Morgunblaðið - 01.05.1964, Blaðsíða 24

MORGUNBLAÐIÐ
\
20
Föstudagrrr 1. maí 1964
^fenzABeni -ferh*sísP7\ 65 YL
'Kl/E RT*.
HIIIælum
--- ""'IC/"
■Hi,CCSPtR
til vill einhverskonar hatt og sól
gleraugu, ganga út á veginn og
stela bíl frú Ranzi. Maðurinn,
sem raunverulega ók stóra bíln-
um inn í skúrinn hlýtur að hafa
verið einhver annar og getur
ekki hafa verið Nicky, sem kann
alls ekki að aka bíl.
— Þér eigið við, sagði Cirio
dræmt, — að það hafi verið
morðingi Ballards, sem var að
stæla hann með því að vera í
fötunum yðar.
— Auðvitað. Lester Ballard
hefði komið aftur ofan úr fjall
inu, skilið bílinn eftir við hliðið
gengið inn í húsið, farið úr föt-
unum mínum og í brúnu fötin.
Þessi annar maður hlýtur að hafa
beðið í leyni og fylgzt með at-
höfnum hans, til að sjá, hvað
hann ætlaði að gera. En hann
ætlaði aldrei að láta Lester
sleppa burt, og svo réðst hann á
hann með skrúflyklinum og drap
hann. Svo hefur þessi maður far
ið í fötin mín og ekið bílnum inn
í skúrinn. Það varð hann að
gera, af því að hann ætlaði að
§etja iík Lesters í bílinn og losna
við það — ef til vill líka koma
því fyrir í gilinu. En þá hefur
einhver komið að, og allt farið
út um þúfur.
— Hver gerði það?
— Það var ég!
ur göfuglyndur og hugrakkur
drengur, eins og hún hafði alltaf
hugsað sér hann. Því hafði hún
alveg gleymt afleiðingunum, sem
þessi játning hennar gat haft í
för með sér.
Hún sá, að Cesare brosti . . .
það var ofurlítið en hættulegt
bros, en Nicky horfði á hana í
skelfingu, viss um, að hann hefði
orðið henni til falls.
En Cirio sagði við hana, hóg-
lega: — Þér hafið sagt fná ýmsu
eftirtektarverðu. En hvar var lík
ið af Lester Ballard, þegar lög-
reglufulltrúinn kom með þær
fréttir, að líkið af Ballard hefði
fundizt í gilinu?
Hún reikaði í spori og fékk
svima yfir höfuðið. Nú sá hún
enga undankomuleið aðra en þá
að segja sannleikann um það,
hvernig þau Stephen hefði kom-
ið likinu undan.
Ef það hefði ekki tekið nema
til hennar einnar, kynni hún að
hafa leyst frá skjóðunni tafar-
laust. En tilhugsunin um að
koma Stephen í bölvun, fékk
hana til að hika, en meðan á
þeirri þögn stóð, heyrðist hófa-
tak utan af veginum og löng
stuna frá hestvagnseklinum.
Andartaki síðar kom hestvagn
inn fyrir hornið. f ökusætinu var
Giulio, en í farþegasætinu
Stephen.
Ruth hljóp út að grindunum
og kallaði til hans.
Hann kallaði eitthvað á móti,
en það sem hann sagði, drukkn-
aði í flauti frá jeppa, sem kom
þjótandi fyrir hornið og kring
um hestvagninn og stanzaði við
hliðið. Út úr honum þustu lög-
reglumenn. Einn þeirra leit
kring um sig, en gekk síðan til
Cirios og hvíslaði einhverju að
honum.
Cirio stóð upp og gekk afsíð-
is með manninum. Þeir töluðu
saman andartak, en síðan gekk
Cirio að borðinu aftur.
— Herra Ranzi, ég er hrædd-
ur um, að ég færi yður slæmar
fréttir, sagði hann. — Konan
yðar er fundin.
Andlitið á Ranzi stirðnaði upp.
Það var eins og hann gæti ekki
náð andanum.
— Hún er dáin, sagði Cirio. —
Hún var að aka til Salerno, og
bíllinn fór út af veginum og valt
nokkur hundruð metra og ofan
í sjó. Hún hlýtur að hafa dáið
samstundis.
Ranzi sat kyrr, eins og stein-
gerður. En svo gerði hann kross-
mark fyrir sér og varirnar hreyfð
ust, án þess að nokkurt hljóð
heyrðist ffá þeim.
Stéphen hafði komið að og
staðnæmst hjá Ruth. Hún skamm
aðist sín fyrir að taka fyrst og
fremst eftir því, að hann var ný-
klipptur.
xxn.
Hún varð eitthvað svo vitleys
islega glöð er hún tók eftir
þessu. Hann hlaut að elska hana
úr þvi hann hafði munað eftir
öðru eins, þegar svona stóð á.
Auk þess hafði útlit hans stór-
um batnað. Hann var eitthvað
einbeittari og mannlegri í fasi,
og ékki lengur jafn kæruleysia
legur um sjálfan sig og áður
hafði verið. En þessi breyting
stafaði nú samt ekki af klipp-
ingunni einni saman.
En hún gat ekki haldið áfram
að hugsa um þetta í friði, því að
nú sneri Cirio sér að henni aft-
ur.
— Eg held þér hafið ekki svar
að spurningunni minni, sagði
hann. — Hvað varð af líki Lert
er Ballards?
Nicky gaf frá sér eitthvert
hljóð, sem líktist andvarpi. —
Segðu ekki neitt, Ruth!
Hún hélt áfram: — Eg býst
við, að ég hafi komið að, rétt
þegar búið var að setja bílinn
inn í skúrinn. Lester hlýtur að
hafa verið þegar dáinn inni í setu
stofunni. Eg fór beint upp í her
bergið mitt og sá ekki neitt. En
þessi maður hlýtur að hafa ver
ið hræddur við að koma aftur og
láta mig heyra til sín. Svo nokkru
seinna kom Nicky inn og fann föð
ur sinn dauðann. Eg býst við,
að hann hafi heyrt til mín uppi
í herberginu mínu og þannig
vitað, að ég var í húsinu, og á-
lyktað af því, að ég hefði drepið
föður sinn. Ef hann hefur heyrt
mig tala vð -Marguerite Ranzi í
símann um morguninn, getur
hann vel hafa heyrt mig segja
eitthvað í þá átt, en eins og
maður veit, segja menn svo
margt, sem þeim er ekki alvara
með. Hann ákvað því í snatri að
vernda mig og náði sér í skrúf
lykilinn og tók hann með sér, til
þess að leiða gruninn að sjálfum
sér. En svo hlýtur hann að hafa
orðið þess vísari úr blöðunum
eða á einhvern hátt, að þetta
dugði ekki til, og því komið aft-
ur til að meðkenna.
— En líkið? sagði Cirio.— Hvað
varð af líkinu af Lester Ballard?
Spurningin kom henni á óvart.
Hún hafði verið að tala svo hratt
og í svo miklum æsingi, og ver
ið svo glöð yfir því, að nú þóttist
hún skilja, hvernig þetta hafði
allt gengið til, og yfir því, að
Nicky var enginn morðingi, held
Ameríkumönnum lið í uppreist
þeirra gegn Englandi. Fáum ár
um seinna kom að Englending
um að veita uppreistarmönnum
leynilega lið í stjórnarbylting-
unni frönsku. Og þegar höfum
við séð tilraunir Japana til að
grafa undan keisarastjórninni
innan frá, meðan rússnesk-jap-
anska styrjöldin stóð yfir, 1905.
Nei, tilgangurinn með þessu
pólitíska stríði var sá sami og
áður, en aðferðirnar voru orðnar
breyttar. Á fyrri öldum mútuðu
menn stjórnfjandsömum aðals-
mönnum eða heilum stjórnmála
flokkum í óvinalandinu, en nú
á tuttugustu öldinni er áróður-
inn rekinn á miklu breíðara
grundvelli og snýr sér til allrar
óvinaþjóðarinnar í heild, með að
stoð blaða og útvarps, og land-
ráðunum er dælt í stjórn óvina
landsins af heilum her njósnara,
sem hafa næg fjárráð. Þegar á
nítjándu öld hafði Bismarck séð
fyrir þessar aðferðir, og lagt til
hliðar fjárupphæð (sem hann
kallaði Skriðdýrasjóðinn) til
þess að múta blöðunum, og Clau
sewitz hafði meira að segja enn
fyrr litið sínu kuldalega aúga
á Rússland, er hann sagði: „Slíkt
land er aðeins hægt að sigra á
þess eigin veikleika, og með því
að stuðla að innbyrðis sundur-
iyndi“.
En að æsa til byltingar er
hættuspil, sem getur hæglega
mistekizt, með hinum alvarleg-
ustu afleiðingum, ef ekki er var
lega að öllu farið, og einkan-
lega var þetta þó hættulegt í
Rússlandi, árið 1914. Konungar,
sem grafa undan öðrum konung
um með því að ýta undir land-
ráðastarfsemi, stofna sjálfri kon
ungdæmishugmyndinni í hættu
— og það atriði varð Þýzkalands
keisari að hafa vel hugfast. Auk
þess var þessi byltingartækni
mjög ný á þéssum tíma. Þeir,
sem hana framkvæmdu urðu að
þreifa sig áfram, og hlutir, sem
nú virðast auðskildir, voru
það ekki þá. Því varð njósn-
arhópurinn, sem notaður var,
að vera fámennur eftir því
sem hægt var, og undirtyll-
urnar — smærri hlekkirnir í keðj
unni — máttu ekki þekkja for
ustumenn sína, jafnvel ekki þá,
sem.þeim stóðu næst ofar. Stöðv
ar varð að setja upp í hlutlaus-
um löndum kring um Rússland,
og það var greinilega óæskilegt
fyrir þýzka diplómata að taka
þátt í þessari starfsemi, svo að á
bæri, heldur varð að ráða njósn
ara eða leppa til þess að komast
í samband við byltingarmenn-
ina, innan Rússlands og utan.
Jafnvíst var hitt, að allt þetta
þurfti að fara fram með leynd,
og skriflegar orðsendingar mátti
sem allra minnst nota. Er stund
ir liðu fram, kom það í ljós, að
ekki væri ráðlegt fyrir Þýzka-
land að leggja allt á eitt spi'l,
heldur varð það að styrkja
nokkra rússneska byltingarflokka
svo að enginn þeirra yrði of
sterkur og hætti að láta að stjórn,
og oftast var það æskilegast að
láta ekki annan flokkinn vita
um samband hins við Þýzka-
land. Og svo var vitanlega alltaf
hættan á svikum í tryggðum, að
njósnarinn stryki með pening-
ana og gengi í lið með andstæð-
ingnum, eða gæfi lognar upplýs
ingar af ásettu ráði, eða foringj
arnir kæmust í hár samán og
ljóstruðu öllu upp. Þarna var
vitanlega fjöldinn aliur af fram
kvæmdaerfiðleikum — hvernig
áttu t. d. njósnarar í hlutlausu
eða fjandsamlegu landi að gera
grein fyrir því, að þeir höfðu
allt í einu fullar hendur fjár?
Hvernig átti að koma til þeirra
peningum — ávísanir komu ekki
til mála — og það í réttum gjald
eyri? Hvernig átti að smygla
vopnum og byltingarritum til
Rússlands?
í ófriðarbyrjun 1914 tók snögg
lega fyrir flest þýzk sambönd
innan Rússlands. Sendiherrann
og starfslið hans var rekið úr
landi, þýzkir njósnarar flýðu úr
landi eða voru handteknir, en
aðrir, sem voru af rússnesku
þjóðerni, kærðu sig ekki leng-
ur um að veita Þjóðverjum upp
lýsingar, þar eð slíkt var landráð
og á stríðstímum dauðasök. Þar
af leiddi, að njósnanetið í Rúss-
landi varð að byggja upp að
stofni.
KALLI KÚREKI -*•- —* — Teiknari: FRED HARMAN
J&eLY/V THE MOEWA.IG-
*THE "30G6S A/2C//EOL OG-/CAL
expep/r/oti" /s /&our ro
JO/V THE /LLUSTK/OpS L/ST
CF//)T/LEP/D EXPLOZEES OP
THE SDUTHWEST-''
'YDÚRE SURETHIS IS
A GEtiTLE AMIMAL?
X COHFESS I'M A
LITTLE AFRAIP ;
OF HORSES'y
WHY, prof, that pomy ouohta
HA'E HlS HEAO EXAMINED BY OME
O’ THSM PHR.EE-MOLO&ISTS••• HE S
SLARED OF HISOWM SHADÚW' AlMT
SOTTH' NERVE T’ACT UP/ WHACK
HIM ONE AW’LE’S GOf
Snemma morgun er fornleifarann-
sóknafeiðangur Boggs í þann veginn
að skrá nafn sitt við hlið annarra
írægra könnuða suðevsturhéraðanna.
— Eruð þér viss um að þetta sé
Ijúflynd skepna? Ég verð að játa, að
mér stendur alltaf dálítill stuggur af
hestum.
— Hvað er að heyra þetta, pró-
fessor! Hestkrílið að tarna ætti held
ég að fara að fara í rannsókn til
einhvers þessarra sérfræðinga......
hann er meira að segja hræddur við
sinn eigin skugga. Það vantar í hánn
þorið — sláið í hann og af stað nú!
— Hjálp! Ég held hann ætli að
fleygja mér af baki!
— Hamingjan góða! Þetta er ekki
annað en valhopp í blessaðri skepn-
unni. Þetta kríli hefur aldrei átt til
illgjarna þanka.
AKUREYRI
Afgreiðsla Morgunblaðs-
ins er að Hafnarstræti 92,
sími 1905.
Auk þess að annast þjón-
ustu blaðsins við kaupend-
ur þess í bænum, er Akur-
eyrar-afgreiðslan mikilvæg-
ur hlekkur í dreifingarkerfi
Morgunblaðsins fyrir Norð-
urland allt. Þaðan er blaðið
sent með fyrstu beinu ferð-
um til nokkurra helztu kaup
staða og kauptúna á Norður-
landi, svo og til fjölda ein-
staklinga um allan Eyjafjörð
og víðar.
Umboðsmaður Morgun-
blaðsins á Akureyri er Stef-
án Eiríksson.