Morgunblaðið - 09.06.1965, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ
Miðvlkudagur 9. júní 1965
ANN PETRY:
STRÆTIÐ
Hún brá við hart og sneri sér
úr faðmi hans, svo snöggt, að
hann hafði næstum misst jafn-
vægið. Og reiðin, sem gaus upp
í henni beindist ekki að honum
einum. En hann var þarna hand
bær. Hann hafði ginnt hana til
að tefja nokkrum mínútum leng
ur í þessari stofu hjá honum, af
því að hún hélt, að hann mundi
lána sér peningana, sem hún
þarfnaðist svo sárlega, og hún
var reið við hann fyrir að vera
útvegunarmaður fyrir Junto og
fyrir að halda, að hún mundi
grípa tækifærið og sofa hjá
þeim báðum, eða hvorum þeirra
sem væri. Þetta snögga reiðikast
gerð i sitt til að auka og marg-
falda hatrið og reiðina, sem fyrir
var gegn öllum og öllu og þeirri
mynd allri, sem líf hennar hafði
tekið á sig.
Þessvegna gat hún ekki hætt
að æpa, en það var henni bara
ekki nóg. Hann langaði til að
berja hann, slá hann í mállausa
ketkássu, eyðileggja hann fyrir
fullt.og allt, af því að hann var
þarna við höndina og hún náði
til hans, og þannig gæti hún
fengið þessari ofsareiði sinni
útrás.
Orðin runnu upp úr henni. —
Djöfulsins skepnan þín! æpti
hún. — Segðu honum Junto, að
ef hann þarfnist hóru, þá geti
hann fengið hana hjá henni frú
Hedges. Og sama um þig. Því
að ég færi eins gjarna uppí með
skellinöðru . . . ég mundi held-
ur. . . .
Og hann rétti út höndina og
sló 1 andiitið á henni. Og þar
sem hún stóð þarna fyrir fram-
an hann og hana verkjaði enn
í andlitið, sló hann hana aftur.
56
-— Ég tek ekki við svona
nokkru hjá hórum, sagðí hann.
— Jafnvel þó að þær séu lag-
legar, eins og þú! Kannskj verð-
urðu tilleiðanleg til að sofa bæði
hjá mér og Junto, þegar ég er
búinn að berja þig sundur og
saman nokkrum sinnum.
Æðaslátturinn I höfðinu á
henni blindaði hana svo, að hún
sá nú ekki einn Boots fyrir
framan sig, heldur þrjá, og bak
við þessa þrjá hallaðist stofan
og gekk í bylgjum. Hún reyndi
að aðskilja þessar þrjá ógreini-
legu mannsmyndir, en það var
einsog að reyna að elta hita-
Þar sem
ég læt nú af störfum við vinnuheimilið að Reykjalundi
eftir 20 ára starf, sendi ég samstarft’fólki mínu þar og
forráðamönnum þeirrar stofnunar ber.tu kveðjur og þakk
ir fyrir gott samstarf og jafnframt fyrir góðar gjafir,
sem mér hafa borizt á liðnum árum. Rausnarlegar
kveðjugjafir þakka ég félaginu „Sjálfsvörn“ á Reykja-
lundi, forráðamönnum heimilisins og öðru heimilisfólki.
Ég bið heimilinu blessunar og óska starfsfólki þess og
vistfólki ætíð velfarnaðar.
Snjáfríður Jónsdóttir.
bylgjurnar, sem gusu upp úr
strætinu á heitum ágústdegi.
Enda þótt hún sæi hann svona
þrefaldan, fannst henni eins og
hún yrði hans ekki vör sem ein-
staklings. Hann hefði eins vel
getað heitið Brown eða Wilson.
Það var eins vel til, að hún
hefði aldrei séð hann áður, eða
til hans vitað. Það' vildi bara
svo til, að hann var innan seil-
ingar í augnablikinu, þegar hann
hreyfði við þessari hættulegu,
samansöfnuðu reiði hennar', sem
hafði verið að búa um sig mán-
uðum saman.
En þegar hún mundi eftir því,
að bak við hana var þungur
járnstjaki, var eins og sjón henn
ar yrði skýrari, herbergið hætti
að snúast og Boots varð að. einni
persónu í stað þriggja. Þarna var
maðurinn, sem hafði barið hana,
svo að hana verkjaði enn í and-
litið, hann hafði ógnað henni
með ofbeldi til samfara við sjálf
an sig og Junto. Þetta magnaði
enn reiði hennar, en þegar hún
svo reiddi upp stjakann og barði
hann, var hún ekki að berja
Boots Smith, heldur þessa nafn-
lausu veru . . . veru, sem gremja
hennar hafði gert að öllu því,
sem hún hataði, öllu, sem hún
hafði barizt gegn, öllu, sem hafði
unnið að því að eyðileggja hana.
Hann var svo nærri, að höggið
hafði lent utan á höfðinu á hon
um áður en hann sá það koma.
Fyrsta höggið rotaði hann. En
svo barði hún aftur og aftur,
rétt eins og stjakinn væri kylfa.
Hann reyndi að hörfa undan
henni, en lenti á legubekknum
og lá þá flatur á gólfinu.
Ævilangt hatur safnaðist sam-
an í höggunum. Jafnvel eftir að
hann var orðinn hreyfingarlaus,
hélt hún áfram að berja hánn,
án þess að hugsa um hann eða
sjá hann. í fyrstunni var hún
að skeyta skapi sínu á skítuga,
yfirfulla strætinu. Hún sá rað-
irnar af hrörlegum, gömlum, hús'
um, litlu, dimmu herbergin,
löngu og brotnu stigana, þröngu,
dimmu ganga, vesling glötuðu
stúlkurnar hjá frú Hedges,
splundruðu heimilin þar sem
konurnar þræluðu af því að
mennirnir voru hlaupnir frá
þeim. Allt þetta sá hún fyrir
sér og barði það.
Máttlausi maðurinn, sem lá á
■ María! Reynið að stilla yður um að dansa tvist meðan
þér gangið gegnum danssalinn.
legubekknum varð þvínæst að
Jim og grönnu stúlkunni, sem
hún hafði fundið hjá honum,
varð að móðguninni í augnatil-
liti hvítu mannanna í neðanjarð
arlestinni, varð að hinni óduldu
fjandsemi í augnaráði hvítu
kvennanna, varð að fitusmit-
andi, kvensama manninum í
söngskólanum, varð að guggna
húsverðinum, sem var að reyna
að draga hana niður í kjallar-
ann.
Loks urðu höggin þyngri og
tíðari og þá var hún að berja
allan hvíta heiminn, sem ýtti
negrunum inn í girðingu, sem
ekki var hægt að sleppa út úr
og loks atvikin, sem höfðu gert
það að verkum, að nú átti Bub
fyrir sér að fara í óknyttastráka
skóla og dragnast síðan með lög-
regluskýrslu á bakinu.
Hún sá andlitið á manninum
við legubekkinn gegn um reiði-
öldurnar, þar sem hann var eins
og fulltrúi fyrir allt þetta og
hún var að slá það niður.
Hún varð æ reiðari eftir því
sem hún barði hann lengur, af
því að það var eins og hann
væri að sleppa frá henni inn
í rauðu þokuna, sem hálfhuldi
andlitið á honum. En svo huldi
XJTI
VORN GEGN VEGRUN
VERNO GEGN SLA&A
HVERS VEGHA
IbúSarbós hér ð landi eru
yfirleitt byggð úr sfeinsteypu
eða öðru álíka opnu efni og
uppbifuð flesta tíma ársins.
Sfofuhitinn er því hœrri en f
loftinu úti og getur borið
miklu meiri raka f formi
vatnsgufu en útiloftið. Þetta
rakahlaðna. lóft leitar á út-
vegg! hússins, og, ef ekki er
séð fyrir sérstöku, vatnsgufu-
heldu lagi innan á útveggj-
unum, kemst rakinn úr stof-
unum inn i veggina og þétt-
Ist þar eða í einangrun
þeirra. Spred Satin hindrar
að raki komist i útveggina
innan frá. Utanhússmálning
þarf að geta hleypt raka úr
múrnum úf i gegnum sig,
enda þótt hún þurfi einnig
að vera vatns- og veðurheld.
Oti Spred hefur þessa eigin-
loika framar öðrum málning-
artegundum, og er framleitf
sérstaklega fyrir islenzka
'staðhœtti og veðráttu.
MALNING HF
hún alveg andlitið á honum. En
svo huldi hún alveg andlitið.
Það var ekkert hljóð þarna innl
nema hás andardráttur hennar
sjálfrar. Hún lát stjakann detta
á gólfið. Hann lenti á þykku
ábreiðunni með dynk og hún
fór að skjálfa.
Hann var dauður. Á því gat
enginn vafi leikið. Enginn gat
verið lifandi með hauskópuna
svona molaða. Og þetta var ekki
rauð þoka, sem hafði hulið á
honum andlitið. Það vaT hlóð.
Hún hopaði á hæl undan þess-
ari sjón, og hugsaði með sér, að
ef hún gengi ekki nema eitt og
eitt skref . . . eitt lítið skref
í einu . . . gæti hún sloppið út
héðan. Og gengi aftur á bak.
Hún þorði ekki að snúa baki
við því, sem lá á legubekknum.
Þetta var orðið að einhverjum
hlut, en var ekki Boots Smith
lengur.
Raufarhöfn
UMBOÐSMAÐUR Morgun-
blaðsins á Raufarhöfn er
Snæbjörn Einarsson og hef-
ur hann með höndum þjón-
ustu við fasta-kaupendur
Morgunblaðsins í kauptún-
inu. Aðkomumönnum skal á
það bent að blaðið er selt
í lausasölu í tveim helztu
söluturnunum.
Þórshöfn
Umboðsmaður Morgun-
blaðsins á. Þórshöfn er Helgi
Þorsteinsson, kaupmaður og
í verzlun hans er blaðið selt
í lausasölu.
Reyðarfjörður
KRISTINN Magnússon.
kaupmaður á Reyðarfirði, er
umboðsmaður Morgunblaðs-
ins þar í kauptúninu. Að-
komumönnum skal á það
bent að hjá Kristni er blað-
ið einnig selt í lausasölu.
Eskifjörður
í BÓKSÖLUNNI á Eskifirði
er umboð Morgunblaðsins á
Eskifirði.
Seyðisfjörður
UMBOÐ Morgunblaðsins i
Seyðisfjarðarbæ er í Verzl.
Dvergasteinn. Blaðið er þar
einnig í lausasölu fram til
kl. 11,30 á kvöldin. „Bar-
inn“, veitingastofa, hefur
blaðið í lausasölu.
Fáskrúðsfjörður
F R Ú Þórunn Pálsdóttir er
umboðsmaður Morgunblaðs-
ins á Fáskrúðsfirði og hefur 1
með höndum þjónustu við
kaupendur blaðsins í bæn-
um. í söluturni hjá Marteini
Þorsteinssyni er blaðið selt
í lausasölu.