Morgunblaðið - 26.06.1964, Blaðsíða 3

Föstudagur 26. júní 1964
MORGUNBLAÐIÐ
3

mimiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiimiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
E ÞAÐ bar til tíðinda i Kópa-
P vogi i gær, að fyrsta flutninga
skipið lestaði vörur í höfn-
inni þ-ar. Var það Jarlinn, sem
Gunnar Halldórsson, útgerðar
= maður keypti fyrir skömmu.
S Gunnar starfrækir nú frysti-
S húsið í Kópavogi og var skip-
E að út mjöli frá því í gær. Einn
E ig lestaði Jarlinn i Kópavögi
S mjöl.frá Keflavik. Skipið held
= ur í dag til Hornafjarðar og
S síðan til Cork og Dublin.
Bæjarstjórinn í Kópavogi,
= Hjálmar Ólafsson, og bæjar-
S verkfræðingur, Páll Hannes-
= son, sem jafnframt er hafnar-
M stjóri, voru um borð í Jarhn-
{§ um, ásamt útgerðarmann; og
= skipstjóranum, Guðmundi
S Kristinssyni, og nokkrum gest
S um, þegar blaðamenn Morgun
g blaðsins bar að garði í gær-
S dag. Flutti bæjarstjórinn ræðu
= af þessu tilefni og kvaðst vona
M að fleiri skip notfærðu sér
A bryggjunni í Kopavogi. Talið fra vinstri: Hjalmar Ólafsson, bæjarstjóri; Guðmundur Krist-
insson, skipstjóri á Jarlinum; Gunnar Halldórsson, eigandi skipsins; og Páll Hannesson, bæjar-
verkfræðingur og hafnarstjóri í Kópavogi.
| Flutningaskip lestar í Kópavogi
= Mjöli skipað um borð í Jarlinn í Kópavogi.
höfnina í Kópavogi, sem komið M
gæti að góðum notum, ginkum E
þegar þéttskipað er við bryggj M
ur í Reykjavík og Hafnar- [§
firði. S
Skipstjórinn kvað innsigling =
una ágæta og engum vand- b
kvæðum bundið að sigla Jarl- 1
inum, sem er 665 lestir, upp =
að bryggjunni, hvort sem er =
á flóði eða fjöru. Hafnarstjór- M
• inn sagði, að skip, allt að 1200 M
lestum, ættu að geta siglt inn 1
á höfnina og lestað við =
bryggjuhausinn, þar sem dýp M
ið er 16 fet. Hafnsögumenn í j§
Reykjavík munu lóðsa skip j§
inn í Kópavogshöfn, að §
minnsta kosti fyrst um sinn. §
Gunnar Halldórsson skýrði =
svo frá, að Jarlinn mundi jjj
koma til Kópavogs og lesta 1
þar vörur öðru hverju. Einn- M
ig væri ætlunin að sigla til M
Grindavíkur og lesta þar. §
Grindvíkingar hafa annars §
þurft að flytja allt á vörubíl- M
um til Keflavíkur. Ekki verð- =
ur þó siglt til Grindavíkur í =
þessari ferð. M
í frystihúsinu í Kópavogi i=
vinna nú, að sögn Gunnars, §
um 120 Kópavogsbúar, flést §
ungimenni. Er verið að frysta |j
humar um þessar mundir.
aiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinii
Sóilonícs Thoikelsson lótinn
6Ú FREGN hefir borizt hingað
vestan yfir haf, að hinn mæti
Vestur-íslendingur Sóffanías
Thorkelsson væri látinn, hátt á
niræðisaldri. Ha»n var fæddur
í Svarfaðardal í Eyjafjarðar-
eýslu og uppalin* þar til tvítugs-
eldurs. Var þá fárra kosta völ
Ihér á landi, og tók hann það ráð,
svo sem fleiri, að hverfa af landi
burt og fluttist til Canada. Bjó
hann lengst af í Winnipeg og
vann þar hörðum höndum, en
tfyrir vit og mikla atorku tókst
honum að vinna sig upp til mann
dóms og góðra efna. Stofnaði
hann kassagerð þar í borg, sem
brátt varð allmikið fyrirtæki.
Sóffanías var tvíkvæntur.
Nokkur börn átti hann með fyrri
konu sinni, en síðari kona hans
var Sigrún Sigurgeirsdóttir héð-
an úr Reykjavik, en hana missti
hann um aldur fram fyrir tveim
árum.
Eftir að synir Sóffanisar voru
komnir upp, tóku þeir við fyrir-
tæki hans í Winnipeg, en sjálfur
fluttist hann með siðari konu
sinni vestur að hinu sólrika
Kyrrahafi og bjó í Victoria á
Vancouveréy ju.
Sóffanís var maður rammis-
lenzkur í anda, enda þótt hann
byggi áratugi fjarri ættjörð sinni
og talaði svo islenzka. tungu eins
og hann hefði aldrei úr Svarfaðar
dal farið. Hann fylgdist jafnan
með íslenzkum málum og studdi
framfarafyrirtæki hér heima
með hollum ráðum og fjárfram-
lögum. Heimili þeirra hjóna stóð
jafnan íslendingum opið, og
margir eru þeir, báðum megin
hafsins, sem mega minnast þeirra
hjóna með virðingu og þökk.
K. S.
Lestað lýsi og
mjöl
AKRANESI, 25. ji»i — Það eru
tiðar skipakomur til Síldar- og
tfiskimjölsvarksmiðjunnar. Hing
að kom Ms. Stapafell í gær og
lestaði 49 tonn af lýsi og Ms.
Lyse Jörg kom í dag og tók 225
tonn af síldarmjöli og 46 tonn
af fiskimjöii.
Humarbáturinn Fiskaskagi
kom inn í dag af miðunum út af
Hornafirði og landaði 1063 kg.
af slitnum humar. — Oddur.
Ungir menn vinna við útskipunina.
STAKSTEINAR
Beit á agnið
1 ÞESSUM dá.lkum hefur stund-
um verið efazt um hollustu Þór-
arins Þórarinssonar, ritstjóra
„Tímans“, við málstað vestrænna
þjóða. Blað hans hefur athuga-
semdalaust birt árásir á Atlants-
hafsbandalagið, þótt ritstjórinn
hafi hins vegar tekið þátt í starfi
áhugamanna um vestræna sam- .
vinnu. Er engu líkara en hann
vilji bera kápuna á báðum öxl-
um, til þess að geta þóknazt
kommúnista elementum Fram-
sóknarflokksins og Varðbergs-
mönnum til skiptis.
Gott dæmi um það, hvernig
ritstjórinn þóknast hinum fyrr-
nefn'du, er að finna í erlendu
yfirliti hans í málgagni sinu sl.
miðvikudag. Þar dregur hann
taum Ulbrichts og deilir á Vest-
ur-Þjóðverja í máli, sem Ulbricht
hefur sett á svið í áróðurskyni.
Ætti hinum ötula lesanda og
þýðanda erlendra blaða- og
tímaritsgreina, Þórarni Þórarins-
syni, þó að vera mætavel ljóst,
hvernig það mál er í pottinn
búið. — En hann beit sem sagt
á a,gnið, eins og tilgangur Ul-
brichts var. Ekki skal dómur á
það lagður hér, hvort hér er nm
að ræða ofurlítinn þakklætis-
vott ritstjórans fyrir boðsferðir
austur eftir.
Augljós áróðurstilgangur
14. apríl sl. lýsti Ulbricht þvi
yfir, að hugsanlegt væri að Ieyfa
sólu ákveðinna vestur-þýzkra
blaða í A-Þýzklandi gegn þvi,
að „Neues Deutschland“, mál-
gagn a-þýzkra kommúnista, yrði
selt í V-Þýzkalandi. 5. maí tók
a-þýzki fulltrúinn fyrir sam-
þýzk viðskipti, Behrend, málið
upp við v-þýzka fulltrúann,
Leopold, sem Iýsti þegar sam-
þykki sínu fyrir hönd Bonn-
stjórnarinnar. Málig var því
komið á góðan rekspöl, þegar
Behrend lýsti því yfir á öðrum
fundinum um málið, að hér væri
um svo mikilvægt mál að ræða,
að ekki væri unnt að semja um
það nema með beinum samning-
um milli v-þýzku stjórnarinnar
og leppstjórnarinnar á sovézka
hernámssvæðinu.- Þetta vissi
anstur-þýzka stjórnin fullvel að
jafngilti því, að málið væri úr
sögunni. Hér var einungis um að
ræða enn eina tilraun hinnar
vesölu leppstjórnar Ulbricts til
þess að afla sér viðurkenningar
Bonnstjórnarinnar. Hefði Bonn-
stjórnin gengið að þessum skil-
málum, hefði hún þar með geng-
ið í berhögg við fyrri stefnu
sína; kúvent fyrirvaralaust.
Aróðurstilgangurinn er enn
augljósari, þegar þess er gætt,
að algerlega vandalaust var að
afgreiða málið skv. viðskipta-
samningnum milli V-Þýzkalands
og sovézka hernámssvæðisins.
Þar er einmitt klásúla um gagn-
kvæm skipti á prentuðu máli.
Hefur þegar reynt á þá grein
samningsins, því að skv. henni
flytur austur-þýzka stjórnin
inn handa sjálfri sér 2.000 eintök
af vestur-þýzkum blöðum á dag,
og Vestur-Þjóðverjar knupa á
móti 2.500 eintök af austur-þýzk-
um dagblöðum.
Óþarft og óaðgengilegt
skilyrði
Krafa Ulbricts um beina
stjórnarsamninga vegna þessa
máls var því bæði óþörf og
óaðgengileg, eins og hann hefur
að sjáJfsögðu vitað. Hér var
einungis um ómerkilegt áróðurs-
atriði að ræða, sem fáir gleyptu
við utan raða kommúnista, nema
auðvitað einn islenzur ritstjóri.
Hann segir það „óskiljanlegt“,
að v-þýzka stjórnin „skyldi ekki
fallast á“ tillöguna. Stafar þetta
af vanþekkingu eða einhverju
Iöðru?
*
*
>
M