Morgunblaðið - 28.02.1963, Blaðsíða 16

16
MORCVN BLAÐIB
Fimmtudagur 28. febrúsr 1963
Reykjavíkurdeild
Rindindisfélags ökumanna
Aðalfundur Reykjavíkurdeildar BFÖ
verður haldinn í Góðtemplarahúsinu
fimmtudaginn 28. febrúar kl. 20,30.
Fundarefni:
1. Venjuleg aðalfundarstörf.
2. Onnur mál.
Fundurinn hetst stundvíslega kl. 20,30.
Félagar eru hvattir til að fjölmenna á aðalfundinn.
Stjórnin.
Vinna
Stúlkur vanar saumaskap óskast strax.
Upplýsingar í síma 17599.
Saumastúlkur
Stúlka vön poplinfrakkasaum óskast frá kl. 1 til 6.
Nafn og símanúmer leggist inn á afgr. Morgun-
blaðsins merkt: „6409“.
Bókamarkaður
í dag verður opnaður í Listamannaskálanum,
stærsti og fjölbreyttasti bókamarkaður, sem
haldinn hefur verið. — Fjöldi fágætra bóka,
sem ekki hafa verið á boðstólum lengi.
Margar bækur með 50—70% afslætti frá
gamla verðinu.
EINSTAKT TÆKIFÆRI.
BÓKAIWARKAÐUR
BÓKSALAFÉLAGS ÍSLANDS
LISTAIWANIMASKÁLAIMUIW
RAKVÉLAR
ALLT FRA
dúnbeam
minnmni
Hafnarstræti 1 — Sími 20455
Félagslíl
Körfuknattleiksmót í. F. R. N.
hefst um miðjan marz þátt-
tökutilkynningar óskast ser.d
ar til Benedikts Jakobssonar
íþróttahúsi Háskólans sími.
10300 eða Jóns Magnússonar.
Sameinaða gufuskipafélaginu
sími: 13025. Þátttökutiikynn-
ingar þurfa að berast fyrir
þriðjudaginn 5. marz til ofan
greindra manna. Þátttökugjald
ið kr. 76,00 pr. lið greiðist
einnig fyrir 5. marz.
Ath. Þær þátttökutilkynn-
ingar, sem koma eftir 5. marz
verða ekki teknar til greina.
Stjórn í. F. R. N.
Þróttar knattspyrnumenn
Æfing í kvöld í KR húsinu
fyrir meistara I. og II. flokk,
kl. 10.10.
Knattspymunefndin
2
LESBÓK BARNANNA.
LESBÓK BARNANNA
3
er sá, að hver bekkur
tekur ekki nema visst
svæði á leikvellinum og
margir hópar geta verið
þar samtímis án þess að
trufla hvern annan.
Þátttakendur skiptast
þannig: Einn stjórnar
leiknum, einn er köttur-
inn, annar músin og hin-
ir (minnst 16, — fjórar
raðir með 4 í hverri,
eða fimm raðir með 5
í hverri, o.s.fr.) mynda
raðirnar með jöfnu milli
bilL Haldist er í hendur
eins og sýnt er á mynd
A.
Þegar sá sem stjórnar
leiknum, gefur merki
(flautar), snúa öll börn-
in sér í hálfhring og grípa
saman höndum á ný eins
og sýnt er á mynd B. Með
þessu móti snúa gang-
arnir í völundarhúsinu
alltaf sitt á hvað.
Kötturinji á að reyna
að ná í músina, en hún
fær fyrst að fara inn í
einn af görugunum, áður
en Rettinum er hleypt
af stað. Hann á nú að
elta músina á milli rað-
anna. En við hvert merki,
sem stjórnandinn gefur,
snúa börnin í röðunum
sér, svo að gangarnir
breytast og kötturinn
kemst brátt að raun um,
að hann er staddur inni
í reglulegu „völundar-
húsi“, sem erfitt er að
komast áfram í.
Sá, sem stjórnar leikn
um, hefur það í hendi sér
að auka á spenninginn,
með því að gefa merkið
ekki fyrr en á síðustu
stundu. Hann getur gert
kettinum erfitt fyrir, en
þið skuluð ekki heldur
gleyma því, að hann gæti
hjálpað honum til að ná
í músina. Ekki má kött-
Það birti stöðugt. Hætt
var að rigna og himin-
inn heiður. Framundan
var bjartur sumardagur.
„Dick“, sagði ég eftir
nokkra stund, „við verð-
um að taka því, sem að
höndum ber.“
Af gömlum vana, leit-
aði ég í vösum mínum að
einhverju til að hand
fjatla. Fyrir mér varð
marmarakúlan og af
rælni lét ég hana hring-
snúast eftir gólfinu. Hún
rann út fyrir dyrnar og
út í garðinn. Þá sá ég allt
í einu hönd seilast fram
með dyrastafnum og
reyna að gripa hana. Það
var risavaxin hönd, senni
lega þrisvar sinnum
stærri en mín eigin. Eig-
inlega var hún lí'kari
krumlu en hendi, vaxin
löngum, rauðleitum hár-
um.
Mig langaði til að æpa,
en hljóðið kafnaði í háls-
inum á mér .Eins og dá-
leiddur starði ég á þessa
klunnalegu fingur grípa
litlu, hálu marmarakúl-
una.
Ég hlýt að hafa gert
einhvern hávaða, því ég
heyrði braka í rúminu,
þegar Dick snéri sér við.
Hann lá þannig, að hann
urinn grípa músina með
því að seilast yfir eða
fara í gegn um röð.
sá meira út um dyrnar
en ég. Andlit hans varð
skyndilega öskugrátt, aug
un starandi og hann dró
andann í snöggum sog-
um. Hann bar fyrir sig
hendurnar eins og til varn
ar gegn aðsteðjandi
hættu og það leyndi sér
ekki, að hann var ofsa-
hræddur. '
í sömu svipan dimmdi
í herberginu. Einhvers
konar ókind tróð sér inn
í dyrnar og fyllti upp í
þær. Hvað var þetta?
Api, eða maður?
10. Kafli.
Frummaöurinn
í dyrunum sáum við
luralegan skrokk, krafta-
lega arma, er líktust
kræklóttum trjábolum,
fölt andlit næstum hulið
af flaksandi, jörpu hári.
Þokulag augu störðu út
úr djúpum augnatóftum,
sem lágu eins og skútar
inn í hauskúpuna. Ekki
sáust neinar augabrúnir,
og gerði það svipinn enn-
þá óhugnanlegri. Hnúum
annarrar handarinnar
studdi þessi ófresíkja á
hellulagðan stíginn, en
með hinni hendinni greip
hún kúluna. Hún skoð-
aði hana vundlega og
David Severn:
Við hurfum inn
í framtíðina
stakk henni svo upp í sig.
Tennurnar gripu um hana
eins og skrúfstykki..
Smellur heyrðist um leið
og glerkúlan lét undan
þrýstingnum og sprakk
sundur. Það rumdi í
skepnunni, hún hristi höf
uðið, spýtti brotunum út
úr sér og drattaðist burt.
Fæturnir drógust við hell
urnar í stéttinni og eftir
hljóðinu að dæma virtust
þeir vera harðir og hórn-
kenndir.
Við spruttum báðir á
fætur, og hlupum út að
dyrunum. Þótt við gæt-
um lokað, höfðum við
engan slagbrand til að
setja fyrir hurðina. í
mesta flýti ýttum við öllu
sem til var af færanleg-
um húsgögnum fyrir
hurðina, og þá fyrst gáf-
um við okkur tíma til að
líta hvor á annan, móðir
og másandi. Hversu ein-
mana og yfirgefnir vor-
um við ekki! Og hræddir!
Það var ekkert efamál,
að þetta var hefnd, sem
Foringinn hafði fyrir-
skipað, og örlög okkar
virtust allt annað en
glæsileg. Báðir vorum við
að velta því fyrir okkur,
hversu lengi við gætum
haldið ófreskjunni utan
dyra.
Við vorum orðnir ör-
magna af þreytu, eftir
svefnlausa nótt, ofan á
erfiða ferð í næstum heila
viku. Ekkert hljóð heyrð-
ist utan úr garðinum. Ó-
freskjan hafði að minnsta
kosti í bili dregið sig I
hlé. Virkið, sem við höfð
um bygigt innan við hurð
ina, gerði okkur örugg-
ari. Án þess svo mikið
sem að fara úr skónum,
fleygðum við okkur ofan
á rúmin og sofnuðum
þegar.
Framhald næsL

Pétur litli er hér
búinn að teikna
stóra og fallega
mynd af nokkr-
um dýrum, sem
hann sá í dýra-
garðinum. En þá
mundi hann eftir
því, aff öll dýrin
höfðu veriff lokuð
inni í búrum, ann-
ars mundu þau ef
til vill ráffast
hvert á annaff
og þeitn minnstu
vera hætta búin.
Pétur horfffi nú
á myndina, og
sýndist, aff með
með þremur bein-
um strikum gæti
hnn skipt mynd-
inn í reiti, þannig
aff affeins eitt dýr
væri i hverjum
reit
Getur þú séff, •mmtmmm—mmmammmmrnmmmmmmmmmmmm mm _
hvar Pétur ætlaffi aff I milli dýranna meff þrem-! þeirra verffi innaa ninwap
draga strikin og girt á* ur atrikum, sve aff hvertl girffingar?