Morgunblaðið - 18.10.1964, Qupperneq 6

MORGUNBiAfílÐ
Sunnudagur 18. okt. 1964
Sextugur I dag:
Hákon Guðmundsson
yfirborgardómari
YFIRBORGARX>ÓMARINN 5
Reykjavík er sextugur í dag.
Hann er nýkominn í þessa stöðu,
en engu að síður er hann meðal
þeirra manna, sem þekktir eru
um land allt. Því hver kannast
ekki við Hákon Guðmundsson
hæstarréttarritara fyrir þættina
um dómsmál í útvarpinu.
Undanfarin 28 hefur hann gengt
stöðu hæstaréttarritara með
slíkri prýði að einstakt mun
vera. Með dómsmálaþáttum sín-
um hefur hann unnið merkilegt
starf. Hann hefur kennt fjölda
manns töluvert í almennri lög-
fræði samtímis því, sem hann
hefur gert hinn háa og flestum
fjarlæga rétt áð elskulega mann-
legri stofnun. Varla er nokkur
efi á því, að með útlistun dóms-
mála hefur hann oft kennt mönn-
um að líta í eigin barm áður en
reitt skyldi til höggs og mál haf-
ið. Hefur þetta án efa orðið til
þess að draga úr óþarfa máls-
sóknum og mildað hugarfar
manna gagnvart náunganum.
Þrátt fyrir að ritarastarf
Eákonar Guðmundssonar hafi
verið hans aðalstarf um langt
skeið er það víðs fjarri að hann
hafi troðið þá slóð eina. f okkar
litla og fámenna þjóðféiagi hlað-
ast upp allskonar trúnaðar- og
félagsstörf á þá menn, sem eru
hvorttveggja í senn, vandvirknir
og vandir að virðingu sinni. Þeg-
ar Félagsdómur var stofnaður
árið 1938 var Hákon Guðmunds-
son skipaður formaður hans, og
hefur hann gegnt því starfi ætíð
síðan. Ennfremur er hann nú
formaður stjórnar lífeyrissjóða
starfsmanna ríkisins og ýmislegt
annað mætti upp telja af þeim
störfum, sem honum hafa verið
íalin um dagana, og hann hefur
leyst af hendi á sinn kyrrláta
og yfirlætislausa hátt.
Félagsmál ýmiskonar hafa
fallið í sþaut Hákonar Guð-
mundssonar, og bið ég velvirð-
Sendiherra Rússa
tilkynnti fráför
KRÚSJEFFS
SENDIHERRA Sovétríkjanna,
Nikolai K. Tupitsyn, kom í dag á
fund forsætisráðherra þeirra er-
inda að tilkynna fyrir hönd
stjómar sinnar að Nikita Krús-
jeff, forsætisráðherra, hefði látið
af störfum samkvæmt eigin ósk
og að L. Brezhnev hefði verið
kjörinn aðalritari Kommúnista-
flokksins og A. Kosygin skipað-
ur forsætisráðherra. Þá flutti
sendiherrann þau sérstöku skila-
boð, að sú stefna Sovétríkjanna
að beita sér fyrir friðsamlegri
sambúð ríkja á milli, afvopnun
og eyðingu spennu í alþjóðamál-
um myndi haldast óbreytt.
(Frétt frá forsætisráðuneytinu)
ingar á því, þó að ég nefni ekki
rema eitt af mörgum, en það er
mínum dómi hið þýðingarmesta,
sem honum hefur verið falið.
Hákon Guðmundsson er nú
formaður Skógræktarfélags ís-
lands, og hefur verið það frá
1961. Hann tók við þeim störfum
af Valtý Stefánssyni ritstjóra, en
sæti hefur hann átt í stjórn
félagsins allt frá 1950. í þessum
félagsskap, sem telur 9000 með-
limi um land allt, hefur hann
unnið mikið og gott starf. Hann
nýtur trausts og virðingar auk
persónulegrar vináttu fjölda
manna. Ég veit að ég mæli fyrir
munn þeirra allra, er ég óska
honum hamingju og velfarnaðar
á þessum degi, samtímis sem við
vonum að mega njóta forustu
hans í Skógræktarfélagi íslands
enn um langt skeið.
Ég hef þekkt nafna minn
Hákon Guðmundsson allt frá því
að við vorum samtímis í skóla.
Þó að við værum ekki sam-
bekkingar voru alltaf einhver
tengsl á milli okkar og mun
nafngiftin hafa valdið því, þar
sem við vorum tveir einir í skól-
£num með þessu þá fágæta
r.afni.
Síðar lágu leiðir okkar oftar
saman, einkum eftir að Hákon
og hin ágæta kona hans, Ólöf
Árnadóttir, tóku sér bólfestu í
útjaðri bæjarins og hófu að
rækta tré og annan fagran gróð-
ur á hrjóstrugu og vindblásnu
holti ofan við Bústaði. Þar hafa
þau búið á þriðja tug ára, alið
þar upp þrjár elskulegar dætur,
gefið þær þrem góðum mönnum
og breytt umhverfi sínu úr auðn
í gróðursælan reit. Sannarlega
væri umhverfi bæjarins fegurra,
ef fleiri hefðu fetað í fótspor
þeirra hjóna hvað ræktun
snertir.
Á þessum degi vil ég þakka
nafna mínum Hákoni Guðmunds-
syni fyrir hið mikla og góða starf
hans í þágu íslenzkrar skógrækt-
ar og óska honum og ástvinum
hans góðs farnaðar í framtíðinni.
Því miður get ég ekki tekið i
hönd hans á þessum degi, þar
sem þau hjónin eru nú á ferða-
iagi.
Hákon Bjarnason.
IHinniitg
Kristrún Einarsdóttir
FÖSTUDAGINN 9. október sl.
andaðist frú Kristrún Einarsdótt
ir, Karlagötu 2 hér í borg og
verður útför hennar gerð frá
Fríkirkjunni í Reykjavík á morg
un.
Kristrún fæddist 8. september
1887 að Grímslæk í ölfusi og
voru foreldrar hennar þau Guð-
rún Jónsdóttir frá Hjalla í Ölf
usi og Einar Eyjólfsson bóndi á
Grímslæk. Kristrún var næstelzt
10 systkina og dvaldi í foður-
húsum til tvítugs aldurs er hún
fluttist til Reykjavíkur..
Kristrún giftist árið 1909 Hann
esi Ólafssyni, síðar kaupmanm
í Reykjavík. Hannes andaðist ár
ið 1861.
Eignuðust þau fimm börn, og
eru nú fjögur þeirra á lífi: Jóna
Svanhvít, gift Óskari Gunnars
syni kaupsýslumanni, Gunnar
verzlunarmaður hjá Marteini
Einarssyni, kvæntur Margréti
Kristjánsdóttur, Gunnlaugur
Einar, er dó á 1. ári, Gunnlaug
gift Jóni Þórarinssyni lyfsala og
Ólafur ísberg, fulltrúi hjá lög-
reglustjóranum á Keflavíkurflug
velli, kvæntur Guðríði Guð-
mundsdóttur.
Margar eru þær konur, sem
unnið hafa mikil störf innan
heimilisins, konur sem fáir vita
um, utan nánasta ættfólks og
kunningja. Þessar konur inna af
hendi þýðingarmikið lífsstarf,
sem sjaldan er nægilega metið.
Kristrún var ein þessara kvenna.
Hún bjó eiginmanni sínum og
börnum gott heimili. Hún var
kröfuhörð við sjálfa sig, og féll
ÞARF MIKIÐ TIL
Eg sá í brezku blaði, að
brezka sjónvarpið BBC) hafi
2.500 manns við störf í sam-
bandi við dagskrána á kosn-
ingadaginn. Var haldið áfram
að sjónvarpa langt fram á nótt
eða þar til ljóst þótti hvor sigra
mundi — og stóð kosningadag-
skrá sjónvarpsins 18 klukku-
stundir. Það þurfti líka tvö þús
und og fimm hundruð manns
til að annast dagskrána eins
og fyrr segir — og nær 60 þús-
und sterlingspund.
Við vitum þá hvernig við eig
um að fara að því, þegar við
verðum búin að fá sjónvarp.
NÝ PLAxA
í fyrra var gefin út hljóm-
plata til að afla tekna fyrir
Flóttamannahjálp Sameinuðu
þjóðanna, ef ég man rétt. Inn
á þá plötu sungu margir af fræg
ustu dægurlaga söngvurum
heims og varð platan vinsæl.
Nú er von á annarri plötu til
tekjuöflunar fyrir sömu stofn-
un Sþ., en nú eru listamennirn-
ir af annarri gráðu. Hér eru
það frægir píanóleikarar, sem
leika nokkur öndvegisverk:
Casadesus — Mozart, Backhaus
— Beethoven, Kempff — Schu
bert, Arrau — Schumann, Brai
lowsky — Chopin og Bayron
Janis — Liszt.
Ekki er að efa, að þetta verð
ur líka vinsæl plata þótt hún
sé annars eðlis en hin fyrrL
IIANN HEFUR NÍU LÍF
Mikoyan stendur nú einn
uppi félaganna átta, sem stóðu
við líkbörur félaga Stalíns fyr
ir u.þ.b. 10 árum. Beria var sá
fyrsti sem féll og var það gamla
„samvirka forustan“, sem ann
aðist þá hreinsun eftir stalín-
iskri fyrirmynd. Svo hafði
Krúsjeff veg og vanda af
hreinsun næstu fimm „félag-
anna' og varð niðurlæging
þeirra mikil þótt ekki týndu
þeir höfðinu svo vitað sé. En
nú fauk kempan Krúsjeff sjálf
ur og ný „samvirk forusta" tók
við, en Mikoyan, sem sagður
er hafa níu líf eins og köttur-
inn stendur enn uppi — og má
segja um hann eins og síðasta
negrastrákinn, að eftir var þá
einn. Ljóst, er, að síldarspekú
lantinn Brezhnev og félagi hans
Kosygin eru ekki lakari „hrein
gerningamenn" en Krúsjeff var
svo að Mikoyan verður senni
lega í hættu þar til hann verð
ur hreinsaður.
illa að sitja aðgerðarlaus. Hún
hafði yndi af hannyrðum og fal
legum blómum og gerði heimili
sitt þannig úr garði, að þangað
var gaman að koma og þangað
vildi hún að ættingjar og vinir
kæmu.
Kristrún hafði ákveðnar skoð
anir, fylgdist vel með mönnum
og málefnum og hélt gleði sinni
og lífsfjöri fram til hinztu stund
ar, þótt hún hefði um árabil
kennt sjúkdóms þess, sem varð
henni að aldurtila. Bar Kristrún
veikindi sín með ró og æðruleysi
og hefir meðfædd þrautseigja og
kjarkur veitt henni drýgstan
stuðning.
Blessuð sé minning hennar.
EKKI f TORFBÆ
Og svo kemur hér bréf, sem
barst í síðustu viku:
Reykjavík, 13. október 1984.
Heiðraði Velvakandi.
Margur flýr til þín með mál
in sín, þegar manni liggur eitt
hvað á hjarta. Þannig er því
farið með bréfritarann.
f gærkvöldi hlustuðum við á
ágætan ræðumann, er talaði um
daginn og veginn og snerist um
sögn hans mest um endur-
heimt handritanna og þær deil
ur, er nú hafa risið upp. Mælt
ist flutningsmanni vel og skór
uglega svo sem þessa gófaða og
lærða manns var von og vísa.
En það var þó eitt, sem mað
ur hnaut um. Flutningsmaður
vék að því um Sæmundar Eddu
(Codex Regius), er hann lýsti
af miklum fróðleik, að hún
myndi hafa verið geymd í torf
bæ og þá auðvitað tortíming-
unni ofurseld, varð hlustand-
anum á að hugsa. Einmitt þetta
sama var sagt í Danmörku fyrir
alllöngu um Flateyjarbók og
átti það meðal annars að helga
það, að bókin væri geymd í
Danmörku.
Nú er það þó almennt viður
kennt, að Flateyjarbók hafi
ekki verið á neinum hrakhól-
um, heldur hafi hún verið í
eigu höfðingja ættar á Norð-
urlandi.
En hvað þá um Sæmundar
Eddu. Það vill nú einmitt svo
vel til, að einhver allra ske-
leggasti fræðimaður á íslandi í
seinni tíð, gáfumaðurinn, dr.
phil. Jón Þorkelsson heitinn
Þjóðskjalavörður, hyggur Sæm
undar Eddu (sbr. ísl. ártíðaskr.
útg. af h. ísl. Bókmenntfélagi,
Khöfn 1893—96) hafa verið í
eigu höfðingjaættar á Suður-
landi, svo að ekki hallast á, og
að Brynjólfur biskup hafi feng
ið bókina hjá þessu ættfólki, er
hann var í vinfengi við.
Óþarft er að ganga fram hjá
þessu eins og hér séu einhver
feimnismál eða sefjun er hér
stingur sér niður nú á dögum.
Er bókin nokkuð meiri helgi-
dómur, þó hún hefði venð
geymd i torfbæ og engin viti
hvar eða nein skil á slíku. Og
var þá ekki eina björgunin, að
hún kæmist til Danmerkur eins
og sagt var um Flateyjarbók.
Nafn er skráð á titilblað Sæm
undar Eddu og hyggur dr. Jón
Þorkelsson það vera nafn eig
anda bókarinnar, eins fyrr-
taldra ættmenna, sem vel kem
ur heim. Tiginborinn maður,
dóttursonur Jón biskups Ara-
sonar og sonarsonarsonur Hóim
fríðar ríku Erlendsdóttur í Dal.
Handritið er vel meðfarið og
ástæðulaust að halda, að ver
hefði verið að því búið þó leng
ur væri í sömu vörzlu".
KÁMEil-KAUPFElOG
Nú er rétti tíminn til að panta
Rafhlöður fyrir veturinn.
Bræðurnir Ormsson
Vesturgötu 3, sími 11467