Morgunblaðið - 19.10.1962, Blaðsíða 16

16
Mon r.rninr 4 nto
Föstudagur 19. október 1962.
Endur til sölu
3ja mánaða gamlar af Peking andastofni.
Upplýsingar í síma 407, Selfossi.
Lagerpíáss ásamt
herbergi
óskast strax (ca. 30—40 ferm.). Tilboð sendist í
Box 244.
Stúlku óskast
Ekki yngri en 20 ára til afgreiðslu í nýrri húsgagna-
verzlun. Upplýsingar í síma 18798 milli kl. 4 og 6
í dag.
Fyrirliggjandi
sekkiartrillur
Lögfræðiskifstofa
vor er flutt af Laugavegi 19 í Iðnaðarbankahúsið,
4. hæð. Símar 24635 og 16307.
TÓMAS ÁRNASON, hdl.
VILHJÁLMUR ÁRNASON, hrl.
CABOOIM
— FYRIRLIGGJA N D I —
Stærðir: 4x8 fet. — Þykktir: 16, 19 og 22 mm.
KRISTJÁN SIGGEIRSSON H.F.
Laugavegi 13. — Sími 13879.
Ameriskar
kvenmoccasiur
KRISTIIMIM JOIMSSOIM
Vagna- & Bílasmiðja — Frakkastíg 12 — Rvík.
Duglegir unglingur
eðu krukkur
óskast til að bera MORGUNBLAÐIÐ
í þessi hverfi í borginni:
Fjólugötu — Kleifarveg — Rauðalæk.
Jlfergujilrla&íiíí
Sendisveinn óskast
NÚ Þ'EGAR.
Sölumiðstöð hraðfrysfihúsanna
Aðalstræti 6.
SK0SALAN
Laugavegi 1
Lögfræðistarf
innheimtur
Fasteignasala
Hermann G. Jónsson, hdl.
Lögfræðiskrifstofa
Fasteignasala
Skjólbraut 1, Kópavogi.
Sími 10031 kl. 2—7.
Heima 51245.
Nýkomiö
V-þýzkar raflilöðu- rakvélar,
Tvær gerðir:
Oxford, verð kr. 498,-
Oslo, verð kr. 549,-
Enskar rafmagns hárklippur
1074. —
Vesturþýzk n.uddtæki. Maspo.
Ron.son hárþurrkur.
Ungar raftækin.
Chico uppþvottatæki.
Flyex skordýraeyðingarperur.
Mikið úrval af vasaljósum o-g
margs konar luktum.
Rafhlöður — vasaijós og radio
OSRAM Ijósaperur, alls konar
gerðir.
Holland Electro ryksugur.
Sunbeam og Dormager hræri-
vélar.
Urval af alls konar lömpum
og ljósakrónum.
Lítið inn — nýjar vörur með
hverri skipsferð.
LAMPINN
Laugavegi 68. — Sími 18066.
Guðm. Ó. Bæringsson
fyrrverandi skipstjóri minning
BRÁÐKVADDUR var hér í borg
þann 23. sept. Guðmundur Ó.
Bæringsson fyrrv. skipstjóri. Með
honum féll í valinn nýtur þegn
og drengur góður Guðmundur
var Barðstrendingur að ætt og
uppruna, fæddur í Kollsvík í
Rauðasandshreppi þann 25. júní
1905. Foreldrar hans voru þau
hjón Bæring Bjarnason, bóndi
og kennari í Rauðasandshreppi
og Jóhanna Guðbjörg Árnadótt-
ir frá Kollsvík, og er hún af
hinni gróskumiklu og mann-
mörgu ætt sem við þá jörð er
kennd. Trausti Ólafsson prófessor
einn af þeirri ætt hafði nýlokið
við að taka saman það niðja-
tal og gefa út í bók, þegar hann
andaðist. Börn Bærings og Jó-
hönnu voru níu að tölu og eru
nú 7 eftir á lífi, flest búsett fyrir
vestan. Guðmundur ólst upp í
foreldrahúsum, fyrst í Kollsvík,
en síðan Keflavík, sem er næsti
bær við Látrabjarg að sunnan
verðu. Seinna fluttist fjölskyld-
an að Tungu í örlygshöfn í Pat-
reksfirði. Á þessum slóðum stund
uðu menn sjó á róðrarbátum á
uppvaxtar árum Guðmundar.
Ungur vandist hann við árina og
fékk snemma krafta í kögla. Um
fermingu hafði hann þegar róið
frá ýmsum útróðrarstöðum
vestra og kynnzt brimi og boð-
um. Og 15 ára réðst hann á Skúla
frá Patreksfirði og var háseti
næstu árin og lærði þá vel með
segl að fara. Síðan var hann
um skeið á togara og auk þess
öðru hverju á vélbátum bæði frá
ísafirði og verstöðvum sunnan-
lands. Vorið 1929 tók Guðmund
ur smáskipapróf í siglingafræði
við Stýrimannaskólann hér í
Reykjavík og var eftir það ým-
ist stýrimaður eða skipstjóri á
vélskipum. 1948—49 settist hann
Samkomur
Kristilegt félag t-júkrumarkvenna
heldur fund í húsi K.F.U.M.
og K. í kvöld kl. 8.30. Diakonissa
Frú Laufey Olsen sýnir skugga-
myndir og segir frá starfi sínu.
Allar hjúkrunarkonur og hjúkr--
unarnemar velkomnir.
Kaup og Saio
Frímerkjasafmrar
Vil skipta á íslenzkum frí-
merkjum fyrir frímerki annarra
ianda.
ED. PETERSON
1265 N. Harvard
Los Angeles 29, Calif., U.S.A.
Magnús Thorlacius
hæstaréttarlögmaður.
Málflutningsskrifstofa.
\ðalstræti 9. — Sími 1-1875
PÍANÖFLUTNINGAR
"" ÞUNGAFLUTNINGAR
Hilmar Bjamason
Sími 24674.

að auglýsing l siærsva
og útbreiddasta blaðinu
borgar sig bezt.
2$Í0rgi}n&la&id
aftur á skólabekk og tók þá
stýrimannspróf úr fiskimanns-
deild. En þá hafði hann þegar
lært sjó býsna nákvæmlega 1
reynslunnar skóla. Má til að
mynda geta þessa: Á vertíðinni
1940 var Guðmundur formaður á
15 lesta bát, sem Kristján hét og
reri frá Sandgerði. í róðri 19.
febrúar urðu þeir fyrir vélabil
un. Velktust þeir í hafi í sólar-
hringa og voru löngu taldir af,
enda lengstan tímann austan rok,
hríð og stórsjór. Og er loks brá
til vestan áttar tókst Guðmundi
að sigla upp að landi á 2 dögum.
Alltaf hafði hann farið nærri um
hvar þeir voru staddir, þrátt fyr
ir ótal vendingar og afdrift
mikla. Gegnum brim og boða
sigldi hann upp í smávík eina 1
Höfnum, sem Skiptivík nefnist,
en það Var einasti staðurinn suð
ur þar, sem björgun var hugsan
leg. Um þessa sjóferð og hrakn
inga eru til á prenti greinagóðar
frásagnir, enda annálað afrek i
sjómennsku. Frásögnin um það,
sagði einhver gáfaðasti blaðamað
ur í þann tíma er „frásögn um
dæmafáar þrengingar, dæmafáa
þrautseigju og úrræðasemi,
dæmafáa hetjudáð og karl-
mennsku, dæmafáa björgun“.
Þessi ummæli hafa og þjóð-
kunnir skipstjórnarmenn stað-
fest. Lengi stundaði Guðmund-
ur sjó eftir þetta og mest á tog
ara. Síðustu ár sín vann hann
á vélaverkstæði Sigurðar Svein-
björnssonar hér í Reykjavík.
Hvervetna sem Guðmundur vann
— hvort heldur á sjó eða landi
gat hann sér hið bezta orð. Hann
var maður hægur og prúður I
framgöngu allri, skyldurækinn í
störfum og skilamaður í við-
skiptum, athugull vel og glögg-
skyggn. Hann var ekki hár i
loftinu, en svo þrekvaxinn, að
hann var sem bjarg að sjá á
velli. Þannig var hann og í lund
— maður sem í orði og verki
mátti treysta og byggja á. Hann
var ræktarsamur við skyld-
menni sín og mikill vinur vina
sinna. Guðmundur var gæfusam
ur í heimilislífi. Á aðfangadag
jóla 1932 kvæntist hann eftirlif-
andi eiginkonu sinni Ingigerði
Danivalsdóttir, sem þá var ekkja.
Varð hjónaband þeirra farsælt og
traust. Þau eignuðust 2 börn: Jó
hann lækni, kvæntan Sigríði
Árnadóttur og Svandísi gifta
Walter Hjaltested. Sjúpbörnum
sínum reyndist hann hinn bezti
drengur.
Hinzta kallið kom snöggt til
Guðmundar. Ekki mun það samt
hafa komið að honum óviðbún-
um. Þótt hann'væri óvenjulegt
þrekmenni og öruggur í mann-
raunum. Þá viðurkenndi hann
fúslega að það stendur enginn
lengur en hann er studdur. Hann
vissi hverjum þakka skyldi þeg
ar betur fór. en áhorfðist. En
hann var líka ævinlega staðráð-
inn í því að standa með Guðs
hjálp, meðan stætt væri. Og það
gerði hann. Hann var einn af
þeim, sem eigi er vitað um að
hafi veikst nema einu sinni.
Hann var líkur stinna og gilda
skógartrénu, er um var kveðið:
„Bognar aldrei — brotnar í
bylnum stóra seinast“.
Þorst. Björnsson.