Morgunblaðið - 02.06.1964, Blaðsíða 17

T»r!SJuðagur 2. Junf 1964
MORGUNBLAVI0
17
Spellvirki unnin á mann
lausum sumarbústöðum
jj| NOKKUR brögð hafa verið að
= því undanfarið, að brotizt hef-
Ej ur verið inn í mannlausa sum
H arbústaði í nágrenni Reykja-
= víkur, rúður brotnar og innan
S stokksmunir eyðilagðir. Lög-
H reglunni í Hafnarfirði var í
i| gær kunnugt um 1S slik inn-
M brot síðustu dagana í hennar
H lögsagnarumdæmi, sem tekur
= yfir hluta af Mosfellssveit, Sel
|[ tjarnarnes, Kjós og Kjalarnes.
H Höfðu spellvirkjarnir borið
= niður í sumarbúst. við Hara-
= staði, Laxnes og þar í kring-
= um, fyrir ofan Geitháls, inn
S með Hólsá og síðast á laugar-
H dagiim var brotizt inn í sumar
p bústað upp af Lögbergi. í
= öllum tilfellum var um nolck
H urt tjón að ræða, og töluverð
S ar skejnmdir í sex tilvikum.
S — Enn hefur ekki hafizt upp
= á sökudólgum, en íögreglan í
Hafnarfirði telur að hér sé
frekar um bein skemmdarverk
að ræða heldur en þjófnað.
Fréttaritari Mórgunblaðsins
brá sér upp að Lögbergi til að
líta á vegsummerki ú umrædd
um sumarbústað, sem brotizt
var inn í s.l. laugardag. Sum
arbústaðurinn stendur í hæð-
unum sunnan við Lögberg,
nokkurn spöl frá .þjóðvegin-
um, og er í eigu Eggerts f»or-
leifssonar kaupmanns og
Magðalenu Andrésdóttur konu
hans. Hún dvelur nú þar upp
frá ásamt þrem börnum þeirra
hjóna.
Magðalena sagði okkur, að
þau hefðu komið upp eftir síð
ari hluta laugardags og aðkom
an hefði verið ömurleg, tólf
rúður brotnar og glerbrotin á
víð og dreif. Ekki taldi hún að
skemmdarvargarnir hefðu far
ið inn í húsið, heldur nátið
sér nægja að kasta grjóti í =
gluggana, og einu skemmdirn =
ar innanhúss væru af grjót- 5
kasti. |j
Magðalena kvað vegsum- E
merki öll bera vott um, að M
þarna hefðu verið að verki =
maður eða menn haldnir E
skemmdarfýsn. Þau söknuðu jE
einskis úr sumarbústaðnum. =
Magðalena sagði, að sér væri =
kunnugt um að í vetur hefði =
verið brotizt inn í nærliggj- |f
andi sumarbústað og þar hefði ||
skemmdarfýsnin verið svo =
alger, að innrásarmenn stráðu =
þvottaefni og gosdrykkjum á s
gólfið, stöppuðu í leðjunni og s
gengu svo upp á húsgögnin og M
rúmin. Væri hrygiglegt til M
. þess að vita, að menn gætu =
ekki verið óhultir um eigur =
sínar fyrir skemmdarfýsn l|
óknyttámanna.
liiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiíiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiihitii
Málmiðnaðar- og skipasmiða-
samband Islands stofnað
37 fulltrúar 7 félaga sátu stofn-
bingið um helgina
STOFNMNG Málmiðnaðar- og
skipasmiðasambands íslands var
haldið í Reykjavík dagana 30. og
01. maí s.l. Þingið sóttu 37 full-
trúar frá 7 félögum, með um 900
tfélagsmenn. Snorri Jónsson setti
þingið. Forsetar voru kjörnir þeir
Kristinn Ág. Eiríksson, Sigurgest-
ur Guðjónsson og Hreinn Ófeigs-
son. Ritarar voru Helgi Arnlaugs
son og Hannes Al/fonsson. Á þing
inu voru samþykkt lög fyrir sam-
bandið og ályktanir um kaup og
kjaramál, atvinnumál, iðnfræðslu
og tæknimenntun og um aðbún-
«ð og öryggi á vinnustöðvum.
Var þinginu slitið kl. 18,30 á
cunnudag.
Stjóm sambandsins skipa þess
lr menn: Formaður Snorri Jóns-
eon; varaformaður Guðjón Jóns-
son; ritari Sigurgestur Guðjóns-
son; vararitari Kristinn Her-
mannsson gjaldkeri Helgi Arn-
laugisson; og meðstjórnendur
Hennes Alfonsson, Tryggvi Bene
diktsson, Hreinn ófeigsson, Har-
aldur Sigurðsson, Halldór Ara-
eon; Guðmundur Halldórsson;
Árni Magnússon; Garðar G'ísla-
6on Björn Kristjánsson og Ásgeir
Hafliðason.
Ályktanir.
Gerð var ályktun um kjara-
mál, þar sem lögð er áherzla- á
að dregið verði úr verðbólguhrað
anum á þann hátt að full atvinna
sé tryggð, jafnframt því að kaup
máttur launa verði aukinn og
hann tryggður með vísitöluupp-
bótum á kaup; stigið verði skref
til raunverulegrar styttingar
vinnudagsins í áföngum, án skerð
ingar heildartekna, orlofsréttindi
verði aukin og hlutur málmiðn-
aðarmanna og skipasmiða bættur
til að stöðva flótta vinnuaflsins
yfir í aðra starfshópav og unnið
að því að koma á ákvæðisvinnu
í þessum atvinnugreinum. Þá fól
þingið væntanlegri stjórn að
gæta hagsmuna sambandsfélag-
anna við viðræður um kaup- og
kjaramál og hafa samband um
þau mál við önnur verkalýðs1
félög.
í ályktun þingsins um atvinnu
mál er talin brýn þörf á að hefj-
ast handa um að byggja og
stækka dráttarbrautir á fjölmörg
um stöðum á landinu og einnig
lýsir þingið það þjóðhagslega
nauðsyn að skapa skilyrði fyrir
því að hægt verði að auka smíði
fiskiskipa hér, sem lánsfjárskort
ur og háir vextir hafi aðallega
komið í veg fyrir að undanförnu.
í ályktun sinni um iðnfræðslu
og tæknimenntun segir þingið,
að iðnfræðslukerfið í núverandi
mynd samrýmist ekki lengur kröf
um tækniþróunar og vill að
þetta verði bætt með verknáms-
skólum í sem flestum greinum,
þar sem fræðileg og verkleg und
irstöðuatriði hverrar iðngreinar,
meðferð verkfæra, véla og tækja
verði kennd áður en nemar fara
til þjálfunar í iðngreinum sín-
um. Fagnaði þingsályktunartil-
lögu frá 1963 um verknámsskóla
í málmiðnaði og telur að stofna
beri sem fyrst a.m.k. einn full-
kominn verknámsskóla í hverj-
um landsfijórðungi, en varar við
að smærri. bæjarfélög og sveita-
félög stefni að rekstri sjál'fstæðra
iðnskóla sem hljóti að verða of
ófullkomnir. í lok samþykktarinn
ar fagnaði þingið þeim áfanga,
Sem náðst hefur með stofnun for
skóla í Reykjavík og á Akur-
eyri fyrir þá sem byggja á tækni
fræðinám.
í ályktuninni um aðbúnað og
öryggi segir að töluvert skorti á,
að aðbúnaður, hreinlætis og ör-
yggis sé nægilega gætt á f jölmörg
um vinnustöðum og eftirlit lin-
legt, enda skorti víða reglugerð-
ir og eftirlitsmenn vald. Telur
þingið brýna nauðsyn á að ráðin
verði bót á þessu tvennu og skor
ar jafnframt á heilbrigðisyfirvöld
og öryggiseftirlit að hefja herferð
til verulegra umbóta í aðbúnaði,
bollustuháttum og öryggi á
vinnustöðum.
Svava Magnúsdóttir
Fædd 10. marz 1911
Dáin 25. marz 1964.
í DAG er til moldar borin frú
Svava Magnúsdóttir. Hún lézt
25. maí sl., eftir tiltölulega
skamma sjúkdómslegu, aðeins 53
ára að aldri.
Svava var fædd í Reykjavík
10. marz 1911. Foreldrar hennar
voru hjónin Björg Guðmunds-
dóttir og Magnús Benediktsson,
beykir. Vorið 1916 eða 5 ára
gömul var Svava tekin í fóstur
af hjónunum á Grjóteyri í Kjós,
þeim Sigríði Magnúsdóttur og
Jóni Magnússyni. Á þessum ár-
um var víða mikil fátækt og
kreppa ríkjandi, og mun það
hafa ráðið úrslitum um að for-
eldrar Svövu létu hana frá sér
í fóstur. En á Grjóteyri ólst
Svava upp við góð kjör og mik-
inn kærleik, enda einkenndi ást-
ríki og kærleikur mjög skapgerð
Svövu allt hennar líf og er ekki
ólíklegt að hún hafi fengið tals-
vert af því sem vegarnesti ein-
mitt frá fósturforeldrum sínum.
Á Grjóteyri dvaldist hún til 1935
er hún fluttist með fósturfor-
eldrum sínum til Reykjavíkur.
Rak hún þar um skeið prjóna-
stofu í samfélagi við fósturmóð-
ur sína.
18. des 1937 giftist hún eftirlif-
andi manni sínum, Sigurði Ingv-
arssyni, járnsmið og eignuðust
þau hjónin fimm mannvænleg
börn. Eru þrjú þeirra gift en
tveir yngstu synirnir enn í heima
húsum. Allt samlíf þeirra hjóna
einkenndist af gagnkvæmum
skilningi og einlægri tryggð sem
allir þeir er þeim kynntust hlutu
að finna. Er það því þungur harm
ur sem hvílir yfir heimili þeirra
nú.
Þó dauðinn sé ef til vill hið
eina sem við með öruggri vissu
vitum að allir verða að mæta
fyrr eða síðan, þá er það svo
að við eigum erfitt með að sætta
okkur við það er . hann ber að
dyrum og hrifsár einhvern sem
okkur er kær á braut. Þá verð-
um við öll lítil og hjálparvana,
öll orð svo óumræðilega fátæk-
leg. Mig setti hljóða og hugur
minn fylltist trega er ég. frétti
lát Svövu. Gat það verið að
þessi glaðværa og elskulega kona
væri horfin burt frá okkar jarð-
neska lífi. Þessi kona, sem ávallt
tók á móti öllum með opnum
örmum, og ósjálfrátt hreif alla
þá er umhverfis hana voru með
sér inn á brautir glaðværðarinn-
ar og lífshamingjunnar. Ég hef
fáar eða enga konu þekkt, sem
mér hefur fundizt jafn ánægð
með lífið og tilveruna eins og
Svava. Aðeins það að vera til,
að fá að njóta ástvina sinna og
umhverfis, virtist fylla þessa
konu slíkri hamingju að engum
þeim er til þekkti gat dulizt.
Enda eignaðist Svava fjöldann
allan af vinum, sem allir munu
bera til hennar sama hug.
Ég minnist þeirra stunda er
ég kom fyrst á heimili Svövu,
sem skólasystir og vinstúlka
elztu dóttur hennar, hve hlýlega
og vingjarnlega hún tók mér þá
og ætíð síðan. Hvernig hún virt-
ist bera hag sinn og annarra
kunningja barna sinna fyrir
Framh. á bls. 16.
Þo'ru Mattkíasdóttir 85 óra
Þú ferð með hagar hendur,
og hjartað trútt sem gull,
kvað Matthías Jochumsson skáld
um dóttur sína, Þóru, þegar hún
gifti sig og fór að heiman árið
1910. Nú er Þóra 85 ára, fædd 2.
júní 1879 í Reykjavík. Faðir henn
ar var þá ritstjóri Þjóðólfs.
— Ég var tveggja ára, þegar
pabbi gerðist prestur í Odda og
við fluttumst þangað, sagði Þóra
í örstuttu viðtali við Mbl. í gær-
kvöldi á heimili hennar, en hún
býr nú með tveimur dætrum sín-
um í Drápuhlíð 32 og er mjög
ern. — Pabbi var svo prestur í
Odda í 6 ár, en fluttist svo til
Akureyrar.
— Munið þér eftir flutningnum
norður?
— Já, já, mikil ósköp. Við fór-
um með skipi til Sauðárkróks. Þá
fréttum við að hafís fyrir norðan
og pabbi þorði ekki annað en
fa>-a með okkur öll, 12 manns, á
hestum til Akureyrar. Ferðin
gekk þolanlega og við fengum
ósköp góðar viðtökur á' Akureyri.
Það var allt gert til að létta undir
með þessari glerlest. Allir skápar
biðu fullir af mat. Það höfðu vin-
ir pabba séð um.
Þóra giftist svo Þorsteini Skafta
syni, ritstjóra Austra, og fluttist
til Seyðisfjarðar. — Við vorum
6 ár i hjónabandi. Þá dó hann og
ég fluttist með 3 dætur mínar
heim til foreldra minna á Akur-
eyri og var ein heima af dætrun-
um þegar pabbi dó.
Á Akureyri setti ég upp hann-
yrðaverzlun. Ég hafði lært allt
til þess að geta það í Dánmörku.
Þóra er annáluð hannyrðakona,
hafði hagar hendur, eins og faðir
hennar kvað, og eftir að hún
flutti suður til Reykjavíkur 1948
hélt hún áfram að sauma í og
selja handavinnu sína, þangað til
dæturnar bönnuðu mér það, seg-
ir hún. — Ég hafði alltaf svo
góða sjón, þangað til ég missti
annað augað 1942. En hitt er svo
gott að ég get lesið ennþá. Mér
þykir gaman að lesa bæði ís-
lenzku og dönsku blöðin.
— Og hefur alltaf fótavist?
— Já, þeir eru teljandi dagarn-
ir, sem ég hefi legið í rúminu um
ævina, segir Þóra og hlær við.