Alþýðublaðið - 15.12.1929, Blaðsíða 4

ALÞÝÐUBEAÐIÐ
m

Failegustu, beztu og ódýrustu
| jólaskóna
= fáið pér hjá okkur. — Kvenskór nýkomnir. — Ksarl-
= mannaskór „Panther", Barnaskór Lack.
s Komið og skoðið.
I Pórður Pétarsson & Go,
Barkastræti 4,
Kjðrskráln
til bæjarstjórnarkosningar i janúar 1930.
Auk þess, sem kjörskráin liggur frammi i skrifstofu borg-
arstjóra samkvæmt auglýsingu 13. dezember, verður eftirrit af
henni lagt fram í bæjarpingsstofunni mánudaginn 16. dezember
og verðux par til sýnis hvern virkan dag til 28. p. m. kl. 10—20.
Borgarstjórinn í Reykjavík, 14. dezember 1929.
K. Zimsen.
) ■ ..i ^ 5-
Húsmæður!
Pnð Isezsfa er æfðð ódýrsisl
E>að borgar sig bezt að kaupa góða tegund af suðu-
súkkulaðí, pví pað er drýgst.
Masnið, sið ¥sn MeaifeMs
er nafnið á aiira bezta
suðusúkkulaðl,
sem tíl landsins flyzt.
Innpakkað í ljómandi smekklegar,
rauðar umbúðir. Hver plata (kvart-
pund) í sérstökum umbúðum.
Kostar að eins 2 krðnnr pnndið.
Finasta tegundin af Van Houtens suðusúkkulaði (í gul-
um umbúðum) kostar 2 krónur og 50 aura pundið.
súkkulaði-vörur
fásf I iilliiiii verzlimum.
i
ii
pakklæti frá G. B., fyrst hann
á annað borð Iætur sér svo ant
um þess konar stofnanir.
Ein peirra, sem hefir notid góds
á Baldursg. 20.
Verkakvennafélayið ,FramséIm‘
15 ára.
Sungið á árshatið félagsins
12. p. m.
Lag: Þú vorgyðja svífur úr suð-
rænum geim.
Til framkvæmda leiði hvert
framtíðar spor,
er fjötrana’ af pjóðinni leysi.
Og hikandi séu ei handtökin vor,
þó harðsnúnar öldur sig reisi.
Við eldgamla siði og ófrelsis tíð
öruggar hefjum við baráttu og
stríð.
I fimtán ár höfum við fylgst að
í kvöld
og fyrir því málefni barist,
að frelsið og mannúðin finni hér
völd,
er fái mót ofríki varist.
En ranglætáð víki fyr’ réttlætis
hönd,
sem reynir að tengja vor jafn-
réttis bönd.
En peirri, sem mest hefir bent
oss á braut,
að bjartara manndygða safni
ög félagsins stórfelda starfið það
hlaut
að stjórna í kærleikans nafni,
við minnumst með þakklæti á
{ þessári' stund,
er þennan við höldum vorn
afmælis-fund.
Við samhuga vonum, að sam-
vinnan þín
til sigurs og farsældar leiði,
en gæfan og hamingja gull-
kórnin sín
glóbjört á veginn þinn breibi,
svo enn megir vinna þau ákveðnu
störf
að umbæta kjörin í sérhverri
þörf.
'Já, hikum ei, systur, en sækjum
vel á
Og sérhverja mótbáru vinnum.
Og veglegu málefni lið skulum
> ljá,
unz leiðina réttu við finnum.
Sú ályktun varðveitist öld eftir
öld
og innrituð verði á framtíðar
skjöld.
Við öruggar lítum á umliðna
braut,
því ávöxt af starfinu sjáum.
Þó margt hafi verið, sem valdiö
fékk þraut
og vonirnar brygðust, sem
þráum.
Ef samtökin eru og samvinnan
góð,
er.sigurinn viss hinni frjálslyndu
þjóð.
Og heill sé þér, „Framsókn", á
framtíðar leið,
með fegurstu vonir í hjarta.
Mót’ hvers konar órétti gatan sé
greið
og geymi þér Ijósstrauma bjarta.
Já, burtu með ófrelsi, andúð og
tál!
Áfram til starfa, hver lifandi sál!
Ag. Jónsson.
¥aa*ræksla.
Fyrir tveimur árum var farið
fram á, að kennarar við bama-
skóla Reykjavikur fengju kvittun
fyrir gjaldi því, sem þeir greiða
í lífeyrissjóð barnakennara og
haldið er eftir af launum þeirra.
Kvittun fyrir lífeyrisgjaldinu fá
allir aðrir kennarar landsins,
en Reykjavíkur-barnakennararnir
höfðu enga kvittun fengið síðan
1920—21. Eftir mikið úmstang
hafði þetta þánn árangur, að fé-
hiTðir ríkisins gaf öllum kennur-
um skólans, sem borga í sjóð-
inn, kvittun fyrir gjaldinu árið
1927. Hann afhenti skólastjóra
skólans kvittanirnar til útbýting-
ar. Eftir þetta var búist við, áð
kennararnir fengju, að minsta
kosti, kvittun áfram, en það hefir
nú samt brugðist. Að vísu er
sagt, að ríkisféhirðir hafi enn af-
hent skólastjóranum kvittanirnar
fyrir siðastliðið ár og að þær hafi
síðan allar giatast í vörzlum hans.
Ekkert mark verður tekið á þessu,
því að skólastjóranum koma auð-
vitað ekkert við kvittanir kennar-
anna. Hvers vegna má ekki senda
hverjum kennara fyrir sig kvitt-
un, sem honum ber, eða biðja
bæjargjaldkerann að koma þeim
til skila, um Ieið og kennarar
vitja um laun sín hjá honum?
Þó að sumir kunni að Iíta svo
á; að það sé hégómi einn að gera
veður út af þessu, ér slíkt mis-
skilningur. Vitanlega verða kenn-
ararnir ekki krafðir aftur um líf-
eyrissjóðsgjaldið frekar en önn-
ur gjöld, sem þeir sýna kvittun
fyrir. En ef ríkið ætlast tii, að
viðurkenning sé gefin fyrir gjöld-
um, sem greidd eru í opinbera
sjóði, hví er þá ekki öllum gert
jafnt undir höfði, eða hvers eiga
kennarar barnaskólans að gjalda?
Það getur vel verið, að sumir
kennarar skólans sætti sig við þá
lítilsvirðingu, sem felst í því, að
önnur regla er látin gilda fyrir
þá, í þessu efni, en kennara úti
um land eða aðra menn. En hvað
sem því líður láta ekki kennarar
staðar nema, fyrr en viðurkenn-
ing er fengin fyrir lífeyrissjóðs-
gjaldimi kennurum til handa, sem
þeir hafa greitt öll árin 1921—
1929. Ef hlutaðeigendux líta svo
á, að eltki sé um vanrækslu að
ræða frá þeirra hendi og að
kennarar eigi enga heimtingu á
kvittun, er þess vænst, að þeir
sk>TÍ opinberlega frá ástæðum.
Nokkrir kennarar.
Alþýðublaðið.
Tvö tölublöð koma út í dag,
nr. 308 og 309.
Skrifstofa Stjðrnuútgáfunnar
Ingólfsstræti 6 uppi, verður op-
in á morgun kl. 2—4.
„Lénharður fógeti“
verður lelkiim í kvöld kl. 8 í
síðasta skifti að pessu sinni.
UitstjóH og ábyrgöaro3«ösi£
Bftrgldgr GaðmnndasaB.
A%ýth»pmsýsinlðsíML