Morgunblaðið - 31.12.1961, Page 1

Sunnud. 31. des. 1961
s
s
r
UM SÍÐUSTU áramót var
hin mesta deyfð yfir Heyk-
víkingum og mundu lögreglu
þjónar borgarinnar ekiki leið
inlegri áramótafagnað. Sum
ir kenndu slénið aflaleysi tog
arnna og verðfalli é lýsi og
mjöli, en aðrir töldu haf-
meyjarleysið á Tjöminni
valda hér mestu.
Verðfallið á fiskimjölinu
hafði síður en 9vo niðurdrep
andi áhrif á Japani, þó þeir
séu líka mikil útgerðarþjóð.
Barnsfæðingar komust bar
upp í 20 pr. sekúndu, þó ekki
hjá sömu fjölskyldunni. —
Til Siglufjarðar komu átta
Færeyingar togaraútgerð
staðarins til mikillar við-
reisnar og vistmenn á elli-
heimilinu Grund voru þá
orðnir 344.
Auk Færeyinganna feng-
um við marga tigna gesti
hingað á árinu. í janúar
komu m.a. kínverskir læknar
og kvörtuðu yfir ágangi Tí-
betbúa. Aðalerindi þeirra
var annars að kynna sér
starfsaðferðir íslenzkra
lækna. Voru Kínverjarnir við
staddir botnlangaskurð og
tannúrdrátt kolleganna, kom
ust að því, að hér er ekki
beitt Marx-Leniniskum að-
ferðum, enda er meðalaldur
íslendinga hærri en flestra
annarra þjóða.
Minnkur drukknaði á dul-
arfullan hátt í Árnesi — og
Kínverjarnir héldu utan.
★
Landhelgisgæzlan flutti
belgízkan togara til hafnar í
Vestmannaeyjum og hlaut
skipstjórinn háa sekt fyrir
tilraun tii veiða þar sem all
ir höfðu fyrir löngu fullviss
að sig um að ekki væri bein
að fá. Reið þetta manninum
greinilega að fullu, því svo
taugaóstyrkur var hann, að
það var hrein hunda heppni,
að maðurinn hitti á hafnar-
mynnið, þegar hann sigldi
togara sínum út úr liöfninni.
Lengra fór hann ekki en
sigldi skipi sínu í strand við
utanverðan hafúargarðinn.
Af hlauzt milljónatjón á
garðinum, en fyrir það
hlaut Belgíumaðurinn enga
sekt, heldur var honum tekið
með fögnuði færður úr
blautum brókum og settur í
aðrar þurrar og hlýjar. Síð
an var hann sendur í flugvél
til Reykjavikur- Þar bjó
hann í lúxus þar til ferð féll
utan og var honum veitt
whisky og sódi á útleið. —
Varð þetta okkur mikil land-
kynning.
Annars töidu góðir og guð
hræddir menn í Eyjum, að
en aðrir á móti. Málið var
rætt á Alþingi og komst jafn
vel í útvarpið. Freymóður
var lafmóður og margfróður
við útskýringar sínar á ó-
kostum bjórsins, enda er það
margreynt, að bjórinn kem
ur mönnum ekki í jafngott
„dans-stuð“ og sterkari
drykkir. Freymóður er, eins
og allir vita, hagur tónsmið-
ur en barþjónar á Hótel
Borg segja, að menn taki
ekki að syngja lög hans af
raust fyrr en eftir þrjá tvö
falda. — Og auðvitað var
bjórim: saltaður og fólk held
í febrúar gerðist það merk
ast, að UMF Djörfung fyrir
austan efndi til happdrættis
og verður ágóðanum varið
til vegabóta til að auðvelda
ferð hundahreinsunarmanna
um sveitir þar.
Um þessar mundir var tölu
vert rætt um Sovét-ljósaper-
urnar. Af þeim er skinandi
birta. En svo eiga þær til að
springa, þegar minnst varir
Þóttu þetta slæmar perur og
villdu sumir véfengja það,
sem kommar segja um hið
háþróaða tækniland í austri.
En þeir, sem eru með á nót-
sekt belgizka skipstjórans
fyrir landhelgisbrotið hefði
verið allt of lág. Æðri máttar
völd hefðu þess vegna gripið
í taumana ög hegnt Eyja-
skeggjum mieð því að brjóta
gat á hafnargarðinn. Kröfð-
ust þeir hinir sömu, að sekt
ir fyrir landhelgisbrot yrðu
stórhækkaðar til þess að illir
andar mættu vel við una.
★
Hannibal þeysti um landið
og var Snorri járnsmiður oft
ast hestasveinn hans og
helzti ráðgjafi í málefnum
sjómanna. Gerðu þeir félag-
ar víða lukku á samkomum
og var oft dansað á eftir
Útgerðarmenn í Eyjum settu
á róðrabann, þvi næst fóru
sjómenn í verkfall og loks
verkakonur í frystihúsum —
og kom vertíðin því létt nið
ur á flestum. Var í ráði að
fara annan hring, en for-
sjálir menn sýndu fram á
það, að verkföll myndu þá
endast fram á Þjóðhátíð —
Og lítið verða til glaðnings.
í Janúarlok urðu menn
víða um heim að herða sult-
arólina. Hungursneyð var í
Kongó og Tíbet, mannfellir
í Kína — og ástandið á
Ströndum varð jafnvel svo
slæmt, að mýsnar urðu að
leggja sér Tímann til munns.
Þeir, sem ekki höfðu reynt,
sannfærðust þá um, að hægt
væri að lifa á Tímanum ein
um saman, bæði ti'l andlegs
og líkamlegs fóðurs- Hófu
fleiri og fleiri Tímakaupend
ur að gefa kúm sínum Tím-
ann með fóðurbætinum og
þykir þetta gefast vel. Brögð
eru samt að því, að þing-
ræður Þórarins gangi ómelt-
ar niður af blessuðum skepn-
unum.
Nú komst bjórinn á dag-
skrá og voru margir með,
ur áfram að fá sér þrjá tvö-
falda.
Útsölur hófust nú af miklu
kappi og afsláttur var allt að
75%. Á miðjum útsölutíma
birti Tíminn þá bombufrétt,
að Kennedy væri framsókn-
armaður, eindreginn stuðn-
ingsmaður hinnar frjáls-
lyndu umbótastefnu flokks-
ins. Framsóknarandstæðing-
um varð bylt við eins og
skiljanlegt er, því maðurinn
kemur vel fyrir. Upp úr því
fóru að birtast í Tímanum
smápistlar um SÍS og fóst
urjörðina, skrifaðir undir
dulnefni. Héldu margir, að
nú væri Kennedy byrjaður
að létta undir með Þórarni,
erida fór ritstjórinn nú ofitar
í bíó en áður. Jókst salan á
Tímanum eitthvað, en hrap-
aði svo aftur þegar það vitn-
aðist, að Kennedy-pistlarnir
væru eftir veitingamanninn
Vigfús, sem hættur er á
Hreðavatni. — Tíð var þá
sæmileg á Ströndum.
★
Janúar var atburðaríkur
mánuður, því þá hertók
Galvao portúgalska skipið
Santa María, Bandaríkjamað
ur bauðst til að reisa hér
sjónvarpsstöð og Þjóðverj-
inn Frank Franken, sem vildi
verja eigur fslendinga gegn
ásælni innbrotsþjófa, var
framseldur þýzkum stjómar
völdum og settur í fangelsi
með gömlurn innbrotsþjóí-
um.
unum í Marx-Leniniskum
þankagangi, skildu auðvitað,
að þetta var aðeins liður í 5
ára áætluninni. Því fleiri per
ur sem springa um leið Og
á þeim er kveikt, þeim mun
fleiri perur eru notaðar. Auk
in eftirspurn krefst auðvit-
að aukinnar framleiðslu, 5
ára áætlunin í ljósaperufram
leiðslunni stenzt e.t.v. — og
svo eru hengd heiðursmerki
á Sovét-ljósaperuvinnuhetj-
urnar. — Þess vegna er
hrópað ,,Húrra“ í Tjarnar-
götu 20 í hvert sinn sem
ljósapera springur þar —
og síðan í hrifningu: „Lifi
sosíalisminn!“
★
Þetta var sannkallaður
verkfallamánuður og báta-
formenn í Eyjum sótu því
heima hjá sér, stoppuðu í
sokka, prjónuðu pottaleppa
og stunduðu ýmis önnur þjóð
þrifastörf. Verðfallið á
mjöli og lýsi kom þá heldur
ekki að sök og þjóðarbúið
sparaði sér olíu á bátana-
Smyglarar ferðuðust um
Mosfellssveitina og seldu
nælonsokka og vakti það
athygli, því hérlendir far-
andsalar hafa hingað til
haldið sig við íslendinga-
sögurtiar.
Ferskfiskmatið þótti ágætt
nýmæli í fásinni skammdeg
isins, enda er það hin bezta
lsmdkynning. Sama var að
segja um maðkaða hveitið,
sem flutt var til Vopnafjarð
ar — og þvottakona í Þjóð-
leikhúskjallaranum þótti
sýna vaskleika, er hún hand
tók innbrotsþjóf þar að næt
urlagi. Ekkert undarlegt, því
þjófurinn óð yfir nýþvegið
gólfið.
Rætt var á Alþingi um
læknaskort í sveitum og
komu fram mörg ráð til úr-
bóta, m.a. að byggja fína
læknabústaði. Bændur voru
líka í öngum sínum yfir
kaupakonusfcortinum. Kom
einn fram með þá rnjöllu
hugmynd, að hið opinbera
stofnaði sérstakan sjóð til
þess að standa undir kaup-
greiðslum til kaúpakvenna
— og þeim yrði greitt vel.
Liggur því beint við að
stofna annan sjóð til þess að
greiða fæðiskostnað þeirra
svo og húsnæði á stórbýlum.
Matareitrun olli sjúkleika
meðal íslendinga, sem sóttu
fund Norðurlandaráðs ytra,
Sölumiðstöðin fékk erlent
lón til að reisa verksmiðju í
Hollandi, eldheitur íslands-
vinur réðist harkalega á Þor
geir í Gufunesi fyrir lélegan
beina, en fé var þá aUt á
gjöf við Djúp.
★
Um mánaðamót febrúar-
marz var samið um landlielg
ina og kom blöðum stjórnar-
innar og stjórnarandstöðunn
ar ekki saman um það hvOrt
Bretar væru ánægðir eða ó-
ánægðir með samninginn.
Sjálfir sögðust Bretar sáróá-
nægðir- Sagði stjórnarand-
staðan þá, að ríkisstjórn fs-
lands hefði sagt ríkisstjórn
Bretlands að segja hrezkum
togarasjómönnum og öðrum
Bretum að segja að þeir
væru óánægðir til þess að
bátasjómenn á Austfjörðum
yrðu ánægðir með samning-
inn. — Hneykslúðust þá
margir fslendingar á ríkis-
stjórninn.i Okkar fyrir að
segja ekki brezku ríkisstjórn
inni að segja brezfcu togar-
körlunum að segja að 20
mílna landhelgi við Austfirði
væri „all right“, því þá hefðu
bátasjómenn fyrir austaa
glaðst enn meira.
Blöðin sögðu líka, að
Farah Diba gréti oft í ?in-
rúmi, en það mun ekki hafa
verið út af landihelgissamn-
ingnum.
Skömmu síðar kom brezk
ur togari til Seyðisfjarðar og
vann einn hásetanna sér það
til frægðar að brjótast inn í
útsölu áfengisverzlunarinnar
og stela 40 flöskum af
whisky. Þótti þetta illa gert
gagnvart Seyðfirðingum. —
Þjófurinn var handtekinn
áður en hann hafði drukkið
úr öllum flöskunum, sendur
suður og þar sat hann lengi
í fangelsi. — Maðurinn iðrað
ist synda sinna.
Franskur ferðamálasér-
fræðingur gerði, að tilhlutan
íslenzkra aðila, tillögu um
að byggð yrðu upp sex ferða
mannasvæði 1 landinu þar
sem reynt yrði að búa sem
bezt í haginn fyrir erlenda
ferðamenn. Einn af helztu
talsmönnum Strandamanna
hér syðra mun þá hafa kraf
izt, að Strandir yrðu gerðar
að sérstöku ferðamanna-
landi þar sem ferðamönnum
væri bannað að koma. —
Strandir væru ósnortnar og
fólkið þar gott, lukkulega
hefði tekizt að sneiða hjá
allri vélamenningu og sam-
göngum við umheiminn
nema hvað Flóabáturinn
Framhald á bls. 6.