Morgunblaðið - 20.09.1964, Blaðsíða 28

28
MORGU NBLAÐIÐ
Sunnudagur 20. sept. 1964
HERMIISIA BLACK:
Eitur og ást
En Corinna var ekki upplögð
til að taka sönsun.
— Hræðilegi maðurinn sagði,
að þú væri óvinsælasti maðurinn
við Miðjarðarbafsbotn", sagði
hún.
— Þú tekur þér vonandi ekki
nærri hvað dólgar eins og Simon
Zenoupous segja, elskan mín?
— En er það ekki satt, að þú
eigir marga óvina, Blake?
— Það má kannske til sanns
vegar færa. En hinsvegar veit ég
sæmilega vel hvar þeir eru. . . .
Hann tók utanum hana og hélt
áfram: — Ég hef nú bjargað
mér vel öll þessi ár. Að þú bjarg-
aðir lífi mínu þarna í Cairo,
sannar alls ekki að ég eigi von
á banatilræði á hverjum degi.
Ég get séð mér farborða sjálfur,
og auk á ég marga bjargvætti.
— En það er ekki alltaf, sem
hægt er að bjarga.
Hann skildi að nú var hún
að hugsa til föður síns.
— Þú ert engin hugleysingi
þegar þú átt hlut að máli sjálf,
sagði hann. — Og þú mátt ekki
heldur vera það þegar ég á í
hlut. Hvorugt okkar hefur trú
á því, að atvikin gerist af til-
viljun. Það voru forlög að við
ættum að hittast, elska hvort
annað — og eiga hvort annað.
Við skulum láta forlögin um
allt hitt líka.
Hann tók eftir að hún varð ró-
legri. Eftir augnablik strauk hún
sér um augun og sagði: — Þú
mátt ekki reiðast mér, Blake.
Ég skal verða hughraust. ,
— Dugleg stúlka, sagði hann
og kyssti hana, en nú var engin
ástríða í kossinum. — Er þér
nokkur huggun í að ég segi þér,
að þegar þessu erindi er lokið,
er ætlunin sú að ég dragi mig
I hlé.
29
— Heyrðu, Blake, sagði hún
uppnæm. — Vonandi ekki mín
vegna?
— Ekki eingöngu þín vegna.
Ég get ekki lofað því, að ég byrji
kannske ekki einhverntíma á
nýjan leik, en við þurfum að
eiga nokkur ár saman í næði
fyrst, held ég.
— Þá hef ég eitthvað að hlakka
til, sagði hún og reyndi að láta
á sér sjá að henni hefði létt. En
svo minntist hún annars og bros-
ið hvarf af henni. — Viltu segja
mér aðeins eitt enn, Blake?
— Og hvað var nú það?
— Abdullah-Ben Amin —
hvernig dó hann?
—- Er nauðsynlegt að þú fáir
að vita það, Corinna?
— Ég held það. Ég get ekki
stillt mig um að velta fyrir mér
hvort það sama hafi komið fyrir
hann og föður minn. — Ég þoli
að heyra sannleikann.
Blake svaraði vinalega. — Já,
hann var drepinn. Og dauði
hans er einn liðurinn úr keðj-
unni, sem ég er að reyna að setja
saman. Ég er langt kominn með
það, og ég held að mér takist
að uppgötva, hver stendur á bak
við þetta allt. En nú verður þú
að reyna að gleyma þessu.
Þau óku heim á leið, og hann
óskaði innilega að þau hefðu
ekki þurft að spilla þessari síð-
ustu yndisstund með tilhgsun-
inni um morð og hefnd.......
Þau kvöddust þarna um kvöld-
ið, því að hann varð að leggja
upp eldsnemma morguninn eftir.
Blake þrýsti henni að sér og
hvíslaði:
— Ég kem aftur, elskan mín,
og hverja mínútu, sem ég er
burtu, verður þú að muna að ég
elska þig — hugsa til þín — þarfn
ast þín.
Og Corinna einsetti sér að vera
hughraust. Þetta var ekki nærri
eins slæmt og hún hafði haldið
— þessi viðskilnaður, sem hún
hafði verið svo hrædd við. Því
að nú vissi hún að hann mundi
koma aftur, hún vissi að hann
elskaði hann.
Meðan hún var að klæða sig,
morguninn eftir, rifjaði hún upp
fyrir sér að hún væri stúlkan
sem Blake hefði kysst, stúlkan
sem hann ætlaði að eiga alla ævi.
Þessvegna byrjaði hún daginn
með stjörnublik í augunum og
með þann geislabaug sælunnar,
sem þær stúlkur þekkja, sem
elska og eru elskaðar á móti.
Hún og Blake höfðu ekki afráðið
að opinbera trúlofunina, og þegar
hún hugsaði sig betur um, afréð
hún að þegja yfir öllu þangað
til Blake kæmi aftur.
Þetta var svo snemma morg-
uns, að hún sá ekki Söndru,
fremur en vant var á þeim tíma.
Corinna sat nokkra klukkutíma
við ritvélina, en henni varð
minna. úr verki en hún hafði
búizt við, af því að andlitið á
Blake var alltaf að gægjast
BLAÐADREIFING
FYRIR !
Morgunblaðið þarf þegar í stað að ráða fólk til blaðadreifingar
í þessi blaðahverfi:
ic Sörlaskjól — Lnyghagi — Hagamel — Fálkagata.
ÍC Barónsstígur — Skeggjagata.
ic Sjafnárgata — Langholtsv egur 1—108.
ÍC Suðurlandsbraut.
ýc Gjörið svo vel að hafa samband við afgreiðslu
Morgunblaðsins.
sími 22480.
— Mamma! Við erum búnir að kveikja á jólatrénu.
milli hennar og hraðritunarblað
anna.
Hve langt skyldi hann vera
kominn núna? Hvenær mundi
að hann þurfti að fara svona
skyndilega, og hún hafði ekki
spurt hann. Hún varð að horfast
í augu við þá staðreynd — að
minnsta kosti nokkur næstu árin
— að það mundi verða margt
honum viðvíkjandi, sem hún
mætti ekki spyrja um.
Hún sat aðgerðalaus og horfði
út um gluggann, með fingurna
á ritvélinni.
„Þér munuð vera óvinsælasti
maðurinn hér eystra“. Þessi orð
sem Simon Zenoupous hafði sagt
forðum um kvöldið í Cairo, hljóm
uðu í eyrunum á henni. Og úr
því að Blake átti í hlut vissi
Corinna, að óvinsældir þýddi það
sama og hættur.
Hún stóð snögglega upp. Hún
fann að ef hún vildi ekki glata
sálarfriðnum að fullu og öllu,
meðan Blake væri burtu, varð
hún að hafa strangan aga á hug-
myndaflugi sínu.
Auðvitað mundi hann koma
aftur heilu og höldnu. Hann varð
blátt áfram að gera það. Hún
stóð við opinn gluggann og sendi
honum öll sín ástríkustu hug-
skeyti, eins og hún væri að reyna
að hlaða úr þeim varnargarð
kringum hann.
Meðan hún stóð svona heyrðist
hringt til hádegisverðar í fyrsta
skipti, og nú fór Corinna inn
í herbergið sitt til þess að taka
til þar. Skyldi Sandra ekki vera
komin á fætur enn, eða mundi
hún koma í matinn, hugsaði hún
með sér. Hún hnyklaði brúnirn-
ar þegar henni varð hugsað til
Söndru. Óskaði að frú Ledirad
hefði verið dálítið öðruvísi, ósk-
aði að þær hefðu átt eitthvað
sameiginlegt- það hefði verið
gaman að eiga vinkonu til að
tala við, einmitt núna — og það
hefði verið sérstaklega gaman
ef kona Philips Lediards hefði
verið samúðarfull og skilnings-
góð eins og giftar konur eru
oft.
Heppnar, giftar, ungar konur!
Corinna greiddi sér og horfði
ihugandi í spegilinn. Henni var
farið að skiljast, upp á síðkastið,
að Sandra var alls ekki ham-
ingjusöm kona. Það væri skamm-
arlegt ef hún léti það bitna á
KALLI KUREKI

Teiknari; J. MORA
f Alla nóttina keyrir Kalli hest
Smiths áfram.
í — 1 hvert einasta skipti, sem
Bkröggur er skilinn einn eftir lendir
hann sjálfkrafa í vandræðum.
Um sólarupprás við girðinguna.
— Hér eru engar kýr. Ef þessi
gamli maður heldur að hann geti
svindlað á Brandi.......Þarna kem-
ur Kalli.
— Hvar eru mínar þrjátíu kýr?
Hvar er gamla skeggjaða geitin?
prófessornum, hugsaði Corinna
með sér og varð gröm. Hugsum
okkur ef þetta hjónaband fært
í hundana- Og það var ekki orð-
ið eins árs gamalt ennþá. Það var
eflaust rétt, að Söndru „þótti
vænt“ um manninn sinn, en það
var ekki nóg.
Ég vildi óska að ég hefði ekki
trúlofast Blake undir þessu þaki,
datt henni ósjálfrátt í hug. En
það er ljótt af mér að hugs*
svona. Ég veit vel að okkur kem-
ur ekkert við hvað Sandra gerir
eða gerir ekkL
Þegar Corinna var komin fram
að stiganum heyrði hún til
Söndru. Hún var reið, svo að
röddin var hvellari en ella.
— Ef þú heldur að ég ætli að
sætta mig við þesskonar. . . .
Hún þagnaði og leit upp í stig-
ann þegar hún heyrði fótatak
Corinnu.
— Góðan daginn, frú Lediard,
sagði Corinna glaðlega. — Líður
yður betur í dag?
— Já, mér líður prýðilega. Ég
var bara dálítið þreytt eftir sam
kvæmið. Ja, þetta var nú meiri
veizlan-
Sandra var vingjarnlegri en
hún átti vanda til.
— Já, hún var stórkostleg,
svaraði Corinna.
— Stórkostleg — það var rétta
orðið. Nei. Ali, þér þurfið ekki
að hringja aftur, við erum öll
komin, eins og þér sjáið.
Þær gengu saman inn í borð-
stofuna. — En hvað varð annars
af yður? Þér fóruð á mis við það
allra bezta. Við fögnuðum aftur-
eldingunni með_ því að þiggja
veglegar gjafir. Ég fékk farðadós
úr skíru gulli, með fangamark-
inu mínu úr demöntum. Lítið
þér á! Hún tók dósina upp úr
töskunni sinni, lagði hana á borð
ið og settist.
— Hún er ljómandi falleg,
sagði Corinna.
— Þess iZenoupous hagaði sér
eins og fursti, hélt Corinna á-
fram.
Robin Wrayman, sem hafði beð
ið með að setjast þangað til þær
voru komnar, hnyklaði brúnirnar
og sagði:
— Þetta er auvirðilegur gort-
ari.
Kópavogur
Afgreiðsla Morgunblaðsins í\
Kópavogi er að Hlíðarvegi 61.í
sími 40748.
GarÓahreppur
Afgreiðsla Morgunblaðsins
fyrir Garðahrepp er að Hof-
túni við Vífilsstaðaveg, sími
51247.
Hafnarfjörður

Afgreiðsla Morgunblaðsins
I fyrir Hafnarf jarðarkaupstað
(er að Arnarhrauni 14, sími
50374.
Keflavík
Afgreiðsla Morgunblaðsins 1
\ fyrir Keflavíkurbæ er að l
Hafnargötu 48. 1