Morgunblaðið - 07.10.1962, Blaðsíða 10

10
MORcrnvrtr. aðíð
Sunnudagur 7. ofct. 1962

tJtgefandi: Hf. Árvakur, Reykjavík.
Framkvæmdastjóri: Sigfús Jónsson.
Ritstjórar: Valtýr Stefánsson (ábm.)
Sigurður Bjarnason frá Vigur.
Matthías Johannessen.
Eyjólfur Konráð Jónsson.
Auglýsingar: Arni Garðar Kristinsson.
Útbreiðslustjóri: Sverrir Þórðarson.
Ritstjórn: Aðalstræti 6.
Auglýsingar og atgreiðsla: Aðalstræti 6. Sími 22480.
Áskriftargjald kr. 65.00 á mánuði innanlands.
í lausasölu kr. 4.00 eintakið.
FARMENNIRNIR OG
KOMMÚNISMINN
l?áir íslendingar þekkja á-
* standið í þeim löndum,
sem kommúnistar stjórna,
betur er farmennimir á kaup
skipunum okkar. Þeir hafa
margir fengið tækifæri til
þess að heimsækja þessi
lönd og dveljast í hafnar-
borgum þeirra. Þessir ís-
lenzku sjómenn hafa yfir-
leitt ekki farið hátt með það
sem þeir sáu fyrir austan
járntjald. Það hafa þeir átt
óhægt með vegna þess að
þeir þurfa að sigla skipum
sínum þangað hvað eftir
annað. En þeir hafa sagt vin-
um og kunningjum hér heima
frá þeirri mynd, sem blasti
við augum þeirra austur þar.
Þeir hafa sagt frá vopnuð-
vun vörðum, sem standa við
skip þeirra, vandræðum og
erfiðleikum fólksins, sem býr
við hina kommúnísku harð-
stjóm, vömskortinum og
harðræðinu sem almenning-
ur verður að þola.
Engum íslendingum er því
betur ljóst, hvers konar vol-
æði hið kommúníska skipu-
lag hefur leitt yfir fólkið, en
farmönnum okkar.
Það sætir því vissulega
engri furðu þótt sjómennirn-
ir á íslenzka kaupskipaflot-
anum fyrirlíti langsamlega
flestir hinn alþjóðlega komm-
únisma og telji helga skyldu
sína að berjast gegn honum,
í senn innan sjómannasam-
takanna á íslandi og í þjóð-
félagi sínu yfirleitt.
Moskvumálgagnið í Reykja
vík gerist þess vegna bert að
mikilli heimsku þegar það
reynir að halda því fram í
kosningabaráttu þeirri, sem
nú stendur yfir innan sjó-
mannasamtakanna, að lýð-
ræðissinnar hafi áhuga á að
bægja farmönnum frá þátt-
töku í kosningum fulltrúa á
Alþýðusambandsþing. Með
þessari staðhæfingu Moskvu-
manna er sannleikanum ger-
samlega snúið við. Lýðræðis-
sinnar vita að sterkasta fylgi
þeirra innan sjómannasam-
takanna er einmitt meðal ís-
lenzku farmannanna. Þeir
þekkja það ástand bezt er
kommúnisminn hefur leitt
yfir þær þjóðir, sem hann
hefur brotið undir sig.
TILRÆÐI VIÐ
FRAMLEIÐSLUNA
IT’n þeir sjómenn er ekki
*■'' hafa siglt austur fyrir
járntjald vita líka að komm-
únisminn felur í sér mikla
hættu fyrir þá sjálfa og þjóð-
félag þeirra. — Þeir hafa
séð hvernig umboðsmenn
Moskvuvaldsins á íslandi
hafa notað verkalýðssamtök-
in til þess að skapa og við-
halda verðbólgu og vandræð-
um í þjóðfélaginu. Islenzkir
sjómenn þekkja af reynsl-
unni að verðbólgustefnan
bitnar harkalega á fram-
leiðslunni og þeim, sem að
henni vinna. Viðreisnarstefn-
an hefur hins vegar lagt
grundvöll að stórkostlegri
framleiðsluaukningu og stór
bættri afkomu sjómanna.
Þegar á allt þetta er litið
verður það auðsætt að þeir
sjómenn, sem nú ganga til
kosninga á fulltrúum til Al-
þýðusambandsþings hljóta að
fylkja sér um framboðslista
lýðræðissinna. Það er vissu-
lega mikið í húfi fyrir sjó-
menn að kommúnistum tak-
izt ekki að hrinda verðbólgu-
skriðunni af stað að nýju. Ef
svo hörmulega tækist til
hlyti afleiðingin að verða sú
að framleiðslan drægist á ný
saman, atvinnutekjurnar
lækkuðu stórlega og stöðvun
og bágindi myndu fyrr en
varir á næsta leiti. Reynslan
af vinstri stjórninni sannar
svo að ekki verður um villzt
að hér er ekki um neina
hrakspá að ræða. Kommún-
istar verða þess vegna að fá
eftirminnilega ráðningu í
þeim kosningum, sem nú
standa yfir innan sjómanna-
samtakanna.
EYÐiLEGGING S.Þ.
Dússar hafa nú enn einu
** sinni endurtekið kröfur
sínar um þrískiptingu valds
framkvæmdastjóra Samein-
uðu þjóðanna. Krefjast þeir
þess að þremur mönnum
verði falin framkvæmda-
stjóm alþjóðasamtakanna.
Þegar Rússar settu þessa
kröfu upprunalega fram var
það ætlun þeirra að hinir
þrír framkvæmdastjórar
yrðu valdir þannig, að einn
væri tilnefndur af kommún-
istaríkjunum, annar af hin-
um svokölluðu hlutlausu
ríkjum og hinn þriðji af
vestrænum lýðræðisþjóðum.
Þessar tillögur beindust
upprunalega fyrst og fremst
að Dag Hammerskjöld, þá-
verandi framkvæmdastjóra
samtakanna. En hann snerist

UTAN UR HEIMI
j
Kjötút

„EAT Not This Flesh" (Éttu
ekki þetta ket) heitir bók, sem
nýlega er koroin út í Banda-
ríkjunum eftir Frederick J.
Simoons. Fyrir tíu árum var
hann gerður út til þess að
kynna sér matarvenjur ýmissa
þjóða og sérstaklega átti hann
að komasi að því hversvegna
sumir þjóðflokkar hefðu óbeit
á keti af hinum svonefndu
„óhreinu" dýrum. Bókin segir
frá árangri þeirra rannsókna,
og í Etiopíu komst hann á
sporið, sem leiddi hann að
niðurstöðum þeim, sem hann
hefur komizt að.
Hann varð þess vísari í
Etíópiu að það voru ekki að-
eins og Gyðingar og Múha-
meðsjátendur sem töldu svínið
óhreint dýr, því að kristnir
landsbúar og heiðingjar gerðu
það líka. Kristnir menn neyttu
ekki heldur úlfaldakets, vegna
þess að Múhameðsjátendur
éta það. Kæmist það upp um
kristinn mann, að hann hefði
étið úlfaldaket var hann gerð-
ur rækur úr kirkjufélaginu.
í Etíópíu er hrossaketsát
líka bannað. Er það ekki af því
að hesturinn sé talinn óhreint
dýr, heldur af hinu, að hann
er talinn of göfugur og nákom
inn manmnum til þess að hann
sé étinn! Víða í landinu eru
hænsni talin óæti, og sumir
trúmálaflokkar þar banna
fólki sínu að drekka kaffi.
Biblían bannaði Gyðingum
að éta svínakjöt og hið sama
gerðu trúarbræður Múhameðs.
En hversvegna? spyr Simoons
og leitast við að svara. Hann
telur að upprunann megi
rekja til þess, að bólfastar
hænsnaket, en það er ekki af
trúarástæðum. Líklegast þykir
Simoons að óbeit þeirra á
hænsnunum stafi af fyrirlitn-
ingunni á Múhameðssinnum,
sem éta hænsni og egg, — í
Indlandi. Trúbræður þeirra í
Arabíu og Norður-Afríku éta
hinsvegar ekki hænsni, og
ástæðan er sú, að hænsnin éti
draf, sem sé engu geðslegra en
það sem svínin éta.
Ekki getur Simoons gefið
skýringu á því hversvegna
margar þjóðii' banna hrossa-
ketsát. Hann telur hugsanlegt
að það stafi af því, að ketið
þyki ekki eins bragðgott og
annað ket. í heiðni var hrossa
ketsát í tízku, en lagðist niður
víða með kristnitökunni. í þá
daga var hrossaketsát algengt
hjá hirðingjaþjóðunum, sem
notuðu hesta sem farartæki.
En vera kann að ýmsar þjóðir
hafi vanið sig af hrossaketi
vegna þess að hesturinn þótti
of nákominn manninum til
þess að hann væri étinn.
Hundurinn er elzta húsdýr
þjóðanna og manninum ná-
komnastur. Hann mun hafa
verið átinn í harðindum, en
smámsaman þótt svo gagn-
legur mamiinum að höfuð-
synd væri að éta hann. Nú á
dögum eru það aðeins lág-
stæðustu þjóðflokkar sem éta
hundaket. Arabar afneita ekki
hundaketinu vegna þess að
hundurinn sé bezti vinur
mannsins, heldur vegna þess
að hundurinn sé óhreint dýr, á
borð við svín og hænsni, og
éti hræ og draf úr sorpinu.'
Skammaryrðið „hundurinn
þinn!“ er komið frá Aröbum.

þjóðir og hirðingjar voru hat-
ursmenn. Hirðingjarnir litu
niður á hina. Svínin og hænsn
in voru helztu húsdýr hinna
bólföstu og þess vegna höfðu
hirðingjar andstyggð á þeim.
Simoons teiur þetta hafa vald-
ið mestu. en trúarástæður
minna um þetta. Mongólar í
Mið-Asíu, sem ekki höfðu nein
kynni aí hirðingjunum við
Miðjarðarhafsbotn, hafa ávallt
haft sömu andstyggð á svíninu
sem Arabar og Gyðingar, en
eta svínaket samt. Jafnvel þó
að þeir hati öldum saman kall
að óvini sina í Kína svín.
En þeir sem lifað hafa í
föstum bústöðum hafa löngum
haft svínið í hávegum. Eigi
aðeins í Evrópu líka van-
þroska þjóðir 1 Afríku og
Suðaustur-Asíu.
Simoons fór til Indlands
1956 til þess að kynna sér mat
aræðið þar. Þar ríkir ávalt
hungursneyð, en eigi að síður
eru 159 milljón nautgripir í
landinu, engum til gagns en
mörgum til óþurftar. Þetta er
fimtungur alls nautgripastofns
í veröldinni. En í Indlandi eru
beljurnar heilagar. Það er
dauðasynd að gera þeim mein;
sá sem uppvís yrði að því
mundi samstundis verða grýtt-
ur af öfstækismönnum. Ef
belja leggst um þvera þjóð-
braut verður vegfarandinn að
snúa við eða bíða þangað til
kusu þóknast að standa upp,
ef hann getur ekki sneitt fram
hjá. Hafi maður óviljandi orð
ið kú að bana verður hann að
fara pílagrímsferð í næsta
musteri og kaupa sér aflát.
Hindúar éta ekki heldur
Fulltrúar íslands á þingi SÞ. Frá vinstri: Thor Thors, sendiherra, Kristján Albertsson og
Jónas G. Rafnar. Að baki Jónasar er kona hans, frú Aðalheiður Rafnar.
hart gegn þeim og benti hik-
laust á að þær fælu í sér eyði
leggingu samtakanna. Slík
þrískipt forysta myndi gera
samtökin óvirk og gersam-
lega ófær um að gegna því
hlutverki, sem stofnskrá
þeirra ætlar þeim.
★
Rússar hafa hvað eftir
annað endurtekið kröfur sín-
ar um fyrrgreindar breyting-
ar á framkvæmdastjórn sam-
takanna. En þeim hefur ekki
orðið vel til liðs. Yfirgnæf-
andi meirihluti 15. allsherj-
arþingsins aðhylltist afstöðu
Dag Hammerskjölds. U Thant
sem gegnir framkvæmda-
stjórastarfinu til bráðabirgða
hefur tekið sömu afstöðu til
tillagna Rússa.
Én Sovétríkin hafa ekki
látið við það eitt sitja að
flytja þessar tillögur um þrí-
skiptingu framkvæmdavalds-
ins. Þau hafa jafnframt neit-
að að greiða hluta sinn í út-
gjöldum samtakanna vegna
friðunaraðgerðanna í Kongó
og Gazasvæðinu. Afleiðing
þeirrar ráðabreytni er sú að
gjaldþrot vofir yfir Samein-
uðu þjóðunum þá og þegar.
Alþjóða dómstóllinn í Haag
hefur að vísu lýst því yfir að
öllum meðlimaþjóðum beri
að taka þátt í að greiða þenn-
an kostnað. En Sovétríkin
halda áfram að skella skolla-
eyrum við þeirri yfirlýsingu.