Morgunblaðið - 20.07.1962, Blaðsíða 12

12
MORC.n iv n * '«»*»
Föstudagur 20. júlí 1962
Þjalir
í miklu úrvali.

75
ara /
dag:
Atli Guömundsson
BINN AF betri borgurum Hafnar
fjarðar, Atli Guðmundsson er 75
Af sérstökum ástæðum er laus til söiu ein
4ra herb. íbúð
í sambyggingunni við Álftamýri 54—58. fbúðin er til-
búin undir tréverk. Félagsmenn hafa forgangsrétt lög-
um samkvæmt. Skrifstofan er opin á þriðjudögum og
fimmtudógum kl. 2—6 e.h. að Hverfisgötu 116.
Byggingarsamviunufélag Reykjavíkur.
Eiginmaður minn
EGGERT JÓNSSON, bæjarfógeti
andaðist á heimili sínu Sóltúni 1, Keflavík, miðvikudag-
inn 18. þ.m.
Sigríður Árnadóttir.
Maðurinn minn
JÓHANNES JÖRUNDSSON
lézt í Landspítalanum iaugardaginn 14. þ.m. Jarðarförin
fer fram frá Fossvogskirkju þriðjudaginn 24. þ.m. kl. 10,30
f.h. — Athöfmnm í kirkjunni verður útvarpað. Fyrir mína
hönd, barna minna og annarra vandamanna.
Þórey Skúladóttir.
Minningarathöfn um
MARGRÉTI SÍGURÞÓRDÓTTUR
frá Garðstóðum, Vestmannaeyjum
fer fram í Dómkirkjunn iöstudaginn 20. júlí kl. 5 s.d.
Fyrir hönd ættingja og vina.
Synir og stjúpbörn.
Okkar innilegustu þakkir fyrir auösýnda samúð og hlý-
hug, sem okkur var sýndur við andlát og jarðarför
HULDU K.ARLSDÓTTUR, NEWMAN.
Sérstakar þakkir færum við konum í Hafnarhreppi fyrir
þeirra miklu hjálpsemi.
Reymond Newman og börn,
Helga Sigurðardóttir,
Sigurður J. Ingimundarson, Jón Sigurðsson.
Þökkum inmlega auðsýnda samúð og vinarhug við andlát
og jarðarför
GUÐLAUGAR GUDJÓN SDÓTTUR
frá Bolungarvik.
Hulda Sæmundsd. Jón Þorleifsson.
Ása Þorleifsd. Paméus, Gunnar Paméus,
Sigurborg Þorleifsd., Magnús Jóhannesson,
Guðrún Sveinbjömsd., Ingólfur Þorleifsson,
Stefán Ólafsson og baraabörn.
Móðir okkar
ANDREA GUÐNADÓTTIR frá Þingeyri
lézt að Landakotsspítala þann 18. þ.m.
Þakka skyidum og óskyldum gjafir, símskeyti og önnur
vinarhót mér sýnd á sjötugsafmæli mínu.
Jón Grímsson.
Móðir og tengdamóðir okkar
MARÍA GUÐNADÓTTIR
andaðist á heimili sínu Vegamótum II., Seltjarnarnesi 18.
júlí. Jarðarförin fer fram frá Fossvogskirkju fimmtudaginn
25. júlí kl. 10,30 f.h.
Úndina Sigurðardóttir,
Jón Ólatsson.
Vor kæra félagssystir
JENSÍNA JÓNSDÓTTIR
andaðist miðvikudaginn pann 18. júií. Jarðarförin auglýst
síðar.
f.h. Hjálpræðishersins,
Svava Gísladóttir.
Börain.
ára í dag. Hann er einn þeirra
manna, sem hér hafa lifað og
starfað í nær fimmtíu ár. Hann
hefur séð bæinn stækka, frá því
að vera þilskipaútgerðarþorp til
þess sem hann nú er. Hann hefur
séð hann vaxa frá því að um hann
lá aðeins einn lagður vegur til
þess sem nú er. Hann hefur séð
húsin stækka frá því að vera eitt
lítið herbergi með eldhúsi til þess
að hér eru komnar margar glæsi
legar íbúðabyggingar, auk hallar
byggðra skólabygginga. Hann hef
ur lifað það og séð að hingað
var siglt inn á opna höfn með
engri hafskipabryggju, engum
hafnargarði, til þess sem nú er,
að höfnin er varin görðum norð
an og sunnan og hér eru hafskipa
bryggjur, sem stærstu hafskip
geta lagst að fullfermd. Og Atli
Guðmundsson hefur verði einn
þeirra góðu borgara, góðu verka
manna, sem byggt hafa þennan
bæ úr þeini smæð, sem hann var
til þess sem hann nú er. En jafn
fram því sem bærinn óx, þá óx
Atli einnig, frá því að vera verka
maður, trúað fyrir starfi og lauk
því með ágætum til þess að verða
aðstoðarverkstjóri og verkstjóri.
Var óhætt að fela honum slíkt,
því af langri reynslu kunni hann
hvert handtak sem til þurfti við
hvað eina.
Það hafa því verið góðar dísir,
sem komu að vöggu litla drengs-
ins á Tjörn í Hvalsnessókn 20.
júlí 1887, en þá og þar er Atli
fæddur. Vöru foreldrar hans hjón
in Guðmundui Jónsson og Guð-
rún Atladóttir. Hlaut hann í skírn
inni nafn móðurföður síns. Atli
naut ekki lengi þess hlýleika, sem
faðir og móðir veita, því að föð-
ur sinn missti hann ungur. Komst
hann við það á hrakning og var
á ýmsum stöðum. Til dæmis var
hann fermdur í Reykjavík. En
þar ólst hann upp hjá þeim sæmd
ar hjónum Jóni Tómassyni og
Kristínu Magnúsdóttur, er
bjuggu að Jónshúsi á Grímsstaða
holti. En eitt var það, sem hann
mátti fljótt læra og það var að
vinna. Og það lærði hann vel, og
fljótt fór hann að vinna fyrir
sér, sem kallað var. Lærdóms-
tíminn var ekki langur, rétt svo
að hann næði fermingu.
En það lærði hanm fljótt, að
vera trúr og hollur í starfi. Vinna
hvert verk með trúmennsku og
svo vel, að ekki þyrfti um að
bæta. Varð þetta til þess, að hann
var öðrum fremur valinn úr hópi
til hverskonar vinnu. „Kirkjubæk
ur þar um þegja“ hvenær Atli
fluttist hingað. En hvað um það,
hann er kominn hingað um 1916
og fann þá hér sinn lifsförunaut,
sína ágætu konu, sem nú er látin
fyrir nokkrum árum, Guðlaugu
Hendriksdóttur Hansen, en faðir
hennar Hendrik, var hinn annál
aði skakskútukappi Hendrik A.
Hansen, sem Svéinbjörn Egilsson
skrifaði u:n í tímaritið TEgi 1925.
Þrjá syni eignuðust þau, hina
mestu manndómsmenn, Guðmund
verzlunarmann, Steingrím lög-
regluþjón og Guðlaug bókbind-
ara.
Eg sem þessar línur skrifa hef
nú í aldaríjórðung átt því láni
að fagna að hafa haft all náin
kunningsskap við allt þetta fólk
og get ég ekki nógsamlega þakk-
að þann kunningsskap. Veit ég
að þar sem þau voru hjónin Atli
og Guðlaug, var einhverjum mæt
ustu persónum að mæta, persón
um, sem vinningur er að hafa
hitt og átt kunningsskap við. Og
eplin þeirra, drengirnir, féllu ekki
langt frá eikinni. Eins og áður
segir, missti Atli konu sína fyrir
nokkrum árum. Var það mikið
áfall, En hann er ekki á flæði-
skeri staddur, þar sem þeir eru
bræðurnir, þó ég hyggi að bezt
fari um hann þar sem hann er
hjá Steingrími lögregluþjóni og
konu hans Guðbjörgu Einarsdótt
ur.
Atli minn góður, taktu viljann
fyrir verkið, þessi fáu orð og ó-
fullkomnu á þessum degi, þegar
þú lítur aftur yfir þrjá fjórðu
úr aldarskeiði. Margt læt ég ósagt,
en af öllu hjarta óska ég þér til
hamingju með daginn.
— G. S.
Eva Hjálmarsdóttir
skáldkona — Minning
EVA var fædid í Stakkalhlíð í Loð
mundarfirði, 15/11, 1965. Foreldr
ar hennair voru: Elísabet Bald-
vinsdóttir og Hjálmar Guðjóns-
son. Alla æfi var hug<ur hemnar
bundiinn við æskustöðivarnar
föigru og hún kenndi sig áivallit
Pálína Gudmunds-
dóttir — Minning
STARFINU er lokið. Hvíldin
fengin og nýtt líf hafið í dýrðar-
ríki Guðs. Því er gott að fagna,
þegar lifað hefir verið og starfað,
í þeirri trú og vissu, að fullkom-
ið eilíft líf taki við hjá algóðum
Guði fyrir son hans Jesúm Krist.
Pálína Guðmundsdóttir Stóra
gerði 18, andaðist 14. þ. m. á
sjúkrahúsinu á Selfossi, eftir
stutta legu. í dag verður hún
jarðsungin að Stóra-Núpi.
Hún var fædd að Hnausakoti í
Fremri-Torfustaðahreppi í Húna
vatnssýslu 12 febr. 1887. Foreldr
ar hennar voru hjónin Guðmund
ur Guðmundsson og Unnur Jóns-
dóttir og ólst hún þar upp á
Reykjum í Hrútafirði, en Pálína
var aðeins 12 ára þegar hún
missti móður sína og var það
henni mikið áfall. Nokkru eftir
fermingu réðst Pálína í það að
hefja nám í Flensborgarskóla og
sýnir það mikið áræði hjá henni
og menntunarþorsta.
Eftir það naut hún tilsagnar
í saumaskap og stundaði hann um
hríð. En 12. maí 1912 giftist Pál
ína Magnúsi Bergssyni frá Skriðu
felli í Gnúpverjahreppi hinum
ágætasta manni. Var hjónaband
þeirra langt og farsælt, enda
Magnús hinn mesti öðlingur, sem
nýtuir að verðleikum trauists og
vináttu hvers góðs drengs. Fyrstu
árin bjuggu þau hjón á nokkrum
jörðum í Árnessýslu. En vorið
1926 fluttu þau að Katrínarkoti
í Garðahreppi þar sem þau ráku
gott og nytsamt bú til vorsins
1949, en þá fluttu þau til Reykja
víkur og dvöldust þar upp frá
því, fyrst í húsi Bergs sonar
þeirra og nú síðast í íbúð Unnar
dóttur þeirra. Pálína var hinn
mesta dugnaðar- og myndarkona,
sem stjórnaði heimili sínu með
prýði og skörungsskap. Hún var
síglöð í viðmóti og unun að eiga
viðtal við hana. Og þetta virtist
ekki breytast þó hún yrði fyrir
áföllum á heilsu sinni, þá virtist
hún ná sér furðu vel og vera hin
sama, eftir sem áður.
Þau hjónin eignuðust 3 mann
vænleg börn. Guðmund og Berg
bifreiðastjóra, sem báðir eru
kvongaðir hér í bænum og eina
dóttur, Unni. sem alltaf hefir
dvalizt með foreldrum sínum.
Pálína verður öllum sem kynnt
ust henni minnisstæð og hugþekk.
Þeim var það Ijóst, að hún
„stefndi á æðri leiðir“. Og ég
held, að hún hafi viljað segja
þetta með sálmaskáldinu er hvíl
ir í sama kirkjugarði og henni er
ætlað:
„Vor auðlegð sé að eiga himnaríki
vor upphefð breytni sú er Guði
líki,
vort yndi að feta í fótspor
lausnarans".
Við kveðjum þig öll í hljóðri
bæn. Drottinn blessi þig og varð-
.veiti þig.
Steindór Gunnlaugsson.
við Stakkahlíð. Allt frá 10 ána
aidri var hún vaníheil og dvaldi
'þá fyrst eitthvað heima, en swo
á ýmsum sjúkrahúsum, bæði héir
á landi og síðair þrjú ár í Dan-
mörku. Lengst af drvaldi hún þó í
Víðihlíð. Ég kynntist Evu fyrst
1954, og vainn hún þá að fimmibu
bók sionni, ,,Á dularvegum." Hana
vantaði skrifara, og atvikin hög-
■uðu svo til, að ég gait skrifað
fyrir liaina. Og með hverj um
deginum féll mér æ beitur við
hana og þótti væmt um hana.
Eva var gædd ríkuim fegurðar
smekk og hún unni öiLlu lífi. Hún
gladdist, þegar hún heyrði fugl-
ana syngja, og eins þegar blóm-
in henmar siprungu út, þá ljóm-
aði hún af gleði. Hún hlakkaði
alttaf til sumarsins, Oig nú, mi'tt
í himum fagra júlí, krvaiddi hún
þennan heim. Og ég veit, að
iþetta margmædda þjáningarbam
á dásamlega heimkomiu. Ég trúi
fþví, að þar sjáumst við aftur.
Höndin, sem þig hingað leididi,
'himins til þig aftur ber
Drobtinn elskar, - Drottinn vakir
daga oig nætur yfir þér.
Sig. Kr. PétursEön.
Hafðu hjartans þökk fyrir allit
og allit,
Anna Bjarnadóttir.