Morgunblaðið - 06.09.1964, Blaðsíða 3

Sunrmdagur 6. sept. 1964
MORGUNBLADIÐ
3
Skólanemar £ Englandi da „bitilhárvoxt*
| Neitaði að skera hár sitt
(og var settur í stúlknabekk
| VIÐ IIÖFUM séS í pötum
| borgarinnar kornunga rnemi
i með svo mikinn hárvöxt, að
| við fyrstu sýn mætti ætla, að
i hér væru kvenkynsverur á
i ferð. Okkur hefur orðið star-
| sýnt á þetta fyrirbrigði, — við
E höifum jafnvel snúið okkur við
§ á gangstéttinni og brosað góð-
| látlega að tiltækinu. FJ rinir
E hárprúðu ungu menn hefðu
| gengið í pilsum, hefðum við
E ekki snúið okkur við. Við
P hefðum gengið út frá því sem
§ visu, að viðkomandi væru
E ungmeyjar. Margir hinna eldri
p hafa reyndar hneykslazt og
p viðhaft orðið . „flókatrippi“
P yfir hin hárprúðu ungmenni.
P Ekki bætir úr skák, þegar
p „flókatrippin“ spranga á 10
p sentimetra háum hælum um
| torg og stræti, svo að undir
H tekur í næsta nágrenni.
E Rætur þessa fyrirbæris er
= að rekja til Bretlandseyja,
= þar sem unglingahljómsveitir
p eiga mikil ítök í hugum unga
p fólksins. Þessar hljómsveitir,
p sem framleiða hina svoköll-
= uðu „bítlaimúsík” — en það
= hugtak er tekið að loða við
= brezka dægurlagalist — leggja
p allt ofurkapp á að vera sem
p frumlegastar. Nöfn gefa ör-
H litla hugmynd um það. Hér
g eru tvö dæmi: „The Animals"
g (dýrin) og „The Rolling
p Stones“ (Hinir rúllandi stein-
p ar). Hinir síðastnefndu slá þó
p öll met í þessu tilliti. Hárvöxt-
p ur þeirra er slíkur, að Bítl-
g arnir eru hreint sköllóttir í
= samanburði við þá. Þeir koma
= aldrei fram í einkennisbún-
= inguim, þegar þeir skemmta.
= Þeir eru alltaf í sömu lörf-
p unum. I>eim stekkur aldrei
p bros á vör. Er þeir voru á
p ferð í Bandaríkjunum fyrir
p skömmu, var þeim tekið frem-
p ur fálega. Bandariskir ungling
g ar gerðu hreinlega grín að
E þessum „fígúrum“, og við há-
tíðlegt tækifæri var þeim
færð að gjöf 10 feta löng
g r e i ð a ! HLjóðframleiðsla
þeirra er í fullkomnu sam-
ræmi við allt þeirra undar-
’lega æði, — einn þeirra knýr
munnhörpu af miklum móð,
og allir gefa þeir frá sér hin
furðulegustu hljóð. Það eru
einmitt þessi hljóð, sem hafa
heillað unglingana í Bretlandi
og reyndar víðar á meginland-
inu. Hér á íslandi virðist að-
dáendalið þeirra vera all-
fjölmennt. Aðdáendur þessara
snillinga, ,The Rolling Stones',
rafa gert sér far um að líkjast
goðum sínum á allan hátt. Og
iþá erum við komin að kjama
þessa máls.
★
í>að gerðist í Bnglandi — og
á ef til vill eftir að koma
íyrir hérlendis, hver veit?
Ungur aðdáandi títtnefndra
snillinga mætti í skólann í
byrjun skólaársins með hár
niður á herðar. Bar því við,
að þetta væri í tízku — og
hafði að sjálfsögðu rétt fyrir
sér, hvað það snerti. En skóla-
stjórinn var öldungis á önd-
verðum rneiði. Hann setti pilt-
ungann einfaldlega í stúlkna-
bekk!
Umræddur piltur, sem heitir
Owen Holmes og er 14 ára að
aldri, sagði við fréttamenn
blaða daginn eftir, að þessi
óvenjulegi atburður átti sér
stað:
— Þetta var bara gaman.
Trúlega mun mér ekki geðjast
að saumaskapnum, en mér er
sama, þótt ég fái tilsögn í mat-
reiðslu. Skólastjórinn sagði
mér, að ég yrði að dúsa i
stelpubekknum, þar til ég léti
skera hár mitt. Þetta þýðir,
að ég verð í þeirra bekk, þar
til skólanum lýkur á næsta
ári, þar eð ég ætla mér alls
ekkj að láta skera það.
— Ég hef verið fjóra mán-
uði að safna hári, helt Owen =
áfram, og að jþví er ég bezt p
fæ séð, brýtur hið síða hár p
mitt alls ekki í bág við =
fræðslulöggjöfina. Mér er al- =
veg sama, þótt ég sé með p
stelpuskaranum, — en hitt er p
annað mál, að ég veit ekki p
hvort vinkona mín verður =
eins hrifin af þvi.
Owen var að þvi spurður, p
hvernig undanfarnar kennslu- =
stundir hefðu gengið. Hann p
svaraði:
—Enskutíminn með stelpun p
um gekk eins og í sögu. En p
þegar við áttum að taka til p
við saumaskapinn, heyrðist p
heldur en ekki tíst í bekknum. ^
Ég held að kennaranum hafi p
alveg fallizt hendur — og nú p
er hún búin að senda mig' í p
annan bekk.
★
En hvert var nú sjónarmið p
skólastjórans, John McMillan, p
sem tók þá ákvörðun að draga p
unga manninn í dilk með p
stúlkunum. Hann sagði:
— Mér finnst að ég hafi p
gert hið eina rétta í þessu p
máli. Owen var gert ljóst, p
hvað yrði gert í málinu, léti p
hann ekki skera hár sitt. Hann p
skal dúsa í stúlknabekknum p
meðan hár hans er þetta sítt. p
Ég býst fastlega við, að hann p
verði fljótt þreyttur á þessu. p
Og hvað segja stúlkurnar p
sjálfar, sem hafa fengið hinn =
óvænta bekkjarnaut?
— Hann er svo sætur! Það p
er aldeilis fínt að hafa strák p
í bekknum.
Þrátt fyrir allt, hafði hinn p
ungi Owen samt talsverðar p
áhyggjur:
— Það lítur út fyrir að p
morgundagurinn verði erfiður p
fyrir mig. Þá á ég að vera í =
söngtíma með stelpunum. Gall p
inn er sem sé sá, að þótt ég sé p
í útliti eins og „Rolling =
Stone“, þá er ég vita laglaus! =
^r.iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiTn
BRIDGE
SUMARMÓT Bridgesambands ís-
lands var haldið að Bifröst í
Borgarfirði dagana 28.—29. og 30.
ágúst sl. Þátttaka í mótinu var
mjög mikil og fór það vel fram
í hvívetna. Sigurjón Guðmunds-
»on, forseti Bridgesambandsins,
■etti mótið með ræðu.
í sveitakeppninni tóku þátt 30
■veitir og sigraði þar sveit Jóns
Arasonar, en auk hans skipa sveit
ina Sigurður Helgason, Jóhann
Jónsson og Lárus Karlsson. Næst
var sveit Hjalta Elíassonar og 3.
•veit Agnars Jörgenssonar.
í parakeppni tóku þátt 66 pör.
Úrslit urðu þessú
1. Óli Már og Brandur,
2. Tyrfingur og Magnús,
3. Árni og G.uðjón,
4. Lilja og Sigríður,
5. Símon og Þórir,
6. Ásmundur og Magnús.
í einmenningskeppni urðu úr-
slit þessi:
1. Angantýr Jóhannesson,
2. Magnús Oddsson,
3. Gylfi Gunnarsson,
4. Kristján Kristjánsson.
Laugardagskvöldið sátu þátt-
takendur, sem voru hátt á annað
hundrað, glæsilegan kvöldverð í
hinum vistlegu salarkynnum
hótelsins. Undir borðum héldu
ræður Óskar Sigurðsson frá Sel-
fossi og Guðmundur Kr. Sigurðs-
son frá Reykjavik. Að loknu borð
haldi var stiginn dans fram eftir
nóttu.
Humarofli
Akronesbóto
Akranesi, 4. sept
VERTÍÐARAFLI humarbátanina
10, sem lögðu hér upp í sumar,
varð samtals 118,3 tocnn af hum-
ar. Aflahæstur var Höfrungur I.
með 15.590 kg., þá Fiskaskagi
13.585 kg., Ásmundur 13.210 kg.,
Svanur 12.110 kg., Fram (áætl-
að) 12.100 kg„ Ver 11.210 kg.,
Sóefai (áætlað), 10.750 kg.,
Hrefna RE 10.340 kg„ Haförn
9.660 kg„ Haukur RE 9.470 kg.
Eins og kunnugt er rann hum-
arveiðileyfið út 31. ágúst
Oddur.
Sr. Eiríkur J. Eiriksson
„í. Guðsdttanum
gef mér“
XV. sunnudagur eftir Trinitatis
Guðspjallið. Matt 6, 24—34.
Kristindómskennarinn lét okk
ur læra utanbókar næstum allt
guðspjall þessa helgidags.
Ég býst við, að fegurð þess
hafi ekki fölnað árin, sem síðan
eru, heldur þvert á móti. Við
skiljum og betur nú, að fenginni
lifsreynslu, hversu mikilvækur
boðskapur Jesú er, að við forð-
umst áhyggjur og skiljum, að til
þess þurfum við að miða líf okk
ar við sanna Guðs þjónustu, en
verðum að forðast herradóm
auðshyggju og ytri gæða á kostn
að sálarinnar.
Við lifum á áhyggjutímum. Ótt
inn einkennir hugmyndaheim
okkar.
Sú var tiðin, að menn voru
ekki óttaslegnir, að því er virt
ist við fyrstu sýn.
Nú er verið að minnast er síð
ari heimsstyrjöldin hófst fyrir 25
árum, blíðviðrisdaga mánaðar-
mótanna ágúst — september
1939.
Styrjöldin átti ekki að standa
lengi. Þetta myndi vera él eitt
og öllu óhætt fyrir þvL
Menn höfðu verið svo öruggir.
Róttækir menn hér heima á ís-
landi sögðu: Skrípakarl þykist
vera þjóðarleiðtogi úti í heimi.
Fyrr en varir verður okkar mál-'
staður orðinn ofan á!
Mest virtist öryggið vera í
landi þessarar kjánalegu hreyf-
ingar.- Alls staðar glumdu við
hersöngvar og hark hermanna-
stígvéla. Kyrrlát veitingastofa
úti á landsbyggðinni breyttist á
svipstundu í vettvang íburðar-
mikillar sýningar einkennisbún-
inga og tápmikilla ungmenna, er
báru þá og sungu af eldmóði
söngva sína, um sigur og sælu í
þúsund ár.
í höfuðborginni stóðu menn á
strætum úti og lásu með sólskins
brosi um verkföll, er voru að
sundra nágrannaríkinu úrkynj-
aða í vestri og, og frú ein var
eyðileggja virðingu og einingu
þýðingarmestu fjölskyldu heils
heimsveldis, svo að brakaði í
máttarviðum þess um víða ver-
öld
Öryggi, öllu óhætt, engar á-
hyggjur. Víða var þannig hugsað
í heiminum fyrir þrem áratug-
um.
Kristur sagði, að við gætum
ekki þjónað tveim herrum. Áreið
anlega ætluðu margir að gera
það í heimi okkar fyrir styrjöld
ina síðari, og við skulum ekki
binda þetta við eina þjóð.
Fákunnandi unglingur utan af
íslandi, sá undir eins og hafði
engan diplomatapassa né sér-
þekkingu í heimspólitík, að mið-
veldi Evrópu var ein allsherjar
herstöð og vígvél, ekki aðeins í
ytri merkingu, heldur fyrst og
fremst lá það í andrúmsloftinu,
hugsanaheiminum. Ekki heyrði
hann kveinstafi kristinna píslar
votta og annarra frelsisvina inn
an frá þrælabúðunum og pynd-
ingarstöðvunúm, en það mátti
sjá hið mannlega horfið neðan
frá stígvélaspora og upp að hjálm
skúfnum.
Hvers vegna sá heimurinn
þetta ekki öll ár aðdragandans að
skelfingunni miklu, sem jafn-
vel geisaði svo við strendur lands
okkar, að embættisbróðir minn
nærri hné yfirbugaður í fang mér
við að kasta rekum á sóknarbörn
sín, myrt af voðavaldinu? Heim
urinn sá hörmungarnar fyrir 1
ríkari mæli en við gerum okkur
ljóst, en herrann var ekki einn
mannkynsins þá í löndunum,
þeir voru tveir og höfðingi þessa
heims mátti sín meira í manns-
hjartanu, því að þar var áhyggja
þar var ótti. Menn báru áhyggj-
ur um eigin hag og hagnað og
aðrir máttu borga fyrir öryggið,
aðeins, að eigið blóð ílyti ekkL.
en endirinn varð sá, að nærri var
höggvið mörgum, er niisreiknað
höfðu gang herra þessa heims
um jörðina, að þar sprettur ekk
ert nema hrun og ógæfa, -og er
sú uppskera blóðug og útgrátin.
Svona eru menn víða óttaslegn
ir nú á tímum, að engu er trúað
né treyst. Menn vilja ekki einu
sinni vera vinir af ótta við að
ánetjast einhverjum eða ein-
hverju. |
En einir geta menn ekki verið
og svo skipa menn sér í einhvers
konar ópersónulegar heildir
meira og minna hugsjónalausar
og án markmiðs, nema hvað
hampað er öryggi og velferð, en
öryggi fæst hvergi nema í trúnni
á herrann eina og sanna, Guð og
Drottinn Jesúm Krist. ,
Þótt sagt sé, að upprennandí
æskulýður úti í heimi vantreysti
öllu nú, sem trú heitir og fyrir-
líti stjórnmál, mun það ofsagt og
einnig ber þess að gæta, að sannr
ar trúar, uppsprettu óttaleysis
og trausts, er mikil nauðsyn og,
þótt menn fljúgi á vængjum vis-
inda og tækni til hinnar fjarlæg
ustu stjörnu og búi sér þar hreið
ur, óáreittir og öruggir, mun tru
in hafa þar einnig síðasta orðið
og fyrsta, að menning sönn og
menntun varðveitist í þeim Guðs
geimL
Guðs maður fornaldar féll 1
ónáð keisara nokkurs. j
„Hvernig á ég að refsa hon-
um?“ spurði keisarinn ráðgjafa
sína. „Gerið hann útlægan!“ Tak
ið af honum eigur hans“. „Fellið
fjötra á hann“. „Hálshöggvið
hann“. Hinn fimmti mælti: „Þess
um manni verður ekki refsað
svona. Útlægur tekur hann Guð
sinn með sér. Séu eigur hana
teknar, eru fátæklingar sviptir*
þeim, því að hann gefur þeiirt
þær. Hann mundi fagna hlekkj-
um, frjáls hið innra með sér.
Dauðinn boðar, að dyr opnist
himins, er hann þráir. Fáið hann
til að syndga. Það eitt óttast
hann“. ^
„Maðurinn, sem hlær" er
þekkt skáldverk. Þessi hlátue
kom ekki innan að, heldur var
örkuml á andliti hans. Gleði okk
ar mannanna er stundum af-<
skræmileg og á sér ekki að uppi
hafi hina sönnu öryggiskennd og
traust á lífinu og höfundi þess.
Spekingurinn með barnshjart
að, Björn Gunnlaugsson, fór með
þetta vers, að venju forfeðra okk
ar, fram til sinnar hinstu stundar
morgun hvern: /
„Nú er ég klæddur og kominn
á ról.
Kristur Jesús veri mitt skjól.
í Guðs óttanum gef þú mér, ■
að ganga í dag svo þóknist þér",
Óttumst Guð í þeim skilningi,
að við leitum náðar hans í við-
leitni verkanna og bænarinnar,
að við forðumst það, sem illt
er og óttumst að gera það, trú-
andi Guði fyrir hag okkar öUum,
ytri og eilífri velferð.
í Jesú nafnL
AMEN.