Morgunblaðið - 19.02.1965, Blaðsíða 24

24
MORCV N BLAÐ3Ð
Föstudagur 19. febrúar 1961
Victoria Holt
Höfðingjasetrið
: Ég gat ekki stillt mig að svara:
— Það er engin skömm að þessu,
frú Larnston. Við erum heiðar-
lega gift .
— Ég hélt nú, að þetta væri
bara eitt brekið þitt, Johnny,
sagði hún og lét sem hún heyrði
mig ekki. — En þetta er þó enn
verra en ég hafði nokkurntíma
búizt við.
Sir Justin hafði tekið sér stöðu
við stól móður sinnar. Hann
sagði rólega: — Það þýðir ekki
að sakast um orðinn hlut,
mamma. Við skulum reyna að
gera gott úr þvL Ég býð þig vel-
komna í fjölskylduna, Kerensa.
En andlit hans bar ekki með
sér, að hann væri neitt að bjóða
mig velkomna. Ég gat séð, að
hann var alveg eins hneykslað-
ur á þessari giftingu og móðir
hans. En Justin var maður, sem
vildi forðast allan ófrið. Með því
að fara að giftast vinnukonu í
húsinu, hafði Johnny valdið
hneyksli, en bezta ráðið til að
þagga það hneyksli niður var að
láta eins og það væri ekkert
hneyksli. Mér fannst næstum ég
kunna betur við viðbrögð gömlu
frúarinnar við þessu.
Judith kom manni sínum til
hjálpar. — Þetta er rétt hjá þér
elskan mín. Kerensa er nú orðin
Larnston.
Brosið á henni var vingjarn-
legra. Hún heimtaði ekki annað
af fjölskyldunni en óskoraða ást
Justins.
— Þakka þér fyrir, sagði ég.
— Við erum dálítið þreytt eftir
ferðina. Ég vildi gjarna geta
þvegið mér. Og, Johnny, svo lang
ar mig í te.
Þau litu öll á mig, steinhissa
og ég held bara að gamla frúin
hafði dáðst að mér, þvert gegn
vilja sínum, Ég greip arminn á
Johnny og við gengum út, og til
herbergis hans. Þar hringdi ég
bjöllunni.
Johnny leit á mig með sama
svipnum og ég hafði séð á fjöl-
skyldu hans, en áður en hann
fékk ráðrúm itl að segja neitt,
kom frú Rolt inn.
— Góðan daginn, frú Rolt. —
Við vildum gjarna láta senda
okkur te hingað upp.
Hún gapti framan í mig, rétt
sem snöggvast en sagði síðan: —
Já, sjálfstagt . . . frú.
Ég sá hana fyrir mér, þegar
hún kæmi í eldhúsið, þar sem
hitt fólkið biði hennar. Johnny
skellihló.
— Galdranorn! sagði hann. —
Ég hef gengið að eiga galdra-
norn. Ég vissi það álltaf!
Ég lét það ekki dragast að
hitta Mellyoru. Hún bjóst við
mér, en þegar ég kom inn til
hennar, starði hún á mig dauð-
skelfd.
— Kerensa! æpti hún upp.
— Frú Larnston, áminnti ég
hana, hlæjandi.
— Ertu virkilega búin að gift-
20
ast honum Johnny?
Ég rétti fram vinstri höndina,
þar sem slétti gullhringurinn var
til sýnis.
— Hvernig gaztu gert þetta?
sagði Mellyora.
— Er það svo torskilið? Þetta
er þó skiljanlegt. Nú er það ekki
lengur: „Carlee, gerðu þetta“,
eða „Carlee, gerðu hitt“. Nú ér
ég mágkona fyrrverandi húsmóð
ur minnar. Mundu það. Veslings
litla Carlee úr kofanum er orð
in frú Larnston!
— Stundum er ég hrædd við
þig, Kerensa. Ég hélt, að þú
hataðir Johnny.
— Ég hata hann ekki lengur.
— Var það af því að hann bauð
þá stöðu, sem þú gazt þegið
Það var einhver kaldhæðni í orð
unum, sem mér var illa við.
— Það neyddi hann að minnsta
kosti enginn til að giftast mér.
Ég hafði komið Mellyoru að
óvörum. Hún sneri sér undan
og greip höndum fyrir andlitið.
Ég gekk strax til hennar. Ég gat
ekki hugsað mér, að við værum
ekki vinir lengur.
— Láttu þetta ekki á þig fá,
Mellyora, sagði ég. — Þetta verð
ur allt gott. Þegar ég var á prest
setrinu, gættir þú mín. Jæja, nú
kemur að mér að gera þér sömu
skil.
— Þetta fer illa, sagði hún í
öngum sínum.
— Við sjáum nú til, sagði ég.
Það sést með tíð og tíma.
Næsta dag skipaði ég Polore
að aka mér til kofa ömmu. Hvað
ég naut þess að stíga úr vagn-
inum, íklædd nýju fötunum mín
um. Amma leit á mig með kvíða
í svipnum.
— Jæja, ástin mín, sagði hún
bara.
— Nú er ég frú Larnston,
amma, sagði ég.
— Ó, frú Larnston, gerið þér
— Þú hefur þá fengið það, sem
þú vildir, eða hvað? sagði hún.
— Jæja, þetta er byrjunin.
— Ó, sagði hún, en svo bað
hún mig ekki um neina frekari
skýringu. Þess í stað tók hún um
axlirnar á mér og horfði beint
framan í mig.
— Þú sýnist vera hamingju-
söm, sagði hún loksins. En ég féll
í faðm hennar og þrýsti henni að
mér.
Við sátum og töluðum saman í
heila klukkustund, eða réttara
sagt, það var ég sem talaði, því
að við engan gat ég úthellt
hjarta mínu nema ömmu. Ég
sagði henni frá þeim fasta ásetn
ingi mínum að eignast son.
— Og amma, ef Justin eignast
engan son, þá verður minn son-
ur erfingi að Klaustrinu. Hvern-
ig lízt þér á það Sir Justin Larn
ston, iangömmubarnið þitt?
— Þú eignast alltaf ný og ný
markmið, elskan mín, sagði
amma.
— Kannski á að lifa lífinu
þannig. Kannski er allt þetta,
sem orðið er, fyrir beztu. Og þú
elskar þennan mann þinn?
— Elska og elska. Hann hefur
gefið mér það, sem ég sóttist eft
ir. Ég veit, að ég hefði ekkert
komizt áleiðis, ef Johnny hefði
ekki verið.
— Og þú heldur,. að það geti
verið næg uppbót fyrir ástina,
Kerensa?
— Ég er ástfangin . . . ástfang-
in af öllu eins og það er orðið
Og hvað er hægt að ætlast til
meira?
— Nei, enginn gæti víst farið
fram á meira, eða hvað? Og hvað
þýðir að vera að tala um meðöl-
in, þegar árangurinn er allt, sem
við höfum óskað eftir. Ég gæti
dáið róleg, Kerensa, ef þú yrðir
áfram eins hamingjusöm og þú
ert núna.
— Vertu ekki að tala um að
deyja, skipaði ég og hún hló að
mér.
— Nei, góða mín, það mundi
Blaðburðarfólk
öskast til blaðburðar í eftirtalin hverfi
m
Lambastaða
í»v^mtIrTnt>ití hyopfj
Sími 22-4-80
— Ég get sagt þér góðar fréttir.
þig meiddist ekkert.
Hjólreiðamaðiurinn, sem ók yfit
ég ekki þora. Þegar maður hefur
fengið skipun frá þeim, sem nú
hefur vald til að skipa.
Svo hlógum við eins og við
gátum hlegið þegar við vorum
einar saman, og mér fannst
amma vera orðin rólegri en þeg
ar ég kom til hennar.
Mellyora sagði mér, heldur
dauf í bragði, að hún hefði'skrif
að Davíð um giftingu mína, og
því fékk ég sjálf bréf frá Davíð.
Það var honum líkt. Hann tók
missinum á mér, alveg eins og
þegar hann missti af embætti
sér Martins — með jafnaðargeðL
Ég varð honum dálítið gröm
og fór að hugsa um, hvernig
hann hefði getað verið svo blind
ur að halda, að hjónaband hjá
okkur hefði nokkurntíma getað
orðið velheppnað. Hin fjörlega
persóna mín og svo persóna hans,
sem mér hafði alltaf fundizt held
ur litlaus, hefðu aldrei getað átt
vel saman.
Ég sleppti því Davíð algjörlega
úr huganum og tók í staðinn að
njóta hinnar nýju stöðu minnar.
Ég var ekki í neinum vandræð-
um með sjálfa mig. Ég hafði æft
hlútverkið svo lengi í hugan-
um, að nú mátti kalla það full-
æft og ég gæti leikið með mestu
ágætum. Ég gat gefið fyrirskip
anir allt eins rólega og frú Larn
ston gamla og miklu rólegar en
Judith, sem skipti sér yfirleitt lít
ið af heimilishaldinu.
Við Judith vorum raunveru-
lega vinir . . . Ég held að henni
hafi líkað það vel, að ég skyldi
giftast Johnny, því að annars gat
hún ekki annað en haldið, að ég
væri á eftir Justin, eins og hélt
allar aðrar vera. Þessvegna var
það huggun að vita mig hjá
Johnny, enda þótt hún hefði auð
vitað orðið enn glaðari, ef það
hefði verið Mellyor, sem hljóp
burt með Johnny.
Með samþykki hennar hafði ég
fyrirskipað að gera upp nýja
íbúð handa okkur Johnny. Vinnu
fólkið hvíslaði auðvitað margt
fyrir aftan bakið á mér, en það
var ég undir búin. Ég vissi líka,
að gamla frúin var stundum að
KALLI KUREKI
SíTSETOL'MANf Y0UI2
KEDHEAD PAEDNEE AIN’T
HEEET’SIDE YAT’DAY' <
WHEM YA FI&URE YOU’RE
READY, GIT YOUR &UM
A-SM0KIN7

"X*

■Xr~
Teiknari: J. MORA
THATOL' SHOeT-SOI BEEN FEALDUIETf
HOEMf X PROMISEDn BUT M0W,r'M &ONMA .
J'D BEHAVE, AM' A &IVE YA A' EVEW BKEAK,
HE FELL FER. IT/ ) l AM’ &UM YA DOWHÍ
„Rauðhærði félaigi þinn er ekki
héma við hlið þér í dag. Þú segir
bara til þegar þú eiú reiðubúinn að
láta byssuna rjúka.“
„Hveirs .... Lögreglusj'tárinn sagði
sagði að hann ætlaði að senda þig
út úr bænum.“
„Það gamla merkikerti. Ég lafaði
honum að ég sikyldi fara úr bænum
og hann trúði og síðan hef ég haft
hljótt um mig en nú as.la ég að velgja
þér undir uggunum og skjóta þig nið-
ur.“
„Þú munt vígja byssuna mína ag
verða fyrsíur til að falla fyrir henni.
Fólkið mun gleyrna Billy the Kidd,
þegar ég fer á stað. „Ertu blindur
eða hvað? Sérðu ekki að ég er ó-
voDnaður.“
minnast á „gorkúlur" og vand-
ræðast yfir giftingu Johnnys, en
hana. Hún var orðin gömul og
mundi bráðlega engu ráða. Ég
mér var nákvæmlega sama um
horfði eingöngu fram á við.
Einn daginn heimsótti ég hr.
Pollent, dýralækninn, til þess að
hitta bróður minn. Ég hafði feng
ið Johnny til að lofa mér að láta
Jóa læra til læknis, og ég gat
ekki beðið með að færa honum
þá gleðifregn. Ein af dætrum
Pollents kom til dyra.
svo vel að koma inn i stofu. Ég
skal láta Jóa vita, að þér séuð
komin.
Eg brosti náðarsaflega, og hún
fór út. Mér þótti vænt til þess
að vita, að Jói hafði eins og hækk
að í tigninni, sökum skyldleikans
við mig, síðan ég giftist.
En ungfrúin kom nú samt fljótt
aftur og sagðf að Jói hefði beðið
hana að fylgja mér þangað sem
hann var að vinna, af því að
hann væri mjög önnum kafinn.
Ég varð hálfhvumsa við þetta,
að hann skyldi ekki bera sömu
virðingu fyrir mér og hitt fólkið
þarna, en lét samt fylgja mér
inn í herbergi þar sem hann stóð
upp við borð og var að blanda
einhverju saman í flösku. En
hann varð virkilega glaður að
sjá mig, engu að síður.
— Ég hef góðar fréttir handa
þér, JóL sagði ég.
Hann hló. — Já, þú munt vera
orðin frú Larnston. Við höfum
löngu frétt, hvernig þú hljópst
til Plymouth með hr. Johnny.
Ég hleypti brúnum. Það var
ekki úr vegi, að hann lærði að
haga sér eins og maður.
— Ja, svei mér ef það er ekki
skrítið, að þú og Johnny og
Hetty Pengaster skylduð stinga
af á einum og sama degi!
Ég hrökk við. — Hetty Penga
ster?
Garðahreppur
Afgreiðsla Morgunblaðsins
fyrir Garðahrepp er að Hof-
túni við Vífilsstaðaveg, sími
51247.
AKUREYRI
Afgreiðsla Morgunblaðs-
ins er að Hafnarstræti 92,
sími 1905.
Auk þess að annast þjón-
ustu blaðsins við kaupend-
ur þess í bænum, er Akur-
eyrar-afgreiðslan mikilvæg-
ur hlekkur í dreifingarkerfi
Morgunblaðsins fyrir Norð-
urland allt. Þaðan er blaðið
sent með fyrstu beinu ferð-
um til nokkurra heiztu kaup
staða og kauptúna á Norður-
landi, svo og til f jölda ein-
staklinga um allan Eyjaf jörð
og víðar.