Morgunblaðið - 16.06.1965, Blaðsíða 10

MORCUNBLAÐIÐ
10
' MiðvHardagur 16. júní 1965
• Þegar viljinn
er með
Það hlýtur að teljast aðdá-
unarverður dugnaður hjá einni
stúlknanna í hópnum, Birnu
Þórisdóttur, að skömmu íyrir
upplestrarleyfið ól hún tví-
bura, en það kom þó á engan
hátt í veg fyrir það að hún
stæðist stúdentsprófið og hlyti
góða einkunn. Unnusti Birnu
er Einar Bollason, kunnur
körfuknattleiksmaður. Hann
heldur upp á tveggja ára stúd-
entsafmæli um þessar mundir,
að því er hann sagði okkur
brosandi, er við röbbuðum
stundarkorn við hann og
Birnu.
Við spurðum Birnu, hvernig
henni hefði gengið í prófun-
um.
— Vonum framar, sagði
hún. Annars telst það varla
til tíðinda nú orðið, þótt stúlk-
ur komi af spítalanum í upp-
lestrarleyfið! Ég fékk mjög
góða hjálp tengdamóður
minnar tilvonandi, Hjördísar
Einarsdóttur, í upplestrarleyf-
inu, og þegar viljinn er með,
gengur allt að óskum.
— í hvaða deild varst þú?
— Ég var í máladeild, —
6. bekk A. Það var stúlkna-
bekkur.
— En hefirðu kosið að
vera í blönduðum bekk?
— Nei, það held ég varla.
— Ætlarðu að halda áfram
námi í haust?
— Ég get ekki tekið ákvörð-
un um það að svo stöddu.
Auðvitað vildi ég helzt geta
gert það.
• Camlar syndir
Inspector scholae í Mennta-
skólanum í vetur var Markús
Örn Antonsson. Við hittum
Markús sem snöggvast að
máli og spurðum fyrst, hvern-
ig gengið hefði í prófunum.
Þá brosti hann og sagði:
— Gamlar syndir hafa kom
ið manni í koll, og þar á ég
við efnafræðina. Ég vildi því
gerast íöðurlegur á þessari
Framhald á bls. 23
Geirlaug Magnúsdóttir
— hlaut verðlaun fyrir góða
frammistöðu i latínu og
ensku.
ÞAÐ var glaðvær hópur ný
sleginna stúdenta frá
Menntaskólanum í Reykja-
vík, sem gekk út í sólskin-
ið í gær að lokinni skóla-
slitaathöfn í Háskólabíói.
Hinu langþráða takmarki
var loksins náð, sem þó er
hjá flestum aðeins áfangi á
menntabrautinni. Foreldr-
ar og aðstandendur biðu
þeirra í anddyri samkomu-
hússins og fögnuðu þeim
með sýnilegu stolti, eins og
vera ber — en síðan var
gengið fylktu liði með hvíta
kolla og rós í barmi í góða
veðrinu niður í Hljómskála
garð, þar sem tekin var
mynd af öllum hópnum.
eins og sagt er á skólamáli, þ.
e. piltar og stúlkur saman í
bekk.
— Já, mikil ósköp, sagði
hún, þegar við fórum nánar
út í þá sálma. Við höfðum
alveg úrvals karlmenn, dýr-
indis skemmtilega. í lok skóla
— Mundirðu vilja skilgreina
það nánar?
— Það eru verðlaun fyrir
íslenzka ritgerð.
— Og um hvað fjallaði verð
launaritgerðin?
— Um Fjölni og Fjölnis-
menn.
— Óekki, þetta er allt jafn
leiðinlegt, blessaður vertu.
— Misjafnlega þó, ekki satt?
— Að visu, en enskan geng-
ur alla vega bezt inn í mig.
— Hvað fékkstu svo í ensku?
— Eina litla 9.6.
— Hvernig féll þér að lesa
Það var stúlka, sem krækti
í flestar verðlaunabækurnar
að þessu sinni, Borghildur Ein
arsdóttir, dóttir Kristínar Jóns
dóttur og Einars Braga, rit-
höfundar. Borghildur hlaut
hæstu einkunn á stúdentspróf-
inu, 9.41. Það var álitlegur
stafli bóka, sem hún kom með
undir hendinni, enda kom fað-
ir hennar henni brátt til að-
stoðar. Það urðu sannarlega
fagnaðarfundir og margir urðu
til þess að óska henni til ham-
ingju. Bróðir Borghildar, Jón
Arnarr, 15 ára gamall, leit til
systur sinnar hálfgerðum öf-
undaraugum, en vildi ekki
gefa mikið út á það, hvort,
hann ætlaði að spjara sig í
skólanum eins og hún, — „iss,
þetta er algert vasaljós, mað-
ur“, sagði hann og leit til syst-
ur sinnar, en það var greini-
legt stolt í augnaráðinu.
Borghildur var í máladeild,
nánar tiltekið 6. bekk C, .n
það var „blandaður bekkur“,
Að lokinni skólaslitaathöfn í Háskólabíói. Borghildur Einarsdóttir, sem hlaut hæstu einkunn á
stúdentsprófi, með foreldrum sínum, Einari Braga, rithöfundi, og Kristínu Jónsdóttur. (Mynd-
irnar tók ljósmyndari Mbi., Sveinn Þormóðsson).
ársins voru þrír eftir. Hinir
flúðu allir!
— Þú ert aldeilis með stafla
af bókum! Fyrir hvað fékkstu
öll þessi verðlaun?
— Æ, hvernig á ég að muna
þetta allt saman, — það var
víst þýzka, franska, latína,
enska. . það voru víst 10
verðlaun, þegar allt hefur ver-
ið reiknað saman.
— Um hvaða verðlaun þyk-
ir þér nú vænzt?
— Gullpennann.
Hún eignaðist tvíbura skömmu fyrir upplestraleyfið, en í próf-
unum gekk allt að óskum. Hún heitir Birna Þórisdóttir og er
hér með unnusta sínum, Einari Bollasyni.
— Og eftirlætisnámsgreinin
þá væntanlega íslenzka?
— Mikið rétt.
— En svo hélztu heljarmikla
ræðu á latínu. Varstu ekki
kvíðin fyrir því?
— Nei, þetta var smá ræðu-
stúfur. Annars er ekki gott að
tjá sig á latínu, þegar kunn-
áttan er af skornum skammti
og maður hefur aðeins öríá
orðasambönd á reiðum hönd-
um . .
— Hvaða einkunn fékkstu i
latínu?
— 9.6.
— Þykir þér gaman að róm-
önskum málum?
— Mjög svo. Ég býst við að
ég skreppi til Frakklands í
haust. Mig langar til að læra
eitthvað í frönsku. Svona í
gamni! Annars hef ég mikinn
áhuga á ísölsku. Einhvern tim-
an seinna ætla ég að skreppa
til Ítalíu og stúdera ítölsku.
— En hvað ætlarðu að taka
þér fyrir hendur í sumar?
— Ég ætla að starfa sem
flugfreyja. Hjá Flugfélagi ís-
lands vel að merkja.
— Hefurðu kannski sótt
flugfreyjunámskeið í vetur?
— Já, í átta vikur — með
skólanum.
* Island insula est
Og svo hittum við ungan
mann, sem situr á bekk í
Hljómskálagarðinum og glugg
ar í verðlaunabók, sem hann
hefur hlotið. Þessi ungi maður
heitir Þráinn Bertelsson. Hann
segist hafa lesið utanskóla síð-
ari hluta vetrar, og hlotið
mjög góða fyrstu einkunn á
stúdentsprófinu.
— En fyrir hvað hlauztu
þessa bók, Þráinn? Fyrir sókn
og stundvísi?
— Nei, öðru nær. Ég fékk
hana fyrir það, hvað ég er góð
ur enskumaður.
— Þetta er mjög hógvært
svar. Þú hefur sem sagt tekið
mestu ástfóstri við ensku?
utanskóla, Þráinn?
— Það er allt annað og
miklu betra. Þá les maður í
einni skorpu og heldur sig við
námið. Annars er maður allt-
af að koma ólesinn í skólann.
— Hvaða bekkur þykir þér
erfiðastur?
— Tvímælalaust 3. bekkur,
þ. e. fyrsti bekkurinn í skól-
anum. Síðan léttist róðurinn
bekk eftir bekk. 6. bekkur er
auðveldastur.
— Ástæðan gæti verið sú,
að menn slappa af eftir lands-
prófið?
— Mjög sennileg skýring.
Annars er þetta allt annað líf
í Menntaskólanum. Það er
farið öðru vísi í hlutina. Áð-
ur en þú veizt af fsérðu árs-
einkunn í höfuðið — og svo er
allt morandi í skyndiprófum.
— Saknarðu skólans?
— Tæplega. Hins vegar
sakna ég ýmissa persóna, sem
ég hef umgengist þessi ár,
bæði úr kennaraliði og einnig
úr hópi nemenda.
— Varstu í blönduðum
bekk meðan þú varst í skólan
um?
— Já.
— Telurðu ,það heillavæn-
legra?
— Já, það er mun betra.
Það er almennt viðurkennt,
að návist kvenpeningsins hafi
góð áhrif. Þarf nokkuð að
rökstyðja það?
— Stúlkur geta líka haft
truflandi áhrif, eða hvað
finnst þér?
— Jú, það er einmitt það
ágæta við það. Laukrétt.
—■ Finnst þér gaman að
latínu?
— Mitt helzta tómstunda-
gaman er að þvælast um í
myrkviðum latneskrar beyg-
ingarfræði.
— Þú gerist háfleygur, Þrá-
inn. Segðu þá að lokum
kveðju orð á latínu.
— Island insula est. Það
þýðir: ísland er eyja.
• Algert vasaljós