Morgunblaðið - 18.10.1964, Síða 28
28
MORGU N BLAÐIÐ
SunnudaguT 18. okt. 1964
f-------------------^
JENNIFER AMES:
Hættuleg forvitni
____________________)
som, vegna þess að Grant og
Mildred unnu svo mikið saman.
Mildred var afbrýðisöm líka —
en Gail vonaði að ekki yrðu leið
indi út úr þessu. Mildred var dá
lítið erfið . . .
— En hvernig get ég náð til
þín, Gail? spurði Brett. — Hvar
verðurðu til húsa?
— Ég veit það ekki ennþá,
en þú getur náð til mín í Mal-
colm Henderson-stofnuninni.
— Æ, það er svo ópersónulegt
og óaðgengilegt. Ég vil helzt að
ég viti fyrirfram, að þú svarir
sjálf í símann, hvenær sem ég
hringi til þín. Ég vil ekki að dýr
mætur tími eyðist—í þið, meðan
verið er að leita að þér í stóru
húsi. Og svo hefur þú kannske
engan tíma til að tala við mig,
loksins þegar þú finnst!
— Ég býst við að sími sé þar
sem ég á að eiga heima, sagði
hún. — Svo að líklega verður lít
ill vandi að ná í mig.
— Þú gætir líka símað heim
til hans guðföður míns, sagði
hann. Þú finnur númerið í
skránni undir nafninu Tom Mann
ing. Ég vona að þú sért ekki
feimin við að hringja til mín.
Svo góðir vinir erum við þó alt-
énd, að þú þorir að hringja.
— Já, ég skal gera það, sagði
hú,n.
Meira sagði hún ekki, því að
nú flaug vélin í hring yfir flug-
vellinum og bjóst til að lenda.
Þau horfðu yfir Kowloon. Hafið
var glitrandi blátt og þau sáu
skip á höfninni.
— Slökkvið vinsamlegast í
vindlingunum og festið beltin,
sagði flugfreyjan. Ótrúlegt að
þessari ferð skyldi vera lokið,
þessari ferð, sem bæði hafði
veitt henni angist og gleði og
erfiði uppi í snjónum. Og vináttu
Bretts, sem var orðin meira en
vinátta. Þau höfðu bæði brun
að út í æfintýrið, og henni var
dálítið órótt út af hraðanum.
10
— Nú lendum við, Gail.
-— Já. Og þegar við erura lent
ætla ég að þakka guði.
— Já. Það ætla ég að gera
líka, þó að ég sé ekki vanur
andlegum bænariðkunum, sagði
Brett.
Vélin var lent og þau stóðu
bæði upp. Gail fann að hún var
of mikið klædd; hér í Hong
Kong var komið vor, sólin bak-
aði og blómskrúðið var í öllum
regnbogans litum. Kvenfólkið
sem þarna var komið til að taka
á móti fólki, var ljósklætt, og
flestir karlmennirnir í fötum ú,r
hrásilki. Gail setti töskuólina á
öxl sér, tók kápuna á handlegg
inn og tók handtöskuna í hönd-
ina.
— Jæja, ég segi þá ekki „vertu
sæl“, góða mín, heldur „sjáumst
fljótt aftur“. Ég skal hafa gát
á, hvort nokkur kemur til að
taka á móti þér. Ef ekki, þá
kemurðu með okkur. Líði þér
vel á meðan, og þakka þér fyrir
allt!
Þau fylgdust með straumnum
út, niður stigann og að flugstöð-
inni. Hún var komin til Hong
Kong! Gail leit kringum sig í
þeirri von að hún sæi Bobby
Gordon, en allt í einu hætti hún
að skima. Þarna stóð Grant Rae-
burn, nærri því höfði hærri en
allir aðrir, og endurfundagleðin
skein úr andlitinu. Hann var ber
höfðaður. Gail reyndi að láta
ekki bera á því hve hissa hún
varð. Brett stóð hjá henni og
veifaði ákaft til gilds, roskins
manns. Hafði Gail komið auga á
nokkurn kunnugan? spurði
hann.
— Já, sjálfur húsbóndinn er
kominn þarna!
— Gleymdu nú ekki að þú,
hefur lofað að síma til mín og
segja mér heimilisfangið þitt!
Þau urðu samferða gegnum
tollinn, og Gail fannst tollskoð
unin talsverð þrekraun. Hún
fékk farangurinn sinn og nú kom
Grant til hennar, hraður í spori.
— Velkomin, systir Gail, sagði
hann. — Gaman að sjá yður
komna hingað heilu og höldnu.
Það var auðséð að hann sagði
þetta af heilum hug. Hann tók
við farangrinum hennar og hélt
áfram að tala um neyðarlending
una. — Ég var eins og milli
steins og sleggju í nokkra klukku
tíma, og hélt að ég fengi aldrei
að sjá yður aftur, sagði hann. —
Ég hef aldrei verið jafn hrædd
ur á ævi minni.
— Var það systir Gail eða
kunninginn Gail, sem þér voruð
hræddur um að missa? spurði
— Já? Hvað vilduð þér?
hún og varð um leið lafhrædd við
að hafa sýnt svona mikla frekju.
Hann varð hissa líka og horfði á
hana um stund, eins og hann
vissi ekki hvað hann ætti að
segja.
— Afsakið þér, sagði hún. —
Ég var að gera að gamni mínu.
— Ég skil, — taugarnar eru
líklega ekki komnar í samt lag
eftir geðshræringuna. Þetta hef
ur verið óhugnanlegt.
— Já, víst var það, sagði hún
meðan verið var að stimpla vega
bréfið. — En jafnframt var
þetta fróðlegt. Ég sá svo mikið
hugrekki og margar góðar hlið-
ar, bæði hjá áhöfninni og far-
þegunum, að það hreif mig. Og
ég get ekki með orðum lýst, hve
vænt mér þóti að kunna hjúkr-
un þarna . . .
Hún masaði áfram en ekki
minntist hún á Brett.
— Eg hef leigt mér bíl hérna.
sagði Grant. — Og þér eigið að
búa í matsöluhúsi rétt hjá
Jurtagarðinum. Staðurinn heitir
„Gistihúsið Velkominn", og ég
vona að það beri nafn með rentu,
Þó ég verði að játa, að því mið-
ur virðist það ekki freistandi.
— Það gerir ekkert til, svaraði
hún. — Ég býst ekki við að ég
verði mikið heima. Er þetta
langt frá stofnuninni?
— Nei, alls ekki, svaraði hann,
— og það var aðalástæðan til að
ég kaus þennan stað. Annars
held ég að það hafi verið erfitt
að fá húsnæði annarsstaðar. Hér
er svo mikil aðsókn, að hvergi
er hægt að fá inni. Þér verðið
meira að segja að vera í herbergi
með Mildred Harris fyrst um
sinn. Ég vona að yður sé ekki
mjög illa við það.
Sannast að segja þótti Gail
skítur til koma, en við þessu
var ekkert að gera, og líklega
var Mildred ekki ánægð heldur.
— Hvernig líður Mildred?
spurði hún.
Þau voru komin að bílastæð-
inu og hann fylgdi henni að bíln
um. — Hún hefur dugað vel,
miklu betur en í London, sagði
hann. — Hún hefur meira að
segja gert margt af því, sem ann
ars lendir á yður.
— Þá hefði ég kannske ekki
þurft að koma hingað? sagði Gail
hlæjandi, og nú leit hann aftur
spyrjandi á hana. Það var alls
ekki líkt Gail að vera svona frí
af sér í munninum. Hún var
býsna ólík sjálfri sér, hugsaði
hann með sér, og horfði á hana
alvarlegum gráu augunum.
— Og hvernig líður Bobby?
Ég meina Gordon lækni, bætti
hún við.
— Hann er í fullu fjöri, sagði
Grant og ók bílnum af stað. —
Við búum saman í nýju húsi.
Ég hélt að mér væri ómögulegt
að búa með öðrum, en nú er ég
orðinn vanur honum og okkur
kemur vel saman. Ég finn að ég
hef verið sérvitur að ýmsu leyti.
— Ég held að þér hafið aldrei
hugsað út í það fyrr, sagði Gail
; alvarleg. Svo reyndi hú,n aftur
j að brosa, en því var ekki svarað.
( Þvert á móti sýndist henni togna
' á kinnvöðvunum í honum.
i — Mér finnst þér gera yður
einkennilegar hugmyndir um
mig, sagði hann stuttur í spuna.
Hún roðnaði og svaraði: — Já,
ég er kannske orðin eitthvað
skrítin eftir þessa flugferð.
— Það væri þá engin furða,
sagði hann og var nú léttara. —
Þetta er Kowloon sem við ök-
um núna, hélt hann áfram. —
En svo verðum við að fara með
ferju til Hong Kong.
Umferðin á götunum var svo
gífurleg, að heita mátti lífs-
hætta að fara um þær. Þarna
voru bílar á öllum aldri, asna-
kerrur og nautavagnar, og út-
flúraðir „rickshaws", sem hlaup
andi kúlíar drógu. Gail sperrti
augun þegar hún sá allar stór-
verzlanirnar. Allsstaðar voru
flögg og skilti með kínversku
letri og gínandi drekahausum.
Grant beygði inn í hliðargötu
og framhjá gríðarstórri stein-
byggingu, sem gnæfði yfir hús-
in í kring.
— Heyrið þér — ég held að ég
þekki þetta hús aftur! sagði hún.
— Þetta er stærsta gistihúsið
í Kowloon, miklu stærra eu
nokkurt gistihús í Hong Kong.
— Hún frænka mín hefur sagt
mér, að foreldrar mínir hafi átt
heima skammt frá þessu stór-
hýsi, sagði Gail, og röddin var
ekki alveg skjálftalaus.
Gail horfði niður yfir höfnina,
hina undurfögru Hong Konghöfn.
Það glitraði á bláan sjóinn í sól-
skininu, og þarna var fjöldi af
stórum og smáum skipum, samp
anar og aðrar fleytur. Og auk
þess sá hún marga hvíta segl-
báta, tvö herskip og djunkur
með rauðum seglum.
— En hvað þetta er fallegtl
sagði hún með hrifningu.
— Já, það er fallegt. En ég
vildi óska að ég yndi mér betur
við starfið hérna.
— Unið þér yður ekki? spurði
Gail hissa, og hann hristi höfuð-
ið.
— Þetta getur auðvitað lagazt,
sagði hann. — Forstöðumaður
stofnunarinnar heitir Kalawitch
og hann er flóttamaður. Þetta er
bráðgáfaður maður, og ég hafði
hlakkað til að vinna með honum.
En einhverra hluta vegna höfum
við alveg gagnstæðar skoðanir á
mörgu. Ég segi ekki að ég van-
treysti honum á nokkurn hátt,
Kópavogur |
Afgreiðsla Morgunblaðsins í \
Kópavogi er að Hlíðarvegi 61,4*
sími 40748.
Garðahreppur |
Afgreiðsia Morgunblaðsinsii
fyrir Garðahrepp er að Hof-/|
túni við Vífilsstaðaveg, símil
51247. 1
Hafnarfjörður |
Afgreiðsla Morgunblaðsins \
fyrir Hafnarfjarðarkaupstaðl
er að Arnarhrauni 14, símiij
50374. I
Keflavík i
Afgreiðsla Morgunblaðsins 1
fyrir Keflavíkurbæ er að
Hafnargötu 48. I