Vigur.
Matthías Johannessen.
Eyjólfur Konráð Jónsson.
Lesbók: Arni Óla., sími 33045.
Auglýsingar: Arni Garðar Kristinsson.
Ritstjórn: .\ðalstræti 6.
Auglýsingar og argreiðsla: Aðalstræti 6. Sími 22480
Askriftargjald kr. 55.00 á mánuði innanlands.
1 lausasölu kr. 3.00 eintakið.
TOLLAHÆKKANIR I VIÐSKIPTA-
LÖNDUM OKKAR
If í n s og Morgunblaðið
greindi frá í gær, hækka
tollar á sjávarafurðum veru-
lega í ýmsum viðskiptalönd-
um okkar nú um áramótin.
Þannig hækkar t.d. tollur á
freðfiski í Þýzkalandi um
4,3% eftir áramótin og verð-
ur 9,3% og tollur á ísfiski
verður þá 5%. í Hollandi
verður tollur á freðfiski 6%,
en harm er nú tollfrjáls, eins
og ísfiskur í Þýzkalandi.
Hér er um að ræða tolla-
breytingar í samræmi við
stefnu Efnahagsbandalagsins
og eiga þessar tollahækkanir
eftir að verða mun meiri,
um það er líkur. Þannig
verða tollar á ísuðum fiski
15% og á saltfiski og skreið
13%.
' Innan skamms verða mikil
vægustu og elztu markaðir
íslendinga innan Sameigin-
lega markaðsins, og hlyti
það að hafa hinar alvarleg-
Ustu afleiðingar fyrir efna-
hag okkar, ef okkur ekki
auðnaðist með einhverjum
hætti að verða aðilar að
þessu efnahagssamstarfi. Er
þessvegna brýn nauðsyn, að
ötullega sé unnið að því að
tryggja viðskiptahagsmuni
okkar.
Ljóst er, að Efnahags- og
framfarastofnun Evrópu ger-
ir sér grein fyrir vandkvæð-
um íslendinga, sem eru
minnstir og fátækastir þátt-
takenda í þeirri samvinnu.
Sést það af áliti því, sem
stofnunin hefur birt, þar sem
skorað er á aðildarríkin að
losa um höft, sem torvelda.
útflutningsverzlun Islands.
i Full ástæða er til að ætla,
að öll ríki innan Efnahags-
og framfarastofnunarinnar
vilji líta á hin sérstöku
vandamál okkar af fyllsta
skilningi og velvilja, en
meðal þeirra eru öll lönd
Efnahagsbandalagsins. Þess
vegna verður að treysta því
að okkur auðnist að tryggja
viðskiptahagsmuni okkar í
samstarfi við þessi lönd, án
þess að þurfa að hætta
nokkru því eða fórna, sem
við viljum með engu móti af-
sala okkur.
En hitt er Ijóst, að okkur
tekst því aðeins að tryggja
þá hagsmuni, að við séum
reiðubúnir t.il að ræða málin
við þær þjóðir, sem okkur
eru skyldastar og vinveitt-
astar. Einmitt þess vegna
höfum við gerzt aðilar að
ýmsum alþjóðasamtökum, og
reyndin hefur líka orðið sú,
eins og sést af þeirri áskor-
un Efnahags- og framfara-
stofnunarinnar, sem áður
var getið, að við höfum haft
af samvinnunni margháttað'
an ávinning.
„BLÓMLEGT A
MÖRGUM ÚT-
GERÐAR-
STÖÐVUM'

fjegar viðreisnarráðstafan-
* irnar voru gerðar vorið
1960, hófu stjórnarandstæð-
ingar harkalega baráttu gegn
þeim og einkum þó Fram-
sóknarmenn, sem í flestu
gengu lengra en kommún-
istar. Einum til tveimur
mánuðum eftir framkvæmd
efnahagsráðstafananna sögðu
Framsóknarmenn, að við-
reisnin væri hrunin. Nokkr-
um mánuðum síðar sögðu
þeir, að hún væri að hrynja
og enn síðar, að hún mundi
hrynja. Ekkert af því rætt-
ist þó.
Þá var tekið að tala um
„Móðuharðindi", því næst
um „kreppu“ og loks um
„samdrátt“. Allt reyndist
þetta þó sem betur fer órök-
studdar hrakspár, og nú er
svo komið, að í þessari áróð-
ursiðju hafa Framsóknar-
menn orðið að hopa úr síð-
asta víginu.
í ritstjórnargrein í Tíman-
um í gær segir, „nú er
blómlegt á mörgum útgerð-
arstöðvum“. Þetta vissu
menn raunar fyrir, en
ánægjulegt er þó að fá víð-
urkenningu Framsóknar-
manna á þessari staðreynd
svo oft, sem þeir hafa haldið
því fram, að viðreisnin hlyti
að kollvarpa fjárhag lands-
ins.
Sannleikurinn er sá, að
þrátt fyrir tilraunir stjórn-
arandstæðinga til að eyði-
leggja viðreisnina, þá hefur
hún staðizt í öllum megin-
atriðum og menn eru þegar
farnir að njóta ávaxta henn-
ar. Efnahagskerfið er að
verða heilbrigt, gjaldeyris-
varasjóðir safnast og traust-
ur grundvöllur er undir þeim
stórstígu framförum, sem á
næsta leiti eru og gjörbreyta
munu kjörum manna.
LIST OG PÓLI-
TÍK
17' ommúnismínn nærist á
“• hatri og öfund eins og
aðalmálgagn hans hér á
Líkan af Super-Caravelle. — Hún á að verða tiibúin til fyrsta reynsluflugs eftir þrjú ár
— og hefja farþegaflug 1968.
Meö 2.500 km. hraða 1960?
Frakkar hyggjast framleiða risasfóra
farþegaþotu — og verba tveim árum
á undan Bandarikjamönnum
FRAKKAR ætla sér ekki
að láta aðrar þjóðir taka
forustuna í framleiðslu
farþegaþota, sem farahrað
ar en hljóðið. Þeir hafa
nýlega greint frá áætlun-
um um smíði risaþotu, sem
nefnist Super-Caravelle, á
að geta flutt um 100 far-
þega — og flogið með yfir
2.500 km hraða á klst. —
Þota þessi á að hefja far-
þegaflug árið 1968, eða
tveim árum fyrr en fyrstu
bandarísku farþegaþoturn
ar, sem fljúga yfir hljóð-
hraða. — Super-Caravelle
mun einkum notuð á leið-
um, þar sem vegalengdir
eru frá ca 2.900—4.500 km.
Þotan mun væntanlega
kosta sem svarar nálægt
300 milljónum ísl. króna,
sem þykir ekki sérlega
dýrt — og er það vegna
þess, að framleiðendurnir
fá ríflegan styrk frá
franska ríkinu. Til saman-
burðar má geta þess, að
Bandaríkjamenn gera ekki
ráð fyrir að geta selt sín-
ar risaþotur fyrir minna
en 400—500 millj. kr. —
og þær þotur, sem nú eru
í farþegaflugi, kosta marg
ar hverjar frá 200—250
milljónir.
Framleiðendurnir halda því
fram, að Super-Caravelle
muni geta hafið sig til flugs
og lent á öllum þeim flug-
brautum, sem nú eru notaðar
fyrir hinar „venjulegu" far-
þegaþotur — og þeir segja
einnig, að rekstrarkostnaður
miðað við farþegakílómetra
verði a.m.k. ekki meiri en nú
gerist um hinar minni þotur.
— Super-Caravelle mun að-
eins fljúga með meiri hraða
en hljóðið í mikilli hæð
— e.t.v. ekki fyrr en komið
er upp í 40 þús. feta hseð eða
meira — og er tilgangurinn að
draga úr hávaða og öðrum
óþægindum, sem verða, þegar
farið er gegnum „hljóðmúr-
inn,“ er svo hefir verið nefnd-
ur. Telja framleiðendur hæfi-
legt, að flogið verði í nálægt
50 þús. feta hæð, af fullnýta
skal afl hinna fjögurra þrýsti-
loftshreyfla.
Super-Caravelleþotan er
árangur samstarfs Sud-Avia-
tion flugvélaverksmiðjanna
og firmans G. A. M. Dassault.
Til þess að koma framleiðsl-
unni af stað hefir þurft að fá
erlent fjármagn — og er nú
t. d. verið að semja við brezka
firmað BAC. Talið er, að hin
mikla byrjunarfjárfesting fé-
ist að fullu greidd með sölu
80 flugvéla — og framleiðend-
ur gera ráð fyrir að geta selt
a.m.k. 250 á tiltölulega skömm
um tíma. Þeir leggja áherzlu
á, að Super-Caravelle eigi ekki
að keppa við hina frægu
„venjulegu" 'Caravelle þeirra,
sem er tveggja hreyfla heldur
verði hér eingöngu um nýj-
ung og viðbót að ræða til þess
að geta fullnægt óskum við-
skiptavinanna. Super-Cara-
velle verður seld hverjum,
sem hafa vill, án nokkurra
takmarkana.
Eins og fyrr segir, verður
Super-Caravelle 4ra hreyfla
— og verða hreyflarnir á
vængjunum, en ekki búknum
eins og er á núverandi Cara-
Frh. á bls. 19
landi ber vitni. Ritstjórar
Þjóðviljans virðast einkar
lagnir að rækta mannvonzk-
una í blaði sínu. Þeim verð-
ur sjaldan á í þeirri messu.
Blindaðir af pólitísku ofstæki
leggja þeir Moskvumæli-
kvarðann á allt milli himins
og jarðar, menn og málefni.
Um þá mætti segja eins og
einhverju sinni var kveðið:
Hól um dáið héraðslið
hamast sá að skrifa
sem er ávallt illa við
alla þá sem lifa.
Þetta gætu verið einkunn-
arorð kommúnistablaðsins. —
Því „héraðsliði“, sem er
reiðubúið að kasta sér í
dauðagreipar kommúnism-
ans, er hrósað í tíma og ó-
tíma, hinir eru miskunnar-
laust svívirtir. En kommún-
istar skulu vita það, að sá
tími er liðinn að svívirðing-
ar þeirra hafi nokkur áhrif:
Sjálfur dauðinn,
sjálfur djöfullinr
hefur byggt þessa berg-
málslausu múra,
sagði Steinn Steinarr um
Kreml. Minnug þessara orða
getum við bætt því við, að
fingraförin eru hin sömu á
veggjum Kreml og á síðum
Þjóðviljans.
Kommúnistar þykjast stund
um hafa áhuga á listum, en
allir vita, að sá áhugi nær
ekki lengra en pólitíska of-
beldið segir til um. Öll gagn-
rýni kommúnista, bæði á ís-
landi og annars staðar mót-
ast af því, að svívirða and-
stæðinginn, hversu góður
listamaður, sem hann er og
upphefja samherjann, hversu
slæmur listamaður sem hann
er. Á þessum skollaleik tek-
ur enginn íslendingur mark
lengur.
Þeir, sem í Þjóðviljann
skrifa, reyna að þóknast hús-
bændunum. Ekki er svo
skrifað um litla ljóðabók, að
fyrst sé ekki spurt: Hver er
höfundurinn? Er hann með
okkur eða á móti? Ef hann
er á móti, þarf ekki að sök-
um að spyrja. Þá er einhver
Jón frá Pálmholti dreginn út
úr greninu og látinn ýlfra.
Er þess skemmst að minn-
ast, að „gagnrýnandi“ þessi
reynir að glefsa í Guðmund
Daníelsson vegna skáldsög-
unnar Sonur minn Sinfjötli,
sem að flestra dómi er bezta
bók Guðmundar og gott lista
verk. Reynt er að gera skáld
ið tortryggilegt, reynt er að
svipta hann skáldaheiðri,
reynt er að brigzla honum
um stuld eða afskræmingu á
stíl Kiljans og þar fram eft-
ir götunum.
En lítilla sæva eru þeir
menn sem láta nota sig til
þeirrar óþokkaiðju að glefsa
að skáldum og listamönnum
einimgis vegna þess að þeir
eru pólitískir andstæðingar.
Lítil eru geð þeirra smá-
pilta, sem alltaf þurfa að
gelta, þegar klipið er 1 skott-
ið á þeim.