Morgunblaðið - 07.02.1963, Side 16
16
MORGVNBLAÐIÐ
Fimmtudagur 7. febrúnar 1963
Karlmanna - Leður
KULDASKÓR
SKÓSALAN
LAUGAVEGI 1
Spónaplöfur - Harðtex
Nýkomið
HARÐTEX 1/8“ 4x8 og 4x9 fet.
SPÓNAPLÖTUR stærð: 183x350 cm.
þykktir: 10-12-16-19 m/m
Sími 1-33-33.
1
[ LUDVIG STORR ]
á
Deildarstjóri
Óskum eftir að ráða reglusama og ábyggilega konu
vana verzlunarstörfum, sem deildarstjóra við fatn-
aðarverzlun við Laugaveginn. Umsókn merkt:
„Góð launakjör — 6100“ lgegist inn á afgr. Mbl.
fyrir 15. þ.m.
(ýttíyfteld)
BRÍNYLON
bezt í barnaföt
bjartir litir
3-þætt 4-þætt
vinsælt garn í
vélprjón
handprjón
hekl
Nýkomið í litavali
SlEll HELGASON H.E.
Sími 14180.
I. O. G. T.
Stúkan Andvari nr. 265
heldur fund í kvöld, fimmtu
dag 7. þ. m. kl. 8.30. —
Dagskrá:
Inntaka nýrra ítlaga.
Kosningar.
Innsetning embsettismanna.
önnur mál.
Æðstitemplar.
Stúkan Freyja nr. 218.
Fundur í kvöld að Fri-
. kirkjuvegi 11 kl. 8.30. —
Venjuleg fundarstörf.
Kvikmyndasýning
Kaffi eftir fund.
Æt.
AustfSrðingaféEagið
í Reykjavík
heldur skemmtun í Breiðfirðingabúð kl. 8,30
annað kvöld.
1. Félagsvist (parakeppni með nýju sniði).
2. Dansað til kl. 1.
Ath.: einstaklingum útvegaðir mótspilarar.
Fjölmennið. STJÓRNIN.
Ferðnfélagnr:
Þeir farþegar, og áhöfn, sem voru í ferð ms. Heklu
14. sept. s.l., munu hittast í Sjálfstæðishúsinu mið-
vikudaginn 13. febrúar kl. 20,30.
Nánari upplýsingar í síma 33076.
Nokkrir ferðafélagar.
Önnumst kaup og sölu á hvers
konar fasteignum.
Höfum kaupendur að fokheldu
raðhúsi, 2ja, 3ja og 4ra her-
bergja íbúðum.
cMshignasa lan
'Jjarnargötu /V sími 23-987
2
LESBÓK BARNANN 4
LESBÓK BARNANNA
3
að aefa mig svo að sem
minnst bæri á og í fyrstu
ferðunum, gerði ég lítið
annað en detta á rassinn.
Smám saman fór mér að
ganga heldur betur, þótt
enniþá væri ég hvergi
nærri stöðugur á fótun-
um.
Það var á einni æfing-
unni um þetta leyti, að
ég rakst á Halla niður á
tjörn. Hann s'koðaði skaut
ana mína í krók og kring
og leizt auðsjáánlega vel
á þá, en hins vegar gerði
hann ekki mikið úr
skautamennsku minni,
sem etoki var heldur von.
Hann bauð mér út í kapp
og þegar ég hafði ekki
roð við honum, renndi
hann sér hvern hringinn
eftir annan í kring um
mig.
Við vorum staddir rétt
í horninu hjá Iðnó, en þar
er andavökin upp við
bakkann og ísinn er allt-
af þunnur og hættulegur
þarna við vökina. Á poll
inum var troðfullt af önd-
um, enda var alls staðar
annars staðar frosið. Litl
ir krakkar stóðu á bakk-
anurn og voru að gefa
öndunum brauðmola.
Ég kallaði til Halla og
sagði honum að vara sig
á vökinni, því að mér
fannst hann fara heldur
óvarlega, þegar hann var
að renna sér hringinn í
kringum mig. En hann
hló bara að mér og sagð-
ist skyldi sýna mér, að
hann þyrði að fara miklu
nær, ísinn héldi alltaf,
þegar hraðinn væri nó'gu
mikill. Svo renndi hann
sér á fullri ferð þrjár,
fjórar ferðir framhjá og
fór alltaf nær og nær í
hvert skipti. Lotos var
hann kominn næstum al-
veg á vaikarbarminn og
renndi sér af mikilli list
á öðrum fæti, en teygði
hinn fagurlega út yfir
vatnið. Og þá — pomm
— ísinn brast og Halli
þeyttist á bólakaf til and-
anna út 1 vökina. End-
urnar sögðu kvak'k,
kvatok, og vissu tæplega
hvaðan á sig stóð veðrið,
þegar þessi fagri svanur
stakk sér niður í vökina
hjá þeim. Hann kom nú
samt fljótlega upp aftur,
enda var ekki dýpra en
svo, að hann botnaði.
Ég skreið eins langt út
á skörina og ég þorði og
rétti fram liöndina til
að hjálpa skautahetjunni
upp úr.
Halli sagði fátt, enda
voru tennurnar strax
farnar að glamra í hon-
um, því vatnið var ískalt.
Við settumst á tjarnar-
bakkann og reimuðum í
flýti af okkur skautana.
Til allrar hamingju á
Halli heima þarna
skammt frá, svo að við
tókum sprettinn þangað,
en biðum ekki eftir því
að fleiri krakkar söfnuð-
ust hlæjandi x kring um
okkur, en komnir voru.
Þegar heim kom hátt-
aði Halli beint ofan í rúm
og skalf eins og hrísla
fyrst í stað. Ég gat vor-
kenht honum, en þetta
fékk hann fyrir að vera
að sýna, hvað hann væri
mikið betri en ég á skaut
um. Það borgar sig aldrei
að vera að monta sig.
Síðan höfum við Halli
oft farið á skauta sam-
an, en hann er ekki leng-
ur neitt sérstaklega að
sýna hvað hann sé góður.
Ég er líka orðinn næst-
um eins góður á skaut-
um og hann.
Helgi Jónsson
14 ára, Reykjavík
David Severn; -
Við hurfum inn
í framtíðina
„Fæddir?"
Við nefndum fæðingar
daga okkar.
„Og frá hvaða ári vor-
uð þið fluttir yfir?“
Við skildum ekki spurn
iniguna. Hann endurtók
hana m,eð vaxandi óþolin
mæði og hallaði sér fram
í stólnum. Hvítkuflung-
urinn greip þá inn í. (Það
var ekki fyrr en síðar að
mér gafst tóm til að furða
mig á, hversu reiprenn-
andi þessir tveir menn
töluðu okkar ensku) .
„Þið hafið verið fluttir
yfir á fimmtu öld eftir
tímatali hins heilaga
hrings. Foringinn óskar
að vita, frá hvaða ári
hinnar tuttugustu aldar
þið eruð hingað komnir?"
Við svöruðum honum í
kór. Svar okkar virtist
fullnægjandi.
Foringinn xétti sig upp
í sætinu og beindi orð-
um sínum aftur til okkar.
„Drengir", sagði hann,
„það er bezt, að þið fáið
að vita, hvað skeð hefur.
Þið eruð hingað komnir
vegna mistaka. Fyrir okk
ur eruð þið einskis virði.
Okkur er kunnugt um
allt, sem snertir ykkar
öld. Einn af fyrstu mönn
unum, sem við fluttum
yfir, var kjarnorkufræð-
ingur frá tuttugustu öld.
Bright var nafn hans,
Duncan Bright. Fæddur
1915 og fluttur yfir frá
árinu 1952. Því miður lifði
hann umskiptin ekki af.
í fyrstunni voru viðbrigð
in nokkuð mikil. Við telfd
um á tvær hættur. En
sem betur fór tókst okkur
að afmá öll verksum-
merki, áður en hann dó.“
Ég horfði stórum aug-
um á Dick. Þarna var þá
ein gátan leyst. Hvarf
þessa kjarnorkufraeðings
vakti alþjóðaathygli á
sínum tíma. Vesturveldin
héldu, að hann hefði
strokið til Moskvu. Nú
vissum—við, hvað skeð
hafði í raun og veru.
Foringinn hélt áfram:
„Ætlun okkur var að
flytja hingað frábæran
stærðfræðíng frá ykkar
öld. Áður en langt um
líður, munum við halda
upp á fimm alda afmæli
„Dags hinnar miklu Bók-
ar“ og þá langaði okkur
til ,að höfundur hennar
gæti sjálfur verið við-
staddur. Þvi miður skeðu
lítilsháttar mistök í út-
reikningi, sem nægðu til
að rugla útkomuna, og
átján mánaða vinna var
unnin fyrir gýg!“
Dick var of mikið niðri
fyrir til að geta setið á
sér. „Þér hljótið að eiga
við s'kólastjórann, dr.
Perry. Það er bókin,
hans, sem þið hafið
þarna undir glerhjálmin
um.“
„Þekkir þú doktor
Perry?"
Vitanlega! Hann er
skólastjórinn okkar. Við
vorum staddir hjá hon-
um á skrifstofu hans, þeg
ar þetta skeði.“
„Áttu við, að þegar
umskiptin fóru fram,
hafið þið verið í snert-
ingu við dr. Perry?“
„Það er nú líklega.
Hann var að búa sig und
ir að flengja okkur.“
Kliður fór um stærð-
fræðingahópinn til vinstri
við okkur. Foringinn
studdi á hnapp á stólbrík
inni og að nýju dönsuðu
stærðfræðitákn um vegg
flötinn gégnt honum. Við
gátum engar reiður hent
á þeim fræðilegu rökræð
um, sem nú áttu sér stað.
Dick notaði tækifærið til
að hvísla að mér:
„Pétur, ef þessir menn
hafa flutt okkur hingað
vegna mistaka og þurfa
ekkert á okkur að halda,
hljóta þeir að senda okk-
ur til baka, — heldurðu
það ekki?“
„Ertu viss um, að þeir
geti það?“, svaraði ég.
„Það er ekki víst að um-
an.“
ferðin liggi nema 1 eina
átt hingað en etoki héð-
Framhald næst.
★
Ráðning
á krossgátu í síðasta
blaði.
LÁRÉTT: 1. Fía; 3. efa;
5. sól; 7. ýl; 9. la; 10. ær;
11. óó; 12. ók; 14. ás; 16.
nár 18. áls; 19. æra.
LÓÐRÉTT: 1. Frí; 2. ás;
3. el; 4. ata; 6. ól; 8. læk;
9. lóa; 12. óla; 13. há;
15. smá; 16. ns; 17. ræ.