Morgunblaðið - 30.06.1965, Blaðsíða 24

24
MORGU N BLAÐIÐ
Miðvikudagur 30. júní 1965
GEORGETTE HEYER
FRIÐSPILLIRINN
— Sir Horace sagði mér að
fara ekki yfir fjögur hundruð,
nema ég sæi einhverjar skepnur,
sem synd væri að kaupa ekki.
— Manningham mundi selja
sitt samvalda par fyrir minna en
það. Þéir eru eins fallegt par og
nokkursstaðar sést, og ég skyldi
kaupa þá sjálfur, ef ég bara gæti.
— Hvar get ég fengið að sjá
þá?
— Látið þér mi,g um það; ég
skal koma því öllu í kring. Hvar
eigið þér heima?
— í húsi Ombersleys lávarðar
við hornið á Berkeleytorgi.
— Já, vitanlega. Er hann
frændi yðar?
— Nei, en frúin er föðursystir
mín.
— Og Charles Rivenhall þá
frændi yðar. Jæja, jæja. Og
hvernig gengur yður að skemmta
yður, Soffía?
— Ég skal játa, að ég var í
nokkrum vafa um, hvernig ég
gæti skemmt mér, en ég hef kom
izt að því, að öll fjölskyldan er
í einhverri leiðinda-beyglu, þess-
ir vesalingar, en ég vona, að mér
takist að ráða einhverja bót á
þvL
— Ég er nú ekkert sérlega
hrifinn af frænda yðar, sem ann-
ars er einn af helztu kunningjum
yfirmanns míns. í eina skiptið,
sem ég dirfðist að bjóða yðar
fallegu frænku, Ceciliu upp í
dans, þá var þessi harðstjóri, bróð
ir hennar, kominn þar Oig varð
fyrri til, jafn snöggt og það var
ruddalegt...... ég held að ein-
hver ætti að segja honum, að
ég hef engan áhuga á stúlkum
nema þær eigi sér einhverja arfs-
von, en samt vorkenni ég nú
þessari vesalings fjölskyldu.
Stefnir hún beint í glötunina, eða
tók hún sjálfviljug svona
óhemju inn á heimilið?
Hún hló við. — Auðvitað vissi
blessað fólkið ekki hvað það
var að gera, en ég er bara eng-
in óhemja.
— Nei, ég notaði skakkt orð
yfir yður. Þér eruð miklu líkari
rakettu...... það veit enginn,
hverju þér takið upp á næst.
6. kafli.
— Ætlar þessari barsmíð ald-
rei að linna? spurði Charles móð
ur sína, eftir að fjórði morgun-
gesturinn á einum og sama degi
var kominn út úr dyrunum.
■— Nei, hér verður haldið
áfram að berja að dyrum, svar-
aði hún, stolt. — Síðan þú fórst
með hana Soffíu í reiðtúrinn í
Garðinum, hef ég tekið á móti
sjö höfðingsmönnum,......... já,
og átta ef ég tel hann Augustus
'Fawnhope með.......... og svo
furstafrú Esterhazy, greyfainju
de Iieven og frú Jersey og frú
Castlereagh hafa allar skilið eft-
ir kortin sín.
— Var Talgarth meðal þessara
gesta?
Hún hnyklaði brýnnar. — Tal-
garth? Jú,jú. Afskaplega við-
kunnanlegur maður með barta.
Víst kom hann líka.
—k Farðu varlega! . áminnti
hann. — Slík sambönd geta ekki
gengið.
Henni hnykkti við. — Hvað
áttu við, Charles? Hann virðist
vera bezti vinur Soffíu, og hún
sagði mér, að Sir Vincent væri
því fyrir sér, hvort hún ætti að
búinn að þekkja hann árum sam-
an.
— Ég vil nú samt fullyrða, að
ef frændi hefur í hyggju að
gefa honum hana Soffíu, þá hef
ég aldrei þekkt hann rétt. Hann
er alræmdur glæframaður og
spilafííl, með meiri skuldir en
arfsvon, og auk þess svo mikill
kvennabósi, að það getur ekki
mælt með honum á giftingamark
aðnum.
17
— Guð minn góður! sagði frú-
in, alveg miður sín. Hún velti
segja syni sínum, að Soffía hefði
farið út að aka með Sir Vincent
daginn áður, en komst að þeirri
niðurstöðu, að bezt gæti verið
að láta hið umliðna kyrrt liggja.
— Kannski ætti ég að nefna
þetta við hana Soffíu?
— Ég efast um, að hún tæki
þér það vel upp. Eugenia er þeg-
ar búin að talfæra þetta við
hana. Og frænka mín svaraði
ekki öðru en því, að hún kynni
fótum sínum forráð og mundi
hvorki láta Sir Vincent né neinn
annan fífla sig.
— Hjálpi mér! sagði frúin. —
Svona ætti hún ekki að láta út úr
sér.
— Mikið rétt.
— En þó að ég vilji ekki
móðga þig, Charles, þá finnst
mér hún Eugenía ætti ekki að
tala um svona hluti við hana. Þú
veizt, góði minn, að hún er alls
óskyld Soffíu.
— Það er bara þetta, að Euge-
nía hefur mikla skyldukennd,
svaraði hann, hátíðlega, og ég vil
bæta því við, að hún vill gjarn-
an létta áhyggjum af þér, með
því að taka að sér svona mál,
sem henni er þó sérlega ógeðfellt.
— Það er sjálfsagt mjög fall-
ega hugsað af henni, svaraði frú-
in dauf í bragði.
— Hvar er frænka mín?
spurði hann snöggt.
Það lifnaði yfir frúnni við
þessa spurningu, því að nú gat
hún gefið svar, sem ekki væri
hægt að finna neitt að. — Hún
fór út að aka með Ceciliu og
bróður þínum.
— Jæja, það ætti að minnsta
kosti að geta verið meinlaust.
Hann hefði ekki orðið alveg
eins ánægður, hefði hann vitað,
að þau höfðu tekið hr. Fawn-
hope upp í vagninn til sín, og
voru nú stödd í Longacre og
skoðuðu vandlega ýmsar tegund-
ir sportvagna. Þarna var mikið af
þeim, auk allra hugsanlegra
vagnategunda annarra, útstilltra
i vöruhúsi einu, sem Hubert
hafði fylgt þeim til, og enda
þótt Soffía væri ósveigjanleg að
vi’lja kaupa sér phaeton, þá leizt
Ceciliu betur á aðra tegund og
Hubert á enn aðra, sem hann
lagði fast að frænku sinni að
kaupa. Þegar hr. Fawnhope var
spurður um hans skoðun, kom í
ljós, að hann var horfinn, og
þegar hann fannst, var hann nið-
ursokkinn í að skoða berlínar-
vagn, sem var eins og tebolli í
laginu, sem settur væri á langar
fjaðrir.
— Búðarmaðurinn lét þess
getið, að þessi berlínarvagn væri
ekki til sölu heldur bara til sýn-
is í auglýsingaskyni, enda mundi
daman ekki hafa hugsað sér að
kaupa hann.
— Þetta er vagn fyrir prin-
sessoi, sagði hr. Fawnhope og
skeytti því engu, sem sagt var.
— Svona vagn áitt þú að aka í,
Cecilia. Þú skalt fá sex hvita
hesta til að draga hann, með
fjaðrir á hausunum og blá agn-
týgi.
Cecilia hafði ekkert við þetta
að athuga, en minnti hann
samt á það, að þau væru hér að-
eins til að hjálpa Soffíu að velja
sér sportvagn. Hann lét þá loks
draga sig burt frá berlínarvagn-
inum, en þegar hann var beðinn
að gera upp á milli tveggja ann-
arra tegunda, tautaði hann aðeins
einhvern vísupart fyrir 'munni
sér.
Þegar Soffía loksins benti á
vagninn, sem hún ætlaði að fá,
varð kaupmaðurinn steinhissa og
vonsvikinn, því að skrautlega út-
gáfan sem hann hafði mælt með,
virtist ekki finna náð fyrir aug-
um hennar og hún valdi sér ann-
an með feikna hárri grind á
feiknastórum afturhjólum, og sæt
ið, sem var uppi yfir framöxlin-
um var minnst fimm fet frá
jörðu. En það var ekki hans að
aftra kaupanda frá því að kaupa
rándýran hlut, svo að hann
hneigði sig bara og geymdi hugs
anir sínar vandlega.
— Hubert, sem var ófeimnari,
gat ekki stillt sig um að segja:
— Ég skal segja þér, Soffía, að
þetta er nú bara engin dömu-
vagn. Ég vona bara, að þú velt-
ir honum ekki á íyrsta horninu.
— Engin hætta.
— Cecilia, sagði hr. Fawn-
hope, sem hafði skoðað vagninn
vandlega. — Þú mátt aldrei koma
upp í þennan vagn.
Hann talaði af svo óvenjulegri
einbeittni, að allir gláptu á hann
steinhissa, og Ccilia roðnaði af
gleði yfir þessari nærgætni hans.
— Ég fullvissa þig um, að ég
skal ekki velta honum, sagði
Soffía.
— Hver mannleg tilfinning
mundi móðgast af að sjá svona
glæsilega konu í svona virki,
hélt hr. Fawnhope áfram. —
Öll hlutföll í því eru svo asna-
leg, Og svo er hann byggður
fyrir hraðan akstur, Oig á ekki
heima nema hjá einhverjum
hraðekli í fimmtán kraga kápu
og með dröfnóttan hálsklút.
— Ég sé að þér er að batna, þú hefur miklu hraustlegri litarhátt
en áður.
JAMES BOND
Eftir IAN FLEMING
Bl'T. /A/ TUB PCOM abovs
a ustbm/vs tvarcH ts <err
B$fíc< /a/ thb uotel,
Bcnp t»<es mo cua/vces
t>egar Bond er kominn aftur til
hótelsins, tefiir hann ekki í neina tví-
sýnu.
Hann á alls ekki við fyrir hana!
Ceciliu.
— Ég hélt nú, að þú værir
fyrst og fremst hræddur um, að
ág mundi velta honum, sagði
Soffía.
— Já, svo er ég hræddur við
það, svaraði hr. Fawnhope. Ég
get ekki stillt mig um að fá
hroll, ef ég hugsa til annars
eins. Við skulum flýta okkur héð-
an.
Cecilia sagði, að þau gætu ekki
farið fyrr en Soffía hefði lokið
við kaup sín, en Soffía, sem hafði
,gaman af öllu saman, stakk upp
á því, að hún færi með tilbiðj-
anda sínum og biði hennar í
vagninum.
— Skiljið þið, sagði Hubert,
þegar þau voru horfin, — ég get
nú ekki láð honum Charles, þó
að hann geti ekki þolað þennan
náunga. Hann er hreinasta tuska.
Þrem dögum eftir að þessi
kaup voru gerð, fór hr. Riven-
hall út í Garðinn, til að liðka
þá gráu sína, en stanzaði snöggv-
ast til að taka með sér, hr. Wyrh
bold, vin sinn, sem labbaði áfram
i ljósgulum reiðbuxum, skínandi
stíigvélum og frakka með fram-
andlegu sniði. — Guð minn al-
máttugur, hrópaði hann. — En
sú sjón. Upp í með þig, Cyprian,
og hættu að gefa kvenfólkinu
auga. Hvar hefurðu falið þig
allan þennan tíma?
Hr. Wyihbold steig upp í vagn
inn, kom vellöguðum limum sín-
um fyrir með, miklum yndis-
þokka, og svaraði andvarpandi:
— Kall skyldunnar kæri vinur.
Ég er að heimsækja aðsetur for-
feðranna. Ég nota ilmvatn eftir
því sem ég get, en hesthúslyktin
og fjósaþefurinn lætur ekki segj
ast fyrir því. Svo vel sem mér er
til þín, Charles, þá hefði ég bet-
ur séð þennnan hálsklút þinn
áður en ég leyfði þér að aka mér
um Garðinn.......
— Hættu þessu japli, sagði
Charles. — Hvað-gengur að þeim
jörpu þínum?
Hr. Wychbold, sem var ein
stjarnan í Fereykisklúbbnum,
andvarpaði þunglega. — Drag-
haltir....það er að segja ann-
ar, en það gerir sama ógagn. Get-
urðu trúað öðru eins? Ég leyfði
henni systur minni að aka með
þá. Mundu það, vinur, að kven-
fólki er ekki trúandi fyrir ak-
taumum.
•
— Þú ert ekki farinn að kynn-
ast henni frænku minni, sagði
hr. Rivenhall og brosti út í ann
að munnvikið.
— Mesti misskilningur, sagði
hinn, rólega. — Ég hitti hann
á hátíðasamkomunni í Almack-
klúbbnum, eins og þú hefðir orð-
ið var við, ef þér hefði ekki
þóknast að skrópa.
— Jæja, svo að þú hittir hana?
En ég hef-annars engan smekk
fyrir slíkum bjánasamkomum.
Nú skulum við athuga, hvort ein-
hver hafi verið hér.
Hárið á sínum stað, og púðrið líka!
Fyrirtak.
En — í herberginu fyrir ofan er
hlustað á allt, sem sagt er.
Þórshöfn
Umboðsmaður Morgun-
blaðsins á Þórshöfn er Helgi
Þorsteinsson, kaupmaður og
í verzlun hans er blaðið selt
í lausasölu.
Reyðarfjörður
KRISTINN Magnússon,
kaupmaður á Reyðarfirði, er
umboðsmaður Morgunblaðs-
ins þar í kauptúninu. Að-
komumönnum skal á það
bent að hjá Kristni er blað-
ið einnig selt í Iausasölu.
Seyðisfjörður
UMBOÐ Morgunblaðsins í
Seyðisfjarðarbæ er í Verzl.
Dvergasteinn. Blaðið er þar
einnig i lausasölu fram til
kl. 11,30 á kvöldin. „Bar-
inn“, veitingastofa, hcfur
blaðið í lausasölu.
AKUREYRI
Afgreiðsla Morgunblaðs-
ins er að Hafnarstræti 92,
sími 1905.
Auk þess að annast þjón-
ustu blaðsins við kaupend-
ur þess i bænum, er Akur-
eyrar-afgreiðslan mikilvæg-
ur hlekkur í dreifingarkerfi
Morgunblaðsins fyrir Norð-
urland allt. Þaðan er blaðið
sent með fyrstu beinu ferð-
um til nokkurra helztu kaup
staða og kauptúna á Norður-
landi, svo og til fjölda ein-
staklinga um allai. Eyjaf jörð
Á Egilsstöðum
HJÁ Ara Björnssyni í Egils-
staðakauptúni er tekið á
móti áskrifendum að Morg-
unblaðinu. Þar í kauptún-
inu er Morgunblaðið selt
gestum og gangandi í Ás-
bíói og eins í Söluskála kaup
félagsins.