Morgunblaðið - 23.05.1964, Blaðsíða 15

1 * Laugardagur 23. maí 1964
MORCUNBLAÐIÐ
15
luimimiiimiiiimmmiíiimmiimmmmmiiimiiitmiiiimmmimimmmmnmiiiimmimuiiiimimimuiimiimimiimimmimimmmimmimmimiiiiiiiimiiiitiiiiiiiiimiiiii'diiiiihiiiimiiiimnimimimiiiiimitiiimiiiiiiimiiii!. iiiimimimmiim.m!m.immmmiiiiiiiiiiii'm.>«
1
Morgunganga um baöströnd og
heimsókn í höll sællífiskonungs
HHEIN og tær morgunsólin
baðaði endilanga sírandlengj-
una frægu í Brighton, er mér
syfjuðum blaðamanni varð
litið út um gluggann á glæsi-
legu og vel búnu herberginu
á Hótel Metropole — einu
el/.ta, virðuleasta og jafnframt
glæsilegasta af um 200 hótel-
um í þessum fræga og eftir-
sútta baðstrandarbæ, árla
sunnudagsmorguns í apríl. —
Öldurnar gjálfruðu við fín-
gerðan sandinn, sera var að-
eins steinsnar frá hótelinu
binum m,egin götunnar. Sólar
geislarnir blikuðu á gluggum
hljómlistar- og veitingahús-
anna, byggðum í hringmynd-
uðum turnstíl, út á risavöxn-
hafið, sem þekur ströndina frá
morgni til kvölds sumarlangt.
í>essi fræga baðsTrönd á fáa
sína líka, og fagna'r sívaxandi
vinsældum og stöðugt batn-
andi kjörum fyrir gesti sína.
Meðfram endilangri strand-
lengjunni er aðalgata Brigh-
tdn, þar sem aðeins er byggt
á aðra hönd — óslitin röð gisti
og veitingahúsa. Flugfélagi?!
hafði komið okkur blaðamönn
unum fyrir á Hótel Metropole
— einu virðulegasta hóteli
staðarins. Þar höfðu.m við not-
ið þægilegrar gistingar í
glæsilega búnutn herbergjum.
Höfðu ýmsir gengið þreyttir
til náða eftir heimsókn á spila
víti hótelsins, serA var fyrsta
Baðströndin í Brighton séð úr glugga á Metropole.
um brvggjunum. bessi fallega
baðströnd með mjúkum lokk-
andi sandinum teygði sig svo
langt sem sjá mátti til beggja
handa.
í Brighton og Hove — tvö
borgfylki sem sameinazt hafa
— er lengsta baðströnd álf-
unnar, að því er okkur var
__fortalið, 7 mílur að lengd. Á
sumrin iðar þar allt af lífi.
Borgin Brighton sem er dæmi-
gerður enskur ferðamanna-
bær, telur um 160 þús. íbúa,
en á sumrin eru þar ætíð 240
—260 þús. manna. Það er
hreinlega gerð innrás fólks,
sem vill njóta lífsins á heiðri
ströndinni, ösla eða synda í
sjónum, þeysast um á snjóskíð
um, kýia vömbina í veitinga-
húsum út á bryggjunum, horf-
andi á iðandi lífjð og mann-
sinnar tegundar í Englandi
eftir að slík starfsemi var
leyfð þar, og hið eina — eða
minnsta kosti hið eina full-
komna — í Brighton. Tveir úr
hópi okkar gengu með álitleg
an gróða frá borðum, — en
aðrir létu sér nægja að Undr-
ast alla starfsemi spilavítisins
og dáðst að áræðni félaganna
tveggja, sem léku sér svo kald
hæðnislega, en ákveðið, með
takmarkaðan fjölda sterlings-
punda sinna við rúllettuna og
grænt spilaborðið. En spila-
fíknin lætur ekki að sér hæða
og sumir sáu af ótöldum smá-
peningum í annars konar
spilmaskínur við litinn orðstir.
Á hótelinu var auk spila-
vítisins og góðs matar, dans-
leikur haldinn í stórum sal
þetta laugardagskvöld, svo
flestir gátu fundið eitthvað
við sitt hæfi.
Og þennan sunnudagsmorg-
un ráfuðum við með kunnug-
um leiðsögumönnum um
strandlengjuna og þennan
sögufræga bæ. Komum við í
gamla bæinn, þar sem götur
eru svo mjóar að engu farar-
tæki er fært. Þar eru verzl-
unarhús meðfram enda.lausum
krákustígum svo mjóum að
vel limaður maður nær yfir
stíginn milli búðarglugga.
Þarna má fá alls kyns varning
en forvitnilegast var hið
mikla úrval skrautvarnings af
ýmsu tagi, koparkyns og postu
líns svo eithvað sé nefnt.
Leiðin lá að hinni frægu
höll, sem Georg, þá prins af
Wales, en síðar Georg IV
(1820.—1830), konungur Breta
lét byggja er hann flýði Lond
on vegna ósættis við föður
sinn. Prinsinn, sem var skuld-
unum vafinn, eftir svall og
sællífi, hafði kvænzt á laun
stúlku af borgaralegum ætt-
um, kaus sér Brighton sem
felustað með heitmey sína, en
fór þó hvergi dult og vildi
ekki láta • af sínu fyrra
áhyggjulausa og svallsama
lífi. Hann byggði sér stóra
og íburðarmikla höll. Hann
var óseðjandi aðdáandi kín-
verskrar listar og fyrirskip-
aði að allt skyldi í kínversk-
um stíl. Aldrei hafði hann þó
augum litið kínverskan stíl og
flest af því sem gert var átti
litt eða ekki skylt við Kina,
nema að ímynd hans sjálfs. En
íburðinn og glæsileikann
skorti ekki. Síðar fékk hann
þá grillu að indverskur stíll
væri glæsilegri og kallaði til
sin færustu arkitekta og fyrir-
skipaði að höll hans að ytra
útliti skyldi gerð að indversk
um hætti. Þekking hans á
þeim stíl var ekki meiri en á
kínverskum, og allt fékk því
þann blæ, sem hann áleit að
væri indverskur still, fremur
en í raun og réttu er.
Um þrinsinn safnaðist mik-
Framhliö hallar eGorgs IV.
ið lið m.a. landflótta fólk frá
frönsku stjórnarbyltingunni,
sem naut lífsskilyrðanna í
Brighton og veizlutif.sins í
höllinni.
Prinsinn og konungur faðir
hans gerðu samning sín á milli
um að prinsinn skildi við sína
borgaralegu konu og konung-
ur greiddi þess í stað skuldir
hans sem þá voru orðnar yfir
600 þúsund pund. Konan varð
að flytja í hús nokkur hundr-
uð metra frá höllinni og prins
inn kvæntist og eignaðist í
„köldu og ástlausu hjóna-
bandi“ dóttur, en hjónaband
hans varð aldrei nema nafnið
eitt.
Kóngúrinn fékk margar og
skrítnar hugdettur, m.a. að
láta gera jarðgöng frá höll-
inni í hesthúsið, svo engmn
þyrfti að sjá líkamsvöxt hans,
spilltan af sællífi og ofáti. Sté '
hann á hest sinn af palli og
reið siðan skrautlega búinn og
sperrtur á svip út úr hest-
húsinu. Á efri árum lét hann
gera þær breytingar á höll
sinni, að flytja svefnherbergi
af efri hæð á þá neðri, því of
áreynslusamt þótti honum að
ganga stiga eftir át í borð-
stofu til svefnherbergis.
Georg IV hélt veizlur marg-
ar og flottar og er höll hans
hin glæsilegasta og var nýstár
leg og nýjungum búin á þeirra
tíma mælikvarða. Hefur hús-
ið nú verið búið miklu af
þeim húsgögnum, sem á hans
tímum prýddu það og er hin
mesta gersemi sem safn um
sögu þeirra tíma og heimsótt
af flestum er til Brighton
koma.
★
Eftir ágæta dvöl í þessum
viðkunnanlega og góða ferða-
mannabœ, Brighton, ók blaða-
mannahópurinn um ýmis hér-
uð Suður-Englands, þar sem
fegurð er mikil, sögufrægir
staðir í sveit og í bæjum ótelj
andi og hver blettur lands er
ýmist ræktaður eða malbikað-
ur. Þar er stutt milli Dovers
hvítu kletta og friðsælia bletta
í sveit og þar er svo margt,
sem ferðalangurinn girnist að
margra mánaða dvöl yrði á-
nægjuleg þó njóta megi á
stuttum tíma. Þarna má una
við golfleik, kappreiðar og
hestamennsku, sögufræga
staði í bæjum og sveitum,
fagrar byggingar, listir og alls
kyns unaðssemdir, að vild
hvers og eins. Víst er um það,
að Suður-England svíkur eng-
an ferðamann.
2400kr vikudvöl í Brighton
— Ég mundi-mæla með því
við sérhvern ferðamann að
njóta ferðar og dvalar í Eng-
Islencklr blaðatnenn I rlztn kránnl I Meet Street, „Old Chechire Cheese". Þarna reyktu menn úr
kalkpipum að afloknum hádegisverði. Við hábor Henrik Sv. Björnsson sendiherra og frú og milli
þe.rra Johann Sigurðsson. Á vinstri hönd sendiherra kjörin „blaðakona ársins 1963“. T»t tv við
haborð Sveinn Sæmundsson fararstjöri. Af blaðamönnum má fremst kenna tvö skáld Indriða G.
•g Jökul Jakobsson.
landi einhvern tíma á ævinni,
sagði Jóhann Sigurðsson yfir-
maður skrifstofu Flugfélags-
ins í Lundúnum í skilnaðar-
hófi á Lundúnaflugvelli eftir
að blaðamenn höfðu kynnst
starfsemi FJugfélagsins -í Eng
landi og möguleikum fyrir
fei-ðafólk þar.
— Dvöl í ferðamannabæ
eins og Brighton, sem er viður
kenndur um allan heim, hélt
Jóhainn áfram, — er ekki dýr
að mínum dómi. Þar kostar
vikudvöl, þar sem alit viður-
væri er innifalið, um 20 pund
eða um 2400 kr. Ódýrari verð
ur dvöl Vart fengin annars
staðar, jafnvel þó staðir hafi
upp á minna að bjóða en t.d.
í Brighton, þar sem er dásam
legur sumardvalarstaður við
ylvolgt Atlantshafið.
Undir orð Jóhanns gátu
allir í hópnum tekið.
. — Við höfðum átt skemmti-
lega ferð um S-England,
— við höfðum átt skemmti-
lega dvöl á glæsiiegu hóteli
í Brighton.
— við höfðum séð ýmsa
staði og byggingar sem gáfu
oss innsýn og fræðslu um líf
þjóðhöfðingja fyn- á öldum og
fundið æðaslög sögunnar.
— við höfðum séð úrval
verziunarvarnings gamalla
koparkatla, vopna og alls
kvns dóts, sem á sína alda-
gömlu sögu og er nú aftur í
tizku sem skrautmunir á ný-
tízku heimilum. Slikan varn-
ing má fá fvrir lagr verð.
— við höfum farið í hið
sögufræga þjóðleikhús Breta,
og notið þar skemmti-
legrar og hressilegrar sýning
ar á gamanleiknum „The re-
cruiting officer“ eftir George
Farquhar.
— við höfðum snætt í einni
elztu kránni í Fleet Street,
þar sem Samuel Jbhnson naut
sinna sjússa og þar sm Char-
les Dickens eyddi kvöldstund
um sínum. Þar hlustuðum við
á „blaðakonu ársins 1963“ í
Englandi, lýsa því fræga
stræti Fleet Street, sem er
kapítuli út af fyrir sig í Lund
únaferð,
— við höfðum sannfærzt
um, að allir geta unað í Eng-
landi.
Það var því ánægður hópur
ísi. blaðamanna sem hélt heim
leiðis og sendi starfsfólki flug
félagsins í Lundúnum hlýjar
hugrenningar fyrir ánægju-
lega dvöl og þakkaði farar-
stjóranum Sveini Sæmunds-
syni blaðafulltrúa Flugfélags-
ins svo og Sig. Matthiassyni,
fulitrúa F. í. ánægjulega og
góða samveru.
— Atli Steinarsson.

niiimmiumiimimiiiiiiHiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimmniiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiimiii iiiiiiiiiimiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiimmimmiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiimimiiiiiiiiiiiimiiiiiimmii iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiimiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimi'iiiiiiiiimiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiimiiiiiiiiiiimmiiiiiiiiiiimim niiiiimimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii!i!iiiiiiiiiiiiniiiiiiimimiiiii,"",;i;i5i*mi>,iiiiiiiiiiiiiiimiiiiniiiiiiii