Morgunblaðið - 17.10.1962, Blaðsíða 3

Miðvikudagur 17. október 1962,
MORGlWBLAÐIÐ
3
pTr.'""-""vv
' • v .....*,ir»T'-,wiv Iimn^

MMMMta
Framhald af bls. 1.
— Síðan tóku bátinn tvö
önnur ólög og soguðu hann
fram af neðri klettunum. Hélt
ég fullri meðvitund þennan
tíma og saup ekkert því ég
náði a'lltaf annað slagið í
loft.
Lagði höfuðið þétt að
grjótinu.
— Það nsesta sem ég vissi
var að ég var kominn upp
í stórgrýtt skarð á milli klett-
anna og báturinn var loft-
laus við hliðina á mér. Síðan
skall hvert brotið á fætur
öðru á mér þarna í skarðinu.
Ég fleygðist út og inn, en
náði annað slagið í handfestu
Hlöðver Helgason, skipstjóri (t. h.) og Unnsteinn Jónsson á heimili hins fyrrnefnda í
gærdag. (Ljósm. Sveinn Þormóðsson).
- Björgun úr brimgarði
;.'.v.vMv.:.y.v.;.:^.r<j.<Kjn
Þannig leit fjaran við Selvog út skammt frá slysstaðnum í gær. Brimið hefur gengið nið-
ur, en sjá má að talsvert brimar enn við ströndina. (Ljósm. Magnús Bjarnason)
á grjótnibbum. Um þetta leyti
sá ég til Hlöðvers uppi á
bjarginu og kallaði í hann.
— Ég heyrði alltaf hvin-
inn, þegar ólögin voru að
skella yfir mig, og tók þá
það til bragðs að leggja höfuð
ið fast upp að bjarginu til
þess að’það slægist ekki mik
ið til, hélt Unnsteinn áfram.
— Þá losnaði þessi stóri
steinn sem ég hékk í, og ég
festist með annan fótinn milli
steinanna. Stígvélið festist þar
þannig að mér tókst að
smeygj a mér úr því, en stíg-
vélin voru mér til mikils traf-
ala. Síðan skolaði mér langt
út.
Skipaði Hlöðver burtu.
— Þá hugsaði ég að mér
væri orðið alveg sama hvernig
mér reiddi af úr þessu. Ég
var búinn að súpa og kasta
upp, og hafði gefið upp aiila
von.
— En svo skall ég upp að
benginu aftur, einmitt á svip-
uðum stað og ég hafði áður
komið á. >á var Hlöðver kom
inn á næsta klettastall fyrir
oifan mdg. Ég skipaði honum
að fara burtu því að óg var
hræddlur um að næsta ólag
mundi skola honum út aftur,
sagði Unnsteinn.
Er hér var komið sögu
hafði Hlöðver góða handfestu
með annarri hendinnd, en
með hinni náði hann í Unn-
stein. Héldust þeir þannig í
hendur er næsta ólag skall
yfir. Fór Unnsteinn þá á bóla
kaf en skipstjóri upp undir
hendur í brotsjónum. Ekki
misstu þeir hvor af öðrum,
né Hlöðver handfestuna, enda
hefði þá ugglaust verið úti
um þá. Gat Hlöðver dregið
Unnstein upp eftir ólagið, og
klöngruðust þeir síðan upp
á bjargbrúnina.
Týndu símalínunni vegna
þoku.
'En ek'ki var hrakningasögu
þeirra féliaga þar með lokið.
Fyrir höndum var ganga yfir
hraun og stórgrýti á fimmtu
kluikkustund í þoku og nátt-
myrkri, báðir marðir mjög
og þjakaðir og Unnsteinn á
sokkunum einum.
— Eftir að við komum upp
á brúnina varð okkur fyrst
fyrir að svipast urn eftir Val-
geiri, saigði Hlöðver. ■— Hvor
u-gur okkar sá til þegar
hann tók út úr gúmmíbátnum
né heldur eftir það. Við fund
um hann ekkd, enda erfitt um
vik.
— Eftir að við sáum að
frekari leit var árangurslaus
lögðum við af stað til byggða.
Eftir 10 mínútna gang eða
svo ráfcumst við á símalínu og
fylgdium henni. Þokan var svo
svört að við sáum ekki á
milli staura enda týndum við
línunni einu sinni, en fundum
hana þó aftur von bráðar.
— Unnsteinn gekk á sokk-
unum fyrst en þeir voru úr
sögunni eiginlega strax. Fékk
hann þá sokkana mína, en
gekk þá sömuleiðis í sundur
strax, enda yfir eggjagrjót að
fara. Sjálfur var ég í lágum
stígvélum.
Við vorum víst 4—4% tíma
að ganga þetta, og vorum
orðnir aðþrengdir er á leið-
arenda kom, og Unnsteinn
mjög sárfættur.
Ekki vildu þeir félagar
segja neitt um þessa undur-
samlegu björgun sína annað
en að „maður yrði ekki
hræddur við að fara á gúmmí
báti í brimi upp í sandfjöru
eftir að hafa lent í svona“,
eins og Unnsteinn komst að
orði við fréttamanninn. Báðu
þeir félagar að lokum fyrir
þakklætiskveðjur til allra
þeirra, sem greiddu götu
þeirra í Þorlákshöfn, en mót-
tökur þar sögðu þeir engu
hafa verið líkar.
Loks má geta þess að Hlöð-
ver skipstjóri er kvæntur og
sex barna faðir, en Unnsteinn
er ókvæntur.
Hér getur að líta skarðið í bjargið þar sem Unnsteinn og
Hlöðver börðust fyrir lífi sínu í fyrrakvöld.
(Ljósm. Magnús Bjarnason)
STAKSTEIEIAR
Tíminn falsar ummæli
varaformannsins
Fréttafölsunariðja málgagns
Framsóknarflokksins er löngu
orðin landskunn, enda hafa fals
anir og rangfærslur verið helzta
baráttuaðferð blaðsins um langt
skeið, einkanlega þó siðan nú-
verandi ríkisstjórn kom til valda.
Er það orðið svo alvanalegt, að
ummæli pólitískra andstæðinga
framsóknarmanna séu þar stór-
lega rangfærð og fölsuð, að menn
eru nánast hættir að kippa sér
upp við það til nr.una, Virðist
þessi iðja nú vera orðin þeim
Tímamönnum svo töm, að jafn-
vel orð og ummæli forystu-
manna Frámsóknarflokksins kom
ist ekki lengur órangfærð inn í
blaðið. Verður ekki öðru trú-
að en varaformanni Framsóknar
flokksins, Ólafi Jóhannessyni,

,r ImzAI , h i •aaawda*
Innqanqa i EBE krefst
stiörnarskrárbrevtinoar
hafi brugð' í brún, þegar hann
leit á forsíðu Tímans i gærmorg
un og við honum blasti aðai-
fyrirsögn blaðsins: „Prófessor
Ólafur Jóhannesson sagði í há-
skólafyrirlestri á sunnudag: Inn
gnnga í EBE krefst stjórnar-
skrárbreytingar“.
Verður ekki annað ráðið af
þessari fyrirsögn og frásögn
blaðsins en að prófessorinn hefði
lýst því yfir, að hvers konar
aðild íslands að Efnahagsbanda
lagi Evrópu krefðist sitjórnar-
skrárbreytingar. Því fór þó
fjarri, að svo væri, enda voru
það fremur skoðanir fræðimanns
ins -n stjórnmálamannsins, sem
fram komu í fyrirlestrinum.
Prófessor Ólafur Jóhannesson
Iýsti að vísu þeirri skoðun sinni,
sem almennt er fallizt á, að
naumast gæti farið á milli mála,
að full aðild íslands að EBE
krefðist stjórnarskrárbreytingar
eða sérstakrar stjórnlagaheimild
ar. Hins vegar lagði hann á það
álierzlu, að gerðist ísland auka-
aðili að bandalaginu, hlyti það
að fara eftir áhvæðum þess samn
ings, sem við bandalagið yrði
gerður, hvort stjórnarskrárbreyt
ingar eða sérstakrar stjórnlaga
heimildar gerðist þörf.
Hagkvæmnissfónarmið
munu ráða úrslitum
Hér skal auðvitað ekkert um
það sagt, hvort stjómarsíkrár-
breytingar eða sérstakrar stjórn
lagaheimildar kunni að verða
þörf, ef ísland gerist á einhvern
hátt aðili .ð EBE. Til þess er
ekki aðstaða á þessu stigi, þar
sem enn liggur ekkert fyrir um
það, með hvaða kjörum og skil-
yrðunt. íslendingnr gætu gerzt
aðilar að bandalaginu. Væri held
ur í sjálfu sér ekkert athugavert
við það, enda hafa bæði Norð-
menn og Danir gert slíkar breyt
ingar á grundvallarlögum sínum
með tilliti til væntanlegrar að-
ildar sinnar að EBE. En þessar
þjóðir gera að vísu ráð fyrir
fullri aðild. Afstaða manna til
aðildar íslands að E E mun sjálf
sagt heldur ekki markast af
þessu atriði, enda ekkert óeðli-
legt við það, þótt nýir og breytt
ir tín.ar krefjist nýrra eða
breyttra stjórnarskrárákvæða.
Enn eðlilegra c þetta, þegar
þess er gætt, að í heild þarfnast
stjórnarskrá lýðveldisins gagn-
gerrar endurskoðunar. Það at-
riði, sem úrslitum mui ráða um
það, hvort ísland gerist aðili að
EBE, verður hins vegar það eitt,
hvort slík aðild verði talin þjóð-
inni hagkvæm og heppileg.