Morgunblaðið - 27.06.1964, Blaðsíða 3

Laugardsigur 27. júní 1964
MORGUNBLAÐIÐ
l » }!' 4. í Í í A \ « r '. j. I I IJ
3
niiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiin
Kl. 2 e.h. í dag verffur opnuff
= blómasýning í Listamanna
s skálanum í Reykjavík, og er
= þetta 6. blóma- effa garðyrkju
= sýning sern hér hefur veriff
= haldin síffan 1931. Þar sýna
= blómaframleiðendur í Hvera-
§j gerffi og Mosfellssveit fram-
= leiðslu sína. Sex Hvergerðing
H ar hafa eigin reiti á sýning-
p unni, og si sjöundi, Hallgrim-
| ur Egilsson, hefur tekiff að sér
|| að skreyta lóðina við inngang
= inn í Lishimannaskálann meff
= útiplöntum. — Mosfelling-
H arnir hafa hinsvegar sameig-
= inlegan syningarreit.
Fréttamenn litu inn í Lista-
S mannaskálann síðdegis í gser.
= Var þar allt á tjá og tundri,
= kassar fyrir utan húsið og
= inni í því, fullt af blómum,
= sem fréttamenn kunnu fæst
= að nefna utan lambagras og
§1 mosa af Hellisheiði, sem nota
H á til skreytinga. í fyrradag
s var skálinn tómur, en í allan
g gærdag streymdu þangað jurt
= ir og blóm afskorin og í pott
E um. Vinna átti í alla nótt að
B uppsetningu sýningarinnar,
Mosfellingar voru aff hefja vinnuna viff sameiginlegan sýn- ingarreit sinn. Frá vinstri:
Einar Kristjánsson, Reykdal, Ólafur Gunnlaugsson, Laugabóli, Sveiun Guðmundsson,
Reykjum og Jón V. Bjarnason, Reykjum (Ljósm. Ól. K. M.>.
=
Blðmasýningin í Listamanna-
skálanum verður opnuð í dag
effa jafnvel pottáblóm úr
gluggunum heima hjá sér til
þess að setja á sýninguna.
brigði þeirra. Hinir eru með
fjölbreyttara úrval.. En ég
rækta aðeins rósir, og Fagri-
hvammur mun eina garðyrkju
stöðin hérlendis, sem leggur
— Það eru auðvitað rósir,
sem þú sýnir nú?
— Já eingöngu, átta af-
Þar verður um auðug-
an garð að gresja
Her er blómarós að taka á móti blómum, sem flutt voru
með bil til Reykjavíkur frá Hveragerði. (Ljósm. Mbl. Ól.
K. M.).
inn hérlendis, sem einvörð-
ungu 'eggur stund á ræktun
rósa. í Fagrahvammi eru rækt
uð átta afbrigði af rósum, og
verða þau ÖL til sýnis í Lista-
mannaskálanum.
— Þetta er sjötta sýningin í
Reykjavík, sagði Ingimar. —
Hin fyrsta var haldin af Garð
yrkjufélagi fslands 1931, og
það félag stóð alls fyrir fimm
sýningum. Þessi sýning er hins
vegar á snærum Söiufélags
blómaframleiðenda.
Tókst þú þátt í fyrstu sýn-
ingunni?
— Jú, það gerði ég. Hún
var með öðru sniði en þessL
Þá var sýnt í Miðbæjar-
barnaskólanum, og þar tjöld-
uðu ekki aðeins framleiðendur
sínu bezta, heldur lögðu og
einstaklingar í Reykjavík sitt
til málanna. Ég man að ein
og ein frú kom með kálhaus
einvörðungu stund á þá rækt
un.
Hefur þú tekið þátt í öðrum
sýningum er. hér í Reykjavík?
— Já, auk þess sem ég hefi
tekið þátt í öllum sýningum
hér, þá hefi ég einnig átt þátt
í sýningum á Selfossi og í
Hveragerði. Ég vil helzt hafa
garðyrkjusýningu á hverju
ári; það er gott fyrir bæði
framleiðendur og viðskipta-
vinina, sagði Ingimar.
Þess má að lokum geta að á
miðju gólfi í Listamannaskál-
anum verður komið fyrir upp
hsekkuðum palli, og munu
blómaverzlanir í bænum ann-
azt skreytingar á palli þess-
um, einhvern dag sýningar-
innar. Verður vafalaust mikla
fjölbreytni að sjá þar, er
skreytingarmenn verzlananna
leiða þar saman hesta sína.
hefur verið ráðin bót á þessu.
Gróðrarstöðvarnar hafa
keppzt um að viða að sér
hinum fegurstu skrautjurtum
hvarvetna úr heiminum, svo
að nú stöndum við á engan
hátt að baki nágrannalöndum
okkar í þessu efni. Þátttaka
íslenzkra garðyrkjumanna í
blómasýningum erlendis hef-
ur leitt í ljós að við erum
hvarvetna samkeppnisfserir á
þessu sviði. Hafa íslenzkir
garðyrkj uménn hlotið verð-
laun og ýmsan heiður fyrir
frammistöðu sína, og á þann
hátt landi sínu til sóma.
Vegna rúmleysis er þátttaka
í sýningu þessari takmörkuð,
og hefði verið æskilegt að
fieiri hefðu staðið að henni.
Þó hyggjum við, að sýningin
gefi eigi að síður gott yfirlit
yfir það jurtaval, sem almenn
ingi stendur til boða.
Blómin hafa eins og menn-
irnir, sín sérkenni og sinn per-
sónuleika, ef svo msetti að
orði kveða. Það hefur alltaf
verið talin göfgandi iðja að
rækta blóm, en mönnum tekst
það misjafnlega. Qg það er al
kunnugt að sama manni get-
ur tekizt vel með eina tegund,
en önnur veslast upp í umsjá
hans. Eins og menn bera vel-
vild tii eins og kala til ann-
ars, virðast blómategundirnar
una sér misjafnlega vel hjá
einni og sömu persónu. Þess
vegna er mikils um vert að
finna vini sína meðal blóm-
anna og leggja rækt við þá. í
því skyni er þessi sýning gerð.
í þeim fjólda skrautjurta sem
hér eru saman komnar, getur
hver og einn fundið það, sem
honum hentar bezt. Motto sýn
ingarinnar er því: Finnið vini
yðar meðal blómanna“.
Sjötta sýningin.
Þá náði fréttamaður Mbl.
snöggvast tali af Injgimar Sig-
urðssyni, bónda í Fagra-
hvammi í Hveragerði, en Ingi-
mar er eini garðyrkjumaður-
og töldu menn enga ástæðu til
annars en að vera bjartsýnir
um að öllu yrði lokið á hádegi
í dag, þannig að sýningin opn-
aði kl. 2 e.h.
Jón H. Bjömsson, skrúð-
garðaarkitekt, er framkvæmda
stjóri sýningarinnar, og fór-
ust honum m.a. orð á þessa
leið við fréttamenn;
„Tilgangur þessarar sýning
ar er að kynna alþjóð fegurð
og töframátt jurta, sem gróðr-
arstöðvarnar ala upp og blóma
búðirnar hafa á boðstólum.
Eins og öllum er kunnugt, er
naumast nokkurt það heimili
til á íslandi, sem ekki hefur
blóm í glugga, en allt fram
á síðustu tima hefur skort fjöl
breytni í það jurtaval. Nú
Inglmar Slgurffsson i Fagra-
hvammi. Hann segir aff blóma
sýningar a-ttu að vera ár-
legar. (Ljusm. Mbl. Ól. K. M.)
=
nnimiiimmiiimmiHiHmNimmimmmmmiiiimiiiiiimmmmmmummimiiiimHiiiimmiimmHimmmiiHiHmimiiimimiimiimiHmmmmmiimmHmmiiiiiiimiimimiiimmmmiiimmHmmiiiiniiimmHmiiimmf
STAKSTEIIMAR
Jarðarber og pólitík
YFIRRÁÐ á Eystrasalti eru alda-
gamall draumur rússneskra
heimsveldissinna. Zarinn og Sta-
lín, Katrín mikla og Krúsjeff
eiga þann draum sameiginlegan,
eins og svo margt annað. Á siff-
ari árum hafa Rússar lá.tið lepp-
stjórn sína, sem situr í hinu um-
girta Pankow-hverfi í Austur-
Berlín, halda svonefnda „Eystra-
saltsviku“ meff æmum tilkostn-
aði, svo aff hriktir í fjárlögum
sovézka hernámssvæffisins í Miff-
Þýzkalandi. Þaogaff er boffiff
gestum frá löndum, sem strönd
eiga aff Eystrasalti og ísland látiff
fljóta með til gamans. Trúuffum
kvislingum frá Þýzkalandi.
Fóllandi, Litháen, Lettlandi
og Eistlandi er skipaff aff fan
að busla meff skandinaviskum
sakleysi«|gum í brimsöltum og
köldum öldum Eystrasalts. Vig-
orðið er: Eystrarsalt verffi friðar-
haf! Það minnir ískyggilega á
vígorff Mússólínis um Miffjarffar-
baf: Mare nostrum! Hafiff okk-
ar! Tilgangurinn er enda sá hinn
sami.
Yfir hinn pólitíska tilgang
þessa baffstrandarmóts er breitt
iueff trúffleikum, ölþambi og
jarffarberjaáti. Málgagn Sovét-
líkjanna á íslandi, „Þjóðvilj-
inn“ birtir í gær gríffarstóffa
mynd í tuttugasta skiptið af
fáklæddri kvenmannslend, sem
mun eiga aff vera stödd á strönd
Eystrasalts. Fróffir menn segja
þó, aff hér sé tékknesk þokka-
gyffja á ferff viff Adríahaf.
Myndinni fylgir auglýsingagrein
cftir atvinnukommúnistann í
Austur-Berlín, Gág, en þaff mun
þýzkt heiti Guffmundar nokkurs
Ágústssonar. Greinin er skrifuð
af uppgerðarkæti, eins og gágs
er vandi, og á aff minna á Eystra-
saltsmótið, eitt vemmilegasta
áróffursmót sovézku heimvaida-
sinnanna. Gág gerir sér greini-
Iega litlar vonir um, aff fólk
flykkist á. mótiff til aff vera viff-
statt „verkamanna- og kvenna-
og bændaráffstefnur meff þátt-
takendum frá Eystrasaltslöndun-
um“. Þar er áróðurinn þulinn,
sem gæti spillt sumarfríinu.
Hins vegar minnir gág á eftir-
farandi: „Vilji einhver stoppa i
Höfn affeins til þess aff drekka
bjór, má benda á, aff þýzki bjór-
inn þykir mörgum betri, og er
hann þó helmingi ódýrari“. Síff-
ar segir: „Þátttaka frá Norffur-
löndum kemur ekki aðeins fram
í því, a<y þau senda íþróttafólk,
dægurlagasöngvara, hljómsveitir,
muni til sýningar, danshópa og
því um líkt, heldur einnig vör-
ur eins og ný jarffarber. Þaff ku
vera gott aff borffa þau á morgn-
ana og drekka bjór á kvöldin".
„Víðar er guð
en í görðum
í Siglfirffingi segir:
„Þaff lista- og menningarstarf,
sem á kostnað alþjóðar, hefur
safnazt saman á tiltölulega litlu
svæffi, verffur aff komast í nánari
tengsl viff fólkiff í hinum dreifðu
byggðum landsins. Og þaff þjóð-
félagslega vald, sem safnazt hef-
ur saman á einni landnámsjörð,
þarf í rikara mæli aff sýna í verki,
aff þaff er forsjá fleiri jarða en
þeirrar, sem særinn færffi önd-
vegissúlur á morgni íslenzkrar
þjóðar.
Særinn skilar enn „öndvegis-
súlum“ á land, á hverjum þjóð-
arbúiff byggist, og víffar en í Vík,
og landsfeður leita enn „súlurn-
ar“ uppi, en gleymist um of, að
þar þarf byggð aff blómstra, sem
fólks er þjóffarþörf".