Morgunblaðið - 14.11.1963, Blaðsíða 3

F Fimmtudagur 14. nóv. 1963
MORGUNBLAÐIÐ
3

■ >
SUÐUR í Kópavogi býr 10
ára telpa með hvíta fallega
húð. Hún hleypur um allt
upprétt og gengur í skóla,
eins og onnuir börn. Sumum
kann að virðast að þetta séu
ekki merkilegar fréttir, en
það finnst henni svo sann.ar-
lega sjálfri. Kolbrún Páhna-
dóttir hafði frá fæðingu hjarta
galla, þannig að veggurinn
milli hægra og vinsfcra hjarta-
hólfs sprakk í fæðingunni og
hreina og óhreina blóðið igus-
aðist því saman. Einnig voru
lungnapípurnar of þröngar.
Af þessum sökum átti Kol-
brún litla bágt með að standá,
en húkti jafnan á hækjum sín-
um. Hún átti erfitt um andar-
drátt og litarháttur hennar
frá fæðingu var svarblár. Það
eru því mikil viðbrigði fyrir
hana að geta nú gert allt sem
hana langar til og svo hrifin
er hún af hvítu húðinni sinni,
að hún neitaði að fara út í
sumar, af ótta við að verða
brún.
Kolbrún fór í vor til Kaup-
mannahafnar, þar sem hún
gekkst í einu undir lungna-
og hjartauppskurði á Rigs-
hospitalet, en slíkur uppskurð-
ur mun ekki hafa verið reynd-
ur á Rigshospitalet fyrr. Móð-
ir hennar, Brynhildur Siig-
Kolbrún skirði brúðuna Konní í höfuðið á dönsku vinkonunni
í næsta rúmi sem kom ekki aftur.
Hefur hvíta húð og hleypur um afEt
Kolbrún og foreldrar hennar, Pálml Steingrímsson og Bryn-
hildur Sigtryggsdóttir skoða myndir af henni frá því áður en
breytingin varð.
V-þýzka þinginu afhent-
ur hluti ríkisþinghúss
Berlínar
STAKSTEINAR
Berlín, 11. nóv. (NTB).
f DAG var Eugen Gerstenmaier,
forseta þings Vestur-Þýzkalands,
afhentur formlega suður hluti
ríklsþinghússins í Berlín, en
nazistar kveiktu í því í janúar
1933. Endurbygging suður-álm-
unnar hófst fyrir nokkrum ár-
um og nú fær vestur-þýzka þing-
ið til umráða þar 7 nefndarher-
bergi og 45 skrifstofur.
Endurbyggingu ríkisþinghúss-
ins lýkur ekki fyrr en eftir
nokkur ár, en auk herbergjanna,
sem þingið fær til umráða hef-
ur verið fullgerður salur á ann-
arri hæð, þar sem til sýnis verða
myndir og ýmsir munir, sem kom
ið hafa við sögu hússins.
Moskvuútvarpið ræddi í dag
afhendingu suðurálmu þinghúss-
ins. Sagði útvarpið, að hún væri
ögrun af hálfu Vesturveldanna
og tilraun til að staðfesta órétt-
mætar kröfur sem vestur-þýzka
stjórnin gerði til Berlínar.
tryggsdóttir og faðir heninar,
Pákni Steingrímsson, starfs-
maður hjá Ora, voru í Kaup-
mannahöfn meðan á aðgerð-
inni stóð. Við heimsóttum
fjölskylduna á heimdli þeirra
á Ásvegi 5 í Kópavogi og
fengum hjá þeim nán.ari frá-
sögn af þessum atburði, sem
er þeim öllum svo mikils
virði.
— Þetta var í þriðja skiptið
sem farið var með Kolbrúnu
á Rigshospitalet. Árið 1957
gáfust læknarnir uipp án þess
að reyna, 1958 fóru þeir inn
í hjartað með lýsingartæki, en
treystu sér ekki í uppskurð.
Sem betur fer er móður-
amma hennar búsett í Kaup-
mannahöfn og hélt hún málinu
alltaf vakandi við sjúkrahúsið,
þar til læknarnir féllust á að
reyna. Þeir bjuggust heldur
ekki við að Kolbrún muindi
geta haldið þetfca út mikið
lengur og það ýtti á eftir.
Próf. Terkelsen sagðist aldrei
hafa séð svo illa farna mann-
eskju, einkum af því bæði
hjarta og lungu voru gölluð.
— Og vissi Kolbrún sjálf
hvað til stóð?
— Já, hún skildi þetta, en
hún var ákveðnust af öllum
í að fá sig læknaða og var
ákaflega dugleg. Læknarnir
vissu reyndar ekki hvort þeir
mundu geta gert við hvort
tveggja í einu þegar þeir
Hallveigarstaðir
fokheldir
SÖLUSAMBAND íslenzkra fisk-
framleiðenda afhenti nýlega
framkvæmdastjórn Hallveigar-
staða eitt hundrað þúsund krón-
ur að gjöf. Ákvörðun um gjöfina
var tekin á aðalfundi sambands-
ins í sumar.
Þessi höfðinglega gjöf — sem
og aðrar gjafir, sem Hallveigar-
stöðum hafa borizt undanfarið —
kemur í góðar þarfir nú, þegar
bygging kvennaheimilisins er
byrjuðu. Kolbrún vair tekin á
skuirðarborðið um mórgun og
tækjum komið fyrir, sem
bæði tóku að sér starfsemi
hjartans og lungnanna. Þessi
tæki hafði hún í fjóra sólar-
hringa, því læknaimir þorðu
ekki að láta hjartað og lun.g-
un byrja að starfa nema smám
saman.
— Var hún með meðvitund
meðan hún hafði þessi gervi-
tæki?
—. Já, hún var vakiin kl. 4
síðdegis daginn sem uppskurð
urinn fór fram og við komurn
til hennar kl. 7 um kvöldið,
segir móðir Kolbirúnar. — Þá
lyfti ég hendimni á henni og
sýndi henni hana við hliðina
á minni, og þegar hú.r\ sá að
hennar hendi var hvítari en
mín var hún alsæl. Síða.n hef-
ur hún alltaf verið að gá hvort
þetta sé nú satt og hún sé
ekkert farin að dökkna. Morg-
uninn eftir fékk hún spegil.
Strax fyrsta kvöldið var hún
orðin gerbreytt í útliti og
hvað líðan snerti. Hún var
ákafaga fljót að ná sér eftir
uppskurðinin, var á spítalanum
frá 27. maí til 10. júlí og kom
heim með flugvél 20. júlí.
Hún hefði helzt átt að fara á
hressingarhæli eftir sjúkrahús
dvölina, en hér eru engin slík
hæli tiL Síðan á bara að
koma með hana aftur eftir
ár í skoðun.
Og nú getur Kolbrún gengið
í skóla og gert allt sem 10 ára
böm geta gert, nema hvað
hún má ekki ennþá vera í
sundi og leikfimi. Þegar hún
fór að fá vöðva á leggina af
notkun, hélt hún að hún væri
að bólgna. Hún hefur aldrei
vitað hvað það er að igeta ver-
ið með jafnöldrum sínium. Áð-
ur gat hún aðeins verið með
litlum börnum, sem vom í
kiringum hana. Hún á tvö
yngri systkyni. — Þeim þótti
ég svo fín, þegar ég kom
heim, segir Kolbrún.
— Það er mikill munur á
henni, segir móðir hennar.
Hún var orðin svolítið þung- •
lynd af þessum veikindum. Nú
er hún svo miklu glaðari. Við
fórum saman í búðir um dag-
inn og keyptum dúkkuiísu. Og
nú getum við farið og séð
jólaútstiUingarnar í vetur. —
Áður en við fómm frá Kaup-
mannahöfn sá hún líka dýra-
garðinn og Tivoli, og það var
mikið ævintýri fyrir hana.
Kolbrún hefur staðið sig
sérstaklega vel, alltaf verið
svo róleg og góð, segir móðir
hennar. Og Koibrún sýnir
okkur brúðuna sem hún fékk
fyrir dugnaðinn. Hún heitir
Konní, í höfuðið á lítilli
danskri vinkonu hennar, sem
lá í næsta rúmi. Hún hafði
hjartagailla, var blá á höruhd,
en gat hlaupið um allt. Hún
kom ekki aftur af skurðar-
borðinu.
— E. Pá.
loksins hafin, eftir margra ára
erfiðleika og málaferli. Bygging-
in er senn orðin fokheld, og er
því farið að lækka í kassanum,
enda hafa framlög og gjafir frá
fyrri tímum rýrnað mjög að verð
gildi að undanförnu.
Þrátt fyrir alla erfiðleika hefur
framkvæmdastjórnin fullan hug
á því, að koma byggingunni upp
sem allra fyrst, enda er þörfin
fyrir húsnæði fyrir starfsemi
kvennasamtakanna í landinu orð
in brýn.
Framkvæmdastjórnin er þakk-
lát fyrir allar hinar rausnarlegu
gjafir, sem undanfarið hafa bor-
izt, og sérstaklega fyrir þessa
stóru gjöf, sem hér er sagt frá.
(Frá framkvæmdastjórn
Hallveigarstaða).
Skapvonrika
Framsóknarforingjarnir ero
skelfilega skapvondir þessa dag-
ana og landsmenn allir vita
ástæðuna. Hún er sú, að Fram-
sóknarmenn héldu, að Viðreisnar
stjórnin mundi ekki treysta sér
til að snúast röggsamlega við
þeim vanda, sem að steðjar í
launamálum. Þeir voru farnir að
halda að hún múndi gefast upp
og þeir þannig getað þröngvað
sér í ráðherrastóla. En nú hcfur
stjórninni tekizt að fá þann frest
sem ætla má að dugi til að leysa
þessi vandasömu ir.il, og þar með
eru vonir Framsóknarmanna
roknar út í veður og vind. Þess
vegna eru þeir fýldir og sárir.
Þegar allir aðrir gleðjast yfir
þvi, að samkomulag hefur tekizt
um að reyna til hins itrasta að
ná heilbrigðum og raungjörnum
samningum eru þeir svo úrillir,
að engum dylst gremja þeirra.
Og menn munu lengi miunast
þessara viðbragða.
Allt falskenningar
Menn mdnnast þess, að þegar
viðreisnin hófst og raunar aUt
fram á. þetta ár, voru Framsókn-
armenn óþreytandi við að reyna
að sannfæra sjálfa sig og aðra
um það að viðreisnarstefnan væri
það sem þeir kölluöu „samdráttar
stefna”. Þeir sögðu að hér mundi
verða miklar hörmungar, jafnvel
móðuharðindi af manna völdum,
atvinna mundi dragast saman,
framkvæmdir minnka og fólk
búa við fátækt. Þeir kröfðust
þess sýknt og heilagt að peninga-
magn í umferð yrði aukið, vextir
lækkaðir og aðrar ráðstafanir
gerðar til þess að ekki yrði
samdráttur og kreppa. Nú eru
þeir raunar teknir að tala um að
hér sé „ofþensla”, en samt segja
þeir að leiðin til úrbóta sé sú að
hætta „frystingu sparif járins”,
sem þeir svo nefna, og lækka
vextina.
Kveður við annan tón
Það kynlega henti samt í út-
varpsumræðunum í síðustu viku
að tveir af ræðumönnum Fram-
sóknarflokksins deildu á ríkis-
stjórnina fyrir það, að hún hafði
stofnað til þess vanda, sem nú er
við að etja, með því að hamla
ekki á móti of miklu peninga-
magni í umferð. Þeir tóku sem
sagt upp alveg gagnstæðan á-
róður við það sem Timinn flytur
lesendum sínum daglega. Boðorð
hans er það að allan vandan megi
leysa með því að auka peninga-
magn í umferð og lækka vexti,
en þessir ræðun’onn Framsóknar-
flokksins sögðu að ríkisstjórnin
bæri ábyrgð á „ofþenslunni”
vegna þess að hún takmarkaði
ekki peningamagnið. Þannig
stangast allt hvað á annars horn
í málflutningi Framsóknarmanna
Þess vegna eru þeir líka áhrifa-
lausir og verða vonandi lengi
enn.
Afglapar
Raunar má segja, að engu sé
líkara en að Framsóknarforingj-
arnir álíti fólk almennt vera
hreina afglapa. Málflutningur
þeirra er svo mótsagna- og fjar-
stæðukenndur að hver maður á
að geta séð, að þar er um. ráð-
villta menn að ræða. En Tíminn
mun sjálfsagt halda áfram svip-
uðum skrifum og hingað til. Og
má Morgunblaðinu svo sem
standa á sama.