Alþýðublaðið - 15.12.1929, Blaðsíða 3

iftLÞYÐUBbAÐlfi
3
wmtmsmamwm
|Bezta“ Gigarettan í 120 Zstk. pökkam,
sem kosta 1 krónu, er:
Commander,
Westmiuster,
Gigavettnr.
Virginia,
Fást í öllum verzluuum.
I hTerjnm pakha er gnllfalleg islenzk
mynd, og fœr hver sá, er safnað hefir mymS-
nns, eina stækkaða mynd.
BBB
hundruð þúsund í vegakerfi
vegna mjólkurflutninga að bú-
unum, hundruð þúsunda í mjólk-
urbú, margar milljónir í veg
eða járnbraut, ef engin aukning
á að verða á framleiðslunni á
þ>eim svæðum, þar sem milljón-
um er sökt?
Áreiðanlega er þaö vilji E. J.
og fámennrar „klíku“ í M. R.,
að enginn árangur sjáist þessara
framkvæmda.
En þaö er ekki hagur fyrir
bændurna. Það er ekki hagur fyr-
ir Reykvfkinga og Hafnfirðinga.
Það er ekki hagur þjóðarinnar.
Illyrðum E. J. í „Mgbl.“-grein-
inni á sunnudaginn var í minn
garð svara ég ekki.
Jón Baldvinsson.
Málverkasýning
Snona Arinbjarnar.
Fyrir 3—4 árum sá ég nokkrar
smámyndir eftir Snorra á list-
sýningu. Hefi ég síðan gefið
myndum hans sérstakan gaum.
Var þegar ýmislegt svo sérkenni-
legt við þær, að mér fanst ég
myndu ávalt þekkja myndir hans
frá öðrum, hvar sem væri.
Veturinn 1926—27 stundaði
Snorri nám, í Kaupmannahöfn, en
síðastliðinn vetur var hann við
jnám í Osló. Kennari hans var
Revold, einhver hinn bezti mál-
ari á Norðurlöndum. Það gladdi
mig mjög, er ég vissi um hann
hjá þessum ágæta listamanni, og
þóttist ég vita, að hann myndi
ná þar góðum þroska. Vonir mín-
ar brugðust heldur ekki. Myndir
hans fara langt fram úr þvf,
sem ég gat frekast búist við. Þó
bera þær með sér sömu persónu-
einkenni sem hinar fyrstu, er ég
sá, en viðvaningsbragurinn er
horfinn. Nú er komin þekking og
öryggi í allri meðferð litanna.
■Myndir eins og Blanda og
Langadalsfjall (nr. 1), Frá Skaga-
strönd (nr. 5), Bryggja á Skaga-
strönd (nT. 6),. Gata á Blöndu-
ósi (nr. 8) og Gata í Osló (nr.
19) eru hver annari betri og
myndu sóma sér ágætlega hvar
sem væri. Sterk og ákveðin teikn-
ing, þó ekki út af fyTir sig, held-
ur samræmd djúpri og ákveð-
inni litakend, einkenna sterkast
myndir hans.
Ég óska þess, að Snorri geti
fatið aftur utan, því að hann er
ungur, 21 árs, og margt er aði
nema.
Sýning hans, sem er í húsi
K. F. U. M., verður að eins opin
til kvelds.
B. B.
Kveðjuhljómleikur.
Eggert Stefánsson er á förum
út í heim. Efnir hann til kveðju-
hljómleiks í dag kl. 3 í Gamla
Bíó.
Hefir Eggert valið sér það
hlutskifti að bera hróður íslands
sem víðast — landsins, sem all-
ur fjöldinn hafði ekki hugmynd
úm að væri til, hvað þá að hér
væri þjóð, sem lifði menningar-
lífi. Hefir landinn haft það sjálfs-
álit, að honum . væri það ávinn-
ingur, að sem flestir hefðu sem
nánastar spurnir af landi hans
og þjóð. Og má fullyrða, að ís-
lenzku sönglistarmennimir, og þá
eigi sízt Eggert, hafi unnið mikið
gagn með víðförli sínu.
1 dag heldur hann kveðju-
hljómleik.
Væri þess að vænta, að Reyk-
vikingar sýndu þá nærgætni og
skilning á staTfi hans, að þeir
fylli húsið að þvi sinni. Samúð
sú, sem í þvi væri fólgin, væri
honum meira og betra veganesti
í næsta leiðangri en aurar þeir,
sem um væri að ræða.
K.
Fæðingarstofur.
Þegar ég las grein í einu dag-
blaðanna eftir G. B. um fæð-
ingarstofur fyrir giftar og ógift-
ar konur, sem Þuríður Bárðar-
dóttÍT hafi komið á fót s. 1. sum-
HafnarfjÖrður.
Áætlunarferðir á
hveijum klukkutima
allan daginn.
Frá Steindóri.
Fallegu postulíns bollapðrin,
sem Ný|a laffibreaslaa gefur viðskifta*
vinum sínum, eru komin.
Húsmæður S Kauplð okkar ágæta nýbrenda
og malaða kaffi og safnið seðlunum.
Bollapörin eiu afgreidd daglega í
Aðalstræti íl 3.
Nýja
Kaffibrenslan

psgagnaverzlun
ígðsts Jónssonar,
Liverpool. Sími: 897,
hefir mikið úrval af húsgögnum, svo sem:
Borðstofuhúsgögn,
Betristof uhúsgögn,
Körfustóla,
Stoppaða stóla,
Skrifborðsstóla,
'Dívana,
Fjaðramadressur,
Súlur, mikið úrval.
Borðstofuborð,
Borðstofustóla,
Birkistóla,
Saumaborð,
Píanóbekki,
Körfuvöggur,
Dívanteppi,
Dúkkukerrur.
Húsgagnafóður, að ógleymdum hinum viðurkendu rúllu-
gardínum, sem allir þurfa að fá sér fyxir jólin.
Vörur sendar hvert á lánd sem er gegn póstkröfu.
Vönduð vinna. Fljót afgreiðsla.
ar, og þakklæti hans til hennar
fyrir þá nýjung, þá datt mér í
hug kona, sem búin er að veita
þess konar hjálp, sem hér um
ræðir, í 4 ár, og mér vitanlega
hefir ekkert þakklæti fengið frá
öðrum en þeim mörgu konum,
sem hjá henni hafa notið hjálp-
ar, ekki einungis við að fæða
börn sín, heldur hefir hún tekið
til sín börnin þeirra sumra um
lengri eða skemmri tíma, ef þær
af einhverjum ástæðum hafa ekki
getað haft þau sjálfar. Ég álít,
að sú kona sé búin að vinna
svo mikið, að hún eigi skilið