Morgunblaðið - 24.11.1964, Blaðsíða 12

r
12
MORGUNBLAÐIÐ
Þriðjudagur 24. nóv. 1964
99
FRJALSHYGGJA OG
HÆGRI STEFNA
66
Ey. Kon. Jónsson
Nk. þriðjudag, 24. nóv., ílytur
EYJÓLFUB K. JÓNSSON,
ristjóri, annað erindið í erinda-
flokki HEIMDALLAR um
„Stjórnmálastefnur samtimans".
Érindið nefnist „Frjálshyggja
og hægri stefna".
Erindið verður flutt í Valhöll
og hefst kl. 20:30.
HEIMDALLUR F.U.S.
Rennibekkur
Erum kaupendur að 1 stk. rennibekk litlum og
og 1 stk. rennibekk, stór.
Sveinn Egi'sson h.f.
Sími 22470.
VONDUÐ
FALLEG
Siqut'þórjónssoti &co
Jlafndiittnrti h
Aðalfundur brezk-íslenzka félags'ns Anglia verður
haldinn í Sjálfstæðishúsinu (Sigtúni) fimmtudag-
inn 26. þ.m. kl. 8,30 e.h.
DAGSKRÁ:
1. Venjuleg aðalfundarstörf.
2. Brezki listmálarinn Turner. Björn Th. Bjöms-
son, Iistfræðingur flytur stutt erindi og sýnir
skuggamyndir af verkum hans.
3. Einsöngur.
4. Nýstárleg tízkusýning.
5. DANS til kl. 1.
Félagsmenn eru beðnir um að fjölmenna og taka
með sér nýja félaga.
STJÓRNIN.
F.á NáUúrtilæknÍJBgattéBagi
Reykjzvíkur
Fundur verður á morgun, miðvikudag 25. nóvem-
ber kl. 8,30 e.h. í Ingólfsstræti 22, Guðspekifélags-
húsinu. Yfirlæknir prófessor Sigurður Samúelsson,
talar um hjartavernd og svarar fyrirspurnum í því
sambandi. Píanóleikur. Ávaxtaveitingar á eftir.
Félagar fjölmennið. Utanfélagsfólk velkomið.
Lagersfarf
Afgreiðslumann í varahlutaverzlun
okkar vantar nú þegar eða sem fyrst.
* KH. HRI5TJÁNSS0N H.F.
UMBOfllfl SUDURLANDSBRAUT 2 • SÍMI 3 53 00
Sveinn Gunnarsson
læknir - Minningarorð
í DAG verður til moldar borinn
Sveinn Gunnarsson læknir, en
hann lézt 18. nóv. Sveinn var
borinn og barnfæddur Reykvík-
ingur, yngsta barn þeirra Salvar-
ar Guðmundsdóttur og Gunnars
Gunnarssonar trésmiðs, alþekktra
heiðurshjóna.
Sveinn var fæddur 17. maí
.1899, tók stúdentspróf 1920, próf
í læknisfræði 1926, starfaði síðar
í röntgendeild Landspítalans og
þar á eftir um árabil við Landa-
kotsspítala, auk almennra læknis
starfa. Um læknisstörf Sveins er
mér lítt kunnugt, en hann var
talinn góður og hugvitssamur
læknir, og var mjög vel látinn af
sjúklingum sínum, en var síðustu
árin að mestu látinn af læknis-
störfum sakir sjúkleika.
Fundum okkar Sveins bar fyrst
saman í 8. bekk Miðbæjarbarna-
skólans haustið 1913, en sá bekk-
ur var að öðrum þræði nokkurs-
konar undirbúningsdeild undir
inntökupróf í Menntaskólann, en
það tókum við vorið 1914.
Sveinn mun hafa verið með
þeim elztu í bekknum, enda bar-
hann af okkur að fríðleika og
hverskonar atgervi, var sterkast-
ur okkar og liðugastur og glímu-
maður ágætur, en þá íþrótt stund
aði hann lengi.
Sveinn átti þá heima á Óðins-
götu 1, þar sem hann bjó til ævi-
loka, en ég átti heima á Bjargar-
stígnum. Við urðum því oítast
samferða heim úr skólanum og
þannig tókust kynni okkar, og
urðum við hinir mestu mátar, þó
að við værum ólíkir um margt.
Við lásum saman og oft sótti ég
hann í skólann á morgnana. Varð
ég því brátt heimagangur á hinu
stóra, gestkvæma og glaðværa
heimili frú Salvarar og Gunnars.
En bæði voru þau hjón stórbrot-
in í lund og minnisstæð öllum,
hinir mestu höfðingjar og máttu
ekkert aumt sjá, enda var hús
þeirra löngum athvarf margra,
bæði ungra og aldraðra, og mun
þess lengi minnzt.
Við Sveinn vorum svo saman í
Menntaskólanum næstu fjögur
árin og lásum oftast saman hjá
honum. En frátafir voru oft tals-
verðar frá lestrinum, sjaldan
gestlaust, og glaðværð mikil hjá
foreldrum hans óg eldri systkin-
um og svo átti Sveinn nokkrar
kindur í kofa úti í porti, og
þurfti oft að hlaupa frá lærdóms-
bókunum til þess að gefa kind-
unum og huga að þeim, en marga
daga á vorin vorum við að leita
þeirra í Öskjuhlíðinni. Olli þetta
mér oft nokkrum áhyggjum út af
lærdómnum. En allt slampaðist
þetta af. Svo skildu leiðir. Sveinn
fór að loknu stúdentsprófi í
læknadeild, stundaði læknisfræði
námið með ágætum og tók mjög
hátt próf. Síðan tók hann til við
læknisstörfin og stundaði íþrótt-
ir. Var mál manna, að hann væri
með glæslegustu ungum mönn
um í Reykjavík í þá daga, fríð-
leiksmaður, sterklegur og vel
vaxinn, glæsimenni í framkomu,
glaðvær og orðheppinn, vinsæll
og veitull.
En hann giftist ekki, heldur
bjó á sínu gamla heimili með
móður sinni og eldri systkinum
eftir að Gunnar faðir þeirra var
dáinn. Var Salvör alla tíð mið-
punkturinn á heimilinu, þar til
hún lézt í hárri elli. Og svo mjög
var Sveinn tengdur sínu gamla
heimili, að jafnvel eftir að hann
hafði byggt sér glæsilega og vist-
lega einhleypingsíbúð við gamla
húsið, gat hann ekki sofið ann-
ars staðar en í gamla húsinu, og
þar lézt hann.
Eftir lát Salvarar tók Ólöf syst
ir Sveins við bústjórn og heimilið
hélzt áfram í sama horfinu. Hrafn
sonur Ólafar hafði alizt þar upp
og síðar Valdimar sonur Hrafns
og gekk Sveinn þeim feðgum
- föðurstað og lét sér í hvivetna
annt um velferð þeirra.
Ólöf stjórnaði heimilinu i anda
móður sinnar. Gestafjöldinn var
sá sami og áður. Bernsku- og
æskuvinirnir, sem nú voru farnir
að reSkjast, áttu oft leið inn á
Óðinsgötu 1, og alltaf var kaffi
á könnunni hjá Ólöfu eins og
verið hafði hjá Salvöru, móður
þeirra. Með þeim systkinum var
óvenju kært, svo að þau gátu
hvorugt án hins verið, en Ólöf
fórnaði öllu sínu lífi fyrir sitt
gamla heimili og bróður sinn.
Það var því þungt áfall fyrir
Svein, þegar Ólöf lézt fyrir fá-
um árum, og hann var einn eftir
gamla húsinu, þá orðinn sjúkur
maður. En gömlu vinirnir og
æskuvinirnir litu þó oft inn til
hans. En nú er hann farinn og
gamla heimilið á Óðinsgötu 1
með sínum hugljúfu minningum
er tómt.
En við hinir mörgu vinir þökk-
n Sveini áratuga vináttu og
tryggð og vottum ástvinum hans
innilegustu samúð okkar.
Einar Magnússon.
SVEINI Gunnarssyni, lækni,
þeim góða dreng, sem í dag er
kvaddur hinstu kveðju, kynntist
ég fyrir 30 árum, er við báðir
vorum á ferð til útlanda. Þá var
sumar í lofti oig sól skein hátt á
himni.
Vegir okkar skildu þá um sinn,
en þessi stuttu kynni urðu upp-
haf langrar,' einlægrar og
tryggrar vináttu okkar alla tíð
síðan. Bar fundum okkar nær
daglega saman um langt árabil,
Oig þegar stundir liðu fram, lærði
ég alltaf betur og betur að meta
og virða verðleika hans og göfug-
mennsku. Sveinn var alltaf vinur
samferðamanns síns, hvar sem
hann fór, og bar heill hans og
hag fyrir brjósti. Hlýtt huigar-
þel hans og hjartagæzka kom
sérstaklega fram í því, hve annt
hann lét sér um sjúklinga sína
og hve snar þáttur í tilfinninga-
lífi hans var þeim helgaður,
Sveinn bar og gæfu til þess að
eiga gott heimili með móður
sinni og systur, meðan þeirra
naut við, og studdu þær hann
með ráðum og dáð. Ég minnist
þess, hve starfsbræður Sveins
læknis voru á einu máli um
hæfni hans og kunnáttu, og naut
hann jafnan mikils trausts á
meðal þeirra sem hæfileika-mik-
ill læknir.
En þrátt fyrir umfangsmikið
starf sitt við lækningar gat hann
gefið sér tóm til að sinna öðrum
hugðarefnum sínum, og bera þau
vott um, hve margþættur hann
var.
Á manndómsárum sínum stóð
hann jafnan í stórræðum jafn-
framt því að sinna læknisstörf-
um. Munu byggingarframkvæmd
ir hans lengi bera vitni stórhug
hans, framsýni og árvekni
Sveinn var öðrum þræði fjár-
málamaður og farsæll í þeim
efnum. Var hann orðinn, á okkar
mælikvarða, fjáður maður, löngu
áður en yfir lauk, enda áhuga-
og afkastamaður í hverju því,
sem hann tók sér fyrir hendur.
Sveinn var gleðimaður og
félagslyndur og bæði kunni og
hafði ánægju af að blanda geði
við fólk. Þessvegna var hann
vinmargur og einn þeirra manna,
sem geta gefið af sjálfum sér, af
eigin innri gleði og glatt aðra.
Kæri vinur, þér á ég margt að
þakka, ógoldið, en hlýt nú að
kveðja þig, Ég gleðst í trega mín-
um við vonina um endurfundi
handan við gröf og dauða. Vale
amice care.
Finnbogi Kjartansson.
Fæddur 17. maí 1899
Dáinn 18. nóv. 1964
ÞAÐ var glaðvær og léttstígur
hópur, sem skundaði niður skóla-
braut Menntaskólans í Reykja-
vík hinn 26. júní 1920.
Öllum hinum ungu stúdentum
hló hugur í brjósti, úr augum
þeirra ljómaði vonarbjarmi
sem varpaði birtu langt fram á
ófarna vegu.
Enn í dag minnumst vér hve
þetta var björt og sólglituð
stund, auðug af vonum, bjart-
sýni og feginleik. —
En þessi glaði hópur dreifðist
fljótt. Leið hans lá til fram-
haldsnáms í ýmsar áttir og síðan
út í lífið, til starfsins og þeirrar
reynslu, sem lífið færir hverjum
manni. Eins og að líkum lætur
er þessi lífsglaði stúdentahópur
frá 1920, — eftir hartnær hálfan
fimmta áratug, — farinn að
þýnnast og hljóðna. Hann hefir
goldið mikið afhroð á hólmi lífs-
ins og skörðin í fylkingunni
standa opin og auð og valda
oss bekkjarsystkinunum sem
eftir lifum og öðrum vinum,
sársauka og trega. —
Já, þau eru oss einnig Mene
tekal þess, að hin mikla hringing
getur hljómað í eyrum vor
sjálfra fyrr en varir.
Einn úr hópi vorum, Sveinn
Gunnarsson, læknir, hefir hlýtt
þeirri kvaðningu, sem enginn
fær undan vikizt. Hann andaðist
þann 18. þ.m. 65 ára að aldri.
Sveinn Theodór ' Gunnarsson
var fæddur í Reykjavík hinn
17. maí 1899. Foreldrar hans
,voru Gunnar Gunnarsson, tré-
smíðameistri og kona hans, Sal-
vör Guðmundsdóttir, hin mestu
merkishjón, vel látin í hvívetna.
Eftir stúdentspróf 1920 og
glæsilegt embættispróf í læknis-
fræði, frá Háskóla íslands vorið
1926, stundaði Sveinn framhalds-
nám í handlækningum, fæðingar-
hjálp og lyflæknisfræði við
Ríkisspítalann í Kaupmanna-
höfn. Auk þess sigldi hann tví-
vegis til þess að afla sér frekari
framhaldsmenntunar. Hann
hlaut viðurkenningu sem sér-
fræðingur í geislalækningum og
starfaði sem röntgenlæknir við
Landakotsspítalann í Reykjavík
hátt á annan áratug. Þá var hann
fastur aðstoðarlæknir hins víð-
þekkta skurðlæknis Matthíasar
Einarssonar um nær 20 ára skeið.
Auk þess rak hann sjálfstæða
lækningastofu um fjöldamörg
ár. Fyrir langa og fjölþætta
reynslu í starfi sínu mun hann
hafa verið talinn mjög glöggur
læknir við sjúkdómsgreiningu,
hvort sem var um að ræða
líkamleg mein eða geðræna
kvilla og hinar margvíslegu
flækjur sálarllfsins. Þeir munu
því margir, sem nú að leiðarlok-
um minnast hans með söknuði,
vinsemd og þakklæti fyrir lækn-
ishjálp hans og hollar ráðlegg-
ingar. Þá voru þeir og margir
sem fenigu að reyna örlæti hans
og veglyndi, því oft vissi vinstri
hönd hans ekki hvað sú hægri
gjörði. —
Vér vinir hans og félagar frá
skólaárum minnumst hans fyrst
og fremst sem hins einlæga
trygga vinar og hins góðsama
manns, sem jafnan vildi styðja
sérhvert gott málefni og leggja
því lið.
Sveinn var maður skapstilltur
og þýður í lund, þótt hann að
öðru leyti væri fastur fyrir og
skapaði sér ákveðnar skoðanir
um menn og málefni. — Gefur
það glöigga hugmynd um það
traust er hann naut meðal skóla-
Framh. á bls. 14