Morgunblaðið - 30.05.1965, Blaðsíða 13

T Sunnudagur 30. maí lf65
MORGUNBLAÐIÐ
13

^ við guð sinn og sýna honum
lotningu, krjúpandi á kné,
íórnandi höndum og beygja
siig svo fram þar til ennið
nemur við gólf. I>arna eru
gamlir menn og ungir, rikir
og fátækir. Þeir virðast mjög
einlægir i bæn sinni og virð-
ost ekkert taka eftir þvi, sem
fram fer í kringum þá. f>á
eitja aðrir fiötum beinum á
gólfinu í smáhópum út við
veggi og ræðast við í lágum
hJjóðum.
• HÁVAÐASAMUR MAkK-
Af)lR
Ðaginn eftir að við kom-
um til Beiru't vorum við á
gangi urn borgina, gamfa
hlutann, og komum þá inn í
þröngar markaðsgötur — þar
sem öllu ægði saman, land-
búnaðarvörum, sjávarafurð-
um, vefnaðarvöru, búsáhöld-
um, skartgripum, glingri
o.s.frv, baina veru kjúkiing-
arnir t.d. Ufandi og slátrað
eftir hendinni og gett ef egg-
in voru ekki afgreidd glóð-
volg úr hreiðrunum.
Þarna var þröngt á þingi,
svo menn uxðu oft að olnboga
4
þeirra sumra, steinkistur kon-
unga frá því mörgum öldum
fyrir Krists burð, og gripir
þeir, sem lagðir voru í kist-
liúsinsellra-
skóllnn að
Hallttrms-
firði
Ný sambýMshús I líklngu við þetta rísa þar hvert af öðru.
• 1 Þ J ÓÐMIN JA S AFNINU
Fyrsta dag okkar í Beirut
heimsóttum við þjóðminja-
safnið, þar sem geymdir eru
margir dýrmætir forngripir,
sem fundizt hafa í þessu sögu-
ríka landi. Gripir, sem smíð-
eðir voru og notaðir af fólki
fyrir þúsundum ára, margir
hverjir frumstæðir að smíði.
En þetta var byrjunin, upp-
haf þeirrar þróunar, sem ger-
ir mönnum von bráðar fært
að ferðast meðal himintungl-
anna. í>ar inni eru munir alit
ffá steinöld, vopn og verk-
færi, leirkrukkur, sem höfð-
ingjar Fönekíumanna voru
greftraðir í og jafnvel bein
voggif með bogadyrum, lista-
verk og forngripir frá tímum
Fönekíumanna, Heliena og
Rómverja. Allt fétl þó
skemmtilega saman í eina
heild í þessum sérkenniieg-
asta veitingastað, sem éig hefi
komið í.
Kjallarasalur þessi á sér
iíka einkennilega sögu. Eig-
andinn, maður nú um sextugt,
Pépé Abed að nafni, fyrrum
skartgripasali, sagði hana
stoltur. Hann var að reisa 'sér
hús þarna. Þegar grunnurinn
var grafinn, var komið niður
á gamlan rómverzkan hús-
vegg, listilega hlaðinn. Við
frekari gröft kom í ljós, að
þarna var framhlið á húsi, og
Abed ákvað þegar að láta
hann standa óhreyfðan sem
vegg í kjallarasal* hússins.
Þetta var byrjunin. Sjálfur
átti Abed margt fornra muna
og tók nú að auka við það
safn með atorku fram-
kvæmdamannsins. Hann hóf
sjálfur gröft í rústum hinnar
fornu Byblos-borgar, og lenti
í því sambandi í klandri við
yfirvöldin, keypti muni af
bændum og hafði yfirleitt
allar kiær úti.
A miðju góifi er mikil róm-
versk súla og barborðið er úr
þykkum sedrus-viði. Hann
hafði að vísu gegnt veglegra
hlutverki áður fyrr, verið í
kirkjubyggingu. En Abed setti
það ekki fyrir sig. Þessi veit-
ingastaður hans gat tæpast
verið án þessa kjörviðar, sem
bar út hróður landsins að
fornu. — Þarna inni ríkir sér-
stakt andrúmsloft, sem jafn-
vel glæsiiegar sýningardömur
frá París — höfuðvígi tízk-
unnar á 20. öldinni, sem þarna
voru staddar þetta kvöld, —
fengu ekki breytt. — Þbj.
HÚSMÆÐRASKÓI,ANUM að
Hallormsstað var slitið laugar-
daginn 24. apríl. Athöfnin hófst
með guðsþjónustu, sóknarprestur
inn, sr. Marinó Kristinssen,
predikaði. Þá flutti forstöðukon-
an, frú Ingveldur Pálsdéttir,
skólaslitsræðu. Brautskráðir veru
þrettán nemendur og fimmtán
luku prófi úr yngrideild. Hæstu
einkunn af gagnfræðingum hlaut
Guðný Ingvarsdóttir, Steinholti,
Egilsstaðahreppi, 9,33, en stúlkur
með gagnfræðapróf hafa iokið
námi á einum vetri. í eldri deild
varð Jóhanna Ragnarsdóttir, Vík
urgerði, Fáskrúðsfirði hæst með
8,42, og í yngri deild Gunnþóra
Guðmundsdéttir, Hólshjáleigu,
Hjallastaðaiþinghá. Námsk-ostnað-
ur varð kr. 13442,96 í eldri deild
og kr 10706,00 í yngri. Heilsufar
var gott í skólanum í vetur og
góður féiagsandi ríkjandi.
Frú Soffía Björgólfsdóttir, Nee
kaupstað, afhenti gjöf frá 25 ára
nemendum, vandaða skugga-
myndavél og nokkurt filmusafn,
og flutti kveðjur þeirra. For-
stöðukonan þakkaði hina góðu
gjöf og vinóttu við stofnunina.
Jóhannes Stefánsson þakkaði
kennurum og nemendum ágætt
starf. Hánn skýrði frá áformum
skólanefndar varðandi bygginga-
framkvæmdir. Ákveðið hefir ver
ið að reisa tvo kennarabústaðL
Verður hinn fyrri, íbúð forstöðu-
konu, reistur í sumar og væntan-
lega að fullu lokið næsta vetur.
Þá hafa þeir aðilar, er að skól-
anum standa heima í héraði, en
það eru Múlasýslur, Seyðisfjörð-
ur og Neskaupstaður, samþykkt
að byggja við skólann þannig, að
hann rúmi um 40 nemendur, þeg-
ar er tilskilið samþykki fæst hjá
Ailþingi og ríkisstjórn.
Þá var gestum boðið að skoða
sýningu á handavinnu náms-
meyja. Einnig var sýnd mat-
reiðsla eldri deildar og gestum
boðið að bragða á réttum.
í vetur störfuðu við skólann,
auk forstöðukonu, Guðný Sigur-
jónsdóttir, matreiðslukennari, Sig
rún Einarsdóttir, handavinnu-
kennari, og stundakennarar
Þórný Friðriksdóttir og Sigurður
Blöndal.
Margar umsóknir hafa þegar
borizt um skólavist næsta vetur,
flestar af Austurlandi. Hafa 30
stúlkur sótt um yngri deild og
15 um eldri deild.
Hátt á annað hundrað gestir
voru við skóiaslitin.
Minkur skotinn
á sundi í Skötu-
Dr veitmgakjaUaramun Bacchus. Rómverska súlan á miðjn gólfL
ísafirði, 26. maí
NÚ eru þeir farnir að skjóta
minkinn úti á sjó. Nýlega bar
svo við, að skipverjar á vb. Dag
rúnu frá Bolungarvík, sem var
á smásíldarveiðum inni í Skötu-
firði, sáu svartbakager, sem
steyptist niður að sjó, og héldu
skipverjar, að þar væri smásíld
undir. Þeir sigldu að staðnum
og sáu þá, að þarna var minkur
á sundi á miðjum firði, og gerði
svartbakurinn mikinn aðsúg að
honum, en minkuripn glefsaði í
þá á móti. Hjörtur Bjai-nason,
stýrimaður, greip haglabyssu, og
lá minkurinn í fyrsta skoti. —
Hann náðist, og leitaði Hjörtur
eftir skotlaunum í sýsluskrifstof
unni hér á ísafirði, þar eð hann
taldi, að hann hefði verið skot-
inn fyrir utan hina fornu sextíu
faðma bændalanghelgi. Sýslu-
skrifstofan var á öðru máli, og
mun Hjörtur þurfa að leita skot-
launa sinna hjá Bjarna hrepp-
stjóra Sigurðssyni í Vigur. Þar,
sem minkurinn var á sundi þvert
yflr fjörðinn, mun um ein sjó-
■ ' míla á milli landa. — H. T.
eig áfram — og margir hlutir
pkiptu um eigendur, enda var
verzlunin lifleg. Hávaðinn var
gengdariáus, því sölumenn-
irnir létu til sín heyra —
þögnuðu margir aldrei —
eungu, væntanlega um ágæti
vöru sinnar, á milli þess
eem þeir töluðu við viðskipta-
vinina. Og hér er ekki hægt
að hvíslast á, þú verður að
hrópa upp i eyrað á náung-
anum, ef þú ætlast til þess
að hann heyri til þín. En
svona er þetta víst allsstaðar
á þessum mörkuðum, þetta er
bara sá fyrsti,. sem ég hef haft
þá ánægju að heimsækja.
urnar með þeim og jafnvel
heilar grafhveifingar. Þá eru
þar haglega gerðir mosaik-
veggir og gólf, sem fluttir
hafa verið þangað og komið
íyrir eins og þeir voru í sinni
• BACCHUS
Við sáum á dagskránni,
sem okkur var fengin við
komuna til Beirut, að fyrsta
kvöldið ættum við að snæða
í veitingahúsi með því aðlað-
andi — eða fráhrindandi —
— nafni Bacchus. Skiljanlega
vissum við ekkert meira um
þann stað og vorum í raun-
inni ekkert undrandi hvað
hann lét iítið yfir sér, þegar
að honum var komið, eða þótt
við þyrítum að ganga niður í
kjallara eftir snjáðum stein-
tröppum — en þeim mun
meiri varð furða okkar, þeg-
ar inn var komið. Salarkynn-
in minntu frekar á minja-
eða listasafn en veitingastað.
Þarna voru ævafornir hlaðnir
Frá flugvellmum í Beirut. Flugvelar 80 flugfelaga lenda þar árlega.
upprunalegu rnynd. L.5kan er
þar af hofunum miklu í Baal-
beek.
Þarna eru og innfluttir
munir m.a. frá Egyptalandi
og Kína. Af þeim verður
ljóst hve víða leiðir Fönekíu-
manna lágu og að þeir áttu
viðskipti við hinar fjarlægustu
þjóðir.
Annars er ógerlegt fyrir
leikmenn í stuttri göngu um
safnið að henda reiður á öllu
því, sem þar er að sjá, en fyr-
ir sögufróða fagmenn er það
örugglega hreinasta gull-
náma, og myndi þeim áreiðan-
lega ekki endast dagurinn.
Flestir elztu munirnir eru frá
borginni Byblos. Við höfum
því von um að fá örlítið meira
innsýn í menningarsögu lands-
ins, þegar við síðar kæmum
þangað — og einnig til Baal-
beck, Sidon og fleiri kunnra
staða frá fyrri öldum.