Morgunblaðið - 23.05.1964, Blaðsíða 25

Laugardagur 23. maí 1964
MORGUNBLAÐIÐ
25
Eiðsabet IUagnúsdóttir
húsfreyfa í Bóistaðahlið
„Eitt bros ffetur dimmu í
dagsljós breytt,
sem dropi breytir veig
heillar skálar.
Þcl getur snúizt við atorð
eitt.
Aðgát skal höfð í nærveru
sálar.“
E. Ben.
Þegar vorar hér út við yzta
haf, er sem ný og hlýrri glóð
kvikni í augum þess fólks er á
ströndinni býr. Lífsmátturinn
eykst og lífsþráin verður sterk-
•ri. Þessi lífsþrá gróandans nser
langt út fyrir mörk hins tíman-
lega heims, framvindan heldur
áfram. Einn kveður í dag. Annar
beilsar á morgun.
Einn bjartan dag, þegar sól rís
I hádegisstað, berst mér tjl eyrna
á öldum ljósvakans helfregn. Hús
íreyjan í Bólstaðarhlíð, Elísabet
Magnúsdóttir, er látin. Þannig
eru veðrábrigði lífsins, svipleift-
ur sorgar og gleði. Fyrir fáum
vikum áttum við hjónin yndis-
stund á heimili hennar, þar sem
hún með sinni djörfu en hlýju
höfðingslund, var sól þess fagn
aðar, sem okkur var búin, og
tnun þó þá hafa verið farin að
kenna nokkurs sjúkleika.
Við sem njótum gistivináttu
Húnaþings erum ef til vill næm
ari fyrir viöbrögðum viðmæl-
enda, en þeir, sem hér eru
heimaslóðum. Og eftir að Elísa
bet kom fyrst á okkar heimili
ásamt Guðmundi syni sinum
myndaðist milli okkar og mæðg
inanna í Bólstaðarhlíð, það hugar
jþel, sem ég vona að nái lengra
en að næsta fótmáli. Hreinsikilni
rödd skapheitrar konu lætur
ekki aetíð þægilega í eyrum, en
hún vekur virðingu og skapar
traust.
Mig brestur kunnugleik, til að
lýsa æviferli húsfreyjunnar í Ból
etaðarhlíð, enda línur þessar ekki
til þess skrifaðar .Hún var stór
persónuleiki og mundi hafa sýnt
það, hvort sem hlutskipti hennar
hefði orðið að ganga um garða
í litlum kotbæ fjarri alfaraleið
eða vera húsfreyja á fornfrægu
höfðingjasetri, sem stendur á
þjóðbraut. Ég veit að bernsku-
slóð sína tróð Elísabet norður
Skagafirði, og samkvæmt eðli
sínu hlaut hún því að eiga þar
sterka rót, sem hún sízt mundi
slíta.
Ung kom hún í Bólstaðarhlíð,
þangað er staðarlegt heim að líta,
þegar komið er austan yfir Vatns
skarð. Hlýtur hver ferðalangur
að fá við þá sjón, glæsilegar
myndir um mikla reisn í Húna
þingi. Kynnin við Etísabetu
gerðu þessa mynd fyllri og feg
urri.
Allir skulum vér lúta því lög-
máli, „að eitt sinn skal hver
deyja.“ Það mundi fjarri hugsun
arhætti þessarar sterku, þrótt-
miklu konu, að vinir hennar
drægju hærusekk um höfuð að
henni látinni. Fremur hitt að
gleðja sig við göfuga minningu
og standa eftir sterkari.
Við brottför Elísabetar í Ból-
staðarhlíð, er stórt skarð höggv
ið. Þrátt fyrir það, þótt ævi henn
ar teldi mörg ár, var hún enn-
þá ung. Stofn bjarkarinnar stóð
beinn og laufin voru lítt fallin.
Um hana blésu þó oft stormar
stórra örlagá.1 sem margan hefði
rifið frá rót.
En hún var eins og skáldið
segir um Snæfríði Islandssól. •:—
eins og það tré, reyrstafur, sem
ekki fær brotnað, heldur réttist
úr beygjunni, þegar átakinu
sleppir og er þá jafn beinn og
fyrr.“ \
Þessi fáu orð eru aðeins hugs
uð sem kveðja til vinar, sem
flutt hefur af sviði hinnar tíman
legu framvindu. Vinar, sem með
traustu handtaki og hlýjum hug-
blæ gerði okkur stutta samfylgd
ánægjulega og hugþekka.
Samleiðinni er nú lokið um
sinn, en þá er gott að minnast
skuggalausra gleðistunda, þær
eru sjaldan of margar í lífi manna
en því meiri ástæða er til að
kveðja með þökk og eftirsjá,
þann sem var svo ríkur að hann
gat og vildi miðla öðrum af
auðlegð sinni.
Um stund hefur dregið skugga
um garð í Bólstaðarhlíð, en þeir
skuggar eyðast við lífsmátt nýrra
tíma. Andi húsfreyjunnar sem
nú er látin, vakir þar enn yfir og
mun lengi vaka, sterkar erfðir
traustra ætta munu setja sinn
svip á framtíðina.
Ný kynslóð vaxin frá mikilli
rót, er líkleg til að horfa fram
á víð og1 stefna í sólarátt. Og þá
er húsfreyjunnar i Bólstaðarhlíð
Elísabetar Magnúsdóttur minnst
á verðugan hátt.
Þorst. Matth.
— Berlmarbréf
18
Framh. af bls.
•ð vera hjálpartík Rússa í að
taka yfir Þýzkaland, að- stríðinu
•floknu. Nú er hann ráðherra
Ulbriehts, hvað viðkemur „ríkis
öryggi“ (Minister fur Statssicher
heit).
Hvernig þeir hyggjast stjórna
Aus'tur-Þýzkalandi sézt bezt í
orðum Mielkes sjálfs:
„í lífinu er það eins og I póli-
tíkinni, maður verður að ákveða
hvort mciður vill vera hamar eða
steðji. Ákvörðunin er tekin, ég
hef hamarinn í hendi mér. 'Það
skiptir engu máli hvort þið eruð
sek eða saklaus. Flokkshamarinn
hefur ákveðið að gera ykkur að
hluta úr steðjanum og þið verðið
•ð beygja ykkur undir það.“
Þetta er einmitt rauði þráður-
inn í gerðum kommúnista hvar
sem er í hélminum, mannréttindi
eru fótum troðin, og ofbeldi beitt
Ríkið er grýla á fólkið á fólkið,
sem sífellt er haldið undir
pressu.
Þannig fara þeir að, þessir
•byrgðarlausu menn, sem kenna
síg Við jafnrétti og heimsfrið,
= Séð niður í lest Xy frá Bergen. — Ljósm.: Sv. P.
Flutningaskip með
4ra manna áhöfn
S Akureyri, 21. maí.
H HINGAÐ kom í fyrradag
S flutnmgaskipið Ty frá Bergen
S með dösaefni til Niðusuðuverk
H smiðju Kristjáns Jónssonar &:
| Co.
S Það sem óvenjulegt var við
= skipkomu þessa var það, að
= aðeins 4 manna áhöfn er um
H borð, skipstjóri, stýrimaður,
= vélstjóri og matsveinn. Á ís-
hins vegar að vera minnst
7 manna áhöfn, svo að það
mætti sigia lögum samkvæmt,
eftir því sem mér er tjáð. Aug-
ljóst er, hve rekstur skipanna
yrði ódýrari, ef hér fengist
að sigla með minni áhöfn þó
ekki væri nema með strönd-
um fram, en vera má, að það
yrði á kostnað öryggis að ein
hverju leyti.
Fréttam. Mbl. hitti skip-
stjórann um borð í skipinu í
dag þar 'sem hann stóð við =
skipsvinduna og stjórnaði §|
henni við uppskipun, og ræddi g
við hann Utla stund. =
— Feröin hefir gengið að s
óskum? S
— .Já, rjómalogn allan tím- g
ann og giaðasólskin.
— Og þið eruð aðeins fjórir ^
á?
— Já. tveir á hvorrj vakt, =
kokkurinn með mér og stýri- =
maður og véistjóri saman. Hér =
vinna allir hvaða störf sem §1
er og til faila um borð, verka- ||
skiptingin e.far frjálsleg. - e!
— Et leyfilegt í Noregi að =
sigla flutningaskipum með að s
eins 4 manna áhöfn?
-— Það er heimilt, ef skipið e
er minna en 100 lestir bruttó, =
þetta skip er 99,9 lestir. =
— Eru mörg slík skip í eigu J§
Norðmanna? =
— Já, fjöldi, útgerðarfélag- §|
ið okkar, Schiölh og Hvide, á =
3 skip. Eitt þeirra, Marmor- =
sund, kom h)r;gað í fyrra. þessi 1
skip eru aðallega notuð til s
flutninga með ströndum fram, =
en þau sigla líka oft til Pól- e
lands, Þýzkaiands, Danmerkur =
og nágrannalandanna yfirleitt. 1
Reksturinn er tiltölulega ó- |
dýr. E
— Vélin er líklega þægileg 1
í umgengni?
— Það er Caterpillar, sjálf- §
virk og smyr sig sjálf, henni I
er algerlega stjórnað af stjórn e
palli. Við lítum auðvitað nið =
ur í vélarrúm við og við. Svo =
er stýrisfcúnaður sjálfvirkur. =
—Þetta gengur ágætlega hjá =
okkur.
Nú gat skipstjóri ekki gefið §
sér lengri tima til spjallsins, |
það þurfti að leysa vindu- =
manninn af, bronsa skipsíð- i
urnar og hugsa fyrir heim- |
ferðinni. — Sv. P.
g lenzkum flutnmgaskipi þyrfti
irniiiiHMMiiiiiiiiiiiimiiiiiflHmiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiimiimittiMiimMiiiiHiiiiMHiifiHiiiiiiHHiimiiiiHiiiiiiMmiiiiiiHiiiiHMiiiiiiiiiniMiiiiiimiiiimiiiimiminiiíiiiiiifflt
Mngnús Stoidnl Sigurðsson
í D A G verður til hinztu hvílu
borinn Magnús Stardal Sigurðs-
son.
Fregnin um hið snögga og
vofeiflega andlát hins ágæta vin-
ar okkar olli okkur bæði undrurr-
ár og trega, því svo skammt var
síðan við sáum hann meðal okk-
ar, glaðan og viðræðuþýðan að
vanda.
Okkur reyndist Magnús bæði
tryggur og góður félagi í hví-
vetna, enda af góðu bergi brot-
inn í báðar ættir.
Magnús var maður fróðleiksfús
svo að af bar, hafði rammíslenzk-
an smekk fyrir bókmenntum,
ljóðelskur vel og kunni vel að
Stgurfínna Stefánsdóttir
Gerði, Vestmannaeyjum
F. 22. september 1957
D. 8. maí 1964.
Kveðja frá ömmu hennar.
Hjartkæra barnabarnið mitt
brosið indæla man ég þitt,
nú finnst mér þungt að þreyja.
Með brosum þú gleði barst til mín
blessuð veri hver minning þín.
Ó, Drottinn, hví varð hún að
• deyja.
Ég vil ekki kvarta, mér kvöldsól
skín
með kveðjugeislunum berst til
mín,
önnur frá æðra heimi.
„Ég lifi“. Hann sagði það
Lausnarinn
og líka sá trúir á kærleik minn,
þá huggun, mitt hjarta geymi.
Við hitfumst aftur á helgri stund
í himinsins fagra Edenslund-
Ég þolgóð vil þreyja og bíða.
Og kvöldið nálgast svo kyrrt og
rótt
hún kemur bráðum mín hinzta
nótt.
Svo ljómar mér ljósið blíða.
meta hið íslenzka ljóðaform,
kunni feiknin öll af kvæðum og
hafði ánægju af að ræða um og
miðla öðrum af því sem hann
kunni.
Magnús var einn af þessum
sjálfmenntuðu mönnum.
Einnig var Magnús vel heima
í að rekja ættir manna, sem verð-
ur mörgum fróðleiksfúsum ís-
lendingi áhugaefni.
Magnús var maður sem veitti
umhverfinu athygli. Sá okkar ís-
len2ku náttúru, veitti henni at-
hygli með augum náttúrpunnand-
ans, átti bezt heima einn rúeð um
hverfi sínu, eða í hópi fárra fé-
laga, sem voru með svipuð lífs-
viðhorf.
Magnús ‘ var einn af þessum
þöglu, öruggu hlekkjum í þjóð-
félagskeðjunni,
Magnús var maður vandur að
virðingu sinni, orðvar og orð-
heldinn, áreiðanlegur í öllum
sínum gjörðum svo vart verður
á betra kosið.
Ferming
Ferming í Grindavíkurkirkju 24.
njaí .1964. '
STÚLKUR:
Elín María Vilbergsdóttir, Borgar-
garði.
Guðrún Fríður Garðarsdóttir, Túni.
Gyða Waage Ragnarsdóttir, Bjargi
Jorunn Jórmundsdóttir, Þrúðvangi.
Stefanía Björg Einarsdóttir, Hvoli.
Stefanía Ólafsdóttir, Víðihlíð.
DRENGIR:
Aðalgeir Georg Jóhannsson, Eyri.
Daníel Rúnar Júlíusson, Brautar-
holti.
Garðar Garðarsson, Túni.
Guðjón Sigurðsson, Sólheimum.
Guðmundur Jónsson, Miðfelli.
Kelgi Guðmundsson, Borgarholti.
Hörður Gylfi Helgason, Helgafelli.
Magnús Ingólfsson, Steinsstöðum.
Sævar Baldur Þórarin.ssc>a, Arnar-
felli.
Gamli vinur, nú hefur móðan
mikla skilið leiðir að sinni. Biðj-
um við þér friðar og farsældar
og þökkum þér fyrir sýndan
drengskap við okkur og okkar.
Vinarkveðja.
K. I* *. — H K.
Stjórn
norrænu
mennin«armála-
miðstöðvarinnar
í EINKASKEYXI til Mbl. I gær
er frá því skýrt, að skipuð hafi
verið stjórn norrænu menningar
miðstöðvarinnar, sem rísa á í
Kungálv við Gautaborg.
í stjórninni verða níu menn,
tveir frá öllúm Norðurlöndunum
nema íslandi, þaðan verður einn
maður, Arni Gunnarsson sendi-
ráðsritari. Formaður stjórnarinn-
at verður Jörgen Jörgensen, fyrr
verandi menntamálaáðh. Dana.
Menningarmiðstöðin í Kungálv
á að verða fullbúin ti.1 notkunar
árið 1967. Er gert ráð fyrir að
þar geti 40 manns verið við nám
héerju sinni.