Morgunblaðið - 20.07.1962, Side 3

Fiisl.udagur 20. júlí 1962
morgunblaðið
3
ÞEKKIRDU TRÉN?
STAKSTtlMAR
Silfurrevnir
MARGAR trjáitegaui'dir vaxa í
görðum í Reykjavík. Skuggia-
rissin eða ummálsmyndirinar
af lauifum nokkurra helztu teg
undanna ættu að auðvelda les
endum að þekja trén.
Flestir hafa sérstakar mætur
é reyrnivið, enda er bann hið
fegursta tré, bæði fínlegur og
reisn yfir honum. Reyniviður
vex allvíða villtur í skóglendi,
igiljum otg klettum. Hvílir frá
fornu fari helgi á honium.
Þrjár erlendar reynitagund-
ir þrífast einnig vei í görðum.
Silfurreynir ber sepótt blöð,
silfurgrá á neðra borði. Grá-
reynir er svpaður, en 2—5
neðstu blöðin eru alveg klof-
in frá. Allar þessar þrjár teg
undr hafa náð 8—11 m. hæð
góðum görðum. Seljureynir ei
mun lágvaxnari og ber heil
tennt blöð og fallega bláleita
eða hvíta blómsveipi. Hann er
ennþá miklu flágætari enlhinir.
Hlynur verður mikið og fag-
urt tré á góðum stöðum, sá
hæsti í Reykjaivík er uim 11 m.
hár. Hlynurinn er auðþekktur
á „sóleyj'arblöðum“ sínum.
Álmur verður líka viðamikið
tré í frjósömum jarðvegi,
Gráreynir
Seljureynir
kennileg með tannsepó'tt lauf,
grá að neðan. Rauðelri og
gráelri eru fremur fágæt enn-
þá, þau hæs'bu 6—8 m Rauð-
elrið vex við vötn og læki.
erlendis. Á rótum elris
lifa hnúðmyindandi sveppir,
sem vinna köfnunarefni úr
loftinu. Margar víðitegundir
þrífast prýðilega í görðum. ís-
lenziki gulvíðirinn og loðvíð-
irinn grái og ýmsar útlendar
tegundir. Þingvíðir er algeng-
ur, en nokkuð grófgerður og
laufi hans hætt við að gulna
snemma. Afbrigðið „gullvíðir“
er lauffegurria en þolir verr
©tiorma. Viðja, harðgerð víði-
Framhald á bls. 19.
L jósmy ndaf ælni
njósnaranna.
Kommúnistamálgagninu genf-
ur illa að skýra hræðslu skips-
manna á sovézku „hafrannsókna-
skipunum“ við ljósmyndara og
i fréttamenn. Eins og kunnugt er,
komu þessi skip hingað á laug-
ardag, eftir að hafa verið að lóna
við radíóstefnuvitann á Suður-
nesi á Seltjarnarnesi. Frétta-
manni Mbl. var neitað um að
Ífara um borð, þótt þetta ættu að
heita venjuleg rannsóknaskip.
Þegar hann tók að ljósmynda
hina. einkennisbúnu „vísinda-
menn“, brugðust þeir einkenni-
lega við: skutust ýmist í felur
eða sneru baki við honum. Þeg-
ar hann ætlaði að mynda brúna,
var hurðinni skellt aftur o.s.frv.
GuHvíðir (Þingvíðir)
Hlynur
Þjóðviljmn fékk leyfi!
Hins vegar var fréttamanni
Þjóðviljans auðvitað leyft að
I fara um borð! Segir hann, að
/ hér geti því ekki verið um njósna
skip að ræða, fyrst HANN fékk
að skoða þau. Sú staðreynd, að
honum einum fréttamanni er
hleypt inn fyrir borðstokk, talar
skýru má'li. Kanadisku hafrann-
sóknarmennirnir, sem hér eru
staddir, fullyrða og, að útbúnað-
ur sovézku skipanna eigi ekkert
skylt við hafrannsóknir, heldur
öllu fremur hernað. Hér bendir
því allt til þess, að skip úr njósna
flota Sovétríkjanna séu rétt einu
i sinni að snuðra við fsland.
Geta ekki brauðfætt sig.
Hinn kommúníski heimur hef
nr dregizt aftur úr frjálsum
löndum á öllum sviðum,’ og er
það sterkasti dómurinn um hald
leysi kenninganna, sem honum
er stjórnað eftir. Það er ekki
nema von: þær eru miðaðar við
lágt þróaðar iðnaðarþjóðir í Ev
I rópu fyrir hundrað árum. Enn
lifa tveir þriðju hlutar mann-
kyns á landbúnaði, og fram-
leiðsla matvæla hlýtur alltaf að
vera undirstöðuatriði hvers
i þjóðfélags. Því kemur hinum
vanþróuðu þjóðum það undar-
lega fyrir sjónir, að þær tvær
höfuðþjóðir, sem reka ríkisbú-
I skap sinn skv. kenningum marx-
isma og lcninisma, skuli ekki einu
sinni vera færar um að brauð-
fæða sig sjálfar. í Kína er hung
ursneyð svo mikil, að komm-
I únistastjórnin hindrar ekki
flóttann til Macao og Hong
i Kong. Hún hefur nú gefizt upp
á því að kenna í f jórða sinni ill
viðrum nm uppskerubrest og
matvælaskort, enda hafa þessar
svokölluðu náttúruhamfarir ekki
snert neitt nágrannaríkjanna. A
Formósu ríkir nú m.a.s. einna
mest velmegun í Austur-Asíu.
i — I Sovétríkjunum er nú við-
urkennt opinberlega, að landbún
aðurinn hafi verið rekinn á ó-
æskilegan hátt, eins og fregnir
bera með sér. Þar er stórhækk-
t að verð á matvælum og enn
frekar lagt að kornframleiðslu
7 újá (Jkraínumönnum, hinni 40
| millj. manna nýlenduþjóð
Rússa, sem býr í „kornforða-
| búri“ Evrópu. — I Kína er
flutt inn korn frá kapítalískum
J ríkjum, eins og Kanada og
Astralíu.
| I Þetta er einn þyngsti átfellis-
i dómur, sem kommúnisminn hefur
I fengið. En á fleiri sviðum hefur
I þjóðfélagið dregizt aftur úr. T.d.
I er nú talið víst eftir síðustu um-
i mæli Krúsjeffs, að á sviði hern-
I aðar og smíði eldflauga og gagn-
I f flauga hafi Sovétríkin ðregizt
I svo verulega aftur úr Bandaríkj-
I unum og Bretlandi, að sennilega
I hafi aldrei verið um neinn mun
7 að ræða, eins og í veðri var lát-
I ið vaka; sennilega hafi þan hang
| ið rétt aftan í andstæðingunum
\ þrátt fyrir hreystileg umnwli
— iKrúsjeffs á sinukn tíma.
Heggur
álika hár og hlynurinn. Blöð
álmsins eru taugaber og mjög
snörp átöku.
Heggnrinn stóð bvítur af
blómum um Jómsmessuna.
Blöð ihans líkjiast helzt álm-
laufi, en eru mjúlk viðkömu.
Heg.giurinn er oft fremur há-
vaxinn runni en tré.
J>að er alltaf létt yfir ís-
lenzkiu björkinni — og svo
blessaður ilmurinn. Hún vex
hægt en er ótrúlega harðgerð,
þolir storma allra trjáa bezt
og þrífst bæði í grýttum og
Gráósp
Elri
Gljáviðir
Gullregn
Birkilauf
rökum jarðvegi. Bezt er að
laiga vöxt garðbjarka með
ikli'ppi'ngu á haustin eðia fyrri
ihluta vetrar. Frænka hennar,
blæöspin, vex villt að Garði
í Fnjó'skadal og á nokkrum
stöðum á Austurlandi innan
um birkikjarr og hefur senni-
lega hjarað síðustu ísöld eiinis
og það. Asparlaufin skjálfa og
skrjáfa í minnsta vimdlblœ,
sbr. máldháttinn að „skjálfa
eins og espilauf". Blæösp er
fágæt í görðuan. Hún er sóla*-
tré eins og aðrar aspir. Miklu
algengari er Alaskaöspin, sem
vex mjög hratt í góðum jarð-
vegi, ilmar vel og getur náð
mikilli hæð. Laufin geta orðið
mjöig stór, en hættir þá við að
verpast Og rifna í stormuim.
Gráösp þríflst við góð kjör og
•hefur náð 8—10 m hæð. ein-