Morgunblaðið - 06.11.1964, Blaðsíða 20

20
MORGU N BLAÐIÐ
Fðstudagur 6: nóv. 1964
f-------------------N
JENNIFER AMES:
Hættuleg forvitni
^___________________J
©PIB
COSP'-'? __________________________________________________________33/V
— Nei, þarna kemur Óli. Það er hann, sem gefur mér súkkulaðið,
sem þér finnst svo gott.
Tunglið var komið upp, á
heiðum himni. Þetta var yndis-
legt kvöld. Skrítið að hann
skyldi biðja hana um að kalla
sig Grant. Það hafði hún aldrei
látið sér til hugar koma, enda
hefði það verið óhugsandi í Lon-
don. En það virtist vera auð-
veldara að slíta sig af hefðbundn
um venjum hérna. Hérna varð
það eðlilegra að fólk væri vinir.
Allt í einu heyrðu þau
glymjandi hlátrasköll frá einu
borðinu, og Gail þekkti strax
hláturinn. Svona hló enginn
nema Brett Dyson.
Hlátur hans var glaðlegur og
einlægur, ofurlítið gikkslegur
undir niðri. Gail leit varlega við
og sá að þarna var stórveizla
við eitt borðið, skammt frá. All-
ir hlógu og voru glaðir. Brett var
að halda einhverskonar hátíðar-
ræðu. Gail gat ekki greint nokk-
urt orð, en birtan féll á Ijóst
hárið á honum og andlitið og
stóran munninn, sem virtist
vera síbrosandi, Augun voru blá
eins og hafið. Brett- Hún hvísl-
aði nafnið eins og hún væri að
hlýða einhverri innri skipun, og
hún kipptist ósjálfrátt við, eins
og hana langaði til að hlaupa
til hans. Hjartað barðist hratt og
títt, og hún fann að hún hafði
roðnað mikið. Hvaða seiðmagn
var þetta í Brett, sem hafði þessi
áhrif á hana? Hún hafði aldrei
orðið svona tilfinninga vör, í
sambandi við nokkurn mann.
Nú hafði Brett komið auga á
hana og hún heyrði hann reka
upp fagnaðaróp og segja eitt-
hvað á þá leið, að þarna væri
stúlkan í eigin persónu. Sú sem
hann hefði verið að segja frá —
þessi afreksstúlka, hetjan úr
flugslysinu. Þau yrðu öll að
heilsa henni! Hann hrinti stóln-
um svo snöggt til baka að hann
valt um. Og svo kom hann vað-
andi og rétti fram báðar hend-
urnar.
— Gail! Þetta var dásamlegt,
sagði hann hlæjandi. — Ég var
einmitt að segja frá neyðlend-
ingunni og hvílík hetja þú hefð-
ir verið. Og þá kiom ég auga á
þig — örskammt frá mér-
Komdu og heilsaðu ættingjun-
um mínum. Þetta er einskonar
móttökuveizla, en það er engin
veizla fyrr en þú kemur! Og þú
verður að heilsa honum guðföð-
ur mínum líka. Ég hef sagt hon-
um margt um þig, trúðu mér
til!
— Því er nú ver, Brett, það
er ekki hægt, stamaði Gail í
vandræðum. — Ég er hérna með
Kaeburn lækni .... Fyrst nú
mundi hún eftir að kynna þá.
Hún sagði Grant, að Brett hefði
verið farþegi í slysaflugvélinni.
Hún tók eftir að Grant horfði
á þau með athygli, og datt í hug
að honum kynni að þykja það
kynlegt, að fólk gæti orðið svona
miklir kunningjar í eWki lengra
ferðalagi. Grant virtist hissa,
nærri því ergilegur. En Brett
rétti hiklaust fram höndina og
fór að reyna að fá þau bæði til
að koma að veizluborðinu.
15
— Þakka yður fyrir, en mér
finnst það ekki viðeigandi, svar-
aði Grant með semingi. En Brett
lét það ekki á sig fá.
— Hvaða bull! Það er þýð-
ingarlaust að mala í móinn.
Þetta er mitt kvöld, og það yrði
samfeld flatneskja ef Gail yrði
ekki viðstödd. Og þið hafið ekki
sktap í ykkur til þess að spilla
því. Gerið þið nú svo vel að
koma til okkar- Jæja, þér eruð
þá læknirinn sem Gail vinnur
hjá. . . . Hún hefur sagt mér frá
yður.
Gail fann á sér að Grant kunni
þessari truflun illa. Hann lang-
aði ekkert til að lenda í sam-
kvæmi, sem hann vissi að hann
átti enga samstöðu með. En allt
í einu lét hún það eins og vind
um eyrun þjóta. Hún var í sjö-
unda himni, hún var að springa
af sæiu. Var það ást? spurði hún
sjálfa sig þegar hún lét Brett
toga sig upp frá borðinu og
teyma sig að hinu borðinu.
— Hér sjáið þið Gail Stewart,
sagði hann upphátt. — Sjálfa
hetjuna. Var það ekki heppni
að ég skyldi hitta hana í kvöld?
Ég hef verið að reyna að ná
í hana í allart dag, til þess að
bjóða henni hingað — og hérna
er hún komin. Og þetta er hús-
bóndi hennar, Raeburn læknir.
Rýmið þið svolítið til, svo að
þau geti fengið sér sæti.
— Og hérna, Gail, hérna er
guðfaðir minn, galdramaðurinn
Tom Manning. Sá sem hefur
gert meira fyrir mig en nokkur
annar maður í veröldinni.
Tom Manning rétti fram gríð-
arstóra lúkmna og hún leit fram-
an í hann — andlitið var skvap-
mikið og augun lágu djúpt,
undir stórum brú,num, nefið var
hvasst og hakan stór. Hann
studdi á höndina á henni, svo
fast að hana verkjaði og lá við
að skrækja.
— Jæja, sagði hann. Þetta er
þá Gail Stewart. Eða á maður
að segja systir Gail? Það var
gaman að fá að kynnast yður
persónulega, eftir allt það sem
hann Brett hefur sagt mér um
yður. Ég tel hann son minn, þó
því miður sé hann það ekki. Við
verðum að verða verulega góðir
vinir, öll þrjú. Stejist þér hérna
hjá mér, góða, og segið mér
hversvegna þér eruð komnar
hingað, alla leið til Hong Kong.
Gail settist á stól. Þegar Tom
Manning skipaði fyrir, var að-
eins eitt að gera: að hlýða.
— Ég kom hingað til þess að
vinna hjá Raeburn lækni, sagði
hún og kynnti húsbónda sinn
fyrir Manning. Og hann rétti
aftur fram stóru lúkuna og heils
aði Raeburn.
— Ég hef heyrt að þér starfið
hérna í Malcolm Henderson-
stofnuninni, sagði hann. — Gam-
an að kynnast yður. Og enn þá
meira gaman að þér vilduð
setjast hjá okkur hérna í kvöid,
þegar ég er að bjóða fósturson
minn velkominn. Þér getið ekki
ímyndað yður hve lengi ég hef
þráð þessa stund. . . .
Hann sneri sér að einum þjón-
inum. — Við þurfum að fá
kampavín! Við verðum að skála
fyrir þessu. Skála fyrir ungfrú
Gail Stewart — yndislegustu
stúlkunni sem Brett hefur nokk-
urntíma kynnst, og er þá mikið
sagt! Þó hann sé ekki gamall
ennþá!
Tom Manning hló tröllahlátur
og hélt svo áfram:
Kópavogur y
Afgreiðsla Morgunblaðsins íl
Kópavogi ev að Hlíðarvegi 61, U
sími 40748. I
Garðahreppur |
Afgreiðsla Morgunblaðsinsá
fyrir Garðahrepp er að Hof-J
túni við Vífilsstaðaveg, símil
51247.
Hafnarfjörður 1
Afgreiðsla Morgunblaðsins \
fyrir Hafnarfjarðarkaupstaðv
er að Arnarhrauni 14, simi £
50374. 2
Keflavík |
Afgreiðsla MorgunblaðsinsU
fyrir Keflavikurbæ er aðn
Hafnargötu 48.
IMokkur atriði úr Warren-skýrslunni
Margir orðrómar og tilgátur,
sem vart er hægt að færa undir
þær tegundir, sem hér að framan
hafa verið teknar til meðferðar
hafa samt þótt athugandi hjá
nefndinni. Á einn eða annan hátt
snerist mikið af þessum hræri-
graut um samsæriskenningar í
sambandi við Oswald. En aðrar
snerust um aukaatriði, sem þó
voru nægilega mikilvæg til þess
að vekja athygli. Það sem nefnd
in komst að, verður sett fram hér
á eftir.
Tilgátur: Oswald var á ein-
hvern rátt sekur um dauða
Martins D. Schrands, óbreytts
liðsmanns í landgöngusveitunum.
Nefndin: Þessi orðrómur var
færður í tal af að minnsta kosti
einum af félögum Oswalds úr
landgöngusveitunum. Schrand
var særður banasári er hleypt
var af hagnabyssu meðan hann
stóð á verði 5. janúar 1958,
skammt frá bryggjunni í flugstöð
Bandaríkjaflotans, Cuby Point,
Filipseyjum. Hin opinbera rann-
sókn fyrir herrétti 1958 leiddi í
ljós ,að dauði Schrands stafaði af
skoti, sem hleypt var af byssu
hans fyrir slysni, og var engum
öðrum aðila að kenna. Orðróm-
urinn um það, að Oswald hefði
verið viðriðinn dauða Schrands
á einn eða annan hátt, stafaði af
tvennum atvikum: (1). Oswald
var staðsettur á Cuby Point þeg
ar Schrand beið bana (2) 27. okt.
1957, þá staðsettur í Japan, skaut
Oswald sig í vinstri olnboga, fyr-
ir slysni, með 22. derringer, sem
hann átti sjálfur. Nefndin hefur
komizt að því, að Oswald átti
engan þátt í hinum slysalega
dauða Sehrands.
15
Tilgátur: Texas Skólabókhlað-
an er rekin af Dallasborg og
hennar eign og Oswald þar af
leiðandi borgarstarfsmaður. Þar
af leiðir, að hann hefði aldrei
getað fengið þarna atvinnu,
nema því aðeins einhver em-
bættismgður hefði ábyrgzt hann.
Nefndin: Texas Skólabókhlað-
an er einkafyrirtæki og í engu
sambandi við Dallasborg. Os-
wa!d var því ekki borgarstarfs-
maður. Hann fékk stöðu sína við
Bókhlöðuna fyrir meðmæli frú
Ruth Paine, sem frétti hjá ná-
granna einum, að staða væri
þarna laus og kom í kring við-
tali við yfirmann bókhlöðunnar,
Roy S. Truly.
Tilgátur: Áður en morðið var
framið, rannsakaði Dallaslög-
reglan aðrar byggingar á sama
svæði og Bókhlaðan er, en ekki
Bókhlöðuna sjálfa.
Nefndin: Dallaslögreglan og
leyniþjónustan tilkynntu nefnd-
inni báðar, að Verzlunarmark-
aðnum undanteknum hefðu þær
ekki rannsakað neinar bygging-
ar fram með leið bílalestarinnar,
né heldur aðra staði í Dallas,
í sambandi við heimsókn forset-
ans. Það var ekki siður leyni-
þjónustunnar að rannsaka bygg-
ingar fram með leið bílalesta.
Tilgátur: E. J. Decker dómari
í Dallasumdæmi kom fram í lög-
regluútvarpinu kl. 12.25 með
skipanir um að setja niður
óeirðir í Texast Skólabókfclöð-
unni.
Nefndin: Síðasta útgáfa af
Dallas Times-Herald, 22. nóv-
ember (bls. 1, d. 1) segir, að
„Decker dómari kom fram í út-
varpi kl. 12.25“ og sagði: „Ég
veit ekki, hvað hefur gerzt. Tak-
I ið hvern fáanlegan 'mann frá
fangelsinu og stöðinni og farið
að járnbrautarsvæðinu hjá Elm,
rétt við þreföldu undirbrautina“.
Greinin í Times-Herald nefndi
alls ekki, hvenær forsetinn hefði
verið skotinn. Útvarpsdagbókin
í skrifstofu Dallashéraðs sýnir
að Decker dómari kom í útvarp-
ið 40 sekúndum eftir 12.30 og
sagði: „Hjálp! Allir hópar og
lögregluménn í nágrenni járn-
brautarstöðvarinnar, komi á
járnbrautarsvæðið rétt norðan
við Elm“. Útvarpsdagbókín sýn-
ir ekki nein boð frá Decker
milli 12.20 og 40 sekúndum eftir
12.30.
Tilgátur: Varúðarráðstafanir
lögreglunnar í Dallas, 22. nóv-
ernbur, voru meðal annars eftir-
lit með mörgu fólki, þar á meðal
nokkrum, sem gerðu ekkert
meira en tala með samskóla-
kerfinu. ,
Nefndin: Dallaslögreglan til-
kynnti nefndinni, að hinn 22.
nóvember hafi hún ekki haft
nokkurn mann undir eftirlit, 1
varúðarskyni í sambandi við
heimsókii Kennedvs forseta —
nema við Verzlunarmarkaðinn.
Nefndin hefur ekki fengið neina
vitneskju um, að lögreglan hefði
neitt fólk undir eftirliti, sem tal*
aði með samskólakerfinu.
Tilgátur: — Oswald sást í skot
bakka á Dallassvæðinu að æfa
sig að skjóta með riffli.
KALLI KUREKI

BEP.THESE AW’T BAP ) f BUT HAVE YOU FOZGC7 )
5ÓYS--A LITTLE *-< HOW IT IST'PRIVE A ^
FUOLICSOME, MAYBE.'- 7) T2AIL HEEP 1000 MIL£S-'
-rff A»’ JUST H/VE T LETOFF
Z (STEAM INTH’RESTTOWMf
Y£AH, YA )
DAI0S- -
kiLL-jorr
Moee KOU&H STUFF/ YOU TEY HORSE -L
PLAYW' WITH TH' HAEP CASES IN TOWM
AM' WE'LL BE PLAMTIlO' YOU1/0 BODTHILLf
Teiknari: J. MORA
KEP, ©OOW \ MO, HEWT' THESE BOYS ARE
H0ME' DOm l REAL COMEPIAMS'I'LL ST/CIC
YOUMAKE J\ AROUNP FOZ TH’ LAU&HS -
M£ WO <~zl WHEN THEY PICK TH'WEOWO-
TROUBLE' -r _J<rWVlCTIM '
'X,
1. Kalli, þessir strákar eru ekki svo
iiæmir. Þeir eru kannski dálítið glað
værir. En þú hefur þó ekki gleymt
hvernig það er að reka nautgripa-
hjörð 1000 mílur og verða að
skemmta sér ærlega í fyrsta bænum,
eem þeir korna til?
2. Já, skemmtunarspillirinn þinn.
Skemmtið þið ykkur nú strákar.
En farið þið nú varlega. Ef þið reyn-
ið einhver prakkarastrik við bófana
hér í bænum þá þurfum við áreiðan
lega að gróðursetja þig upp á hæð-
inni þama.
3. Farðu nú heim, Kalli. Kcwndu
nú ekki af stað neinum vandræðum.
Nei, Newt. Þessir strákar eru ósvikn
ir gamanleikarar. Ég ætla að gamni
mínu að vera viðstaddur þegar þeir
velja sér rangt fórnardýr.