Morgunblaðið - 19.10.1962, Blaðsíða 11

Fostudagur 19. október 1962.
M OHGIllSHl AftlÐ
11
TIL SÖLIJ
6 herbergja íbúð til sölu í Vesturbænum.
Nánari upplýsingar gefur:
Mláflutningsskrifstofa
Einars B. Guðmundssonar, Guðlaugs Þorlákssonar,
Guðmundar Péturssonar
Aðalstræti 6 simar 1-2002, 1-3202, 1-3602.
TIL SÖLU
Vönduð þriggja herbergja íbúð í Vesturbænum.
Nánari upplýsingar gefur:
Málfluntngsskrifstofa
Einars B. Guðmundssonar, Guðlaugs Þorlákssonar,
Guðmundar Péturssonar.
Aðalstræti 6, símar 1-2002, 1-3202, 1-3602.
Karlmenn og kvenfólk
óskast strax til starfa í frystihúsi voru.
Hraðfrystihúsið FROST H.F.
Hafnarfirði — Simi 50165.
Sendisveinn
óskast á afgr. blaðsins.
8—12 fyrir hádegi.
AU5TURSTRÆTI 9 • S í MT H116-1117
H. Benediktsson hf.
Suðurlandsbraut 4. — Sími 38300.
María Ámadóttir
ÞEXJ-AR litla stúlkan ónefnda
k«m til baika úr hinni stuttu sendi
ferð fyrir vinkonu sína og drap
á dyrnar hjá henni, anzaði eng-
inn. Og aftur og aftur drap hún
á diyrnar, en allt fór á sötnu leið
ekkiert svar, enginn sagðd „koam
inn“. Sökuin háttvisi sinnar og
ef tdd vill einnig af einhverjuxn
gieig opnaði litia stúlkan ekki
dyrnar, heldur kallaðd á sam-
býliskonuna, sem var stutt frá,
og tjáði henni undrun sína yfir
þessuan undarlegheituan. Og þeg
ar konan kom henni til aðstoðar
og opnaðd hurðina blöstu við um-
skiptin, sem átt höfðu sér stað.
Engil dauðans hafði borið að,
og hann lokið erindi sínu. María
Árnadóttir í Hátúni á Eskifirði
var dáin. Hún hafði svo tdl allt
í einu verið leyst úr fjötrum
líkamans, sem oft og einkum í
seinni tíð voru henni erfiðir og
sársaukafullir. Og þó að burt-
förinia bæri svona fljótt að skipti
slík't enigu máli fyrir Maríu.
Hún var tilbúin að fara hven-
ær sem var. Hún gat áreiðan-
lega tekið undir þetta heiis hug’
ar: „Ég er á föram faðir/og fel
miig þér á hönd/mér brosa blíðdr
staðir/á bjartri lífsdns strönd.

Aðstoðarstúlka
óskast til starfa við Leik- og föndurskóla Kópavogs.
Upplýsingar í síma 19652.
Nýkomnir vatteraðir
amerískir
greiðslusloppar
Margar teguncflír
Verð frá 489. —
Komið meðan urvalið
er mest
ISOPON bezta efnið til allra
viðgerða. Smyrst sem smjör
og harðnar sem stál.
Nýkomið:
DEMPARAB í flestar gerðir
bifreiða.
FJAORAGORMAR
VATNSKASSAHOSUR
MIÐSTÖÐVARSLÖNGUR
PÚSTRÖR og
HLJÓÐKÚTAR
MIÐSTÖÐVAMÓTORAR
KÚPLINGSDISKAR
KÚPLINGSPRESSUR
HRAÐAMÆLISSNÚRUR
ÚTVARPSSTENGUR
TJAKKAR ýmsar stærðir
LJÓSASAMLOKUR
6 og 12 volt
HVÍTAR AURHLtFAR
HVlTIR DEKKJAHRINGIR
BÍLANAUST
Höfðatún 2. — Simi 20185.
Látið ekki dragast að athuga
bremsurnar séu þær ekki í
lagi..
Fullkomin bremsuþjónusta.
Þar sé ég vini vera/er við mér
búiast skjótt/þeir blóm og merki
bera/sem boða lfef og þrótt. í
ljósi trúarinnar birtast stundiuxn
dýrlegar sýnir, sem hafa róandd
ag styrkjandi áhrdf og jafnvel
stundum fögnuð í för með sér.
María var Skaftfellingur að
ætt og uppruna, fædd 17. júdí
1893 að Sólheimum í Mýrdal.
Hún var fyrsta barn foreldra
sinna Árna Sæmundssonar tré-
smiðs og konu hans, Sigrúnar
Óla.fsdóttur. Og í Mýrdalnum
hjá þeim, eyddi María fyrstu
árum ævinnar umvafin- um
hyigigju og ástúð þeirra. En 1897
var skipt um bústað og flutíist
hún þó ásamt systur sinni Dóró-
theu með foreldram sínum að
Bergskioti á Vatnsleysuströnd.
Þar var dvalið þangað tii í des-
emiber 1901, að flutt var til
Reykjavíkur og hafði þá þriðja
systirin bætzt í hópinn, Ólafía
að nafni. Árið 1906 andaðist Árni
hinn góði og dugmikli éigdnmað-
ur og faðir og var það þungt
áfall og miki'l raun fyrir mœðg-
umar allar. En þessu var tekið
nneð hiu.grekki og stuðzt við bjart
sýni vonar og trúar. Sigrún var
vel gefin og diugleg kona, ráð-
svinn og sigunsæl í sérhverri raun
og hvers konar vanda. Hvað
eina frá hennar hendi var dætr-
unum lærdómsríkt og kærleiks-
hlý hvatning tii dáða og fagurs
lífs. María gaf þetta í skyn góð-
um vinum sínum, þegar hún
mdnntist á mióður sína og liðna
tíð. Og hún taildd þetta hina
mestu og beztu auðlegð frá henn-
ar bálfu sér og syistram sínum til
handa. Og þegar María kom sem
unglingur og síðar fulltíða kona
út á meðal vandalausra til að
vinna fyrdr sér sjálf reyndist
bún sérstaklegia dugleg að hverju
sem hún gekk vandvirk og trú-
verðug í öllum hlutum. Hún var
og ráðagóð ef vanda bar að hönd
um enda prýðilegum géfum
gædid, glæsileg ásýndum og kjark
mikil. Árið 1914 lagði María leið
sína austur á land í atvinnuleit
þvi í Reykjiavík var þá ekki um
auðugan garð að gresja í þeim
efnum. Staðurinn, sem hún
staðnaemidist á þar eystra var
Karlisskáli við Reyðarfjörð. Þar
var um það leyti töluvert mikil
bátaútgerð og fiskisæld nokkur.
Þarna fékk María góða atvinnu
hjó einum útgerðarmanninum,
Jóhanni Benónýssyni Snæfeld
og vann hún sér þar, eins og ann
ans staðar, gott álit og traust
fyrir framkomu sína og frammi-
stöðu í hvívetna. Og þegar frá
leið kynntist María á þessum
slóðum ungum og efnilegum
manni Eyjólfi Jónssyni frá frá
Vöðlum í Vaðlavik. Hann var
einn af úfcgerðarmönnunum á
Karlsskiáda og í félagi við Árna
bróður sinn. Og hin góðu kynni
þeirra Maríu og EyjóltÉs leiddu
til þess að þau giftu sig í Rvik.,
3. jan. 1917 og settust að á Karls
skála. Framundian blasti lífið við
hinum ungu og efnilegu hjónum
fudlt af góðum og fögrum fyrir-
heitum að því er virtist. En líf-
ið er fljótt og þess lukka svo
krvik — segir skáldið. Og þetta
sannar tófsreynslan oft og mörg-
um sinnum. Eyjólfur drukknaði
skamrnt undan Karlsskálalandi.
síðsumars 1918. Hann var harm-
dauði ödlum sem þekktu hann,
en þó einkum hinni ungu konu
sem unni honum hugástum. En
María bar harrn sinn í hdjóði
Pastellitir
Pastelpappír
Vatnslitir
Vatnslitapappsr
Ljósmyndalitir
Silkilitir
Clanspappír
8 litir

Pirnn
og lét' ekiki bugast. Hún leit á
lífið raunsæum augum, sem þung
an skóla frá skaparans hendd fyr-
ir okkur mannanna börn til þess
að vifckast og þroskast og göfg-
ast. Og í huga hennar var eng-
inn efi um ódauðleikann og ei-
lífðina á bak við árin.
Umn haustið 1918 fór María til
Reykjavikur ásamt fósturdóttir
sinni ungri, er hún hafði eignast
Laufeyju Beck að nafni, og þær
dvöldu í höfuðstaðnum ti’l næsta
'vors. Þá héldu þær aftur í aust-
urveg, og var ferðinni heitið til
Eskifjarðar. Og til að byrja með
réði María sig í vinnu hjá Andr
eas O. Figved kaupmanni og var
hjá honum nokkurn tíma. Siðan
gerðist hún forstöðukona sjúkra
hússins í kauptúninu og hafði
það starf á hendi þar til bún
gdfti sig 1920 seinni manni sín-
um Jóni Sveinssyni í Hátúni.
Skömmu síðar tók María aftur
að sér sjúkrahúsið ásamt manni
sínum, og önnuðust þau rekstur
þess í hálft annað ár. Eftir það
settust þau hjónin að í Hátúni og
áttu þar heimili sitt upp frá því.
Þar eignuðust þau aðra fóstur-
dótfcur, sem kom til þeirra 6 ára
gömnuil, María Pétursdóttir að
nafni. Og báðar nutu þær, Lauf-
ey og María alds hins bezta sem
fósturforeldrarnir megnuðu að
veita þeim.
María Árnadóttir hafði gaman
af hannyrðum og var smekkvís
og vandivirk á því sviði. Trjá-
rsekt og blómarækt voru henni
hjartfólgin viðfangsefni, sem
hún lagði milcla stund á sér og
öðrum til yndisauka og umdwerf
inu til fegurðar. Félagslífi kaup
túnsins lagði hún einnig lið og
var mifcMs metinn meðlimur Kven
félagsins þar. Og oft var gaman
að ræða við Maríu um eitt og
annað. Hún var ágætlega minn-
ug á allt, sem hún hafði lesið séð
og heyrt og dómgreind hennar
var góð. Geðrlk var hún að
eðlisfari en kunni vel að stjórna
skapi sínu, og hélt vel og fast
á sínum miádstað ef svo vildi til
að eitthvað bar á milli og skoð-
anir skiptar. En ríkasti þáttur-
inn og fegursti í fari Maríu var
liknarlundin, hjúkrunarkonueðl-
ið sem fórnar kröftum sínum og
getu þeim til hjálpar og bjarg-
ar, sem þjást og líða. Þessu innra
góða eðli sínu þjónaði hún otft
bæði mikið og vel meðan þrek
og heilsa leyfði. Og fyrir þetta
er henni að skilnaði þakikað hvað
mest og af mörgum. Þeir, sem
líknar — og mahnúðarstörfiún
sinna af mestri alúð og fórn-
fýsi, leggja stærstan og fegurst-
an skerf í sjóð eilífðarinnar,
sjóðinn sem m-estan unað og fögn
uð veitir í vistaskiptunum mikdu
er dauðinn skapar hverjum og
einum. Seinni mann sinn missti
María í aprílmánuði sl. í dag
fer útför hennar fram frá Foss-
vogskirkju. Ég minnist hinnar
láfnu góðu konu þakklátum
hiuga og votta fósturdætrunum,
sysfrunum Ólafíu og Dórótheu
og öðrum ættingjum samúð mina
Þorgeir Jónsson