Morgunblaðið - 16.08.1963, Blaðsíða 3

Föstudagur 16. Seúst 1963
MORGUNBLAÐIÐ
3
Ljósmyndari Mbl. var fyrir
skömmu á ferð í Grafarnesi
við Grundarfjörð. Varð hon-
um litið til sjávar og sá þá
hvar mannlaus árabátur
stefndi út fjörðinn. Ljósmynd
arinn, sem er allra manna for-
vitnastur, hraðaði sér þegar í •
stað niður á bryggju og
er harin nálgaðist, sá
hann að fimm lítil höfuð stóðu
upp fyrir borðstokk bátsins
og árar voru í sjó.
Á bryggjusporðinum hafði
fjöldi fólks safnazt saman,
einkum konur og börn.
■
Ut vil ek
-— Guð minn góður, það
verður að bjarga þeim, sagði
ein kvennanna, sem ljósmynd-
arinn af skarpskyggni sinni
þóttist vita að ætti einhverra
hagsmuna að gæta, vegna
bátsfarmsins, enda kom á dag-
inn, að hún er móðir eins af
fimm strákum á aldrinum 5—
6 ára, sem tekið höfðu ó-
frjálsri hendi bátkænu og
héldu rakleitt til hafs.
Sýnt þótti að drengirnir
hygðust leita á nærlæg fiski-
mið, draga í soðið og koma
síðan heim færandi hendi, en
þar sem enginn skortur er á
nýmeti í Gcundarfirði og ekki
þótti fullsannað að neinn bát-
verja hefði fullgild skipstjórn
arréttindi, var báti ýtt frá
skor, og Guðmundur Kristj-
ánsson hélt við hálfan annan
mann á eftir víkingunum.
Foreldrar fimmmenninganna
stóðu á bryggju og báðust
fyrir hvað mest þeir máttu.
Eltingarleikurinn var mjög
ójafn, þótt flóttamenn væru
helmingi fleiri, þar sem Guð-
mundur hafði vél í báti sín-
um. Er eftirleitarmenn höfðu
náð lögbrjótunum, festu þeir
kænuna aftan í véibátinn með
keðju, sneru síðan við og
stefndu til lands.
Kom nú annað hljóð í
strokk áhorfenda. Steinhættu
foreldrar að biðjast • fynr og
máttu fimmmenningarnir nú
biðja fyrir sér. Fuku af bryggj
unni mörg orð og stór. Var
ekkert þeirra guðsorð. Litlu
sjómennirnir urðu þeim mun
óvíkingslegri, sem nær dró
foreldrum.

Eigandi bátskænunnar heldur heim með son sinn, Hvaða örlög
skyldu bíða hans þar?
Nú líður að skuldaskilunum, enda eru litlu víkingarnir heldur óróir á svip. Sonur bátseigand-
ans heidur í þann, sem i stafni situr, sér til trausts og halds.
Er báturinn lagðist að
bryggju, greip hver maður
sitt afkvæmi upp úr honum.
Ljósmyndarinn, sem hefur
arnfrána sjón (les Morgun-
blaðið gleraugnalaust og fylg-
ist með öllum fréttum), las
greinileg reiðimerki úr mikil-
úðlegum svip Grundfirðinga,
er þeir drógu smávaxna sæ-
garpana á braut. Einnig heyrði
hann flengingar nefndar og
gefur heyrn hans sjóninni í
engu eftir.
Telja má víst, að strákarnir
þykist enga frægðarför hafa
farið og lítið gull sótt í greip-
ar Ægis. Munu þeir sennilega
láta af sjómennsku um hríð
og bíða síns vitjunartíma, en
meira þarf sjálfsagt til að
drepa að fullu í þeim útþrána.
I

Viðgerð á Þorsteini
þorskabít að Ijúka
ÍSLENZKI togarinn Þorsteinn
þorskabítur, 491 lest að stærð,
sem legið hefur á Tynefljóti í 2 Zi
ár, mun brátt aftur fara á sjó,
eftir að gagngerð viðgerð á hon
um hefur farið fram hjá Tyne
Dock Engineering Co. I South
Shields, segir í frétt í brezka
blaðinu Fishing News.
Þar segir ennfremur að togar
inn hafi komið til Bretlands í jan
úarmánuði 1961, en verið fast
settur í maímánuði 1961. Snemma
á þessu ári hafi íslenzka ríkis-
stjórnin gripið inn í, þar eð verð
gildi togarans hafi farið minnk-
andi, og hafi hún nú látið fara
fram gagngerða viðgerð á hon-
um. Hafi fyrirtækið tekið úr
honum hina 950 hestafla Mirrless
vél, sem sett hafi verið í hann
þegar skipið vár byggt hjá
Brooke Marine Ltd í Lowestoft
árið 1949 og sett í hann jafnstóra
nýja Deutz-vél. Margar af
hjálparvélum hafi einnig verið
endurnýjaðar og almennar endur
bætur gerðar. Hafi Erlingur Þor
kelsson, vélfræðingur haft eftir-
lit með verkinu fyrir íslenzku
ríkisstjórnina. Eigi reynsluferð
að fara fram um þetta leyti og
geti togarinn svo baldið til Is-
lands.
Akranesskátar
Akranesi, 15. ág .
Á laugardaginn 10. ágúst fóru
utan til Engíands 10 skatax héð-
an úr bæ í boði brezkra skáta, er
dvöldust hér í fyrrasumar að af-
stöðnu landsmóti skáta á Þing-
völlum. Aðalbækistöð þeirra
verður í Leichester, og þaðan
heimsækja þeir ýmsa merka staði
í landinu. Hver mínúta er skipu-
lögð. Koma þeir aftur 7. septem-
ber. Faxarstjórar eru Svavar Sig-
urðsson og Kjartan Tr. Siguxðs-
son. — Oddur.
STAKSTEIIUAR
Þýðing Atlantshafs-
bandalagsins
Þegar fslendingar ákváðu þátt-
töku í varnarbandalagi lýðræðis-
þjóðanna, Atlantshafsbandalag-
inu, árið 1949, voru skoðanir’ hér
á landi allmjög skiptar. Komm-
únistar voru að sjálfsögðu á móti
þessu bandalagi — og eru enn
þann dag í dag — og er það af
augljósum ástæðum. Þeir vilja,
að kommúnískri kúgun verði
komið á hér á landi eins og í öll-
um þjóðlöndum öðrum, og auð-
vitað gerðu þeir sér grein fyrir
því, að traustar varnir lýðræðis-
þjóðanna mundu standa í _ vegi
fyrir þessum áformum. Ýmsir
aðrir voru á móti Atlantshafs-
bandalaginu og færðu fyrir því
mismunandi röksemdir. Þar var
um að ræða menn, sem í sjálfu
sér viðurkenndu, að nauðsynlegt
væri, að lýðræðisþjóðirnar verð-
ust ofbeldinu í austri, en vildu
hinsvegar ekki, að íslendingar
legðu neitt á sig í því efni, held-
ur væru einungis þiggjendur.
Sumir voru jafnvel svo barnaleg-
ir að halda því fram, að ísland
mundi ekki dragast inn í hern-
aðarátök, ef til styrjaldar drægi,
enda þótt landið hefði verið her-
setið í heimsstyrjöldinni síðari og
engum dottið í hug að virða
hlutleysisyfirlýsingar.
Samkomulagið í Moskvu
En hverjar sem skoðanir
manna kunna að hafa verið á
Atlantshafsbandalaginu og vörn-
um vestrænna lýðræðisþjóða
fyrrum, þá verður ekki um það
deilt í dag, að Atlantshafsbanda-
lagið og varnir þess hafa megnað
að koma í veg fyrir styrjaldar-
átök og útþenslustefnu kommún-
ismans. Gleggst var þessi árang-
ur undirstrikaður nú fyrir
skemmstu, þegar Rússar loks féll
ust á, að samningur yrði gerður
um bann við kjarnorkusprengju-
tilraunum. Ráðamenn í Kreml
skilja það nú, að lýðræðisþjóð-
irnar munu aldrei láta þá verða
yfirsterkari í vopnabúnaði, held-
ur munu þær tryggja frelsi sitt
og öryggi með því að vera ætíð
hinn sterkasti hernaðaraðili. Þess
vegna var Rússum líka Ijóst, að
tilgangslaust var að leggja hinar
síauknu byrðar af vígbú’’ á
þegna Ráðstjórnarríkjan ;
sliga efnahagslíf þeirra.
Atlantshafsbandalagsins
þannig beinlínis orðið til þe
nú horfir nokkuð friðvæn'
en áður og rússneskir ráðan i
eru fúsari til samningaviðra i
en menn höfðu til skamms tírna
þorað að vona.
Dómur reynslunnar
Reynslan hefur þannig dæmt
um það, að þeir menn höfðu rétt
fyrir sér hér á landi og meðal
annarra lýðræðisþjóða, sem vildu
leggja sitt af mörkum til að
treysta varnirnar í þeim tilgangi
að koma í veg fyrir ofbeldisárás
og kommúníska kúgun. Cm það
verður ekki lengur deilt. Þá vakn
ar spurningin um það, hvort nú
eigi að sofna á verðinum. Þeirri
spurningu ætti raunar líka að
vera auðsvarað. Úr því að varn-
irnar hafa fram að þessu getað
afstýrt styrjöld og orkað því, að
ógnvaldarnir hafa loks fengizt til
samningaviðræðna, þá verður
líka að gera ráð fyrir, að traustar
varnir séu áfram liklegastar til
þess að Ieiða til frekari samn-
inga. Hitt er annað mál, að ef svo
færi, að hægt yrði að semja við
valdamenn kommúnistaríkjanna
um afvopnun stig af stigi væri
það sjálfsagt, og þá og þá fyrst
mega lýðræðisþjóðirnar draga úr
vörnum sinum