Morgunblaðið - 13.05.1962, Page 12

12
MORCVNBLAÐIÐ
Sunnudagur 13. maí 1962
Otgefandi: H.f. Arvakur Reykjavík.
Framkvæmdastjóri: Sigfús Jónsson.
Ritstjórar: Valtýr Stefánsson (átjm.)
Sigurður Bjarnason frá Vigur.
Matthías Johannessen.
Eyjólfur Konráð Jónsson.
Auglýsingar: Arni Garðar Kristinsson.
tjtbreiðslustjóri: Sverrir Þórðarson.
Ritstjórn: ú.ðalstræti 6.
Aug'iýsingar og avgreiðsla: A.ðalstræti 6. Sími 22480.
Askriftargjald kr. 55.00 á mánuði innanlands.
1 lausasölu kr. 3.00 eintakið.
ALL T REYRTA KLAFA
ÞJÓÐNÝTINGAR
CJtefnuskrá Alþýðuflokksins
^ í byggingamálum er
eitthvert mesta afturhalds-
plagg, sem sézt hefur hér á
landi í langa tíð. Sýnir það,
að enn eru sterk öfl í Al-
þýðuflokknum, sem lifa í
nokkurra áratuga gömlum
hugarheimi hins sósíalíska
afturhalds, sem allir aðrir
sósíaldemókratar hafa löngu
kastað fyrir róða.
1 þessari stefnuskrá Al-
þýðuflokksins er megin-
áherzla á það lögð að borg-
aryfirvöldin hefji sjálf stór-
feldar byggingaframkvæmd-
ir, en að öðru leyti væru
þær á vegum Byggingafél.
verkamanna og ef til vill
einhvers konar „bygginga-
samsteypu”, cem borgaryfir-
völd beittu sér fyrir aðstofn
uð yrði og þá væntanlega
sem eign borgar eða ríkis að
verulegu eða öllu leyti.
Samkvæmt þessum aftur-
haldskenningum Alþýðu-
flokksins á að reyra allar
byggingaframkvæmdir í höf-
uðborginni á klafa opinbers
reksturs og íhlutunar. Það á
að þjóðnýta byggingaiðnað-
inn og alla þá iðnaðarmenn,
sem í honum vinna.
Það er mál út af fyrir sig
að reykvískir borgarar al-
mennt munu afþakka þá föð
urlegu forsjá, sem Alþýðu-
flokkurinn býður þeim, en
það er þó sérstaklega ein
stétt manna, sem taka mun
eftir þessari afturhaids-
stefnu Alþýðuflokksins, þ. e.
a. s. iðnaðarmenn.
Það er líka mál út af fyrir
sig að meina eigi hverjum
einstökum borgara aðbyggja
eftir sínu höfði, en það er
enn afdrifaríkara fyrir iðn-
aðarmenn, ef hindra á að
hugkvæmni þeirra og fram-
faravilji fái notið sín, vegna
þess að þeir eigi allir að
ganga í þjónustu borgar-
bákns og vinna til æviloka
ákveðin handtök, sem þeim
eru skömmtuð af fjarlægri
stofnun undir stjóm ein-
hverra pólitískra gáfnaljósa.
MINNIR Á
„GULU BÖKINA"
l?ins og menn minnasthafði
" vinstri stjórnin árið
1958 á prjónunum víðtæka
lagasetningu til að skerða
umráðarétt manna yfir eigin
íbúðum og koma bygginga-
framkvæmdum á klafa hins
opinbera. Þessi álitsgerð og
lagabálkur, sem þegar hafði
verið prentaður sem þing-
skjal, hlaut nafnið „Gula
bókin“. Þessar fyrirætlanir
vinstri manna voru svo
rækilega fordæmdar í bæj-
arstjómarkosningunum í
janúar 1958, að vinstri stjórn
in lét af áformum sínum í
þessu efni.
Þótt furðulegt megi telj-
ast, þá tekur Alþýðuflokkur-
inn nú árið 1962 upp í stefnu
skrá sína um húsnæðismál
nokkuð af ákvæðum „Gulu
bókarinnar." Ekki er nokkr-
um efa -undirorpið, að slíkar
fyrirætlanir verða fordæmd-
ar nú, ekki síður en 1958.
Meginatriði „Gulu bókar-
innar“ og „Gula frumvarps-
ins“ vom þessi: Húseigend-
um skyldi bannað að gera
leigusamninga án atbeina
ríkisins. Ríkið skyldi ákveða
upphæð húsaleigunnar. —
Bannað skyldi að segja upp
húsaleigusamningum nema í
undantekningatilfellum. —
Ríkið svifti húseigendur ráð
stöfunarrétti yfir því hús-
næði, sem það taldi þá ekki
fullnýta eða skyldaði þá til
að borga „leigu“ fyrir sitt
eigið húsnæði. Upphæð, sem
svaraði til 5 ára leiguskyldi
sá greiða, sem vildi ráða yf-
ir sínu eigin húsnæði. Ríkis-
einkasölu fasteigna skyldi
komið á .fót. Ríkið skyldi þá
annað hvort ráða hverjir
væm kaupendur íbúða eða
hirða „söluágóðann“. Hús-
næðisskömmtun átti að fram
kvæma og íbúðastærð að
vera takmörkuð við „þokka-
lega þriggja herbergja íbúð
á um 60 fermetrum og 4ra
herbergja á um 80 fermetr-
um.“ Stofna átti bygginga-
vömverzlun ríkisins, sem
fengi aðstöðu til einokunar-
verzlunar með byggingar-
efni. Og loks átti að veita
takmörkuð lán til opinberra
íbúðabygginga, en einstakl-
ingar áttu engin lán að fá.
Ekki eru tillögur Alþýðu-
flokksins nú jafn róttækar
og fyrirætlanir „Gulu bók-
ar“ höfundanna 1958, en
þeim svipar þó til margs af
því, sem þá var undirbúið.
Stefnuskrá Alþýðuflokksins
segir að keppa eigi að því,
að þau byggingabákn, sem
áður vom nefnd, byggi all-
ar íbúðir í höfuðborginni „en
ekki verði úthlutað einni og
einni lóð eins og nú tíðkast,
öllum til tjóns“. Þannig er
sagt umbúðalaust, að engum
einstaklingum eigi að út-
hluta íbúðalóð.
Þessi litli maður virðist vera
ákveðinn í að lóta ekki systur
sína alltaf stela allri athygl-
inni, eins og hingað til. Þetta
er John F. Kennedy yngri,
hálfs annars árs gamall. Venju-
lega hefur Caroline, systir
hans, haldið athygli allra við-
staddra, en um daginn, þegar
keisarinn í Iran og frú hans
voru í heimsókn í Hvíta hús-
inu, þá reis hann upp í vagn-
inum sínum og fagnaði keisara-
hjónunum á svo heillandi hátt
að allir aðrir hurfu í skugg-
ann. Caroline tók reyndar
Föruh Dibu af kurteisi og bað
mömmu sína um að sýni henni
nú gröf kanarífuglsins, sem dó
fyrir skömmu.
★
Þegar uppreisnarforingi Serkja
Ben Bella kom til Marokkó,
eftir að hann var látinn laus
ú r fangelsinu,
greip hann
fyrsta tækifær-
ið til að heim-
sækja m ó ð u r
sína, sem hann
hafði ekki séð
í 10 á r. —
Blessaður dreng
urinn minn,
3 a g ð i g a m 1 a
konan, — hvernig hefur þér
liðið í fangelsinu? Fékkstu
nokkurn tíma þjóðarrétt okkar,
couscous? — Nei, mamma, svar-
aði Ben Bella, — en ég fékk
oft nautasteik og franskar
kartöflur. — Það er eins og ég
hef alítaf sagt, sagði móðir
hans og stundi. — Frakkar eru
hræðileg óhræsL
— ★ —
Blöð um víða veröld eru nú
stöðugt að skrifa um samidrátt;
Þá er að því vikið í stefnu
skránni, að íbúðir hafi hér
verið of stórar. Síðan segir:
„Stærð og gerð íbúða þarf
að miðast við eðlilegar þarf-
ir fjölskyldunnar, eins og
þær eru hverju sinni.“
Þessar „þarfir“ eiga opin-
berir aðilar vafalaust að
meta og síðan á af þeirra
hálfu að gera ráðstafanir til
að takmarka umráðarétt
þeirra manna yfir eigin íbúð
um, sem stjórnarherramir
telja hafa of rúmt um sig.
Þeir Reykvíkingar munu
vafalaust margir, sem á kjör
degi hafa það hugfast að
forða þurfi höfuðborginni
frá því að úrslitaráð í mál-
efnum hennar og borgar-
ameríslku leikkonunnar Elisa
bethar Taylor og brezika leikar
ans Rioharts Burtons, en þau
leika saman í kvilkmyndinni
anna verði í höndum manna,
sem þannig hugsa.
„BER ER HVER
AÐ BAKI
Framsóknarmenn hafa dag
* hvem hugfast, að „ber
er hver að baki nema sér
bróður eigi“. í hinum miklu
þrengingum kommúnista
berjast þeir hart til vamar
vinum sínum. Þannig segja
þeir um verkfall það, sem
kommúnistar létu fomstu
sína í jámsmiðafélaginu
boða, að það sé á ábyrgð rík
isstj órnarinnar.
Tilgangurinn með verk-
KWAME APPIAH hlustar á
ömmu sína, ISOBEL CRIPPS,
ekkju Sir Stafford Cripps, fyrrv.
ráðherra, lesa bréf frá möimmu
Peggy Cripps. Faðir drengsins
er Joseph Appiah, sem er stjórn
miálamaður í Ghana og andstæð
ingur stjórnarinnar. Hefur hana
fallsboðuninni var tvíþætt-
ur, eins og alkunna er. Ann-
ars vegar var því skellt á
til að reyna að koma í veg
fyrir að hægt væri að
tryggja lægst launuðum
verkamönnum meiri raun-
hæfar kjarabætur en 4% og
hins vegar til að stöðvasíld-
veiðarnar.
Þetta verkfall er augljóst
skemmdarverk, sem ekki sízt
bitnar á þeim byggðum landa
ins, sem Framsóknarmenn
hafa þótzt vinna fyrir. En
hvað um það, kommúnistar
eiga bágt, og „drengskapar-
mennirnir“ í Framsóknar-
flokknum svíkja ekki vini
sína á örlagastund.
í fréttunum
KleOpötru, sem tekin er í Róm,
og er ýmist tilkynnt að þau séu
ástfangin eða að slegist hafi upp
í vinskapinn. En þessar tvær
litlu kæra sig kollóttar. Þær eru
ELIZABETH dóttir Liz Taylor
og fyrri manns hennar, Mikes
Tood, og KATE, dóttir Rioharts
Burtons.
setið í fangelsi þar fyrir stjórn
málaskoðanir sínar, en hefur ní
verið látinn lau-s. Kwame þýðii
laugardagur og þegar drengur
inn verður 8 ára, þá tekur hanr
í staðinn upp skímarnafn sitt
Anthony. Hann dvelst hji
ömmu sinni í Englandi og gen|
ur þar í skóla.

■■■■■■»