Morgunblaðið - 05.05.1966, Side 20

20
MORGU NBLAÐIÐ
Fimmtudagur 5. maí 1966
Sigurður Steinþórsson
Kveðjuorð
ÞAÐ tekur nokkurn tíma að
gera sér þess fulla grein, að
hinn náni samstarfsmaður í tólf
ár er nú skyndilega horfinn á
braut fyrir fullt og allt. Það er
erfitt að átta sig á, að aldrei
framar muni glaðleg kveðja hans
hljóma í eyrum, er á vinnustað
er komið að morgni dags, að
ekki verður lengur unnt að ráðg-
ast við hann um verkefni dags-
ins eða fela honum örugga fram
kvæmd þeirra.
Og manni fallast hendur er
margvísleg og rriikilvæg störf,
sem unnin hafa verið umtals-
laust af skyldurækni og vand-
virkni stöðvast snögglega og til
þess manns verður ekki lengur
: leitað, sem sá um að ábyrgðar-
mikil störf unnust eins og sjálf-
> krafa svo að engar áhyggj ur
þurfti að hafa.
Sigurður Steinþóríson réðst til
raforkumálastjórnarinnar árið
1954 og hefur í þessi tólf ór
■ lengst af unnið sem fulltrúi bess,
’ sem þessar línur ritar og mjcg
. náinn samstarfsmaðuT. Aðalstarf
hans hefur verið að sjá um
bæði Ratforkusjóð og Jarðhita-
sjóð, æði umfangsmikil störf og
ábyrgðarmikil.. Raforkusjóður
starfar samkvæmt raforkulögun
um frá 1946 og er útíánsfé hans
nú um 800 milljónir króna, sem
öllu hefur verið varið til raf-
væðingar hinna strjálbýlli hJuta
landsins. Jarðhítasjóður er
miklu minni enda yngri. Gæzla
hans og umönnun gerði Sigurði
þó miklu meira umstang og erf-
iði fyrir ýmsra hluta sakir.
Engu að síður hafði Sigurður
sízt minni áhuga á málum jarð-
hitasjóðs, tók, að segja má, ást-
fóstri við hann, fylgdist af lif-
andi áhuga með þeirri jarðhita
leit, sem framkvæmd er fyrir
fé sjóðsins og gladdist af heil-
um hug yfir góðum árangri. Var
honum það augljós ánægja hve-
nær sem hann gat fært mér góð-
ar fréttir af vel heppnaðri jarð-
hitaleit hvar á landinu sem það
nú var í það og það skiptið.
Sigurður hefur um nokkurra
ára skeið safnað drögum að sögu
jarðborana ríkisins og hafði
þegar skrifað hluta handrits að
þeirri sögu. Erfitt getur orðið
fyrir aðra að taka við því verki
og hætt við að nokkuð muni nú
dragast að því verði lokið.
Auk þeirra aðalstarfa, sem nú
voru nefnd, hafði Sigurður um-
sjón með tryggingarmálum allr-
ar raforkumálastofnunarinnar og
var það ærið verk, sem Sigurður
vann með umhyggju og áhuga
í starfi eins og hvaðeina, sem
hann tók að sér. Margvísleg
önnur smærri fulltrúastörf hans
á umliðnum árum verða ekki
rakin nánar hér.
Sigurður Steinþórsson fæddist
að Litlu-Strönd í Mývatnssveit
þ. 11. október árið 1899 sonur
Steimþórs Bjömssonar bónda og
byggingarmeistara og konu hans
Sigrúnar Jónsdóttur, alþingis-
manns Sigurðssonar á Gautlönd-
um. Tæplega tvítugur fór Sig-
urður í Samvinnuskólann í
Reykjavík og lauk þaðan prófi.
Árið 1928, þá rúmlega tuttugu og
þriggja ára gamall réðist hann
kaupfélagsstjóri í Stykkishólmi.
Því starfi gengdi hann til ársins
1951, en hann fluttist úr Stykkis
hólmi til Reykjavíkur.
Um tvéggja ára skeið gengdi
Sigurður ýmsum störfum en réð-
I
*
ist snemma árs 1954 fulltrúi hjá
raforkumálastjóra svo sem að
framan getur.
Eftirlifandi kona Sigurðar er
Anna Oddsdóttir, hafnsögu-
manns í Stykkiáhólmi, Yalentínus
sonar. Móðir hennar Guðrún
Hallgrimsdóttir var ættuð úr
Eyrarsveit. Þau Sigurður og
Anna eignuðust fjögur börn:
Steiniþór listmálara, Gunnar,
deildarstjóra hjá Loftleiðum,
Harald jarðfræðing og Sigrúnu
bankaritara. Auk þess hafa þau
hjónin alið upp tvær fósturdæt-
ur, systurdætur Önnu, Ingibjörgu
og önnu Þorvaldsdætur.
Hið skyndilega fráfall Sigurð-
ar Steinþórssonar kom okkur
öllum, sem daglega umgengumst
hann algerlega á óvart. Á sex-
tugasta og sjötta aldursári var
hann í fullu starfsfjöri, ekki vart
þess að neitt lát væri á starfs-
þreki hans. Sigurður var maður
léttur í lund og jafnlyndur, hann
var vinsæll af samstarfsfólki sinu
og gengdi ýmsum trúnaðarstörf-
um fyrir það. Hans er saknað af
öllum sem þekktu hann. Harm-
dauði er hann ástvinum og ætt-
ingjum sem slegin eru sárum
söknuði við hið skyndilega frá-
fall hans. Ég votta þeim öllum
innilega samúð mina og kveð
Sigurð með þökk fyrir ljúfa sam
vinnu og löng og góð kynni.
Jakob Gislason.
t
ÁRIÐ 1923 flutti Sigurður
heit. Steinþórsson frá Húsavík til
Stykkishólms — og tók við for-
stjórastarfi við Kaupfélag Stykk-
ishólms, sem þá var nýstofnað.
Árið 1926 giftist Sigurður eft-
irlifandi konu sinni önnu Odds-
dóttur Valentínussonar- skip-
stjóra og hafnsögumanns — og
áttu þau hjónin heimili í Stykk-
ishólmi til ársins 1951, en á þvi
ári fluttu þau til Reykjavíkur.
Það var sameiginlegt með þeim
hjónum, að gera heimili sitt að-
laðandi fyrir gesti sína — og
minnist ég margra ánægjustunda
á þeirra ágæta heimili vestra,
enda var þeirra mjög saknað af
íbúum Stykkishólms, er þau tóku
þá ákvörðun að flytja byggð sína
til höfuðstaðarins.
Eins og líkum lætur var mikið
samstarf með okkur nöfnum I
þau nær 30 ár, sem Sigurður
dvaldi í Stykkis hólmi. Það var
gott að starfa með honum. Sig-
urður var góðum gáfum gæddur,
drengskaparmaður mikill, sera
ávalt lagði sig fram til að leiða
öll mál til lykta á friðsamlegan
hátt, með 'hag byggðarlagsins fyr
ir augum. Hann naut því mikilla
vinsælda viðskiptavina Kaup-
félags Stykkishólms og allra sam
borgara sinna í Stykkishólmi.
Þau hjónin eignuðust fjögur
börn, þrjá syni og eina dóttur,
Einnig ólu þau upp tvær systur-
dætur frú Önnu. öll eru börn
þeirra hjóna góðir og nýtir þjóð-
félagsborgarar, sem njóta trausts
þess fólks, sem kynni hafa af
þeim.
Með Sigurði vini mínum er góð
ur drengur genginn.
Kona mín og ég vottum ekkiu
Sigurðar og öllum ástvinum inni
lega samúð. j
Sigurður Ágústsson. |
Vinna
Verkamenn óskast strax.
Fæði á staðnum. — Mikil vinna.
lUalbÍkun hf.
Suðurlandsbraut 6 — Sími 36454
eftir kl. 7.00 23755.
IsEenzk-skozka félagið
Framhaldsstofnfundur Íslenzk-Skozka félagsins
verður haldinn 6. maí kl. 8,30 e.h. í Tjarnarbúð. Að
loknum félagsstörfum verður dans til kl. 1. Þeir sem
áhuga hafa á stofnun félagsins, fjölmenni.
Gestir velkomnir.
Undirbúningsnefndin.
2
LESBÓKBARNANNA
LESBÓK BARNANNA
lega vera, sem er að
væla?“
Þá varð úlfurinn for-
vitinn.
„Er einhver að væla?“
hugsaði hann. Hann varð
að vita vissu sína. Hann
tók sér sæti í hópnum og
fór að hlusta eins og ref-
urinn og valurinn og hæn
an.
Þar sem þau nú sátu
þarna, kom björninn
auga á þau og skálmaði
til þeirra. Hárin risu á
honum og hann ætlaði ein
mitt að fara að greiða
þeim rothögg með
hramminum, þegar hann
heyrði, að þau voru að
tauta.
„Hver skyldi vera að
▼«ela?“
„Ha, er einhver að
væla?“, sagði björninn
spyrjandi og snarstanz-
aði. Það varð hann endi-
lega að fá að vita um.
Hann fór að hlusta af
enniþá meiri athygli en
nokkurt hinna.
En nú bar svo við, að
sjálfur drekinn kom
fljúgandi. Eldur og eim-
yrja stóð úr gini hans
og minnstu munaði, að
hann gleypti þau öll í
einum bita. En þá heyrði
hann þau segja:
„Hver i ósköpunum
getur þetta verið, sem er
að væla?“
„Já, hver er að væla,
sagði hann og hugsaði
með sér, að það þyrfti
hann nú eiginlega að fá
að vita, áður en hann æti
þau. Hann varð svo for-
vitinn að hann slóst í
hópinn og fór að hlusta
og furða sig á þessu eins
og hin.
Nú víkur sogunni til
Sánkti Georgs, hins
mikla riddara, sem bar
þarna að á stríðsfák sín-
um rétt í þessu. Hanh
var að leita drekans.
Hann var svo hráustut
og hugrakkur, að hann
var ekki hræddari við
drekann, heldur en við
úlf eða bjarndýr, að ekki
sé nú talað um ref, val
eða vesæla hænu.
Hann mundaði spjót
sitt og var rétt í þann
veginn að stinga drek-
ann í hjartastað, þegar
hann heyrði hann segja:
„Hver er að væla, hver
skyldi þetta eiginlega
vera, sem er að væla?“
Þá stanzaði Sánkti Ge-
org. „Já, hver er að
SKRÝTLUR
væla?“, hugsaði hann.
„Það verð ég fyrst að
vita.“ Hann steig af
baki, lagðist niður við
hlið drekans og hinna
dýranna og hlustaði enn-
þá meira undrandi en
nokkurt þeirra.
Þá vildi svo til að hæn
an kom loksins auga á
litlu, magaveiku maríu-
hænuna djúpt niðri í
grasinu. Vips, vaps og
hænan tók hana upp í
nefið og gleypti hana.
„Nú heyrist enginn
væla lengur,“ hvæsti
drekinn og í sömu andrá
gleypti hann öll hin dýr
in. En þá steig Sánkti
Georg fram, lyfti löngu
og þúngu spjótinu og
lagði drekann í hjarta-
stað, svo að blóð og eitur
straumar flæddu um allt,
„Þarna vældir þú,“
sagði Sánkti Georg! Svo
brá hann sverði sínu og
risti drekann á kviðinn
og frelsaði fyrst björn-
inn, síðan úlfinn, svo ref-
inn og valinn og loks
litlu, hvítu hænuna.
Hænan varð þá svo glöð
að hún ældi maríuhæn-
unni upp og lagði hana
varlega niður í grasið.
En nú var maríuhæn-
an aftur orðin góð í ‘mag
anum og hljóp í sprettin-
u-m upp á næsta lauf-
blað. Sitji maríuhænan
uppi á blöðunum, spáir
hún góðu veðri daginn
eftir, eins og þú veizt.
Og daginn eftir var
einmitt gott veður.
Mannstu það ekki?
Pétur fer inn f rna-t-
vörubúð og biður um
eina pylsu. Atfgreiðslu-
maðurinn vefur hana í
venjulegar urwbúðir. En
þegar Pétur hefur tekið
við bögglinum, segir
hann:
„Ég sé, að þér hafið
þarna ljómandi fallegan
ost Ég held, að ég vilji
hann heldur.“
„Þér getið fengið
skipti,“ sagði afgreiðslu-
maðurinn og fær honum
siðan ostbitann. Pétur
þakkar fyri-r og gengur
áleiðis til dyra.
„Heyrið þér,“ kallaði
afgreiðslumaðurinn. „Ætl
ið þér ekki að greiða?“
„Greiða? Fyrir hvað á
ég að greiða?“
„Ætlið þér ekíki að
greiða ostinn?"
„Ostinn? Ég fékik hann
í staðinn fyrir pylsuna.“
„En þér greidduð ekki
pylsuna.“
„Pylsuna! Ég sem skilaði
pyisunni til yðar aftur!“
Bóndinn: „Ég hefi slæm
ar fréttír að færa, hr.
málfærslumaður, nautið
mitt hefur stangað einn
af hestunum yðar til
bana. Hvernig á ég að
bæta yður þennan
skaða?"
Málfærslumaðurinn:
„Þér eigið að láta mig
fá einn af yðar hestum í
staðinn.“
Bóndinn: Þakka yður
fyrir, alltaf eruð þér jafn
réttsýnn. En fyrirgefið að
mér varð mismæli: Það
var nautið yðar, sem
stangaði minn hest til
bana.“
Málfærslumaðurinn (I
fáti): „Nú já, það gerir nú
strik í reikninginn, ég er
hræddur um að ég verði
að rannsaka þetta betur.“
Bóndinn: „Þesg þarf
ekki. Ég er viss um, að
þér, — eruð jafn fljótur
að gera öðrum rétt og þér
eruð fljótur að krefjast
réttlætis af þeim.“
— Hvers vegna skírðir
þú skipið í höfuðið á kon-
unni þinni?
— Það er svo margt
líkt með þeim. Skútan er
skrambi lagleg að sjá, en
hún lætur illa að stjórn.
Konan: Hérna í blað-
inu stendur að nýlega só
búið að finna upp hnappa
lausar skyrtur.
Maðurinn: Þær kann-
ast ég við, því að ég hefi
notað þær síðan ég gift-
ist.
— Pabbi þinn er skó-
smiður, og samt ert þú á
botnlausum skóm.
— Er það nokkuð mik-
ið. Pabbi þinn er tann-
læknir og samt fæddist
litla systir þín tannlaus.
— Fóruð þér á fíla-
veiðar, þegar þér voruð í
Afríku?
— Nei, það var lítið, —
veiðitaskan fy-liltist svo
fljótt.