Morgunblaðið - 09.10.1962, Blaðsíða 3

Þriðjudagur 9. október 1962
MORGl TSBLAÐÍÐ
3

Fjölskyldan
fatar sig upp
NÝLEGA brugðum við
við ökkur í þrjár verzlanir í
toænum sem hafa á boðstól-
um skófatnað og klæðnað
fyrir konur og karla, til að
spyrja um vöruval og eftir-
spurn, m haustið er einn
helztí. annatíminn hjá verzl-
unum af þessu tagi — unga
fólkið þarf að búa sig vel
fyrir skólann og svo eru sjó-
mennirnir komnir í bæinn
með tugi ef ekki hundruð þús
unda af nýlokinni síldarver-
tíð og kaupa ný föt handa
sér og fjölskyldunum.
Fyrst litum við ír . í skó-
verzlun Hvannbergsbræðra
og hittum Gunnar Hvannberg
að máli. Við spurðum hvort
salan á skóm væri áberandi
meiri nú eftir að tollalækk-
unin var gerð heldur en áð-
ur.
— Jú, salan hefur aukizt
að mun, sagði Gunnar. Úr-
vali- er orðið miklu meira og
fólk er hætt að kaupa skó
erlendis í jafn ríkum mæli
og áður var. Mismunurinn á
verði ytra og hér heima er
það lítill, að menn sjá ekkert
unnið við að leggja út í happ
drætti um að kaupa rétta
stætrð af skóm sem öllum líki
fyrir kunningja eða ættingja
sína. Álagið í verzlunum er-
lendis er miklu hærra en hér
heima, svo að skór, sem kosta
um 600 krónur úti eru um
hundrað krónum dýrari í út-
sölu hérna.
— Er mikill verðmunur á
íslenzkum og innfluttum
skóm?
— Það er misjafnt.
Franskir og hollenzkir skór
eru á sama verði og þeir ís-
lenzku en ensku skómir eru
aftur á móti dýrari. Það hef-
ur dregið úr sölu á íslenzk-
um skóm eftir að úrvalið á
erlenidum skófatnaði jókst;
skinnið í íslenzku skónum er
lélegra, þó að vinnan sé full-
ko vóega sambærileg. Þó eru
vissar tegundir af íslenzkum
skóm, sem alltaf seljast jafn
vel.
— Ber eittlhvað á því, að
ein tegund af erlendum skóm
sé tekinn fram yfir aðra?
— Nei, salan er mjög jöfn.
Engin sérstök tegund virð-
ist standa annarri að baki
hvað sölu snertir. Unga fólk-
ið virðist haga skóvali sínu
nokkuð með tilliti til þess a8
vera eins til fótanna og jafn-
aldrarnir, en að öðru leyti er
valið mjög misjafnt.
x ★ x
Inga Bong og Þórunn Þor-
steinsdóttir í tízkuverzlun-
inni Guðrúnu við Rauðarár-
stíg gáfu okkur nokkra inn-
sýn í smekk kvenfólksins í
klæðavali, þó að hann sé
breytilegur eins og árstíðirnar
Verziunin Guðrún hefur ein-
göngu á boðstólnum erienda
kjóla og sögðu þær Inga og
Þórunn, að salan hefði auk-
izt stórlega á síðastliðnu ári
og haustið væri mesti anna-
tíminn fyrir utan desember-
mánuð .
— Hvaða tegundir kjóla
seljast nú einna bezt?
— Nú sem stendur eru tery
lene-kjólar mjög vinsælir og
mikið keyptir af stúlkum rg
ungum konum sem skóla-
eða dagkjólar. Við höfum
kjólc á alla aldursflokka, frá
fermingu upp í..........
— Leyndarmál?
— Já, og það eru konur
r• • •• •'?/.••'«' v "'•wfyw
Frúin fær nýjan kjól.
Eiginmaðurinn mátar jakka.
um og yfir brítugt, sem
flesta kjóla kaupa.
— Hvaðan fáið þið kjól-
ana?
— Við er--n með danska,
enska, ameríska, svissneska
og hollenzka kjóla. Okkur
finnst bezt gengið frá þeim
dönsku og þeir svissnesku
eru líka mjög góðir.
■— Hvað kostar kjóllinn?
— Hvaða númer, góði?
— Ha? Ja — við skulum
segja fyrir háa og þéttvaxna.
— All’t fná níu hundruð
upp í tvö þúsund.
Og þegar blaðamaðurinn
er búinn að sjá nokkra ndu
hundruð króna kjóla fyrir
'háa og þéttvaxna dettur hon-
um í hug að spyrja hvaða
litur sé í tízLu.
— Mest er keypt af dökk
um litum. Það fer þó mikið
eftir árstíðum. A sumrin er
♦ Ös í skósölun: '
eðlilega meira beðið um Ijósa
liti.
— Hvernig er það, hafið
þið orðið varar við einhvern
mismun á sniðum kjólanna
eftir því hvaðan þeir eru?
— Já, þeir hollenzku eru í
stórum númerum, þeir sviss-
nesku eru í mörgum tilfe-1-
um of þröngir yfir herðarnar
fyrir íslenzkar konur. Dönsku
kjólarnir passa bezt.
— Eru konur hættar að
sauma á sig sjálfar?
— Nei, nei langt frá því.
Það er fjöldi kvenna sem
saumar alla sína kjóla, en
flestar fá sér samt einn og
einn tilbúinn kjól. Það er
orðið svo mikið úrval af góð
um sniðum og efnum í kjóla.
— Er mikil tilhneiging hjá
konum að reyna að vera
„topp móðins"?
— Nei, ekki þegar á heild-
ina er litið. Flestar konur fá
sér föt, sem hæfa útliti þeirra
og hatfa ekki "zkufyrirbrigð-
in eingöngu í hugá. Þó eru
stúlkur undir tvítugu nokk-
uð gjarnar á að kaupa sér
kjóla, sem ekki klæða þær,
en eru samt taldir vera í
tízku.
— Vilja eiginmennirnir
ekki fá að vera með í ráðum
með kjólaval?
— Margir hverjir. Sumar
konur kaupa sér alls ekki
kjól nema eiginmaðurinn sé
búinn að sjá hann fyrst. —
Við höfum oft lent í vandræð
um með eiginmennina, sem
koma fimm til tíu mínútum
fyrir miðnætti á Þorláks
messu og ætla að fá kjól sem
jólagjöf handa frúnni, vita
ekki málin og hafa enga hug
mynd um hvaða lit þeir
vilja.
x ★ x
1 Herrabúðinni í Austur-
stræti er á boðstólum karl-
manaklæðnaður sem er yfir-
leitt saumaður hérlendis úr
erlendum efnum. Við röbb-
uðum við Halldór verzl-
unarstjóra og öfluðum
Fnh. á bls. 23
STAKSTEINAR
Yinnumiðlun í þága
búsmæðra
„fslendingur" á Akureyri skýr-
ir nýlega frá því að á síðasta
fundi í bæjarstjórn Akureyrar
hafi verið samþykkt svohljóðandi
tillaga frá einum af bæjarfull-
trúum Sjálfstæðisfiokksins, Gísla
Jónssyni menntaskólakennara:
,JJæjarstjóm samþykkir að bær
inn setji á stofn vinnumiðlun I
þágu húsmæðra.
Bæjarstjórn felur bæjarráði að
setja — eða skipa nefnd til að
setja — reglugerð um vinnumiðl
un þessa og það án verulegra tafa
svo unnt sé sem fyrst að auglýsa
eftir stúlkum til starfa, svo ög
eftir umsóknum húsmæðra um
starfsstúlkur“.
Tillaga þessi var samþykkt
samhljóða.
Hér er um mála ræða sem vissu
lega er ekki vandamál Akureyr-
inga einna. Fjöldi heimila í kaup
stöðum og sveitum á við mikil
vandræði að búa vegna skorts á
heimilisaðstoð,
Mikil atvínna
fslendingur ræðir einnig um
góðærið og vinðreisnina og kemst
þá m. a. að orði á þessa leið:
„Fólk vantar nú víða til vinnu.
Aðal auglýsingar útvarpsins eru
eftir fólki til vinnu og slíkar aug-
lýsingar eru mjög áberandi í Degi
nú í vikunni. Stjórnarandstöðu-
blöðin hafa með öllu gefizt upp
á að tala um eymdina og atvinnu
leysið, sem koma hlyti á valda-
árum viðreisnarstjórnarinnar.
Það mega þó allir vita, að ef ekk-
ert bein fæst úr sjó og ekkert gras
sprettur hlýlur það að skapa erfið
leika með atvinnu, hver svo sem
með völdin fer. Því kemur óvænt-
ur afli á sííd illa við stjórnar-
andstöðuna, að hún virðist hafa
óskað eftir óáran í landi til þess
eins að gera ríkjandi ríkisstjórn
erfitt fyrir um að lagfæra efna-
hagsástandið, sem vinstri stjórnin
var að kollvarpa á stuttum valda-
ferli, og eru þar flokkshagsmunir
jafnan settir ofar þjóðarhag".
„Misskipting
þjóðarteknanua**
Tíxninn jóðlar stöðugt á
þeirri staðhæfingu að viðreisn
arstefnan stuðli að „misskipt-
ingu þjóðarteknanna".
Þetta er hin mesta firra. Við-
reisnarstjórnin hefur einmitt lagt
megin áherzlu á að stuðla að
bættum efnahag alls^almennings.
í því skyni hefur hun t.d. stór-
hækkað hvers konar bótagreiðsl-
ur frá almannatryggingum, lækk
að og jafnvel fellt niður niður
skatta af miðlungstekjum og lág-
um tekjum, ug umfram allt stuðl
að að bættu atvinnuástandi, þann
ig að tekjur alls almennings hafa
stórhækkað.
Ef Tímamenn tækju sér ferð á
hendur umhverfis landið mundu
þeir sjá að þetta er satt og rétt
Tekjur verka- og sjómanna um
land allt hafa stórhækkað og af-
koma þeirra er betri en nokkru
sinni fyrr. Hin mikla og varan-
lega atvinna, sem er afleiðing við
reisnarstefnunnar hefur skapað
velmegun, sem blasir við augum
allra sem hana vilja sjá. — En
um Tímamenn má segja það að
sjáandi sjá þeir ekki og heyrandi
heyra þeir ekki. Því fer þess
vegna svo fjarri að aukin „mis-
skipting þjóðarteknanna" hafi
fylgt í kjölfar viðreisnarstefnunn
ar.
Það er líka alþjóð kunnugt að
takmark Siálfstæðisflokksins í
efnahagsmálum er fyrst og fremst
sem almennust velmegun allra og
eign handa öllum þjóðfélagsþegn
um. Skattránsstefna Eysteins
Jónssonar og Tímaliðsins hefur
hins vegar stefnt í þveröfuga átt.
Tímamenn hafa ævinlega fjand-
skapazt við heilbrigða viðleitni
einstaklinganna til þess að verða
i fjárhagslega sjálfstæðir.