Morgunblaðið - 09.06.1965, Qupperneq 25

Miðvikudagur 9. júní 1965
MOBtGU N BLAÐIÐ
25
— Gemini IV.
Framhald aí bls. 10.
kvaðst hafa séð langskankað-
an gervihnött á braut skammfc
frá Gemini á föstudaginn.
Sagði McDivitt að hnötturinn
hefði verið töluvert nálæ.gt,
en hann hefði misst sjónar af
honum í sólinni. f»á baðst
geimfarinn líka leyfis að mega
gera líkamsæfingar; honum
fyndist hann þurfa þess með.
Fyrir svörum í Houston varð
Virgil Grissom og fer samtal
þeirra hér á eftir:
Grissom: Roger, gætirðu
áætlað fjarlægðina milli ykk-
ar og hnattarins sem þið sáuð
í gær?
McDivitt: Tæplega. Við
nálguðumst hann á töluvert
hraðri ferð og það er erfitt
að segja til um fjarlægðir.
Kannski svona tíu mílur eða
þar um bil.
Grissom: 10 mílur?
McDivitt: Það er bara
ágizkun mín, það er ekki hægt
að segja til um það. Það var
nógu nærri ....
Grissom: Nógu nærri til að
sjá hvað . . . . ?
McDivitt: Ég sagði að við
hefðum verið nógu nálægt því
til þess að sjá einhverja anga
út úr þvL
Grissom: Að því er við kom
umst næst var ekkert svo
nærri ykkur. Pegasus var um
það bil 1.200 mílur í burtu.
McDivitt: Nei, við vorum
ekki alveg svo nálægt . . . .
ég meina alveg svo langt í
burtu.
Grissom: Það væri líka tölu
vert góð sjón ef satt væri.
McDivitt: Ég tók mynd af
þessu. Eg vona að hún komi
út.
Grissom: Það vonum við
með þér.
McDivitt: Heyrðu, viltu
spyrja læknana hvort það sé
allt í lagi að ég notí. æfinga-
tækið, þú veizt.
Grissom: Hvort þú notir
æfingatækið?
McDivitt: . . . . ég vildi geta
hreyft mig meira en ég geri.
Grissom: Já, allt i lagi, —
gerðu það bara.
McDivitt: Gott.
Grissom: Láttu okkur bara
vita hversu mikið þú notar
Edward White fer út úr Gemini 4 s.l. fimmtudag.
það.
McDivitt: Ég skal ....
Grissom: Allt í lagi. Not-
aðu það bara.
McDivitt: Má ég nota tæk-
ið við æfingar eins og M73?
(æfingar sem örva vöðvana í
handleggjum, fótleggjum og
baki).
Grissom: (svarar játandi).
McDivitt: Gott, ég þakka.
Grissom: Heyrðu, tókstu
tímann, þegar þú sást hnött-
inn?
McDivitt: Nei, það gerði ég
ekki, en ég var með sendi-
tækið í gangi þegar ég sá
það, það hlýtur að vera á
bandinu.
Grissom: Gott.
McDivitt: Og það er líka á
segulbandstækinu hérna svo
við getum gáð að því seinna.
Grissom: Allt í lagi. Við ger
um það, en er það á bandinu
nákvæmlega þegar þú sást
hann?
McDivitt: Já, nákvæmlega.
Grissom: Og á senditækinu?
McDivitt: Já.
Grissom: Heyrðu, Jim.
McDivitt: Já, hvað?
Grissom: Hvers vegna viltu
nota æfingatækið. Ertu eitt-
hvað stífur eða er þröngt um
þig eða hvað er að?
McDivitt: Ekkert. Ég hef
bara lítið getað hreyft mig.
Grissom: Allt í lagi. Það
er svo sem nógu góð ástæða.
JOHNSON forseti óskaði geim
förunum til hamingju í dag
(mánmdag), og sagði að banda
ríska þjóðin og allur heimur-
inn kynni þeim þökk fyrir
árangursríka ferð og gleddist
að vita þá heila á húfi á jörðu
niðri á nýjan leik.
„Þið hafið skráð nöfn ykkar
á spjöld sögunnar og í hjörtu
okkar“, sagði Johnson, er
hann talaði við geimfarana
þar sem þeir voru staddir um
borð í flugvéfcamóðurskipinu
Wasp, og bauð þeim heim til
sín í búgarðinn í Texas, um
næstu helgi. „Ég á hérna dá-
lítið, sem ég hef geymt handa
ykkur" sagði forsetinn enn-
frerour, og mun að öllum
líkindum hafa átt við heiðurs
peninga til handa þeim White
og- McDivitt.
Hér fer á eftir samtal for-
setans við geimfarana:
Johnson: Major McDivitt?
McDivitt: Já, herra forseti,
McDivitt majór hérna.
Johnson: Ég ætlaði bara að
óska ykkur majór White til
hamingju. Við hérna í Banda
ríkjunum erum Öll mjög
hreykin af ykkur og ég held
mér sé óhætt að segja að all-
ur heimurinn standi í þakkar
skuld við ykkur fyrir afrekið
og góða heimkomu. Þið hafið
báðir skráð nöfn ykkar á
spjöld sögunnar ög í hjörtu
okkar. Guð blessi ykkur báða
og ykkar ágætu fjölskyldur.
McDivitt: Þakka yður fyrir.
Það er fjög fallega sagt. Eins
og þér vafalaust skiljið, er
dagurinn í dag einn mesti
hamingjudagur ævi minnar.
Johnson: Majór White, vitið
þér, að margar milljónir
manna hér heima hafa verið
að hugsa um það í þrjá daga,
hvað þér voruð að gera við
gluggan hjá Jim, þegar«tiann
kallaði yður „sóða“?
White: Ég gat lítið að þvi
gert Við urðum að vera tölu-
vert handfljótir og það varð
ekki við þessu gert
Johnson: Jæja, það gleður
okkur, að þið skulið nú komn
ir aftur niður heilir á húfi.
Við erum mjög hreykin af
ykkur og við hlökkum til að
hitfca ykkur að máli.
Majór McDivitt, þér áttuð
1 dálitlum erfiðleikum við að
fá Ed aftur inn eftir göngu-
ferðina hérna um daginn.
Haldið þér að þér gætuð nú
talið hann á að koma að heim
sækja okkur um helgina
heima í Texas, ef ég kemst
þangað sjálfur?
White: (truflað).
McDivitt: Herra forseti. Mc
Divitt aftur.
Johnson: Ég var rétt að
segja, að þér hefðuð víst átt
í dálitlum erfiðleikum með að
fá Ed til þess að koma aftur
inn eftir gönguferðina hérna
um daginn. Haldið þér að þér
gætuð nú talið hann á að
koma að heimsækja mig í vik
unni, ef ég get skroppið frá
og heim til Texas?
McDivitt: Ég held ekki að
það ættu að vera mikil vand-
kvæði á því.
Johnson: Jæja, færið þetta
nú í tal við fjölskyldur ykk-
ar og við skulum svo sjá til,
hvort við getum ekki hitzt á
búgarðinum mínum á föstu-
dag eða laugardag. Ég ætlaði
líka að láta ykkur fá dálítið,
sem ég hefi geymt handa
ykkur.
McDivitt: Já, herra forseti.
Ég yrði manna hamingjusam-
astur og Ed ekki síður, það
er ég viss um ....
Johnson: Ég heyrði frú
White segja manni sínum að
hana langaði til Colorado, en
biðjið hana nú frá mér, að
fresta ferðinni fram yfir heim
sóknina á bugarðinn. Ég læt
hermálafulltrúa minn hafa
samband við ykkur á morgun
eða hinn daginn og ég vona að
af þessu geti þá orðið á laugar
dagsmorgun.
McDivitt: Já, herra forsetL
Okkur myndi þykja það mjög
gaman.
Johnson: Jæja, ég ætla þá
að slá botninn í þetta samtal
okkar með því að segja, að
það sem þið hafið nú gert,
mun aldrei gleymast Það er
von okkar og bæn, að sá tími
komi, að menn af öllum þjóð
um taki saman höndum um
rannsóknir á himingeimnum
og gangi fram í friðarátt hlið
við hlið. Þið tveir hafið stigið
stórt spor í þróunarsögu mann
kynsns og gjörvöll bandaríska
þjóðin og allur hinn frjálsi
heimur, mundi ég halda, tel-
ur sig skuldbundinn ykkur
fyrir afrek það sem þið hafið
unnið.
McDivitt: Þakka yður fyrir
herra forseti. Það þykir okkur
vænt um að heyra.
Johnson: Ég hitti ykkur þá
á föstudaginn eða laugardag,
og Mr. Webb hefur samband
við ykkur áður.
McDivitt: Já, herra forsetL
Johnson: Sælir þá.
McDivitt: Sælir, herra for-
setL

i
Blómastríðið ■ Kópavogi
Ekkerf gerðist á hvítasunnudag
þá gerðist eitthvað
DEILA hefur aftur risið um sölu
á blómum í Kópavogi. Þórður á
Sæbóli tilkynnti blaðinu eftir-
farandi í símtali:
Ég svaf í Blómaskála mínum
Bðfaranóbt hvítaisunnu, sérstak-
lega till þess að fylgjast með lí’ð-
an blóma minna, ef mér skyldi
verða meinað þess, en af því
Ihafði ég slæma reynslu. KL 8:30
barði persónulegur gestur minn
lað gaírði hjá mér og spurði, hvað
lögreglan væri að gera í bíl
fyrir ufcan. Annar gestur kom
lifclu síðair, en þá kom lögreglan
í gættina og segir:
Þú ert a'ð selja blóm? Ég svara:
Og þér kemur bara ekkert við,
hvort ég gef gestum mínum
blóm, og með það fóru þeir aið
einnL
Stufctu síðair kemur annar bfll
með nokkra lögregluþjóna, og
kveðja þeir dyra. Hvað ea- fyriir
ykkur?, spyr ég. Við eirura hér
í rnafni þjóðkirkjunnar. Hér á að
vera lokað. Hér má engin blóm
Belja. Og fóru þeir méð það.
Rétt þair á eftir kom bí'll og í
bonum mcðhjálpairi Þjóðkirkj-
unnar í Kópavogi og bað mig að
Belja sér blóm fyrir Þjóðkirkj-
una. Fékk hann þau, og gaf ég
honium þau. Seinna koma svo
iQeiri, sem óg sagðist ekki mega
Belja blóm, og þegair þau fóru,
ók lögreglulbíM fram hjá þeim
kiktí inn í bíl þeirna.
Rúsínan í pylsuendainuim varð
svo, þegar blómaibíM frá öðru
fyrirtæki í Kópavogi kom og
seldi mér mikið magn af blóm-
um. Dögtreglan, sem fyrir ufcan
var, gerði enga athugasemd við
þá blómiasölu. Rétt síðair seldi
ég fólki blóm, því áð ég hélt, að
mér leyfðist slíkt, úr því leyft
vaer 'að selja mér blóm.
Á hvítaeunnudag fór ég svo
tM Hverageirðis með, f jölskyldu
mína og var þar um daginn. Þar
vair blómasala í fullum gangi, og
fleiri hundruð manna keyptu
bæði blóm og annað. Kl. 9 þótti
méir rétt að atlhuga hitann í
Blómaskálanum, eftir að við kom
um aftur í bæinn, kom þá nokk-
uð af fólki, sem fékk blóm, kom
þá lögreglan, og spuirði, hvort
opfð væri? Svarið gátu þeir
sjálfir séð. Stuttu siðar komu
þeir aftur vopnaðir Ijósmynda-
vélum og miðuðu þeim á opnar
dyrnar og fólkið.
Þórður sagði að lokum, að
harnn væri ák veðinn að kæra mál
þefcta fyrir Dómsmálará'ðuneyt-
inu og beiðast rannsóknar á
þessu öllu. Það er ekki sæmandL
sagði Þórður, þegar menn í ein-
kennisibúningi fara að elta fólk
og taka myndir af því. Einnig
mættí geta um það, að vegna
þess að ég sá fyrir að þefcfca
myndi gerast, fyllti ég bíl minm
aif blómum daginn áður, liagði
honum á hvítasunnudag við
Nesti, hinumeginn vi'ð Fossvogs-
læk, og seldi þar blóm til hádeg-
is án þess, að lögreglan í Reykja-
vík segði neitt við því. Alaska
auglýsti líka í útvarpinu, að hún
seldi blóm fyrir hádegi á hvíta-
sunnudag. Auigljóst er, sagði
Þórður, að þetta er hrein ofsókn,
úr því að jafn kirkjurajdnn
maður og fógetinn, bannar ekki
öðrum Kópavogsbúum að selja
blóm þennan hvítasunnudag.
★
Morgunblaðið bar frásögn
Þórðar á Sæbóli undir bæjar-
fógetann í Kópavogi, Sigurgeir
Jónsson.
Kvaðst hann ekki vita til þess,
að nein blómasaia hefði farið
fram í Blómaskálanum til kl. 20
mínútur fyrir 10 að kvöldi hvíta-
sunnudags. Dagvakt lögreglunn-
ar í Kópavogi hefði fylgist með
verzlunum í Kópavogi allan dag-
inn og þá að sjálfsögðu einmig
með verzlun Þói’ðar. Búðin hafí.
verið lokuð, og m.a.s. hafi lög-
regluvarðstjóri komið þar um
morguniim, spurt Þórð, hvort
verzlunin væri lokuð, og fengið
þá yfirlýsingu, að svo væri.
Klukkan rétt fyrir 10 fékk ég
hins vegar tilkynninigu um að
búðin væri opin, en þá var of
seint að kveðja lögreglum. á auka
vakt til að loka búðinni og á-
kvað ég þá aðeins, að venju að
láta ljósmynda brotin og afla
sönnunargagna.
Um það, hvort blómaisending
hafi komið til hans, get ég ekk-
ert sagt, enda er það ekki að
hafa opna sölubúð, en f iöguim
um aimainnafrið á helgidögum
þjóðkirkjumniar, nr. 45 frá 1926,
segir svo í 2. grein: Kaup og
sala má ekki fara fram á helgi-
dögum í sölubúðum kaupmanna,
kaupfélaga og annarra sölu-
manna, og skulu búðir vera lok-
aðar. Ennfremur segiir í 7. grein:
Börnn þau, sem talin eru í und-
anförnum greinum, ná yfir allan
föstudaginn langa og hinn fyrra
helgidag stórhátíðanna.
Ég hef enga hugmynd um að
sala hafi farið fram hjá- Þórði
þar til kl. lausit eftir 10 að kvöldi
hvítasunnudags. Eg veit því
eíkki, hvort sú staðhæfimg blóma
sailans ©r sönn, að hamn hafi átt
blómaviðskipti við Kópavogs-
kirkju umræddan dag, en sé svo,
sem mér þykir næsta ótrúlegt,
þá tel ég það mjög ámælisverða
framkomu fyrkisvarsmanns kirkj
unnar, sé um það að ræða, að
hann hafi tekið þátt í brotuim á
lögum, sem sett eru til þess að
vernda stærstu hátíðiar kirkj-
unnar.
Annað vil ég ekki um þetta
mál segja að svo komnu málL
★
Morgunlblaðið átti einnig tal
við Ingólf Fiimbjörnssoin, lög-
regluvarðstjóra í KópavogL og
segir hamn lögregluna ekkert
hafa verið á stjái fyrr en kL
10 á hvítasuininumorgiun, og þá
átt leið fraim hjá Blómaiskáilan-
um. Fór einn lögreglumanna til
Þórðar, því að hann sá búðina
opna. Benti hann Þórði á að búð-
in ættí að vera lokuð á þessum
helgidegi, og tók Þórður vel
þeinri ábendingu. Ingólfur seg-
ist rétt síðar hafa farið til Þórð-
ar við anrnan mann, og hafí þá
búðin verið lokuð, en hann spunt
Þórð, hvort hún yrði lokuð eða
opin, og Þórður sagt hana myndi
vera loka'ða.
Hann segir lögregluna aldrei
hafa séð neinn úr bíl selja Þórði
blóm, og ekki minnst á þjóð-
kirkjuna við hann. Kveður hann
þetta haifa verið venjulega iög-
regluaðgerð, þair sem lögreglunni
hafí verið kunnugt um að búðir
ættu að vera lokaðar á þessum
degi, saimkvæmt lögum.
★
Þá talaði Mbl. við sóknar-
prestinn, Séra Gunnar Ámasom
um málið. Sagðist hann ekkert
hafa vitað um málið fyrr en klL
8 nú í kvöld, og þá aflað sér
upplýsinga um það, og þaar
væru, að umrædd blóm hefðu
verið gefín kirkjunini.
— íbróttir
Framhald af bls. 30
lerksins hefðu úrslitin 4:2 eða
5:2 fyrir Akureyri ekki veriS
ósanngjörn.
Eyleifur var bezti maður Akra
ness, en einnig munaði um hin-
ar gömlu kempur Ríkharð og Jón
Leósson. Beztu menn Akureyr-
inga voru framlínumennirnir
Skúli, Steingrimur og Valsteinn,
en í vörninni Guðni Jónsson og
Jón Stefánsson, meðan hans naut
við. Markverðir beggja áttu
prýðilegan leik. Dómari var Karl
Bergmann og dæmdi réttlátlega.
Það verður að átelja, að hvor-
ugt liðið var tölusett, og var því
mun örðugra fyrir áhorfendur að
fylgjast með einstökum leik-
mðnnum.