Morgunblaðið - 12.12.1965, Blaðsíða 28

28
MORCUNBLAÐIÐ
Sunnudagur 12. des. 1965
Langt yfir skammt
eftir Laurenee Payne
— Hafðu engar áhyggjur. -Við
skiljum það.
— Ef heppnin er með, verð-
ur hún bráðum farin. Hún á
heima í Guildford, sem betur
fer og þarf að ná í strætisvagn
snemma..
Ég glotti til hans, fullur skiln-
ings. — t>akka þér að minnsta
kosti fyrir hjálpina. En við ger-
um það sem viS getum til að ná
1 Hilton. Við ættum að ná í
hann á morgun. Ég efast um,
að hann hafi haft vit á að losa
sig við þetta hjól ,einkum ef
hann hefur ekki verið búinn að
borga þaið. Ég hringi í þig, ef
ég þarf þín meira við. Vertu
blessaður!
Þegar við vorum setztir inn
í bílinn, kveikti ég í síðasta
vindlingmun mínum og sagði
svo Saunders frá því, sem gerzt
hafði í nr. 24.
— Og þegar við erum búnir
að fyrirskipa þessa leit, skulum
við draga .okkur, hvor til síns
heima, hvað sem öðru líður.
Við hefðum báðir gott af svo-
lítilli hvíld.
Ég tók möð þökkum boði
hans um að fyrirskipa leitina,
og skrifaði númerið á hjóli Hilt-
ons á vindlingaumbúðirnar.
Það var orðið alveg dimmt
þegar við komum að bílnum
mínum. Meðan ég var að leita
að lyklunum, sagði ég. — Það er
annars útförin hennar Úrsúlu á
morgun, vissirðu það? Ég kynni
LIFE NATURE LIBRARY
The Fishes — The Plants —
The Reptiles — The Sea —
The Mammals — The Insects
The Poles — The Birds —
The Desert — The Earth —
Evolution — The Universe —
The Montains — Ecology —
Euraisia.
VERÐ KR. 268,75.
bSe
BOKAVERZLUN SiGFÚSAR EYMUNDSSONAR
Austurstrœti 18 - Sími 13135

Kveikjarinn
ER VEL ÞEGIINÍ
JÓLAGJÖF
Fæst í TÓBAKSVERZLUNINNI
LONDON, Austurstræti 14.
— Þessi herra hérna, hefur fylgt mér eftir í klukkutima.
að vilja vera þar viðstaddur, svo |
að ef ég kem seint og einhver
spyr, þá verð ég í Golder’s
Green.
Á leiðinni heim, gerði ég
heiðarlegar tilraunir til að losna
við málið úr huganum, og ég
var enn að reyna að hugsa um
eitthvað annað þegar ég kom
bílnum fyrir, og gekk inn í hús-
ið.
□--------------------------□
50
□-------------------------□
Ég hvíldi mig hálfsofandi í
heitu baði og fór svo að borð-
inu með fjölskyldunni í nátt-
fötum og slopp, sofnaði síðan
yfir einhverju hörkuspennandi í
sjónvarpinu og vaknaði aftur
við það, að Snooky var að
sleikja á mér öklana. Þegar ég
klóraði honum á hnakkanum,
stökk hann upp í kjöltu mína,
dinglaði ofurlítið Skottinu og
sofnaði síðan.
— Þú verður að láta klippa
þig, sagði Mildred upp úr
þurru. — Það er alveg skömm
að sjá höfuðið á þér.
Hún er alltaf að tala um hár-
ið á mér. Nú sat hún og prjón-
aði og sneri baki að sjónvarpinu
— en þannig horfði hún alltaf
á að — of löt til að snúa sér
við. En stundum — í stað þess
að spilla skemmtuninni fyrir
hinum með sífelldum spurning-
um um, hvað væri að gerast
leit hún sem snöggvast á það
og sagði svo, að sér þætti ekkert
gaman að þessu sjónvarpi.
—Hvað ertu að prjóna?
spurði ég hana, því að ég var
hálfsmeykur við þessa garna-
flækju af ullarbandi, sem hún
var með á hnjánum.
— Peysu handa þér, svaraði
hún. — Þér fer ekki að veita
af henni.
Ég lokaði augunum og gafst
alveg upp. Hún gat ekki prjón-
að fyrir tvo aura. Prjónaskapur-
inn hjá henni var í því fólginn
að framleiða fjöldan allan af
misstórum götum ,sem hún svo
saumaði saman svo úr varð
hræðilegur óskapnaður. Og
þetta kallaði hún ,,peysur“.
Ég skal láta Jdippa það á
morgun.
— Hvað?
— Nú, hárið á mér, sagði ég
og sofnaði aftur.
12. kafli.
Mánudagur.
Ég kom inn til „Feimna Sids“
í New Bond Street næsta morg-
un áður en hann var einusinni
búinn að taka mjólkurflöskurn-
ar, svo að ég tók þær upp og
bar þær niður í vistlega kjall-
arann. Hann sat í einum stóln-
um og starði eins og stirðnaður
á sína eigin mynd í speglinurrw
Hann sá mig koma inn og stokk-
roðnaði. Það er þessvegna sem
ég -kalla hann feimna Sid. Hann
er feimnasti maður, sem ég hef
nokkumtíma kynnzt.
— Mjólkin! sagði ég og skellti
flöskunum niður fyrir framan
hann. — Þú hefðir gott af að
að fá einn bolla af almennilegu
te!
— Gaman að sjá þig, fulltrúi
sagði hann og fór að hreyfa sig
og hjálpa mér úr frakkanum.
— Ég bjóst ekki við þér.
— Ég bjóst ekki við mér sjálf
ur en konan segir, að ég sé orð-
inn lögreglunni til skammar.
Geturðu lagað mig eitthvað til?
Enda þótt ég hafi rótgróna
andstyggð á að láta klippa mig,
hef ég alltaf mestu ánægju af
kynnum minum við Sid, sem er
kringluleitur og glaðlegur mað-
ur með minnkandi hár og sterk-
ar hendur. Hann er sálfræðing-
ur, röksnillingur, heimspekingur
og vinur, alltaf reiðubúinn, fyr-
ir andvirði einnar klippingár, til
að ljá þolinmótt eyra allra vit-
leysunni, sem viðskiptavinirnir
eru að blaðra, og hann hefur
góða greind, sem vekur ósjálf-
rátt virðingu.
Einu sinni leysti hann mál fyr
ir mig með einu einasta orði,
sem út úr honum datt — orði)
sem beindi hugsunum mínum á
rétta braut og kom mér til að
rata á sköllóttan skjalafalsara. í
þakklætis skyni gaf ég honum
vindlingaveski úr -silfri með
nafninu hans gröfnu á.
Þegar hann var ungur hafðl
hann verið í kaupskiptaflotán-
um, en hann hafði aldrei haf*
sjóinn almennilega í blóðinu,
trúði hann mér fyrir. Ég fékk
þá hugmynd, að hann hefði lent
í einhverju klandri og þessvegna
farið til sjós, áður en það varð
uppvíst. En svo hafði hann kom
ið aftur í stríðinu, og svo feng-
ið liðagigt við Dunkerque og
loksins hafði hann einhvernveg-
inn komizt yfir einhverja
beztu rakarastofuna í London.
Hann kom mér nú fyrir f
stólnum, breiddi yfir mig og
skellti í góm, þegar hann sá,
hvað ég var orðinn lubbalegur.

BÓKAFORLAGSBÓK
NÝ SKÁLDSAGA
E F TIR INGIBJÖRGU SIGURÐARDÓTTUR
œr Feff9arf|jr
Á FREMRA-NÚPI
BÓKAFORLAG ODDS BJÖRNSSONAR . STOFNSETT 1897