Morgunblaðið - 19.02.1963, Blaðsíða 20

20
MORCUWBLAÐIÐ
t>riðjudagur 19. febrúar 1963
PATRICIA WENTWORTH:
MAUD
KEMUR í HEIMSÓKN
það frú Welby, sem gat aðallega
hræðzt þetta skjal. Ég held, að
það hafi haft inni að halda sann-
anip fyrir því, að munirnir í
Hliðhúsinu hafi verið að láni en
ekki að gjöf. Og ef hún — eins
og ég er viss um — hefur selt
suma þeirra, þá....
■—Góða ungfrú Silver!
Hún kinkaði kolli. — Ég er al-
veg sannfærð um það. Hún hef-
ur sama sem ekkert að lifa á,
en fötin hennar eru sérlega dýr.
Hún er og hefur verið dauð-
hrædd. Heimkoma Lessiters hef-
ur verið hreinasta reiðarslag
fyrir hana. þar sem það kom
svona óvænt.
— Með allri virðingu fyrir
hugmyndum þínum. . . .
Hún sendi honum þetta töfr-
andi bros sitt.
— Þú mátt auðvitað ganga út
frá, að ég sé hér að tala um
hugsað tilfelli, en ég held bara,
að það sé alveg raunverulegt.
Lessiter finnur minnisblaðið....
við skulum segja einhverntíma
milli klukkan sjö og átta á mið-
vikudagskvöld. Hann hringir frú
Welby upp og lætur hana vita,
að hún hafi gerzt of nærgöngul
við lög og rétt. Þegar hann hef-
ur lokið samtalinu, hringir hún
ungfrú Cray upp. Ég get alveg
getið mér til um þessar hring-
ingar og við vitum beirilínis. að
önnur þeirra átti sér stað. Það
sem við þurfum að fá, er sönn-
un fyrir því, að hin hafi líka
átt sér stað, og svo vitneskju um,
hvað sagt var í hvort skiptið.
Hefurðu nokkuð leitað til stúlk-
unnar, sem var á simavaktinni?
— Líklega ekki..að minnsta
kosti hefur Draké ekki látið
þess getið við mig. Hingað til
hefur ekkert bent til þess, að
þetta símtal hennar Riettu Cray
hafi staðið í neinu sambandi við
morðið.
— í»á ætla ég að biðja þig,
Randal, að yfirheyra stúlkuna
og það strax. Við þurfum að
vita, hvaða símtö.1 hafa átt sér
stað við Melling-húsið þetta
kvöld, og hvort hún hefur hler-
að það, sem sagt var. Og svo,
hvort hún hefur heyrt nokkuð
af samtali þeirra frú Welby og
ungfrú Cray.
■— Það er ekki ætlazt til, að
þær hlusti. *.
Ungfrú Silver brosti.
— Við gerum nú svo margt,
sem ekki er ætlazt til, að við
gerum. Það hefur verið mikil
forvitni hér á staðnum um allt,
sem viðkemur hr. Lessiter og
hans málefnum. Eg vona, að
Gladys Luker hafi verið nógu
forvitin til að hlusta.
— Svo þú veizt hver var á
vakt á miðstöð?
— Já, já, hún er frænka frú
Grover. Ágætis stúlka. Hún hef-
ur ekki kjaftað frá neinu, en
vinkona' frú Grover, heldur að
hún búi yfir einhverju.
Hann hló.
— Eg skal láta yfirheyra hana,
en láttu þér ekki bregða þó að
það komi í ljós, að áhyggjur
hennar stafi af því, að kærastinn
hefur ekki komið á stefnumót.
Jæja! Eg verð að fara að koma
mér af stað. Annars er Drake
alveg frá sér út af þessum fót-
sporum. Þú ert alltaf að bæfa
við. þakklætisskuldina, sem ég
stend í við þig.
— Æ, góði Randal!
— Góða Maud mín, þú gerir
þér ekki í hugarlund, hvað þessi
samviskusami og duglegi maður
fer í taugarnar á mér, og verst
er, að þetta get ég við engan
sagt nema þig. Hann er dugnað
urinn Og ákafinn uppmálaður.
Þú hefur kannski gaman af að
heyra, að samkvæmt rannsókn-
um hans, notar hlutrðeigandi
dama skó númer fjögur.
Randal!
— Eg nota sjálf bað númer,
Hann gat ekki stillt sig um
að æpa upp.
Ungfrú Silver hóstaði.
TVÖFALT
EINA^IG^UNAR
20ára revnsla hérlendis
SIM111400 EGGERT KRISTJANSSON &GO HF
— Frú Welby notar líka núm-
er fjögur, sagði hún.
XXXVII.
Katrín Welby fór út úr vagn-
inum á Markaðs'torginu í Lenton
og gekk eftir stig, sem kallaður
var Munkastígur. Klaustrið var
fyrir löngu úr sögunni, en nafn-
ið lifði, og enn voru til nokkur
gömul hús, að baki verzlunar-
götunum í bænum. í einu þess-
ara húsa hafði hr. Holderness
skrifstofu sína. Bókabúðin á götu
hæðinni hefur skipt um eigend-
ur oftar en einu sinni, en Hold-
erness-skrifstofan hafði verið á
efri hæðinni í 150 ár. Hún var
einnig kennd við Stanway, en
nú var enginn lifandi með því
nafni nema einn farlama mað-
ur, sem kom þarna sjaldan eða
aldrei, en frændi hans með sama
nafni var væntanlegur í fyrirtæk
ið síðar meir. Eins og var, leysti
hann af hendi herþjónustu sína.
Dimmleitar andlitsmyndir af
ýmsum meðlimum ættarinnar
voru þarna á veggjunum, þeir
voru hörkulegir á svip og mjög
virðulegir.
Frú Welby gekk upp á fyrstu
hæðina, og inn í manntómt her-
bergi, þar sem lítið annað var
inni en skjalakassar og ryk. —
Hún hikaði ofurlítið en barði
síðan að dyrum. Ritvélarhljóðið
inni fyrir stöðvaðist, og stúlkan
við vélina leit upp og síðan aft-
ur á vinnu sína, en Alan Grover
stóð upp til að taka móti henni.
Hann átti eftir að muna eftir
þessu síðar — oft og mörgum
sinnum. Þarna var einn gluggi,
sem vissi út að Munkagötu.
Þarna var alltaf Ijós logandi,
nema rétt á allra björtustu dög-
um ársins. Nú logaði það. Það
skein á ljósa hárið á henni og
litlu demantsnæluna í hálsmál-
inu, og undirstrikaði bláa lit-
inn á augum hennar. Hún flutti
með sér fegurðina og rómantík-
ina inn í rykuga skrifstofuna,
og slíkt getur haft áhrif á tví-
tugan mann. Hann heyrði hana
bjóða góðan daginn og stamaði
þegar hann tók kveðju hennar.
Ungfrú Janet Loddon, sem
hafði snúið sér að ritvélinni
sinni aftur, leit sem snöggvast
á hann með fyrirlitningu og
kenndi honum síðar meir um
allar villurnar í bréfinu, sem hún
var að vélrita. Hún var einu ári
eldri en hann og hafði síðustu
vikuna fyrirlitið alla karlmenn,
sökum þess að henni hafði lent
saman við kunningja sinn, af
því að hann hafði ekki viljað
biðja hana fyrirgefningar, og
þetta hafði haft slæm áhrif á
skap hennar. Það hressti hana
dálítið að sjá Grover roðna upp
í hársrætur og stama, en henni
var samt ekkert hlýtt til frú

&
u
Welby, sem hún taldi vera orðna
nógu gamla til að vera skyn-
samari en svona. Hún heyrði
Alan fara út og koma inn aftur
og síðan fóru þau bæði út sam-
an. Hann var að fylgja henni
inn til hr. Holderness, og var
óþarflega lengi að því.
Það hafði birt ofurlítið yfir
Alan, þegar frú Welby kom inn,
en svo hafði dimmt aftur meðan
hann var að fara inn til
húsbóndans og aftur birt meðan
hann var að fylgja Katrínu þang
að. En þegar hann hafði lokið
því, varð hann að fara aftur inn
til ungfrú Lodden og fyrirlitn-
ingar hennar. Hún heyrði skrjáf
í blöðum og brak í penna. En
svo ýtti hann allt í einu frá sér
stólnum og stikaði til dyra. —
Hann sagði:
— Ef spurt verður eftir mér,
er ég inni í herbergi hr. Stan-
ways. Húsbóndinn bað mig að
líta eftir skjölunum hans Jard-
ine.
Ungfrú Loddon gat ekki stillt
sig um að segja, að allt mundi
geta komizt af án hans í nokkr-
ar mínútur, og svo gekk hann út
og skellti hurðinni á eftir sér,
heldur fastar en húsbóndi hans
hefði óskað.
Katrín Welby sat þar sem
James Lessiter hafði setið, þeg-
ar hann talaði við hr. Holder-
ness síðasta sinn. Gluggarnir
sneru út að Aðalstræti. Þeir voru
l'okaðir, svo að hávaðans af um-
ferðinni gætti lítið. Sólargeisl-
inn, sem kom yfir vinstri öxl
hennar, féll á málverkið af ein-
um Stanway — William, sem var
sá fyrsti með því nafni.
Hr. Holderness var gjörólík-
ur þessum stofnanda fyrirtækis-
ins, með þykka, gráa hárið og
svörtu augabrýnnar yfir falleg-
um, dökkum augunum. Hann
hafði þekkt Katrínu frá því að
hún var krakki, og þúaði hana
þess vegna. Nú glumdi rödd hans
í eyrum Alans Grover, er hann
gekk aftur til skrifstofu sinnar.
— Góða Katríri mín!
Viðtalið tók um það bil tutt-
ugu mínútur. Katrín var
óvön að sýna nokkurum manni
trúnað, en í þetta sinn var hún
opinská. Undir felmtruðu augna-
tilliti hr. Holderness, skýrði hún
ræðum þeim, er hún var í stödd,
í öllum smáatriðum frá vand-
og þau voru sannarlega ekkert
smáræði.
KALLI KUREKI

Teiknari; Fred Harman
I HATE T PISTUEB
YOUR SLEEP, OL’
MAM.-’BUT IP V'C
(SOTAMYTHIWe-
X CAN USE, I
NEED IT BAD:
THERE S AHELMETAtJ'A
BREASTPLATE-'Ató'A STEEL1
CROSSBOW WITH ARROWSf-
THIS THIM&'D STILL SHOOT Ip
I TH' BOWSTRIWS- WASN'T ROTTED/
— Ég fann sverðið fyrir utan þenn-
en helli, Kalli kúreki.
— Við skulum gá.
— Þarna er dauður maður. Ég ætla
að bíða fyrir utan.
— Sjáðu! Hann liggur á sama stað
og hann dó með ör milli rifjanna fyr-
ir mörgum öldum.
— Mér þykir leitt að raska ró þinni,
gamli minn, en ef hér er eitthvað,
sem ég get notað, þá þarfnast ég
þess mjög.
— Hér er hjálmur, brynja og stál-
bogi með örvum. Af honum á að vera
hægt að skjóta, ef strengurinn er ekki
fúinn.
— Þú skilur______ ég hef selt
sumt af þessum munum.
•— Guð minn góður, Katrín!
— Maður kemst ekki af án
peninga. Og hvers vegna skyldi
ég ekki selja þá? Mildred frærLka
var búin að gefa mér þá.
Hr. Holderness virtist hpeyksl
aður.
— Hvað er það, sem þú hefur
selt?
— O, hitt og þetta .... það
VcLr til dæmis ein Cosway-mynd
Hann hryllti við þessu. —
Svona hlutur, sem svo hægt er
að hafa upp á!
— Eins og ég segi þér, þá gaf
Mildred frænka mér hana. Og
hvers vegna skyldi ég þá ekki
selja hana? Vitanlega hefði ég
gjarna viljað eiga hana; hún var
svo falleg. Þetta var af einhverri
formóður, sem hét Jane Lily. En
ég varð að fá peningana —
eins og allt er óskaplega dýrt.
Hún endurtók í sífellu þetta
sama viðkvæði: — Eg varð að
hafa eitthvað til að lifa á ....
þú skilur það, ekki satt?
Roðinn á andlitinu á hr. Hold-
erness hafði dýpkað allverulega.
Hann sagði og var nú ekki. eins
blíður og hann var vanur að
vera.
— Maður verður að sníða sér
stakk eftir vexti.
Katrín setti upp sorgarbros.
— Það er nú bara gallinn sá,
að ég vil ekki sníða nema úr
bezta efni.
Hann sagði henni nú berum
orðum, að hún hefði komið sér
í vandraiðalega og hættulega
klípu.
— Þú varst svo vitlaus að selja
hluti, sem þú áttir, ekki, og
James Lessiter gerði meira en
að gruna þig. Hann sat í stóln-
um, sem þú situr í núna og
sagði mér, að hann væri sann-
færður um, að þú hefðir verið
að féfletta búið.
ailltvarpiö
Þriðjudagur 19. febrúar.
8.00 Morgunútvarp.
12.00 Hádegisútvarp.
13.00 „Við vinnuna": Tónleikar.
14.40 „Við sem heima sitjum".
15.00 Síðdegisútvarp.
18.00 Tónlistartími barnanna (Jón
G. Þórarinsson).
18.20 Veðurfregnir.
18.30 Þingfréttir.
18.50 Tilkynningar.
19.30 Fréttir.
20.00 Einsöngur í útvarpssal: Erl*
ingur Vigfússon syngur. Við
hljófærið: Fritz Weisshappeþ
20.20 Þriðjudagsleikritið: „Gim-
steinadjásnið" eftir Sir Art-
hur Conan Doyle og Michael
Hardwick. — Leikstjóri Flosi
Ólafsson.
20.50 íslenzk tónlist: Svíta í fjór«
um köflum eftir Helga Páls-
son (Hljómsv. Ríkisútv. leik-
ur. Stj. Hans Antolitsch).
21.15 Erindi á vegum Kvenstúdenta
fél. ísl.: Elsa E. Guðjónsson
MA talar um forna, ísl. feldL
21.40 Tónleikar: Konsert nr. 7 I
F-dúr, „L’Estro Armonico“,
op. 3 eftir Vivaldi.
21.50 Inngangur að föstudagstón-
leikum Sinfóniuhljómsv. ísU
(Dr. Hallgrímur Helgason),
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Passíusálmar (8).
22.20 Lög unga íólksinj (Guðný
Aðalsteinsdóttir),
23.10 Dagskrárlok,