Morgunblaðið - 01.04.1966, Blaðsíða 31

Föstudagur 1. apríl 1966
MORGUNBLAÐIÐ
31
— Karl Friðriksson
\ Framhald af bls. 5
unurn upp eftir Bjarnarfjarð-
ará. Bftir frekar óværan
svefn lögðum við svo af stað
með hesta og kerrur að brúar
stæðinu, en vegurinn iþangað
var ekki betri en það, að við
urðum að byrja á að byggja
veg yfir eina keldu til að
koma vögnunum yfir. Þá er
komið var á leiðarenda sner-
ist allt um það að koma upp
tjöldum og skála til að elda
í og var unnið við það, svo
og að ná upp timfori og járni,
alla þessa nótt, daginn eftir
og alla næstu nótt, án þess
að tala um að sofa. Á þeim
tíma þekktist það ekki hjá
1 Vegagerð ríkisins að greiða
eftir- og næturvinnu. Þarna
i held ég að ég hafi orðið syfjað
astur á æfinni og allt að því
þreyttastur. Þess vegna er
mér þetta svo ríkt í minni.
j Ofurlitla gamansögu get ég
líka sagt þér frá árinu 1930.
f Ég byggði þá brú á Dalsá í
Blönduhlíð í Skagafirði. Það
— Iðnsýning
Framhald af bls. 32
Mikill áhugi
Tilkoma hins nýja og glæsi-
lega sýningar- og íþróttafoúss ger
ir það kleift að efna tiil Iðnsýn-
ingarinnar 1966, og kvaðst sýn-
ingarnefndin fyrir sitt leyti
þakka borgarstjórn Reykjavíkur,
sýningarsamtökum atvinnuveg-
anna h.f. fyrir að hafa staðið að
byggingu þess.
Þar eð iðnsýningin verður
fyrsta sýningin í sýningarhöll-
inni eru ýms verkefni, sem fram
kvæmdanefndin fær við að
glíma, eins og t.d. innréttingar.
Verða þær líklega byggðar í
ákveðnum einingum, þannig að
hægt verði að byggja upp með
litlum fyrivara hvaða stærð af
sýningarbásum sem er, og auð-
velt sé að fjarlægja innrétting-
ar. í upphafi hafði verið rætt
um sameiginlega sýningu land-
búnaðar og iðnaðar, en svæðin
utan'húss sem landibúnaðarsýn-
ingin þyrfti verða ekki orðin
nægilega tilbúin.
Undirbúningur að sýningunni
hófst fyrir síðustu áramót og hef
ur þegar komið í ljós, að mikill
áhugi er fyrir þátttöku sagði
Björn. Hver þátttakandi fær af-
markað svæði, sem ætlað er að
verði í fyrirfram ákveðnum ein-
ingum. Minnsta sýningarsvæði
verður um 2 fermetrar, en gera
má ráð fyrir að takmarka þurfti
hámarksstærð. Þeim, sem þurfa
á sérstaklega stóru sýningar-
svæði að halda, verður gert
kleift að koma þeim fyrir utan
húss eftir nánara samkomulagi.
Síðustu iðnsýningar á ísilandi
voru með tuttugu ára mil'libili,
1932 og 1952. Iðnsýningin 1952
var haldin í tilefni 200 ára afmæl
is „Innréttinga" Skúla Magnús-
sonar. Var hún haldin í Iðnskól-
anum dagana 6. september til
19 október. Sýnendur voru 209,
en alils komu 73.377 gestir á sýn-
inguna. Að Iðnsýningunni 1952
stóðu Félag ísl. iðnrekenda,
Landssamband iðnaðarmanna,
Samband ísl. samvinnufélaga,
Sölumiðstöð hraðfrystihúsanna
og Reykjavíkurbær.
250 aðilar geta sýnt
Eðlilegt hefði verið, að tvær
til þrjár sýningar hpfðu verið
haldnar á þeim 14 árum, sem lið
in eru frá því iðnsýning var síð-
ast haldin. Það hefur þó farizt
fyrir af ýmsum ástæðum, en
ekki sízt sökym þess að hentugt
sýningarhúsnæði hefur ekki
verið Vrir hendi.
Úr því hefur nú verið bætt
með byggingu Sýningar- og
íþróttahallarinnar. f henni verð-
ur sýningarsvæðið rúmlega 3000
fermetrar og má gera ráð fyrir
að þar geti sýnt um 250 aðilar
á IÐNSÝNINGUNNI 1966.
Skrifstofa sýningarnefndar er
hjá Landssambandi iðnaðar-
manna, Iðnaðarbankahúsinu við
Lækjargötu.
skeður svo, þegar við ætlum
að fara að byggja brúna, að
hún lenti samkvæmt teikn-
ingunni á þurru, en áin rann
öll öðru megin við hana. En
við byggðum brúna eftir verk
fræðilegum fyrirmælum. Síð-
an kom vegamálastjóri til
okkar og spurði hverju þetta
sætti. Ég sagði að ég hefði nú
loks byggð eftir teikningu, en
hins vegar hafði ég orð fyrir
að leita stundum að því, er
mér fannst betra brúarstæði,
en ráð var fyrir gert á teikn-
ingum. Hins vegar var litið
ver-k að veita ánni undir
brúna þegar hún hafði verið
byggð. Vegamálastjóri fór
nú að skoða umhverfi árinn-
ar og sagði að gera þyrfti
stóra garða til fyrirhleðslu.
Fer hann síðan að mæla
þarna á bökkunum og ræðir
málið fram og aftur en ég legg
lítið til. Loks snýr hann sér
að mér og segir: „Nú hvað er
þetta Karl. Þú segir ekkert.
Þú ert þó vanur að hafa skoð-
anir ó hlutunum og ferð ekki
dult með.
Ég sagðist svo sem geta sagt
hvað ég legði til ef hann
vildi, en ég væri ekki viss
um hvort hann myndi fallast
á tillögu mína.
„Hvað viltu þá gera?** segir
hann.
„Lengja brúna um helming"
svara ég.
Þessu er tekið fjarri í fyrstu
nema hvað vegamálastjóri
segir að líklega sé vert að
athuga þetta. Hann biður mig
að skilja eftir við brúna verk-
færi til niðurreksturs. Það
varð svo að ráði að ég lengdi
brúna um helming síðar um
sumarið. Þegar þetta var, var
verkfræðingur hjá vegamála-
stjóra er Jón hét Isleifsson.
Hafði hann mælt fyrir brúnni
og gert það að sumri til er
Dalsá var lítil sem bæjar-
lækur. En eins og kunnugt er
getur hún flætt hreint út um
allt að vori og vetri og hefur
oft valdið stórskemmdum.
Nokkrum árum seinna eru
þei-r þarna á ferð vegamála-
stjóri og Gústaf PáLsson verk
fræðingur. Yar Dalsá þá í
sínum versta • ham. Er hann
kemur suður segir hann við
Jón, sem orðið hafði á sínum
tíma hinn versti yfir leng-
ingu brúarinnar: „Ekki hefði
nú farið vel, éf Dalsárbrúin
hefði verið eins og í upphafi
var ákveðið".
Þá svarar Jón: „Það er eins
og þessum manni verði allt
til ágætis, hvaða helvítis vit-
leysu, sem hann gerir“.
Var þetta haft að orðtaki
á Vegamálaskrifstofunni lengi
eftir það.
Að síðustu ræðum við Karl
ofurlítið um félagsmálastarf
hans. Hann var formaður
Verkstjórafélags Reykjavíkur
og Verkstjórasambands ís-
lands um langt skeið. Norður
á Akureyri sat hann í ýmsum
nefndum fyrir bæjarfélagið
og átti margvíslegan þátt í
féiagsmálastarfsemi Sjálfstæð
isflokksins þar í bæ, m. a.
drjúgan þátt að byggingu
Sjálfstæðishússins. Þá stjórn-
aði hann uppbyggingu skíða-
hótelsins í Hlíðarfjalli.
— Að síðustu, Karl. Eina
vísu.
— Ég hef ekki gert mikið
af vísum um æfina, en ég
get svo sem lofað þér að
heyra síðustu vísuna mána.
„Þegar kveldar held ég heim
horfinn veldi kífsins.
Þakkir geld ég guði þeim,
sem gaf mér elda lífsins".
Þar með ljúkum við þessu
rabbi við gamlan og farsæl-
an starfsmann fyrir íslenzkar
samgöngur. Hann verður á
heilsuhælinu í Hveragerði nú
í dag, enda bæði hann og kona
hans ekki gengið heil til skóg-
ar að undanförnu.
— vig.
bjarni beinteinsson
LÖGFRÆOINGUR
AUSTURSTRÆTI 17 (silli & VALOII
SlMI 13536
Ragnar Jónsson og Steinar Sig urjónsson við málverk eftir Steinþór Sigurðsson í nýjum mynda
og bókasal hjá Helgafelli.
Fjórar bækur koma
út hjá Helgafelli
Gullna hliðið, 2 ljóðabækur og skáldsaga
f GÆR komu út fjórar bækúr
hjá bókaútgáfunni Helgafell,
tvær ljóðabækur, skáldsaga og
leikrit. Ung ljóð heitir fyrsta
ljóðabók ungrar skáldkonu, Nínu
Bjarkar Árnadóttur. Höfundur,
sem nefnir sig Bugða Beyglusón,
gefur út ljóðabókina „Fellur að“
Nína Björk Árnadóttir
og skáldsöguna „Skipin sigla“.
Og fjórða bókin er Gullna hliðið
eftir Davíð Stefánsson í útgáfu
Matthíasar Johannessen.
í ljóðabók Nínu Bjarkar eru
23 ljóð. Skáldkonan byrjaði
barnung að semja ljóð. Frá 15
ára aldri hefúr hún ort mikið og
hafa kvæði eftir hana birzt í
Lesbókum Morgunblaðsins og
Alþýðublaðsins. Nína Björk hef-
— Isinn
Framhald af bls. 32
í allan dag og ákaflega silæmt
veður, hefur gengið á með norð-
an dimmubyljum og ekkert upp-
rof verið.
Ekki hefur sézt til íss héðan,
enda ekkert skyggni verið, en
ísjakar hafa ekki komið inn á
pol'linn. — Fréttaritari.
Akureyri, 31. marz.
KLUKKAN 5 í morgun skall
hann á með einn stórhríðarhvell-
inn enn með miklum skafrenn-
ingi, afahríð, frosthörku og norð-
an bálviðri.
Varla sást út úr augum fyrr
en komið var undir hádegi, en
þá rofaði til og hægði, þar til
að hann skall saman aftur með
kvöldinu.
Götur eru flestar sæmilega
færar, en þar sem traðir eru
þvert á vindstöðu urðu þær ó-
færar. — Sv. P.
Blönduósi, 31. marz.
HÉR hafur verið mikil hríð í
dag en með kvöldinu hefur henni
létt. Snjókoma hafur verið mikil
í dag, en allar götu reru færar.
— Björn.
ur lokið námi í leiklistarskóla
L. R. og komið fram á leiksviði.
Höfundurinn Bugði Beygluson
er skáldið Steinar Sigurjónsson,
sem hefur áður gefið út 3 bæk-
ur á undanförnum árum. Hér er
um við 1955, Ástarsögu 1958,
Hamingjuskipti 1964. Hann bætir
nú við ljóðabókinni „Fellur að“
og skáldsögunni „Skipin sigla“.
Veigamesta bókin af þeim
fjórum, sem Helgafell sendi frá
sér í gær, er Gullna hliðið eftir
Davíð Stefánsson með formáls-
ritgerð eftir Matthías Johannes-
sen, þar sem hann fjallar um
Gullna hliðið og Davíð Stefáns-
son. Sagði útgefandinn, Ragnar
Jónsson, fréttamönnum að hann
hefði lofað Davíð Stefánssyni
áður en hann dó að gefa út
bækur hans og láta unga menn
skrifa með þeim. Er Gullna hlið-
ið önnur bókin með ritgerð
Matthíasar. Áður var komin
Svartar fjaðrir með ritgerð eftir
Steingrím Sigurðsson, og næst
verður bókin kvæði með ritgerð
Jóns frá Pálmholti.
— Skiðasambandið
Framhald af bls. 30
afmælis. Er mjög til mótsins
vandað.
Strax að mótinu loknu þarf að
velja hóp skíðafólks, og hefja
undirbúning fyrir Vetrar-Olym-
píuleikana 1968.
í dag er mjög vaxandi áhugi
fyrir skiðaíþróttinni og sóknar-
hugur í skíðamönnum. Ég tel
því, að líta megi með bjartsýni
til framtíðarinnar.
Á 23. flokksþingimi:
Ráöist á ritstjóra
,Novi Mir‘ og .Junost'
— frjálslyndustu tímarita í Sovétríkjunum’
Moskvu, 31. marz. NTB.
• Svo virðist sem ritstjórar
tveggja sovézkra tímarita, sem
talizt hafa tiltölulega frjálslynd,
eigi við meiriháttar andróður að
etja. Var veitzt að þeim harð-
lega á flokksþinginu í Moskvu
í gær og sagt, að tímaritin birtu
oft skaðlegar' ritsmiðar og skáld
verk, er hlytu að teljast hug-
sjónalega veik eða lítils virði.
Það var leiðtogi kommúnista-
flokksins í Hvíta Rússlaindi,
Pjotr Masjerov, sem réðst á
ritstjóra umræddra tímarita.
Ekki nefndi hann nöfn þeirra,
en ljóst var, að hann átti við
ritstjóra „Novi Mir“ og „Jun-
ost“, þá Aleksander Tardovski
og Boris Polevoj. Var hvorugur
iþeirra kjörinn af hálfu rithöf-
unda til setu á yfirstandandi
flokksþingi.
„Novi Mir“ og „Junost“ hafa
verið talin frjálslyndustu rit í
Sovétríkjunum. Bæði hafa þau
verið harðlega gagnrýnd af eldri
og íhaldssamari rithöfundum og
ýmsum emfoættismönnum flokks
ins. Sergei Pavlov, leiðtogi æsku
lýðssamtakanna KOMSOMOL
hefur til dæmis nokkrum sinn-
um sakað Junost um að breiða
út stjómleysisstefnu meðal æsku
fólks.
Masjerov sagði í árásarræðu
sinni, að menn þeir, er stjórn-
uðu umræddum tímaritum væru
kommúnistar . . . en það væri
ekki alltaf■ sjáanlegt. „Hvar eru
hinar flokkslegu grundvallar
kenningar þeirra . . . hvar er
ábyrgð þeirra gagnvart flokkn-
um og þjóðinni“ spurði ræðu-
maður.
Svo virðist sem á flokksþing-
inu nú séu algerlega ríkjandi sjón
armið hinna afturhaldssamari og
flokksþægari rithöfunda undir
forystu Vjatsjeslavs Kotsjetovs.
A flokksþinginu 1961 áttu þeir
Kotsjetov og Tvárdovski í hörð-
um orðræðum. Barðist Tvardov-
ski þar ákaft fyrir auknu frjáls-
lyndi í sovézkum bókmenntum,
— og síðustu árin hefur hann
reynt að fylgja þeirri stefnu
sinni eftir. Tvardovski hefur á
undanförnu verið á skrá yfir þá
sem til greina kemur að kjósa
í miðstjórn kommúnistaflokksins
og kann hann því að eiga sæti
á þinginu sem slíkur. Hins vegar
er á það bent, að leikrit eftir
Tvardovski, sem að undanförnu
hefur verið sýnt í Moskvu fyrir
fullu húsi og við mjög góðar
undirtektir áhorfenda, hefur nú
skyndilega verið tekið af skrá
leikhússins. Stóð til að sýna leik
ritið meðan flokks'þingið stæði
yfir en við það hefur verið hætt.
Þykir því heldur ólíklegt, að
Tvardovski verði meðal þeirra,
sem kjörnir verða í miðstjórn
sovézka kommúnistaflokksins, í
lok 23. flokksþingsins.
(
\