Alþýðublaðið - 16.12.1929, Blaðsíða 5

Mániidaginn 16. dez. 1839.
ALÞÝÐUBbAÐlS
50 aara. 50 anra.
Elephant - Giaarcttnf.
L|úfferagar og kaltiar. Fást alls staðar.
í heildsolra hjá
Tóbaksverzlun tslands L f.
§
Sparið yður
ttem og peainga með pyi
að aka í gjaldmœiisbifreiðum
Stelndðrs.
JélaSI
með jólamiðum, bæði í beilum og hálfum flöskum.
•v" • i i
Ennfremur
Pilsner, MaltextraktogBa jer,
á hverju matborði á jólunum.
FÆST í ÖLLUM VERZLUNUM.
Olgerðin Egill Skailagrimsson,
Frakkastig 14.
Símar: 390 og 1390.
Peysufataklæði 201 «.
Hið pekta ágæta peysufataklæði verður selt pessa viku
með 20% afslættí: það ei tækifæri fyrir pær konur og
ungfrúr, sem ætla að fá sér íalleg peysuföt fyrir alping-
ishátiðina; líka ágæt jólagjöf; um 40 krónur í fötin.
Andrés Andrésson,
Langayegí 3.
Agætar jólagjafir.
Kaffistell, 40 teg., Matarstell, Þvottastell, Ávaxtaskálar, Reyksett,
Blómstuivasar, Vínsett, Silfurplett afar-mikið úrval. Naglasett, Bursta-
sett, Saumasett, Dömutöskur og Veski. Barnaleikföng, allar mögu-
legar tegundir, með borgarinnar iægsta verði. Jólatrésskraut, Kerti og
Spil og ótal margt fleira, ágætt til jólagjafa, er hvergi fæst ódýraró,
K. Einarsson & Bjömsson,
Bankastræti 11.
Frá
bæjarstjóraarfindi
13. p. m.
Fjárhagsáætlunin var ein til
umræðu. Pétur Halldórsson hóf
umræður og mælti fram með til-
íögum íhaldsiris. Næstur tók til
ínáls St. J. St. og gerði grein
fyrir brtl. jafnaðarmanna og
færði rök fyrir 'peim og sýndi
um leið fram á, að tillögur í-
foaldsins miðuðu til afturhalds og
kyrstöðu. Benti hann á, hversu
smásmugulegir 'þeir væru, er
þejr vildu lækka um 500 kr. til
utanfarar barnakennara um leið
jog þeir vildu leggja 25 þús. kr.
ií götuspotta (Garðastræti), þar
sem 3 hús standa við. Vildi hann
mega gera ráð fyrir, að íhaldið
hefði nú vitkast svo, að það sam-
þykti hinar viturlegu tillögur Al-
þýðuflokksfulltrúanna, t. d. styrk-
inn til styrktarsjóðs verkamanna-
og sjómanna-félaganna í Reykja-
vík (3500 kr.) og aukna styrkinn
til SjúkTasamlagsins (6000 kr.),
því að þeim peningum væxi varið
til þess að verja fátæka menn
fyrir því að þurfa að leita sveita-
styrks þegar sjúkdóma og slys
ber að höndum. Mætti með því
edtthvað draga úr fátækrastyrkn-
um, sem dýrastur væri af allri
dýrri framfærslu.
Ól. Fr. benti á, að alls ekki
ímætti minka liðinn óvissar tekj-
|ut (100 þús. kr.), eins og íhaldið
vildi, vegna þess að gera mætti
xáð fyrir að nota þyrfti fé á
Siæsta ári til atvinnubóta. Á
bverjum vetri væru margir verka-
menn, sem enga vinnu hefðu og
þrýn nauðsyn væri að gefa þeim
Ikost á bæjarvinnu, enda væri
rnjög margt ógert í þessum bæ,
sem hægt væri að vinna á vetr-
jum, svo sem götugerð, ræktun
bæjarlandsins o. fl.
Sig. Jónasson sýndi fram á, að
samkv. tillögum jafnaðarmanna
myndi útsvarsálagningin lækka
um h.u.b. 215 þús.kr. frá þvi, sem
gert var ráð fyrir. Hins vegar
væru margar lækkunartillögur í-
Ihaldsins hrein blekking, svo sem
aætlunarupphæðir. Sýndi hann
Irain á, að vel værl hægt að
|afna niður þeirri upphæð, sem
jafnaðarmenn vildu láta leggja á,
án þess að iþyngja nokkuð al-
menningi, §em lágar tekjur hafa,
því nægilegt væri af efnamönn-
um, er mikið gjaldþol hefðu.
Hallgr. Ben. flutti sína gömlu
ræðu, er hann hefir nú haldið í
4 ár, um máttarstoðir bæjarfé-
lagsins (stórkaupmenn) og ill-
vilja verkamanna.
Jón Ólafsson reis upp með hin-
um mesta bægslagangi og tal-
aði eins og hann einn hefði vil
á fjármálum. Snéri sér aðallega
að náðhúsunum og kvaðst ekki
hafa orðið var við það undan-
farið, að menn væru í vandræð-
um þess vegna. Hér- þekti hver
annan og hjálpuðu hver öðrum í
þessum efnum, svo að ekki
kæmi að sök!!!
Stefán Júhann benti Jóni Ól.
á, að þó hann væri dagfarslega
gæfur maður og ljúfur í við-
móti, þá bæri stundum svo við,
að hann bæði á alþingi og í
bæjarstjórn belgdi sig upp eins
og hani og þættist einn hafa vit
á öllu. Mundi það því tæplega
vera satt, sem Arni Pá.lsson hefði
sagt, að ekki væri hættulegt þó
menn eins og Jón Ól. kæmust
upp úr undirstéttinni, því Jón
sýndi það, að aurarnir, sem hann
hefði önglað saman, hefðu stigið
honum svo til höfuðs, að hann
teldi sig einn alt vita.
Sig. Jónasson skýrði frá ‘því,
hvemig íhaldið í niðuTjöfnunar-
nefnd hefði hlíft efnamönnunum
við útsvörum, og við síðustu nið-
urjöfnun hefði það komið í Ijós,
að um 13 millj. kr. af eignum
bæjaTbúa hefði fundist, m. a.
mörg hús, sem aldrei hefðu ver-
ið talin fram til skatts. Myndi
það einna skýrast marka stefnu-
mun milli íhalds og jafnaöar-
manna, að hinir síðamefndu
vildu að þeir greiddu útsvörin,
sem mestar hefðu tekjumar og
sem ættu mestar eignir, en í-
haldið, að útsvörin lentu mest á
lágtekjumönnum. Bæjarstjómar-
kosningarnar myndu skera úr
hvora stefnuna almenningur i
bænum teldi heppilegri.
Ólafur Fr. sýndi fram á, að í-
haldið vildi verja 2 þúsundum
króna úr bæjarsjóði til þess að
styrkja svo nefndan „guðsorða'-
flutning í Sjómannastofunni, en
berðisli með hnúum og hnefum
gegn fjárveitingu til lesstofu hjá
Sjómannafélaginu. Einnig gat Ól-
afur þess að betra og happa-
drýgra væri fyrir bæinn að gefa
Ólafi Thors, sem væri að byggja
hús við Garðastræti (einn af fjór-
um), háar skóhlífar, heldur ea
að veita 25 þús. kr. úr bæjar-
sjóði til þess að gera greiða göt»
heim að húsi hans.
Kjartan Ói. upplýsti, að spott-