Morgunblaðið - 29.05.1965, Blaðsíða 3

Laugardagur 29. maí
MORGUNBLADIb
í SL. viku fór hópur
manna í Krísuvíkurbjarg
til eggjatínslu. Hér voru
Hornstrendingair á ferð,
vanir sigmenn, enda er
bjargsig mikið stundað þar
um slóðir, sem kunnugt er.
Það má raunar með sanni
segja, að bja-rgsig sé þjóð-
aríþrótt á vissum söðum á
landinu, t.d. í Vestmanna-
eyjum.
Á tímabilinu frá 15. til 25.
maí verpir svartfuglinn, og þá
l.eiöangursmennimir: Kristinn Grímsson, Atli Halldórsson, Bjarni Þorvaiússon og Sölvi Jóns-
son. Auk þeirra Ólafur Skagvík, sem tók myndirnar.
Sigið í Krísuvíkurbjarg
fara bjargsigsmenn á kreik.
Þeir, sem síga í bjarg, eru
kallaðir „fyglingar". Fygling-
ur í umræddri ferð var Sölvi
Jónsson. Honum til aðstoðar
voru fimm menn. ,
Fyglingurinn hefur hjálm á
höfði og „hvippu“ um sig
miðjan, en það er po-ki, sem
eggin em látin í. Hvippan get
ur tekið allt að íþrjú hundruð
eggjum, en þá er nú heldur
tekið að síga í, því að láta
mun nærri, að í (hverju kíló-
grammi séu sjö egg.
Kaðallinn, sem fyglingur-
inn hangir í, er kallaður festi.
Fyglingurinn situr í lykkju,
sem nefnist auga, en það er
jafnan ofið úr trolltvinna. Á
bjargbrúninni er hjól, sem
festin liggur yfir, en við hjól
ið er jafnan einhver til taks,
sem fylgist með því, að fest-
in fari ekki út af hjólinu.
Þegar fyglingurinn sígur
niður, hefur hann með sér
krókstjaka, sem hann skefur
með alt lausagrjót, sem verð-
ur á veginum. Þetta er nauð-
synlegt til þess að fyrirbyggja
hættu af grjóthmni.
A bjargbrúninni er alltaf
einhver á verði, gægjumaður,
og þarf sá ætíð að vera vel
vakandi. Hann stjórnar í raun
inni ferðalagi fyglingsins, og
gefur þeim, sem halda við
festina merki um að slaka á
eða toga í.
í leiðangri þeim, sem hér
um getur, var eftirtekjan 950
svartfuglsegg. Eggjunum er
jafnan skipt þann veg, að
fyglingurinn fær tvo hluti, en
aðstoðarmenn hans einn hlut
hver. - /

Sigið í Krísuvíkurbjarg. Fimm menn halda við festina á brún
inni, en fyglingurinn er neðarlega í bjarginu.
,Linsan‘ synir kvikmyndir
úr bæjarlífi Siglfirðinga
Sölvi Jónsson, fyglingur, kemur upp með úttroðna hvipp-
una af eggjum.
Siglufirði, 26. maí.
KVIKMYNDAKLÚBBURINN
Linsan, sem er áhugafélag sigl-
firzkra kvikmyndatökumnnna,
sýndi þriðjudaginn 25. maí, ©g
hafði áður sýnt föstudaginn 21.
mai, siglfirzkar kvikmyndir úr
bæjarlífinu, atvinnu- og menn-
ingarlifi.
Fyrsta myndin hét „tír staf í
tunnu“ og sýnir, hvernig tunna
verður til og starfsemina í hinni
nýju tunnuverksmiðju. önnur
myndin hét „Róður með Hring“,
er sýndi línu-, tog- og nótaveið-
ar. Sú þriðja var frá safnasýning
únni, þar sem hin margvísleg-
ustu einkasöfn voru sýnd; hin
fjórða úr skólalífi Gagnfræða-
skóla Siglufjarðar, og fimmta
myndin hét ,,Hér á æskan heima“
— fjallaði hún um hið merka
starf Æskulýðsheimilis Siglu-
fjarðar og fjölbreytrta starfsemi,
sem þar fer fram. Auk þess voru
sýndar nokkrar fréttamyndir; Is
á höfninni; Eldsvoði á bæjarskrif
stofum; Börn á gæzluvöllum; Sjó
skíði á Siglufirði; Réttir, og sitt
hvað fleira.
Þessar fögru litkvikmyndir úr
bæjarlífi Siglfirðinga vöktu bæði
athygli og ánægju. Kvikmynda-
tökumenn voru Ólafur Ragnars-
son, Tómas Hallgrímsson, Hafliði
Guðmundsson, Jón Sveinsson,
Hinrik Aðalsteinsson, Steingrím-
ur Kristjánsson, Guðmundur
Ingólfsson, Bragi Magnússon og
Pé'tur Guðmundsson.
— Stefán.
í SÍÐASTA tölublaði vlkublaðs-
ins „Frjálsrar þjóðar" birtúrt
grein eftir forseta Alþýðusain*-
bands íslands, Hannibal Valdl-
marsson. Nefnist gTeinin: „Verða
verkföll í júní?“ Segir svo m.a.
í henni:
„Rétturinn til slíkrar ákvörð-
unar [verkfalls] er samkvæmf
vinnulöggjöfinni í hendi stjóma
og trúnaðarmannaráða stéttarfé-
laganna. En fávíslegt væri það
af hverri félagsstjóra, að i-
kveða verkfall, nema gengið sé
fyrst örugglega úr skugga um,
að félagsfólkið sjálft vilji að
yfirgnæfandi meirihiuta leggja á
sig þær fórair, sem verkfalls-
baráttunni fylgja. Þegar svo er
í pottinn búið, er verkfallsvopn-
ið máttugt vopn. En án vilja
fólksins getur það hæglega orð-
ið þeim hættulegast, sem beita
því“.
Eftirspum vinnuafls
látin ráða kaupi?
Síðan segir:
„Vafalaust veldur það mörg-
um vonbrigðum, að samningar
skuli ekki lengra á veg komnir
nú, þegar aðeins er hálfur mán-
uður eftir, þar til samningstimi
er útrunninn.
Hafa verið uppi höfð nokkur
brigzl og sáryrði um, hverjum
þessi dráttur væri að kenna.
Ekki tek ég undir þau. Al-
þingi varð miklu síðbúnara með
störf sín en búizt hafði verið
við. Má raunar kenna það slæ-
legum vinnubrögðum ríkis-
stjóraarinnar, sem ekki var til-
búin með ýms stærstu málin,
fyrr en komið var langt fram á
vor. Eftir það áttu bæði ráðherr-
ar og þeir fulltrúar verkalýðs-
samtaka, sem á þingi sitja,
óhægt um vik, að sinna samn-
ingamálunum, fyrr en eftir þing-
lausnir.
En þá var líka tekið til 6-
spilltra málanna. Ég er þeirrar
skoðunar, að för forsætisráð-
herra ti Noregs ha.fi ekki valdið
töfum í sam.ningamálunum. Þá
fyrst getur komið til kasta rikis-
stjórnarinnar í samningavið-
skiptum aðila á vinnumarkaðn-
um, um kjaramál, er línur taka
að skýrast og’ ljóst er orðið,
hvað á milli .ber. En svo langt er
málum því miður ekki komið
enn þá í þetta sinn. Hins vegar
hefur undirbúningsvinna í þeim
málun\ sem sérstaklega snúa
að ríkisstjórninni, ekki legið
niðri.
Þá er það skoðun mín, að
forsætisráðherra íslands, hver
sem hann er — verði að hafa
mjög ríkar ástæður fram að
færa, til að geta neitað að heim-
sækja okkar nánustu vini og
frændþjóð, Norðmenn. — Slíkar
ástæður voru nú ekki fyrir
hendi.
Nú ber að nota nauman tíma
vel. Hvenær hafa deilumál
vinnumarkaðarins fengið lausu
fyrr en á seinustu stundu? Það
hefur víst aldrei gerst, þó að
annað væri æskilegt.
Samningsaðstaða verkalýðs-
félaganna er góð. Þjóðartekjur
hafa vaxið mikið. Hlutur laun-
þega hafa rýmað. Eftirspurn er
mékil eftir vinnuafli. Þrýsting-
urinn á vinnumarkaðnum er svo
mikill, að vel gæti komið tíl
mála, að láta eftirspurnina eina
ákveða verðlag vinnuaflsins um
tíma, ef viðunandi samningar
ekki nást“.
STAKSTEIMAR
„Verða verkföll
í júní?“